Z przedstawionego we wniosku stanu faktycznego wynika, iż Spółka prowadzi działalność gospodarczą polegającą na zakupie gruntów pod inwestycje, budowaniu obiektów handlowych i usługowych oraz ich wynajmie. W ramach tej działalności zawarła umowę najmu powierzchni handlowej z przyszłym najemcą przed rozpoczęciem budowy obiektu handlowego. W zawarciu umowy brała udział firma zewnętrzna, z którą Spółka ma podpisaną umowę na pośrednictwo w pozyskiwaniu najemców. Z tytułu podpisania ww. umowy najmu pośrednik wystawił na Wnioskodawcę fakturę tytułem prowizji za pozyskanie najemcy i doprowadzenie do podpisania umowy najmu.
W związku z powyższym Spółka zwraca się z pytaniem kiedy może uznać za koszt uzyskania przychodu kwotę prowizji wynikającą z faktury wystawionej przez pośrednika.
Zdaniem Podatnika, kwotę prowizji z przedmiotowej faktury można uznać w całości za koszt podatkowy w pierwszym miesiącu, w którym Spółka uzyska od najemcy czynsz za wynajmowane powierzchnie.
Oceniając stan faktyczny przedstawiony we wniosku Spółki Naczelnik Dolnośląskiego Urzędu Skarbowego stwierdza co następuje:
Zgodnie z art. 15 ust. 1 ustawy z dnia 15 lutego 1992 r. o podatku dochodowym od osób prawnych (tekst jedn. Dz. U. z 2000 r. Nr 54, poz. 654 ze zm.) kosztami uzyskania przychodów są koszty poniesione w celu osiągnięcia przychodów lub zachowania albo zabezpieczenia źródła przychodów, z wyjątkiem kosztów wymienionych w art. 16 ust. 1 ustawy.
Z przepisu tego wynika, iż podstawowym warunkiem zaliczenia poniesionych wydatków do kosztów uzyskania przychodów z punktu widzenia ustawy o podatku dochodowym od osób prawnych jest wykazanie, że zostały one faktycznie poniesione, w związku z prowadzoną działalnością gospodarczą, a w momencie ich ponoszenia istniały przesłanki pozwalające na stwierdzenie, że wydatki te mogą przynieść podatnikowi przychody lub służyć zachowaniu albo zabezpieczeniu źródeł przychodów. Powyższe nie dotyczy wydatków wymienionych w art. 16 ust. 1, gdyż przepis ten zawiera katalog wydatków nie stanowiących kosztu uzyskania przychodu. Spełnienie powyższych przesłanek w odniesieniu do zawartej przez Spółkę umowy pośrednictwa w pozyskiwaniu najemców stanowi podstawowe kryterium możliwości zaliczenia poniesionych na jej podstawie wydatków do kosztów uzyskania przychodów.
Stosownie do art. 15 ust. 4 ww. ustawy koszty uzyskania przychodów bezpośrednio związane z przychodami, poniesione w latach poprzedzających rok podatkowy oraz w roku podatkowym, są potrącalne w tym roku podatkowym, w którym osiągnięte zostały odpowiadające im przychody, z zastrzeżeniem ust. 4b i 4c. Zgodnie z tym przepisem jeżeli istnieje możliwość powiązania poniesionych wydatków z konkretnym przychodem to powinny one zostać zaliczone do kosztów podatkowych w czasie osiągnięcia przychodu, z którym się wiążą. Musi istnieć możliwość zidentyfikowania tego przychodu zarówno pod względem rzeczowym (np. poprzez wskazanie transakcji której dotyczy) jak i wartościowym. Jeżeli wydatki ponoszone są na osiąganie przychodów w sposób cykliczny wówczas powinny być przyporządkowane proporcjonalnie do tych przychodów, których dotyczą.
Z kolei zgodnie z art. 15 ust. 4d ww. ustawy podatkowej koszty uzyskania przychodów, inne niż koszty bezpośrednio związane z przychodami, są potrącalne w dacie ich poniesienia. Jeżeli koszty te dotyczą okresu przekraczającego rok podatkowy, a nie jest możliwe określenie, jaka ich część dotyczy danego roku podatkowego, w takim przypadku stanowią koszty uzyskania przychodów proporcjonalnie do długości okresu, którego dotyczą. W przedstawionym we wniosku stanie faktycznym wydatek poniesiony z tytułu prowizji za pośredniczenie w zawarciu umowy najmu dotyczy nie tyle konkretnego przychodu co pozyskania źródła przychodów jakim będą cykliczne wpływy finansowe z tytułu czynszu. Zatem wydatek ten powinien być zaliczony do kosztów uzyskania przychodów w momencie poniesienia, bowiem z racji tego, że wartość tego wydatku nie zależy od długości trwania umowy najmu, zdanie drugie tego przepisu nie znajdzie zastosowania.
Przy czym, stosownie do treści art. 15 ust. 4e cyt. ustawy o podatku dochodowym od osób prwnych, za dzień poniesienia kosztu uzyskania przychodu uważa się dzień, na który ujęto koszt w księgach rachunkowych (zaksięgowano) na podstawie otrzymanej faktury (rachunku), albo dzień, na który ujęto koszt na podstawie innego dowodu w przypadku braku faktury (rachunku), z wyjątkiem sytuacji gdy dotyczyłoby to ujętych jako koszty rezerw albo biernych rozliczeń międzyokresowych kosztów.
W związku z powyższym Naczelnik Dolnośląskiego Urzędu Skarbowego postanowił jak w sentencji.