INTERPRETACJA INDYWIDUALNA

Na podstawie art. 14b § 1 i § 6 ustawy z dnia 29 sierpnia 1997 r. Ordynacja podatkowa (t. j. Dz. U. z 2005 r. Nr 8, poz. 60 ze zm.) oraz § 2 i § 6 rozporządzenia Ministra Finansów z dnia 20 czerwca 2007 r. w sprawie upoważnienia do wydawania interpretacji przepisów prawa podatkowego (Dz. U. z 2007 r. Nr 112, poz. 770) Dyrektor Izby Skarbowej w Poznaniu działając w imieniu Ministra Finansów stwierdza, że stanowisko Pani przedstawione we wniosku z dnia 9 października 2007 r. (data wpływu: 11 października 2007 r.) o udzielenie pisemnej interpretacji przepisów prawa podatkowego dotyczącej podatku od towarów i usług w zakresie opodatkowania sprzedaży gruntów – jest nieprawidłowe.

UZASADNIENIE

W dniu 11 października 2007 r. został złożony ww. wniosek o udzielenie pisemnej interpretacji przepisów prawa podatkowego w indywidualnej sprawie dotyczącej podatku od towarów i usług w zakresie opodatkowania sprzedaży gruntów.

W przedmiotowym wniosku zostało przedstawione następujące zdarzenie przyszłe.

Wnioskodawca prowadził działalność gospodarczą wspólnie z małżonkiem, z którym pozostaje w ustroju wspólności majątkowej. W grudniu 1996 r. małżonkowie nabyli użytkowanie wieczyste dwóch gruntów oraz własność jednego gruntu przy ul. X we W. przeznaczonych pod zabudowę warsztatowo-przemysłową. Sprzedaż nieruchomości nie była opodatkowana podatkiem VAT. Grunty zakupiono z zysku z działalności gospodarczej na cele związane z działalnością gospodarczą z intencją wybudowania budynków biurowych oraz magazynów. Od roku 1998 małżonkowie są właścicielami wszystkich nieruchomości.

W dniu 27 stycznia 1998 r. małżonkowie uzyskali pozwolenie na budowę budynku biurowego oraz magazynu dla potrzeb działalności gospodarczej wraz z przyłączem wod.-kan. i energii elektrycznej oraz zbiornikiem gazowym. Do budowy jednak nie przystąpiono. Nieruchomości nie wykorzystywano również w inny sposób do działalności gospodarczej.

W roku 2002 małżonkowie wycofali grunty z majątku związanego z działalnością gospodarczą, wnieśli przedsiębiorstwo jako wkład niepieniężny do spółki z ograniczoną odpowiedzialnością, w której pełnią funkcje członków zarządu oraz zlikwidowali działalność gospodarczą osób fizycznych. Obecnie małżonkowie nie prowadzą działalności, która podlegałaby opodatkowaniu podatkiem VAT, a nieruchomości nie są wykorzystywane dla celów zarobkowych.

W związku z powyższym zadano następujące pytania.

1. Czy sprzedaż gruntów na mocy jednej umowy na rzecz jednego nabywcy podlega opodatkowaniu podatkiem VAT, a sprzedający będzie występować w charakterze podatnika zobowiązanego do złożenia zgłoszenia rejestracyjnego, wystawienia faktury dokumentującej sprzedaż oraz naliczenia i odprowadzenia podatku należnego...
2. Czy w przypadku braku kontrahenta gotowego nabyć wszystkie grunty w drodze jednej umowy, sprzedaż gruntów odrębnym nabywcom na podstawie odrębnych umów podlega opodatkowaniu podatkiem VAT, a sprzedający będzie występować w charakterze podatnika zobowiązanego do złożenia zgłoszenia rejestracyjnego, wystawienia faktury dokumentującej sprzedaż oraz naliczenia i odprowadzenia podatku należnego...

Zdaniem Wnioskodawcy sprzedaż trzech nieruchomości stanowiących obecnie majątek osobisty osób fizycznych, zarówno w przypadku jednej umowy z jednym nabywcą, jak i w przypadku odrębnych umów z odrębnymi nabywcami nie będzie stanowić czynności opodatkowanej podatkiem VAT, ponieważ sprzedający nie będą występować w charakterze podatników. Wnioskodawca twierdzi, że sprzedaż wspomnianych nieruchomości wprawdzie podlega opodatkowaniu podatkiem VAT jako odpłatna dostawa towarów, jednak wykracza poza zakres podmiotowy opodatkowania podatkiem VAT.

Wnioskodawca uważa, że podmiot wykonujący czynności wymienione w art. 5 ust. 1 ustawy o podatku od towarów i usług można uznać za podatnika tylko wtedy, gdy mamy do czynienia z producentem, handlowcem, usługodawcą, pozyskującym zasoby naturalne, rolnikiem lub wykonującym wolny zawód. Wnioskodawca z art. 15 ust. 2 cyt. ustawy wywodzi, że wspomniany podmiot pozostaje podatnikiem, nawet jeżeli wykona jedną czynność, mając zamiar wykonywania czynności w sposób częstotliwy.

