POSTANOWIENIE

Na podstawie art. 14a § 1 i § 4 ustawy z dnia 29 sierpnia 1997 roku Ordynacja podatkowa (Dz. U. z 2005 r. Nr 8, poz. 60 z późn. zm.) w związku z art. 4 ust. 1 ustawy z dnia 16 listopada 2006 roku o zmianie ustawy – Ordynacja podatkowa oraz o zmianie niektórych innych ustaw (Dz. U. Nr 217, poz. 1590) Naczelnik Dolnośląskiego Urzędu Skarbowego we Wrocławiu stwierdza, że stanowisko Spółki przedstawione we wniosku z dnia 28 czerwca 2007 roku, który wpłynął do tutejszego Urzędu Skarbowego w dniu 29 czerwca 2007 roku, o udzielenie interpretacji, co do zakresu i sposobu zastosowania prawa podatkowego w indywidualnej sprawie, dotyczącej uznania za koszty uzyskania przychodów wydatków poniesionych na nabycie prezentów wydawanych gościom hotelowym w ramach programu lojalnościowego, jest prawidłowe.

UZASADNIENIE

W dniu 29 czerwca 2007 roku do Naczelnika Dolnośląskiego Urzędu Skarbowego we Wrocławiu wpłynął wniosek o udzielenie interpretacji, co do zakresu i sposobu zastosowania prawa podatkowego.

Jak stanowi art. 14a § 1 ustawy Ordynacja podatkowa stosownie do swej właściwości naczelnik urzędu skarbowego, naczelnik urzędu celnego lub wójt, burmistrz (prezydent miasta), starosta albo marszałek województwa na pisemny wniosek podatnika, płatnika lub inkasenta mają obowiązek udzielić pisemnej interpretacji co do zakresu i sposobu zastosowania prawa podatkowego w ich indywidualnych sprawach, w których nie toczy się postępowanie podatkowe lub kontrola podatkowa albo postępowanie przed sądem administracyjnym. W myśl art. 14a § 4 cytowanej ustawy, udzielenie interpretacji, co do zakresu i sposobu zastosowania prawa podatkowego, o której mowa w § 1, następuje w drodze postanowienia, na które przysługuje zażalenie.

Zgodnie z art. 4 ust. 1 ustawy z dnia 16 listopada 2006 roku o zmianie ustawy – Ordynacja podatkowa oraz o zmianie niektórych innych ustaw wnioski o wydanie pisemnych interpretacji co do zakresu i sposobu zastosowania prawa podatkowego w indywidualnych sprawach wniesione przed dniem wejścia w życie tej ustawy zmieniającej podlegają rozpatrzeniu na podstawie przepisów w brzmieniu dotychczasowym.

Ze złożonego wniosku wynika, że Spółka wprowadziła dla klientów hoteli program lojalnościowy, w ramach którego klienci hoteli w zamian za korzystanie z usług sieci hoteli i zapłatę za te usługi otrzymują punkty, które są następnie zamieniane na różnego rodzaju prezenty (np. parasolki).

Spółka zwróciła się z zapytaniem czy wydatki poniesione na nabycie prezentów wydawanych gościom hotelowym w ramach programu lojalnościowego stanowią koszt reprezentacji bądź koszt reklamy, czy też stanowią koszty ogólne działalności Spółki (skutkiem czego byłoby uznanie takich wydatków za koszt podatkowy na zasadach wynikających z art. 15 ust. 1 ustawy o podatku dochodowym od osób prawnych).

Zdaniem Spółki ww. wydatki nie stanowią kosztów reprezentacji bądź reklamy lecz stanowią koszty uzyskania przychodów na zasadach ogólnych.

Oceniając stanowisko Spółki, Naczelnik Dolnośląskiego Urzędu Skarbowego we Wrocławiu stwierdza, że jest ono prawidłowe.

