INTERPRETACJA INDYWIDUALNA

Na podstawie art. 14b § 1 i § 6 ustawy z dnia 29 sierpnia 1997 r. Ordynacja podatkowa (t. j. Dz. U. z 2005 r. Nr 8, poz. 60 ze zm.) oraz § 2 i § 5 rozporządzenia Ministra Finansów z dnia 20 czerwca 2007 r. w sprawie upoważnienia do wydawania interpretacji przepisów prawa podatkowego (Dz. U. Nr 112, poz. 770) Dyrektor Izby Skarbowej w Katowicach działając w imieniu Ministra Finansów stwierdza, że stanowisko Pani B. reprezentowanej przez pełnomocnika Pana P., przedstawione we wniosku z dnia 29 października 2007r. (data złożenia 6 listopada 2007r.), uzupełnionego pismem z dnia 19 grudnia 2007r., o udzielenie pisemnej interpretacji przepisów prawa podatkowego dotyczącej podatku od towarów i usług w zakresie opodatkowania sprzedaży nieruchomości zabudowanej i niezabudowanej - jest prawidłowe.

UZASADNIENIE

W dniu 6 listopada 2007r. złożono ww. wniosek o udzielenie pisemnej interpretacji przepisów prawa podatkowego w indywidualnej sprawie dotyczącej podatku od towarów i usług w zakresie opodatkowania sprzedaży nieruchomości niezabudowanej. Wniosek został uzupełniony pismem z dnia 19 grudnia 2007r., będącym odpowiedzią na wezwanie Nr IBPP1/443-421/07/EA z dnia 18 grudnia 2007r.

W przedmiotowym wniosku zostało przedstawione następujące zdarzenie przyszłe:

Wnioskodawca jest właścicielem gospodarstwa rolnego położonego w U., które otrzymał na podstawie spadkobrania. Z uwagi na swój wiek i problemy ze zdrowiem Wnioskodawca planował przekazać gospodarstwo synowi, który jednak w 2006r. zginął w wypadku samochodowym. W związku z powyższym Wnioskodawca w dniu 12 września 2007r. sprzedał część gospodarstwa firmie, która obecnie chce nabyć pozostałą część gospodarstwa stanowiącą jedną całość (firma ta nie mogła dokonać zakupu całego gospodarstwa, ponieważ nie dysponowała wystarczającymi środkami pozwalającymi na jego nabycie).Wnioskodawca zaznacza, iż z uwagi na sprzedaż tej samej firmie, będzie to ciąg dalszy jednej sprzedaży, w związku z powyższym od tej czynności nie powinien odprowadzać podatku VAT. W odczuciu Zainteresowanego jest to sprzedaż jednorazowa –nie zamierza on w przyszłości dokonywać sprzedaży innych nieruchomości. Z uwagi na fakt, iż wniosek zawierał braki formalne m.in. w zakresie opisu zdarzenia przyszłego, pismem znak: Nr IBPP1/443-421/07/EA z dnia 18 grudnia 2007r. (doręczono dnia 19 grudnia 2007r.) wezwano pełnomocnika Wnioskodawcy do jego uzupełnienia. Wniosek został uzupełniony pismem z dnia 19 grudnia 2007r. Ze złożonego uzupełnienia wynika m.in., że Wnioskodawca nie prowadzi działalności gospodarczej, nie jest czynnym podatnikiem podatku VAT ani nie jest rolnikiem ryczałtowym. Wnioskodawca we wrześniu 2007r. sprzedał grunty niezabudowane objęte w planie ogólnego zagospodarowania miasta U. symbolem MNZ – Teren zabudowy mieszkaniowej jednorodzinnej. Nieruchomość będąca przedmiotem sprzedaży jest nieruchomością zabudowaną budynkami trwale z gruntem związanymi, w skład której wchodzą dwa budynki mieszkalne z czego jeden połączony jest z budynkiem gospodarczym (chlewnia), jeden budynek gospodarczy – stodoła. Wszystkie budynki przeznaczone są do kapitalnego remontu lub rozbiórki. Przedmiotowe obiekty są towarami używanymi i były wykorzystywane w działalności rolniczej na własne potrzeby. Budynki nie były wprowadzone do ewidencji środków trwałych, ani nie poniesiono wydatków na ich ulepszenie.Wnioskodawca stwierdził też, że wcześniej sprzedane trzy działki o łącznej powierzchni 1,1919ha były przedmiotem dzierżawy jednak z tego tytułu nie były czerpane żadne pożytki. Natomiast nieruchomości będące obecnie przedmiotem sprzedaży były dzierżawione w zamian za ponoszenie przez dzierżawców opłat ubezpieczenia przedmiotowych budynków gospodarczych w PZU.Powodem sprzedaży przedmiotowej nieruchomości są śmiertelny wypadek syna (spadkobiercy), zły stan zdrowia oraz uzyskanie środków na swoje utrzymanie lub ew. budowę własnego domu.