Wnioskodawca odwołuje się do pojęcia handlowca i przytacza definicję „handlu” zaczerpniętą z języka powszechnego („Uniwersalny słownik języka polskiego” pod red. S. Dubisza, Wydawnictwo Naukowe PWN 2006). Wnioskodawca stoi na stanowisku, że sprzedaż nieruchomości osoby fizycznej, które nie zostały nabyte z zamiarem ich odsprzedaży, lecz spożytkowania na własne potrzeby nie może uchodzić za działalność gospodarczą.

Wnioskodawca powołuje się na postanowienie Naczelnika Urzędu Skarbowego w Namysłowie z dnia 20 października 2004 r. nr PP/443-21/04 oraz decyzję Dyrektora Izby Skarbowej w Opolu z dnia 11 lipca 2007 r. nr PP-II-44071-27/07/IW i podkreśla, że nie nabył prawa własności (prawo użytkowania wieczystego) gruntów w celu ich odsprzedaży.

Wnioskodawca wskazał na zasadę neutralności wyrażoną w art. 86 ustawy o podatku od towarów i usług oraz art. 167-172 Dyrektywy 2006/112/WE.

W świetle obowiązującego stanu prawnego stanowisko Wnioskodawcy w sprawie oceny prawnej przedstawionego zdarzenia przyszłego uznaje się za nieprawidłowe.

Zgodnie z art. 5 ust. 1 ustawy z dnia 11 marca 2004 r. o podatku od towarów i usług (Dz. U. Nr 54, poz. 535 ze zm.) opodatkowaniu podatkiem VAT podlegają:

• odpłatna dostawa towarów i odpłatne świadczenie usług na terytorium kraju,
• eksport towarów,
• import towarów,
• wewnątrzwspólnotowe nabycie towarów za wynagrodzeniem na terytorium kraju,
• wewnątrzwspólnotowa dostawa towarów.

Za dostawę towarów – stosownie do art. 7 ust. 1 cyt. ustawy – uważa się przeniesienie prawa do rozporządzania towarami jak właściciel. Według art. 2 pkt 6 ww. ustawy towarami są rzeczy ruchome, wszelkie postacie energii, budynki i budowle lub ich części, będące przedmiotem czynności podlegających opodatkowaniu podatkiem od towarów i usług, które są wymienione w klasyfikacjach wydanych na podstawie przepisów o statystyce publicznej, a także grunty.

Zakres opodatkowania podatkiem VAT wyznacza nie tylko czynnik przedmiotowy – opodatkowaniu podlega odpłatna dostawa towarów lub odpłatne świadczenie usług, ale także czynnik podmiotowy – czynności muszą być wykonywane przez podatnika.

Podatnikami w myśl art. 15 ust. 1 ustawy o podatku od towarów i usług są osoby prawne, jednostki organizacyjne niemające osobowości prawnej oraz osoby fizyczne, wykonujące samodzielnie działalność gospodarczą, bez względu na cel lub rezultat tej działalności.

Działalność gospodarcza na mocy art. 15 ust. 2 cyt. ustawy obejmuje:

• wszelką działalność producentów, handlowców lub usługodawców, w tym podmiotów pozyskujących zasoby naturalne oraz rolników, a także działalność osób wykonujących wolne zawody, również wtedy, gdy czynność została wykonana jednorazowo w okolicznościach wskazujących na zamiar wykonywania czynności w sposób częstotliwy;
• czynności polegające na wykorzystywaniu towarów lub wartości niematerialnych i prawnych w sposób ciągły dla celów zarobkowych.

Zasady wykładni językowej i funkcjonalnej definicji działalności gospodarczej prowadzą do wniosku, że działalność gospodarczą stanowi nie tylko działalność częstotliwa, czyli stała i powtarzalna, ale także jednorazowa czynność, jeżeli wiąże się z nią zamiar częstotliwości, przy czym czynność powinna być wykonana przez producenta, handlowca, usługodawcę, pozyskującego zasoby naturalne, rolnika lub wykonującego wolny zawód. Dla ustalenia, czy wykonywanie czynności wymienionych w art. 5 ww. ustawy jest działalnością gospodarczą, czy też nie, posiadanie prawa do odliczenia podatku nie ma znaczenia.

Z przedstawionego we wniosku zdarzenia przyszłego wynika, że Wnioskodawca zakupił prawo własności (prawo użytkowania wieczystego) gruntów z zysku z działalności gospodarczej na cele związane z działalnością gospodarczą z intencją wybudowania budynków biurowych oraz magazynów. Okoliczności wskazują, że w chwili zakupu Wnioskodawca miał zamiar wykorzystywania nieruchomości w sposób ciągły i zorganizowany w celach zarobkowych, co więcej Wnioskodawca wprowadził nieruchomości do majątku związanego z działalnością gospodarczą (przedsiębiorstwa w rozumieniu art. 551 ustawy z dnia 23 kwietnia 1964 r. – Kodeks cywilny, Dz. U. Nr 16, poz. 93 ze zm.) oraz czynił, zwieńczone sukcesem, starania o pozwolenie na budowę.

