INTERPRETACJA INDYWIDUALNA

Na podstawie art. 14b § 1 i § 6 ustawy z dnia 29 sierpnia 1997 r. Ordynacja podatkowa (t. j. Dz. U. z 2005 r. Nr 8, poz. 60 ze zm.) oraz § 4 rozporządzenia Ministra Finansów z dnia 20 czerwca 2007 r. w sprawie upoważnienia do wydawania interpretacji przepisów prawa podatkowego (Dz. U. Nr 112, poz. 770) Dyrektor Izby Skarbowej w Bydgoszczy działając w imieniu Ministra Finansów stwierdza, że stanowisko Strony przedstawione we wniosku z dnia 17 października 2007 r. (data wpływu 23 października 2007 r.) uzupełnionym pismami z dnia 14 i 22 listopada 2007 r. o udzielenie pisemnej interpretacji przepisów prawa podatkowego dotyczącej podatku od towarów i usług w zakresie stawki podatku z tytułu bezumownego korzystania z lokalu mieszkalnego - jest nieprawidłowe.

UZASADNIENIE

W dniu 23 października 2007 r. został złożony wniosek o udzielenie pisemnej interpretacji przepisów prawa podatkowego w indywidualnej sprawie dotyczącej podatku od towarów i usług w zakresie stawki podatku z tytułu bezumownego korzystania z lokalu.

W przedmiotowym wniosku przedstawiono następujący stan faktyczny.

Jednostka wynajmuje lokal mieszkalny. Ze względu na zaległości w płatnościach czynszu lokatorowi wypowiedziano umowę najmu lokalu mieszkalnego z nakazem opuszczenia lokalu. Po upływie okresu wypowiedzenia umowy, lokator nie wyprowadził się, zajmuje lokal bez tytułu prawnego. Od stycznia 2007 roku naliczana jest opłata za korzystanie z lokalu ze stawką 22%. Jednocześnie w uzupełnieniu do wniosku Strona oświadczyła, iż podjęto kroki zmierzające do eksmisji lokatora. W dniu 9 marca 2007 roku złożono pozew w Sądzie Rejonowym o eksmisję z zajmowanego lokalu mieszkalnego. Na prośbę lokatora, który uregulował zadłużenie do 31 lipca br. zawieszono postępowanie w Sądzie. Obecnie lokator częściowo dokonuje opłat, jego zadłużenie wynosi ok. 700 zł. Zarząd Powiatu podtrzymał decyzję o eksmisji z zajmowanego lokalu. W dniu 8 listopada 2007 roku skierowano pismo do Sądu o odwieszenie postępowania w sprawie opuszczenia zajmowanego lokalu. Termin rozprawy nie jest jeszcze wyznaczony.

W związku z powyższym zadano następujące pytanie.

Czy właściwe jest naliczanie podatku VAT ze stawką 22%, czy zastosować zwolnienie z tytułu bezumownego korzystania z lokalu...

Wnioskodawca wskazuje, iż od stycznia 2007 roku z tytułu bezumownego korzystania z lokalu nalicza podatek VAT ze stawką 22% i stoi na stanowisku, że jest to postępowanie prawidłowe.

W świetle obowiązującego stanu prawnego stanowisko wnioskodawcy w sprawie oceny prawnej przedstawionego stanu faktycznego uznaje się za nieprawidłowe.

Zgodnie z art. 18 ust. 1, 2 i 3 ustawy z dnia 21 czerwca 2001 r. o ochronie praw lokatorów, mieszkaniowym zasobie gminy i o zmianie Kodeksu cywilnego (tekst jednolity z 2005 r., Dz. U. Nr 31, poz. 266 ze zm.) osoby zajmujące lokal bez tytułu prawnego są obowiązane do dnia opróżnienia lokalu co miesiąc uiszczać odszkodowanie. Odszkodowanie takie odpowiada wysokości czynszu, jaki właściciel mógłby otrzymać z tytułu najmu lokalu. Jeżeli odszkodowanie nie pokrywa poniesionych strat, właściciel może żądać odszkodowania uzupełniającego. Osoby uprawnione do lokalu zamiennego albo socjalnego, jeżeli sąd orzekł o wstrzymaniu wykonania opróżnienia lokalu do czasu dostarczenia im takiego lokalu, opłacają odszkodowanie w wysokości czynszu albo innych opłat za używanie lokalu, jakie byłyby obowiązane opłacać, gdyby stosunek prawny nie wygasł.

Z treści niniejszego przepisu wynika, iż od chwili rozwiązania umowy najmu do faktycznego opuszczenia lokalu korzystanie z nieruchomości ma charakter korzystania bez tytułu prawnego. Taki stan posiadania nie jest znany ustawie o podatku od towarów i usług.

Na gruncie ustawy o podatku od towarów i usług opodatkowaniu w myśl art. 5 ust. 1 pkt. 1 ustawy z dnia 11 marca 2004 r. o podatku od towarów i usług (Dz. U. Nr 54 poz. 535 ze zmianami), podlega m. in. odpłatna dostawa towarów i odpłatne świadczenie usług na terytorium kraju.