W związku z opisanym zdarzeniem przyszłym zadano następujące pytanie:

Czy druga transakcja zbycia nieruchomości temu samemu nabywcy będzie objęta podatkiem VAT oraz czy w tym przypadku pierwsza transakcja mogła być opodatkowana podatkiem od towarów i usług... Zatem czy w przedmiotowej sprawie Wnioskodawca nie będzie płatnikiem podatku od towarów i usług...

Zdaniem Wnioskodawcy z uwagi, iż sprzedaż przedmiotowej nieruchomości jest kontynuacją i uzupełnieniem sprzedaży gruntu tej samej firmie, należy tę czynność potraktować jako ciąg dalszy czynności wcześniejszej i w związku z tym Zainteresowana nie powinna odprowadzać podatku VAT, gdyż w jej odczuciu jest to sprzedaż jednorazowa.

W świetle obowiązującego stanu prawnego stanowisko Wnioskodawcy w sprawie oceny prawnej przedstawionego zdarzenia przyszłego uznaje się za prawidłowe.

Zgodnie z art. 5 ust. 1 ustawy z dnia 11 marca 2004 r. o podatku od towarów i usług (Dz. U. Nr 54, poz. 535 ze zm.), zwanej dalej ustawą o VAT, opodatkowaniu ww. podatkiem, podlegają:

1. odpłatna dostawa towarów i odpłatne świadczenie usług na terytorium kraju;
   
2. eksport towarów;
   
3. import towarów;
   
4. wewnątrzwspólnotowe nabycie towarów za wynagrodzeniem na terytorium kraju;
   
5. wewnątrzwspólnotowa dostawa towarów.
   
   

W myśl art. 2 pkt 6 ustawy o VAT, przez towary rozumie się rzeczy ruchome, jak również wszelkie postacie energii, budynki i budowle lub ich części, będące przedmiotem czynności podlegających opodatkowaniu podatkiem od towarów i usług, które są wymienione w klasyfikacjach wydanych na podstawie przepisów o statystyce publicznej, a także grunty.

Przepis art. 7 ust. 1 ustawy o VAT stanowi, iż przez dostawę, o której mowa w art. 5 ust. 1 pkt 1, rozumie się przeniesienie prawa do rozporządzania towarami jak właściciel (…).

Nie każda czynność stanowiąca dostawę w rozumieniu art. 7 ustawy o VAT podlega opodatkowaniu podatkiem od towarów i usług. Aby dana czynność podlegała opodatkowaniu podatkiem od towarów i usług, musi być wykonana przez podatnika.

Zgodnie z art. 15 ust. 1 ustawy o VAT, podatnikami są osoby prawne, jednostki organizacyjne niemające osobowości prawnej oraz osoby fizyczne, wykonujące samodzielnie działalność gospodarczą, o której mowa w ust. 2, bez względu na cel lub rezultat takiej działalności.