Dostawa terenów budowlanych oraz przeznaczonych pod zabudowę podlega opodatkowaniu stawką podstawową wskazaną w art. 41 ust. 1 ustawy o podatku od towarów i usług – 22%.

Wnioskodawca nie korzysta ze zwolnienia, o którym mowa w art. 43 ust. 1 pkt 9 cyt. ustawy, ponieważ wspomniane zwolnienie dotyczy dostaw terenów niezabudowanych innych niż tereny budowlane oraz przeznaczone pod zabudowę. Z art. 113 ust. 13 pkt 1 lit. d ww. ustawy wynika, że podatnik dokonujący dostawy terenów budowlanych oraz przeznaczonych pod zabudowę nie korzysta ze zwolnienia od podatku przewidzianego dla podatników, u których wartość sprzedaży opodatkowanej nie przekroczyła łącznie w poprzednim roku podatkowym kwoty 50.000 zł oraz podatników rozpoczynających wykonywanie czynności podlegających opodatkowaniu w trakcie roku podatkowego, jeżeli przewidywana przez podatnika wartość sprzedaży nie przekroczy, w proporcji do okresu prowadzonej sprzedaży kwoty 50.000 zł.

Zgodnie z art. 96 ust. 1 ustawy o podatku od towarów i usług Wnioskodawca ma obowiązek przed dniem wykonania pierwszej dostawy nieruchomości złożyć naczelnikowi urzędu skarbowego zgłoszenie rejestracyjne – VAT-R.

Obowiązek dokumentowania sprzedaży fakturami wynika z art. 106 ust. 1 cyt. ustawy. Podatnicy są obowiązani wystawić fakturę stwierdzającą w szczególności dokonanie sprzedaży, datę dokonania sprzedaży, cenę jednostkową bez podatku, podstawę opodatkowania, stawkę i kwotę podatku, kwotę należności oraz dane dotyczące podatnika i nabywcy. Podatnicy nie mają obowiązku wystawiania faktur osobom fizycznym nieprowadzącym działalności gospodarczej. Jednakże na żądanie tych osób podatnicy są obowiązani do wystawienia faktury (art. 106 ust. 4 ww. ustawy).

Podatnik – stosownie do art. 103 ust. 1 i 2 ustawy o podatku od towarów i usług – ma obowiązek, bez wezwania naczelnika urzędu skarbowego, do obliczania i wpłacania podatku za okresy miesięczne („mały podatnik” – kwartalne) w terminie do 25. dnia miesiąca następującego po miesiącu (kwartale), w którym powstał obowiązek podatkowy, na rachunek urzędu skarbowego. Według art. 2 pkt 25 cyt. ustawy za „małego podatnika” uważa się podatnika, u którego wartość sprzedaży (wraz z kwotą podatku) nie przekroczyła w poprzednim roku podatkowym kwoty wyrażonej w złotych odpowiadającej równowartości 800.000 euro.

Reasumując, sprzedaż przez Wnioskodawcę trzech nieruchomości, zarówno w przypadku jednej umowy z jednym nabywcą, jak i w przypadku odrębnych umów z odrębnymi nabywcami, podlega opodatkowaniu podatkiem VAT, a sprzedający będzie występować w charakterze podatnika zobowiązanego do złożenia zgłoszenia rejestracyjnego, wystawienia faktury dokumentującej sprzedaż oraz naliczenia i odprowadzenia podatku należnego.

Interpretacja dotyczy zdarzenia przyszłego przedstawionego przez Wnioskodawcę i stanu prawnego obowiązującego w dniu wydania interpretacji.

Stronie przysługuje prawo do wniesienia skargi na niniejszą interpretację przepisów prawa podatkowego z powodu jej niezgodności z prawem. Skargę wnosi się do Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego w Warszawie, ul. Jasna 2/4, 00-013 Warszawa po uprzednim wezwaniu na piśmie organu, który wydał interpretację w terminie 14 dni od dnia, w którym skarżący dowiedział się lub mógł się dowiedzieć o jej wydaniu – do usunięcia naruszenia prawa (art. 52 § 3 ustawy z dnia 30 sierpnia 2002 r. Prawo o postępowaniu przed sądami administracyjnymi – Dz. U. Nr 153, poz. 1270 ze zm.). Skargę do WSA wnosi się (w dwóch egzemplarzach – art. 47 ww. ustawy) w terminie trzydziestu dni od dnia doręczenia odpowiedzi organu na wezwanie do usunięcia naruszenia prawa, a jeżeli organ nie udzielił odpowiedzi na wezwanie, w terminie sześćdziesięciu dni od dnia wniesienia tego wezwania (art. 53 § 2 ww. ustawy).

Skargę wnosi się za pośrednictwem organu, którego działanie lub bezczynność są przedmiotem skargi (art. 54 § 1 ww. ustawy) na adres: Izba Skarbowa w Poznaniu, Biuro Krajowej Informacji Podatkowej w Lesznie, ul. Dekana 6, 64-100 Leszno.