INTERPRETACJA INDYWIDUALNA

Na podstawie art. 14b § 1 i § 6 ustawy z dnia 29 sierpnia 1997 r. Ordynacja podatkowa (t. j. Dz. U. z 2005 r. Nr 8, poz. 60 ze zm.) oraz § 4 rozporządzenia Ministra Finansów z dnia 20 czerwca 2007 r. w sprawie upoważnienia do wydawania interpretacji przepisów prawa podatkowego (Dz. U. Nr 112, poz. 770) Dyrektor Izby Skarbowej w Bydgoszczy działając w imieniu Ministra Finansów stwierdza, że stanowisko Gminy przedstawione we wniosku z dnia 31 października 2007 roku (data wpływu 12 listopada 2007 roku) uzupełnionym pismem z dnia 14 grudnia 2007 r. o udzielenie pisemnej interpretacji przepisów prawa podatkowego dotyczącej podatku od towarów i usług w zakresie momentu powstania obowiązku podatkowego dla czynności polegającej na oddaniu nieruchomości gruntowej w użytkowanie wieczyste - jest nieprawidłowe.

UZASADNIENIE

W dniu 12 listopada 2007 roku został złożony ww. wniosek o udzielenie pisemnej interpretacji przepisów prawa podatkowego, uzupełniony pismem z dnia 14 grudnia 2007 r. w indywidualnej sprawie dotyczącej podatku od towarów i usług w zakresie momentu powstania obowiązku podatkowego dla czynności polegającej na oddaniu nieruchomości gruntowej w użytkowanie wieczyste.

W przedmiotowym wniosku przedstawiono następujące zdarzenie przyszłe.

Gmina zajmuje się obecnie przygotowaniem do oddania w drodze przetargu w użytkowanie wieczyste na okres 99 lat nieruchomości gruntowej, z przeznaczeniem na cele zgodne z miejscowym planem zagospodarowania przestrzennego tj. komercyjne. W myśl ustawy o gospodarce nieruchomościami oddanie gruntu w użytkowanie wieczyste następuje na podstawie umowy (zawieranej w formie aktu notarialnego), zgodnie z którą pobiera się pierwszą opłatę oraz opłaty roczne z tytułu użytkowania wieczystego gruntu. Ustalone stawki procentowe pierwszej opłaty i kolejnych 98 opłat rocznych wynoszą odpowiednio 25% i 3% ceny gruntu ustalonej w przetargu. Opłaty roczne z tytułu wieczystego użytkowania ustala się wg stawki procentowej od ceny nieruchomości gruntowej, zależnego od wartości tej nieruchomości. Zgodnie z zawartą umową, nabywca zobowiązany będzie kolejne opłaty roczne wnosić, przez cały okres użytkowania wieczystego, na konto Gminy, z góry za dany rok, w terminie do 31 marca każdego roku (z możliwością zmiany terminu ich wpłaty zgodnie z ustawą o gospodarce nieruchomościami). Czynność oddania nieruchomości w wieczyste użytkowanie następuje w dniu wpisu do księgi wieczystej. Wpis dokonywany jest na podstawie umowy zawartej w formie aktu notarialnego. Pierwsza opłata za oddanie nieruchomości gruntowej w użytkowanie wieczyste podlega wpłacie jednorazowo, nie później niż do dnia zawarcia umowy o oddanie nieruchomości w użytkowanie wieczyste.

W związku z powyższym zadano następujące pytanie.

W jaki sposób należy opodatkować podatkiem od towarów i usług ustanowienie prawa użytkowania wieczystego – czy obowiązek podatkowy powstaje „jednorazowo” tj. łącznie od pierwszej opłaty i sumy opłat rocznych, czy też od wysokości pierwszej opłaty i następnie każdego roku od wysokości wnoszonych opłat rocznych...