Działalność gospodarcza – na podstawie art. 15 ust. 2– obejmuje wszelką działalność producentów, handlowców lub usługodawców, w tym podmiotów pozyskujących zasoby naturalne oraz rolników, a także działalność osób wykonujących wolne zawody, również wówczas, gdy czynność została wykonana jednorazowo w okolicznościach wskazujących na zamiar wykonywania czynności w sposób częstotliwy. Działalność gospodarcza obejmuje również czynności polegające na wykorzystaniu towarów lub wartości niematerialnych i prawnych w sposób ciągły dla celów zarobkowych.

Określony w cytowanej ustawie zakres opodatkowania podatkiem od towarów i usług wskazuje, iż do tego, aby faktycznie zaistniało opodatkowanie danej czynności konieczne jest, aby czynność podlegającą opodatkowaniu wykonał podmiot, który dla tej właśnie czynności będzie działał jako podatnik. Definicja działalności gospodarczej, zawarta w ustawie, ma charakter uniwersalny, pozwalający na objęcie pojęciem „podatnik” tych wszystkich podmiotów, które prowadzą określoną działalność, występując w profesjonalnym obrocie gospodarczym. Ponadto podatnikiem staje się również ten, kto wykonał czynność, podlegającą opodatkowaniu, jednorazowo, ale w okolicznościach wskazujących na zamiar wykonywania czynności w sposób częstotliwy. Chociaż ustawa nie definiuje pojęcia „częstotliwości”, przez zamiar wykonywania danej czynności w sposób częstotliwy należy rozumieć chęć, wolę powtarzalnego, a nie jednorazowego wykonywania określonych czynności, składających się na istotę prowadzenia działalności. O kwestii częstotliwości nie decyduje czasookres wykonywania czynności (rok, dwa czy pięć lat), ani ilość dokonanych transakcji. Decydującym kryterium jest powtarzalność czynności. Dlatego też, w każdym przypadku należy indywidualnie rozstrzygnąć, czy intencją określonej czynności, z którą łączą się skutki podatkowo-prawne, było dokonywanie tej czynności wielokrotnie.

W kontekście powyższego należy stwierdzić, iż nie jest podatnikiem podatku od towarów i usług ten, kto jako osoba fizyczna dokonuje jednorazowych lub okazjonalnych transakcji, za które nie jest przewidziana ściśle regularna zapłata oraz nie prowadzi zorganizowanej czy zarejestrowanej działalności gospodarczej. Dokonywanie określonych czynności incydentalnie, poza sferą prowadzonej działalności gospodarczej, również nie pozwala na uznanie danego podmiotu za podatnika w zakresie tych czynności.

Z przedstawionych przepisów wynika więc, że jeśli osoba fizyczna dokonuje sprzedaży ze swojego majątku prywatnego nieruchomości gruntowej przeznaczonej pod zabudowę, a czynność ta wykonywana jest okazjonalnie, w warunkach wskazujących, iż działanie to nie jest czynione z zamiarem jego powtarzania (kontynuowania) i nie zmierza do nadania mu stałego charakteru, transakcja taka nie może być uznana za działalność gospodarczą, w rozumieniu art. 15 ust. 2 ustawy o podatku od towarów i usług.

Z wniosku wynika, że nieruchomość w przeszłości stanowiąca gospodarstwo rolne mająca być przedmiotem sprzedaży, została przez Wnioskodawcę nabyta w drodze spadku. Wnioskodawca wskazał że nie jest rolnikiem ryczałtowym i nie dokonuje sprzedaży produktów rolnych a majątek osobisty jest mieniem wykorzystywanym dla zaspokojenia potrzeb własnych. Nieruchomość była przedmiotem umowy dzierżawy ale jedynie w zamian za ponoszenie przez dzierżawców opłat ubezpieczenia przedmiotowych budynków gospodarczych w PZU.

Wnioskodawca sprzedając działkę zabudowaną korzysta z przysługującego mu prawa do rozporządzania własnym majątkiem. Okoliczności w których dokonana będzie sprzedaż przedmiotowej działki nie wskazują, iż Wnioskodawca działa w charakterze handlowca – podatnika VAT. Podkreślić w tym miejscu należy, iż obie dostawy dokonywane są na rzecz jednego podmiotu.