Przez świadczenie usług – w myśl art. 8 ust. 1 powołanej ustawy – rozumie się każde świadczenie na rzecz osoby fizycznej, osoby prawnej lub jednostki organizacyjnej niemającej osobowości prawnej, które nie stanowi dostawy towarów w rozumieniu art. 7, w tym również;

1. przeniesienie praw do wartości niematerialnych i prawnych, bez względu na formę, w jakiej dokonano czynności prawnej;
2. zobowiązanie do powstrzymania się od dokonania czynności lub do tolerowania czynności lub sytuacji
3. świadczenie usług zgodnie z nakazem organu władzy publicznej lub podmiotu działającego w jego imieniu lub nakazem wynikającym z mocy prawa.

Postępowanie Wnioskodawcy wyczerpuje przesłankę, zawartą w art. 8 ust .1 pkt 2 powołanej ustawy. Rozwiązując umowę najmu z nierzetelnym najemcą Wnioskodawca nie powziął wszystkich czynności mających na celu odzyskanie nieruchomości. Rozwiązanie umowy de facto wskazuje na obowiązek a nawet konieczność opuszczenia zajmowanej nieruchomości. Z powziętych kroków zmierzających do eksmisji lokatora, Strona wycofała się na skutek uregulowania przez lokatora należności. Takie zachowanie wskazuje na faktyczne pogodzenie się z zaistniałą sytuacją, czy też wręcz tolerowanie nierzetelnego lokatora. Z charakteru podatku VAT wynika, że obciąża on konsumpcję. W związku z faktem, iż pomimo rozwiązania umowy najemca nie opuszcza lokalu, a następnie dokonuje wpłat z tytułu odszkodowania w wysokości odpowiadającej kwocie najmu, uznać należy, że mamy do czynienia z konsumpcją, a w konsekwencji z usługą.

Co do zasady stawka podatku – na podstawie art. 41 ust. 1 tejże ustawy - wynosi 22%, jednakże zarówno w treści wskazanej ustawy, jak i przepisów wykonawczych do niej, ustawodawca przewidział opodatkowanie niektórych czynności stawkami obniżonymi lub zwolnienie z podatku. I tak, stosownie do zapisu art. 43 ust. 1 pkt 1 wskazanej ustawy, zwalnia się od podatku od podatku usługi wymienione w załączniku nr 4 do ustawy. Pod pozycją 4 tego załącznika wymieniono usługi sklasyfikowane pod nr PKWiU ex 70.20.11 - „usługi w zakresie wynajmowania lub dzierżawienia nieruchomości o charakterze mieszkalnym na własny rachunek z wyłączeniem wynajmu lokali w budynkach mieszkalnych na cele inne niż mieszkaniowe”.

A zatem kwoty uzyskane jako bezprawne korzystanie z lokalu w okresie od stycznia do listopada br. stanowią usługę, o której mowa w art. 8 ust. 1 ustawy o VAT, zwolnioną z podatku na postawie art. 43 ust. 1 pkt 1 ustawy o VAT.

Interpretacja dotyczy zaistniałego stanu faktycznego przedstawionego przez Wnioskodawcę i stanu prawnego obowiązującego w dacie zaistnienia zdarzenia.

Złożenie przez Wnioskodawcę fałszywego oświadczenia, że elementy stanu faktycznego objęte wnioskiem o wydanie interpretacji w dniu złożenia wniosku nie są przedmiotem toczącego się postępowania podatkowego, kontroli podatkowej, postępowania kontrolnego organu kontroli skarbowej oraz że w tym zakresie sprawa nie została rozstrzygnięta co do jej istoty w decyzji lub postanowieniu organu podatkowego lub organu kontroli skarbowej – powoduje, iż niniejsza interpretacja indywidualna nie wywołuje skutków prawnych (art. 14b § 4 Ordynacji podatkowej).

Stronie przysługuje prawo do wniesienia skargi na niniejszą interpretację przepisów prawa podatkowego z powodu jej niezgodności z prawem. Skargę wnosi się do Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego w Warszawie, ul. Jasna 2/4, 00-013 Warszawa po uprzednim wezwaniu na piśmie organu, który wydał interpretację w terminie 14 dni od dnia, w którym skarżący dowiedział się lub mógł się dowiedzieć o jej wydaniu – do usunięcia naruszenia prawa (art. 52 § 3 ustawy z dnia 30 sierpnia 2002 r. Prawo o postępowaniu przed sądami administracyjnymi – Dz. U. Nr 153, poz. 1270 ze zm.). Skargę do WSA wnosi się (w dwóch egzemplarzach – art. 47 ww. ustawy) w terminie trzydziestu dni od dnia doręczenia odpowiedzi organu na wezwanie do usunięcia naruszenia prawa, a jeżeli organ nie udzielił odpowiedzi na wezwanie, w terminie sześćdziesięciu dni od dnia wniesienia tego wezwania (art. 53 § 2 ww. ustawy).

Skargę wnosi się za pośrednictwem organu, którego działanie lub bezczynność są przedmiotem skargi (art. 54 § 1 ww. ustawy) na adres: Izba Skarbowa w Bydgoszczy Biuro Krajowej Informacji Podatkowej w Toruniu, ul. Św. Jakuba 20, 87-100 Toruń.