Ustawa z dnia 15 lutego 1992 roku o podatku dochodowym od osób prawnych (Dz. U. z 2000 r. Nr 54, poz. 654 z późn. zm.) – zwana dalej ustawą, nie definiuje co należy rozumieć pod pojęciami „reprezentacja” i „reklama” ani też nie odsyła do innych przepisów prawa. Wyjaśniając znaczenie tych pojęć należy posłużyć się zatem językiem potocznym, wyrażonym w określeniach słownikowych. W znaczeniu słownikowym „reprezentacja” oznacza okazałość, wystawność w czyimś sposobie życia, związana ze stanowiskiem, pozycją społeczną, natomiast „reklama” to rozpowszechnianie informacji o towarach, ich zaletach, wartości, miejscach i możliwościach nabycia, chwalenie kogoś, zalecanie czegoś przez prasę, radio, telewizję; środki służące temu celowi np. plakaty, napisy, ogłoszenia itp. (Słownik języka polskiego pod red. prof. M. Szymczaka, Wydawnictwo PWN, Warszawa 1992). Według Słownika języka polskiego pod red. prof. S. Dubisza, Wydawnictwo PWN, 2003 r., „reklama” to również działanie polegające na zachęceniu potencjalnych klientów do zakupu określonych towarów i usług, a także efekt czyjejś celowej działalności dotyczący własnego wizerunku w środowiskach opiniotwórczych.

Zdaniem Naczelnika Dolnośląskiego Urzędu Skarbowego we Wrocławiu wprowadzony dla klientów hoteli program lojalnościowy, w ramach którego klienci w zamian za korzystanie z usług hoteli i zapłatę za te usługi otrzymują punkty, które są następnie zamieniane na różnego rodzaju prezenty nie nosi znamion reprezentacji. Jeśli wręczane klientom prezenty nie będą prezentami o charakterze reklamowym to wydatki poniesione na nabycie tych prezentów nie będą również stanowić kosztów reklamy. Podejmowane przez podatnika działania należy uznać za sprzedaż premiową zachęcającą klientów do korzystania z usług Spółki a więc działania te mają na celu osiągnięcie przychodów.

Zgodnie z art. 15 ust. 1 cytowanej wyżej ustawy kosztami uzyskania przychodów są koszty poniesione w celu osiągnięcia przychodów lub zachowania albo zabezpieczenia źródła przychodów, z wyjątkiem kosztów wymienionych w art. 16 ust. 1. Wśród wyłączeń wymienionych w art. 16 ust. 1 ustawy nie znajdują się wyłączenia dotyczące wydatków poniesionych na sprzedaż premiową, a zatem wydatki te mogą być uznane za koszty uzyskania przychodów.

Jednocześnie Naczelnik Dolnośląskiego Urzędu Skarbowego we Wrocławiu pragnie zauważyć, że sprzedaż premiowa może być połączona z działaniami mającymi na celu reklamę, lecz także w przypadku wydatków na nabycie prezentów mających charakter reklamowy, wręczanych klientom hoteli w ramach programu lojalnościowego, zastosowanie będzie miała zasada ogólna wynikająca z art. 15 ust. 1 ustawy i wydatki na te prezenty będą stanowiły koszty uzyskania przychodów.

Zgodnie z art. 14a § 2 ustawy Ordynacja podatkowa, niniejsza interpretacja dotyczy stanu faktycznego przedstawionego przez wnioskodawcę oraz stanu prawnego obowiązującego w dniu sporządzenia wniosku.

Jak stanowi art. 14b § 1 i § 2 ustawy Ordynacja podatkowa, interpretacja nie jest wiążąca dla wnioskodawcy, wiąże natomiast właściwe dla wnioskodawcy organy podatkowe i organy kontroli skarbowej do czasu jej zmiany lub uchylenia.

Stronie przysługuje prawo wniesienia zażalenia na niniejsze postanowienie do Dyrektora Izby Skarbowej we Wrocławiu w terminie 7 dni od dnia doręczenia rozstrzygnięcia. Zażalenie wnosi się za pośrednictwem organu podatkowego, który wydał postanowienie.