Ponadto zauważyć należy, iż przedmiotowa nieruchomość została nabyta przez Wnioskodawcę w drodze spadku i była użytkowana na cele osobiste z zamiarem późniejszego jej przekazania spadkobiercy (synowi). W przedmiotowej sprawie okoliczności będące przyczyną transakcji sprzedaży nieruchomości gruntowej, nie wskazują, iż miałyby być one czynione z zamiarem wykonywania w sposób częstotliwy.

Podsumowując, w oparciu o przedstawiony przez Stronę stan faktyczny oraz obowiązujący w tym zakresie stan prawny należy stwierdzić, że sprzedaż przedmiotowej nieruchomości nie nosi znamion powtarzalności, tak więc warunek częstotliwości nie zostaje tu wypełniony. W świetle powyższego dostawy ww. działki nie należy uznać za działalność gospodarczą, bowiem nie mieści się w definicji, o której mowa w art. 15 ust. 1 i 2 ustawy o podatku od towarów i usług. Zatem w przedstawionym we wniosku stanie faktycznym, brak jest podstaw by uznać Wnioskodawcę za podatnika podatku od towarów i usług. Tym samym dostawa przedmiotowej nieruchomości (obu jej części) nie będzie podlegała przepisom ustawy o podatku od towarów i usług

W związku z powyższym stanowisko Wnioskodawcy w sprawie oceny prawnej przedstawionego zdarzenia przyszłego jest prawidłowe.

Należy w tym miejscu wyjaśnić, że zgodnie z art. 14b § 3 ww. ustawy – Ordynacja podatkowa, składający wniosek o wydanie interpretacji indywidualnej obowiązany jest do wyczerpującego przedstawienia zaistniałego stanu faktycznego albo zdarzenia przyszłego oraz do przedstawienia własnego stanowiska w sprawie oceny prawnej tego stanu faktycznego albo zdarzenia przyszłego. Natomiast w myśl art. 14c § 1 tej ustawy, interpretacja indywidualna zawiera ocenę stanowiska Wnioskodawcy wraz z uzasadnieniem prawnym tej oceny. Z powyższych przepisów wynika zatem, że przedmiotem interpretacji może być jedynie ocena stanowiska Wnioskodawcy dotyczącego przedstawionego we wniosku stanu faktycznego (zdarzenia przyszłego). Organ wydający interpretacje nie jest natomiast uprawniony do analizowania i oceny załączonych do wniosku o interpretację dokumentów.

Interpretacja dotyczy zdarzenia przyszłego przedstawionego przez Wnioskodawcę i stanu prawnego obowiązującego w dniu wydania interpretacji.

Stronie przysługuje prawo do wniesienia skargi na niniejszą interpretację przepisów prawa podatkowego z powodu jej niezgodności z prawem. Skargę wnosi się do Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego w Warszawie, ul. Jasna 2/4, 00-013 Warszawa po uprzednim wezwaniu na piśmie organu, który wydał interpretację w terminie 14 dni od dnia, w którym skarżący dowiedział się lub mógł się dowiedzieć o jej wydaniu – do usunięcia naruszenia prawa (art. 52 § 3 ustawy z dnia 30 sierpnia 2002 r. Prawo o postępowaniu przed sądami administracyjnymi – Dz. U. Nr 153, poz. 1270 ze zm.). Skargę do WSA wnosi się (w dwóch egzemplarzach – art. 47 ww. ustawy) w terminie trzydziestu dni od dnia doręczenia odpowiedzi organu na wezwanie do usunięcia naruszenia prawa, a jeżeli organ nie udzielił odpowiedzi na wezwanie, w terminie sześćdziesięciu dni od dnia wniesienia tego wezwania (art. 53 § 2 ww. ustawy).

Skargę wnosi się za pośrednictwem organu, którego działanie lub bezczynność są przedmiotem skargi (art. 54 § 1 ww. ustawy) na adres: Izba Skarbowa w Katowicach Biuro Krajowej Informacji Podatkowej w Bielsku-Białej, ul. Traugutta 2a, 43-300 Bielsko-Biała.