Zdaniem wnioskodawcy w przypadku oddania nieruchomości gruntowej w użytkowanie wieczyste opodatkowaniu podatkiem od towarów i usług podlegają pierwsza opłata i opłaty roczne, przewidziane za cały okres użytkowania wieczystego. W związku z tym wnoszone w kolejnych 98 latach opłaty roczne z tytułu użytkowania wieczystego gruntu nie będą podlegały opodatkowaniu tym podatkiem. Obowiązek podatkowy z tytułu oddania w użytkowanie wieczyste nieruchomości powstanie „jednorazowo”. Takie stanowisko potwierdził Naczelny Sąd Administracyjny w uchwale z dnia 8 stycznia 2007 r. sygn. akt I FPS 1/06, w której stwierdził, iż oddanie gruntu w użytkowanie wieczyste stanowi dostawę towarów, o której w art. 7 ust. 1 ustawy o podatku od towarów i usług. Po oddaniu gruntu w użytkowanie wieczyste korzystający z niego dysponuje nieruchomością i rozporządza nią jak właściciel, a więc, zgodnie z powołanym art. 7 ust. 1 cytowanej ustawy, czynność tę należy traktować jako dostawę towarów, która podlega opodatkowaniu podatkiem od towarów i usług – w tym przypadku z chwilą dokonania wpisu w księdze wieczystej.

W świetle obowiązującego stanu prawnego stanowisko wnioskodawcy w sprawie oceny prawnej przedstawionego zdarzenia przyszłego uznaje się za nieprawidłowe.

Zgodnie z art. 5 ust. 1 pkt 1 ustawy z dnia 11 marca 2004 r. o podatku od towarów i usług (Dz. U. Nr 54, poz. 535 z późn. zm.) opodatkowaniu podatkiem od towarów i usług podlega odpłatna dostawa towarów i odpłatne świadczenie usług na terytorium kraju. Ustawodawca przez towary rozumie rzeczy ruchome, jak również wszelkie postacie energii, budynki, budowle lub ich części, będące przedmiotem czynności podlegających opodatkowaniu podatkiem VAT, które są wymienione w klasyfikacjach wydanych na podstawie przepisów o statystyce publicznej, a także grunty – art. 2 pkt 6 cyt. ustawy.

W myśl uchwały Naczelnego Sądu Administracyjnego z dnia 8 stycznia 2007 r. (sygn. I FPS 1/06) również oddanie w użytkowanie wieczyste nieruchomości gruntowej należy traktować jako dostawę towarów. Sąd stwierdził, iż należy mieć na uwadze szerokie ekonomiczne, a nie cywilistyczne pojęcie przeniesienia prawa do rozporządzania towarami jak właściciel, a także uwzględniając fakt, że definicja towaru, zawarta w art. 2 ustawy o podatku od towarów i usług i obejmuje grunty, należy opowiedzieć się za stanowiskiem, że oddanie gruntu w użytkowanie wieczyste stanowi dostawę towarów, o której mowa w art. 7 ust. 1 tej ustawy, a nie świadczenie usług, do którego odnosi się art. 8 ust. 1 ustawy o VAT.

Na mocy przepisu art. 19 ust. 1 cyt. ustawy obowiązek podatkowy powstaje z chwilą wydania towaru lub wykonania usługi, z zastrzeżeniem ust. 2 – 21, art. 14 ust. 6, art. 20 i art. 21 ust. 1. Jednakże, jeśli dostawa towaru lub wykonanie usługi powinny być potwierdzone fakturą, obowiązek podatkowy powstaje z chwilą wystawienia faktury, nie później jednak niż w 7 dniu, licząc od dnia wydania towaru lub wykonania usługi (art. 19 ust. 4 ustawy).

Ponadto treść art. art. 19 ust. 11 ustawy o podatku od towarów i usług stanowi, że jeżeli przed wydaniem towaru lub wykonaniem usługi otrzymano część należności, w szczególności: przedpłatę, zaliczkę, ratę, obowiązek podatkowy powstaje z chwilą jej otrzymania w tej części.

Z regulacji zawartych w art. 71 ust. 1 – 4 ustawy z dnia 21 sierpnia 1997 r. o gospodarce nieruchomościami (tj. Dz. U. z 2004 r. Nr 261, poz. 2603 z późn. zm.) wynika, iż za oddanie nieruchomości gruntowej w użytkowanie wieczyste pobiera się pierwszą opłatę i opłaty roczne. Pierwsza opłata za oddanie nieruchomości gruntowej w użytkowanie wieczyste w drodze przetargu podlega zapłacie jednorazowo, nie później niż do dnia zawarcia umowy o oddanie tej nieruchomości w użytkowanie wieczyste. Natomiast w przypadku oddania nieruchomości gruntowej w użytkowanie wieczyste w drodze bezprzetargowej pierwszą opłatę można rozłożyć na oprocentowane raty. Opłaty roczne wnosi się przez cały okres użytkowania wieczystego, w terminie do dnia 31 marca każdego roku, z góry za dany rok. Opłaty rocznej nie pobiera się za rok, w którym zostało ustanowione prawo użytkowania wieczystego. W myśl art. 27 ustawy o gospodarce nieruchomościami, ustanowienie użytkowania wieczystego następuje w momencie dokonania wpisu tego prawa do księgi wieczystej, na podstawie zawartej w formie aktu notarialnego umowy o jego ustanowieniu.

