POSTANOWIENIE
Na podstawie przepisu art. 14a § 1 i § 4 ustawy z dnia 29 sierpnia 1997 r. Ordynacja podatkowa (tekst jednolity: Dz. U. z 2005 r. Nr 8, poz. 60 ze zm.) Naczelnik Dolnośląskiego Urzędu Skarbowego we Wrocławiu stwierdza, iż stanowisko Spółki przedstawione we wniosku z dnia 5 grudnia 2005 r. (do tut. organu podatkowego wpłynął w dniu 12 grudnia 2005 r.) o udzielenie interpretacji co do zakresu i sposobu zastosowania prawa podatkowego w indywidualnej sprawie dotyczącej powstania po stronie kosztów podatkowych dodatnich różnic kursowych w przypadku spełnienia świadczenia przez osobę trzecią, jest nieprawidłowe.
UZASADNIENIE
W dniu 12 grudnia 2005 roku do Naczelnika Dolnośląskiego Urzędu Skarbowego we Wrocławiu wpłynął wniosek o udzielenie interpretacji co do zakresu i sposobu zastosowania prawa podatkowego, uzupełnionym pismem z dnia 31 stycznia 2006 r.
Pismem z dnia 14 lutego 2006 r. tut. organ podatkowy wezwał Spółkę do uzupełnienia przedstawionego we wniosku stanu faktycznego. Stan faktyczny został uzupełniony przez Spółkę pismem z dnia 23 lutego 2006 r.
Jak stanowi art. 14a § 1 ustawy Ordynacja podatkowa stosownie do swojej właściwości naczelnik urzędu skarbowego, naczelnik urzędu celnego lub wójt, burmistrz (prezydent miasta), starosta albo marszałek województwa na pisemny wniosek podatnika, płatnika lub inkasenta mają obowiązek udzielić pisemnej interpretacji co do zakresu i sposobu zastosowania prawa podatkowego w ich indywidualnych sprawach, w których nie toczy się postępowanie podatkowe lub kontrola podatkowa albo postępowanie przed sądem administracyjnym. W myśl art. 14a § 4 cytowanej ustawy, udzielenie interpretacji co do zakresu i sposobu zastosowania prawa podatkowego, o której mowa w § 1, następuje w drodze postanowienia, na które przysługuje zażalenie.
Ze stanu faktycznego przedstawionego przez Spółkę wynika, iż zobowiązania Spółki wyrażone w walucie obcej, zostały uregulowane przez osobę trzecią tj. inną Spółkę, choć ze środków Spółki tj. z udzielonej Spółce pożyczki. Zapłata za zobowiązania nie nastąpiła więc za pośrednictwem rachunku bankowego Spółki.
Spółka zwraca się z zapytaniem „czy w przypadku gdy świadczenie spełnione zostanie przez osobę trzecią i nie nastąpiło za pośrednictwem rachunku bankowego podmiotu ponoszącego koszt, spółka zobowiązana jest wliczyć dodatnie różnice kursowe do podstawy opodatkowania, czy jest to zdarzenie nie podlegające opodatkowaniu?
Zdaniem Spółki dodatnie różnice kursowe w przypadku zapłaty jej zobowiązań przez osobę trzecią ww. sposób nie wlicza się do podstawy opodatkowania.
Naczelnik Dolnośląskiego Urzędu Skarbowego we Wrocławiu stwierdza, co następuje:
Na podstawie art. 15 ust. 1 ustawy z dnia 15 lutego 1992 r. o podatku dochodowym od osób prawnych (Dz. U. z 2000 r. Nr 54, poz. 654 ze zm.) kosztami uzyskania przychodu są koszty poniesione w celu osiągnięcia przychodów, z wyjątkiem kosztów wymienionych w art. 16 ust. 1. Koszty poniesione w walutach obcych przelicza się na złote według kursów średnich ogłaszanych przez Narodowy Bank Polski z dnia poniesienia kosztu. Jeżeli koszty wyrażone są w walutach obcych, a między dniem ich zarachowania i dniem zapłaty występują różne kursy walut, koszty te odpowiednio podwyższa się lub obniża o różnice wynikające z zastosowania kursu sprzedaży walut z dnia zapłaty, ustalonego przez bank, z którego usług korzystał ponoszący koszt, oraz z zastosowania kursu średniego ogłaszanego przez Narodowy Bank Polski z dnia zarachowania kosztów.
Z przepisów tych wynika, że różnice kursowe są odnoszone w koszty uzyskania przychodów wówczas, gdy występują różne kursy walut odpowiednio między dniem zarachowania kosztów i dniem faktycznej zapłaty.
Zgodnie z przedstawionym stanem faktycznym zobowiązania Spółki regulowane są przez inny podmiot. Natomiast środki pieniężne, z których pokryto zobowiązania Spółki należy uznać za środki obrotowe Spółki udzielone jej w formie pożyczki przez inną Spółkę. Zatem powstające w jej następstwie operacje finansowe będą skutkować w ujęciu kasowym utratą lub wzrostem wartości waluty w odniesieniu do transakcji zawartej z wierzycielem. Wystąpią zatem również różne kursy walut pomiędzy dniem zarachowania a dniem zapłaty oraz powstaną po stronie kosztów podatkowych dodatnie lub ujemne różnice kursowe.
Zacytowane przez podatnika pismo Ministerstwa Finansów dotyczy sytuacji, w której następuje kompensata wzajemnych zobowiązań i należności bez przepływu środków pieniężnych pomiędzy stronami transakcji. W przedstawionym stanie faktycznym spłata zobowiązań wynika z przelania środków pieniężnych na konto wierzyciela choć nie z konta zobowiązanego tj. Spółki. Zatem w przedmiotowej sprawie powoływane pismo nie ma zastosowania.
Reasumując Naczelnik Dolnośląskiego Urzędu Skarbowego we Wrocławiu stwierdza w stosunku do zobowiązań Spółki wyrażonych w walutach obcych, które zostały uregulowane przez inny podmiot z środków uzyskanych w formie pożyczki, będą miały zastosowania zapisy art. 15 ust. 1 cytowanej ustawy o podatku dochodowym od osób prawnych w zakresie rozliczania różnic kursowych dla celów podatkowych.
Zgodnie z art. 14a § 2 ustawy Ordynacja podatkowa, niniejsza interpretacja dotyczy stanu faktycznego przedstawionego przez wnioskodawcę oraz stanu prawnego obowiązującego w dniu wydania niniejszego postanowienia.
Jak stanowi art. 14b § 1 i § 2 ustawy Ordynacja podatkowa, interpretacja nie jest wiążąca dla wnioskodawcy, wiąże natomiast właściwe dla wnioskodawcy organy podatkowe i organy kontroli skarbowej do czasu jej zmiany lub uchylenia.
Stronie przysługuje prawo wniesienia zażalenia na niniejsze postanowienie do Dyrektora Izby Skarbowej we Wrocławiu w terminie 7 dni od dnia doręczenia rozstrzygnięcia.
Zażalenie wnosi się za pośrednictwem organu podatkowego, który wydał postanowienie.
Zażalenie podlega opłacie skarbowej.