Konsekwencją stanowiska, że oddanie nieruchomości gruntowej w użytkowanie wieczyste stanowi dostawę towarów, jest powstanie obowiązku podatkowego z chwilą wydania towaru (art. 19 ust. 1), a w sytuacji gdy dostawa towaru powinna być potwierdzona fakturą, z chwilą wystawienia faktury, nie później jednak niż w 7 dniu, licząc od dnia wydania towaru, natomiast jeżeli przed wydaniem towaru otrzymano część należności, obowiązek podatkowy powstaje z chwilą jej otrzymania.

Z przedstawionego we wniosku zdarzenia przyszłego wynika, iż do dnia podpisania aktu notarialnego, a więc przed czynnością oddania gruntu w użytkowanie wieczyste tj. przed dniem, w którym dokonany zostanie stosowny wpis do ksiąg wieczystych, nastąpi wpłata pierwszej opłaty na poczet czynności oddania w wieczyste użytkowanie gruntu, a więc na poczet dostawy towaru.

Mając na uwadze wyżej przedstawiony stan faktyczny i prawny, zdaniem tut. organu podatkowego, w przypadku oddania w wieczyste użytkowanie nieruchomości gruntowej, w przypadku, gdy wcześniej otrzymano część należności, w odniesieniu do tej części, obowiązek podatkowy powstanie w dniu otrzymania tej opłaty, natomiast w chwili wydania towaru lub wystawienia faktury obowiązek podatkowy powstanie w odniesieniu do pozostałej wartości tj. należnych opłat rocznych za cały okres użytkowania, które otrzymane dopiero będą w przyszłości.

Interpretacja dotyczy zdarzenia przyszłego przedstawionego przez wnioskodawcę i stanu prawnego obowiązującego w dniu wydania interpretacji.

Złożenie przez Wnioskodawcę fałszywego oświadczenia, że elementy stanu faktycznego objęte wnioskiem o wydanie interpretacji w dniu złożenia wniosku nie są przedmiotem toczącego się postępowania podatkowego, kontroli podatkowej, postępowania kontrolnego organu kontroli skarbowej oraz że w tym zakresie sprawa nie została rozstrzygnięta co do jej istoty w decyzji lub postanowieniu organu podatkowego lub organu kontroli skarbowej – powoduje, iż niniejsza interpretacja indywidualna nie wywołuje skutków prawnych (art. 14b § 4 Ordynacji podatkowej).

Stronie przysługuje prawo do wniesienia skargi na niniejszą interpretację przepisów prawa podatkowego z powodu jej niezgodności z prawem. Skargę wnosi się do Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego w Warszawie, ul. Jasna 2/4, 00-013 Warszawa po uprzednim wezwaniu na piśmie organu, który wydał interpretację w terminie 14 dni od dnia, w którym skarżący dowiedział się lub mógł się dowiedzieć o jej wydaniu – do usunięcia naruszenia prawa (art. 52 § 3 ustawy z dnia 30 sierpnia 2002 r. Prawo o postępowaniu przed sądami administracyjnymi – Dz. U. Nr 153, poz. 1270 ze zm.). Skargę do WSA wnosi się (w dwóch egzemplarzach – art. 47 ww. ustawy) w terminie trzydziestu dni od dnia doręczenia odpowiedzi organu na wezwanie do usunięcia naruszenia prawa, a jeżeli organ nie udzielił odpowiedzi na wezwanie, w terminie sześćdziesięciu dni od dnia wniesienia tego wezwania (art. 53 § 2 ww. ustawy). Skargę wnosi się za pośrednictwem organu, którego działanie lub bezczynność są przedmiotem skargi (art. 54 § 1 ww. ustawy) na adres: Dyrektor Izby Skarbowej w Bydgoszczy, Biuro Krajowej Informacji w Toruniu, ul. Św. Jakuba 20, 87-100 Toruń.