INTERPRETACJA INDYWIDUALNA

Na podstawie art. 14b § 1 i § 6 ustawy z dnia 29 sierpnia 1997 r. Ordynacja podatkowa (t.j. Dz. U. z 2005 r. Nr 8, poz. 60 ze zm.) oraz § 7 rozporządzenia Ministra Finansów z dnia 20 czerwca 2007 r. w sprawie upoważnienia do wydawania interpretacji przepisów prawa podatkowego (Dz. U. z 2007 r. Nr 112, poz. 770) Dyrektor Izby Skarbowej w Warszawie działając w imieniu Ministra Finansów stwierdza, że stanowisko Wnioskodawcy przedstawione we wniosku z dnia 08.10.2007r. (data wpływu 15.10.2007 r.), uzupełnione pismem z dnia 05.12.2007r., o udzielenie pisemnej interpretacji przepisów prawa podatkowego dotyczącej zastosowania odpowiedniej stawki podatku od towarów i usług przy refakturowaniu kosztów - jest nieprawidłowe.

UZASADNIENIE

W dniu 15.10.2007r. został złożony w/w wniosek, uzupełniony pismem z dnia 05.12.2007r., o udzielenie pisemnej interpretacji przepisów prawa podatkowego w indywidualnej sprawie dotyczącej podatku od towarów i usług w zakresie zastosowania odpowiedniej stawki podatku od towarów i usług przy refakturowaniu kosztów.

W przedmiotowym wniosku został przedstawiony następujący stan faktyczny.

Wnioskodawca wynajmuje powierzchnię użytkową innym podmiotom gospodarczym. Jednocześnie Spółka jest obciążona przez wspólnotę mieszkaniową notami księgowymi dotyczącymi opłat za zużycie zimnej wody i odprowadzenia ścieków. W ramach tego wynajmu Strona obciąża tymi opłatami swoich najemców.

W związku z powyższym zadano następujące pytanie.

Czy zgodnie z załącznikiem nr 3 do ustawy o podatku od towarów i usług (poz. 138 i poz. 153) usługi te winny być opodatkowane stawką 7%, czy na warunkach ogólnych stawką 22 %...

Zdaniem Wnioskodawcy opłaty te są związane z wykonywaniem czynności wymienionych w poz. 138 i poz. 153 w załączniku nr 3 do ustawy o podatku od towarów i usług (nie stanowią opłaty za najem) i winny być opodatkowane stawką 7%.

W uzupełnienie do wniosku Strona dodała, iż w umowie widnieje zapis, iż niezależnie od czynszu najemcę obciążają inne opłaty związane z eksploatacją przedmiotu najmu. Za te opłaty są wystawiane dodatkowo faktury VAT (na zasadzie refaktur). Poza tym zgodnie z umową najemca ma obowiązek dokonywania opłat w zakresie dostarczania wody i doprowadzania ścieków. Wynajmujący za powyższe czynności ma wystawiać najemcy faktury VAT.

Spółka wyjaśniła, że należność za zużytą wodę i odprowadzenie ścieków ma być określana na podstawie faktycznego zużycia wody, zgodnie ze wskazaniami zainstalowanego licznika.

W świetle obowiązującego stanu prawnego stanowisko Wnioskodawcy w sprawie oceny prawnej przedstawionego stanu faktycznego uznaje się za nieprawidłowe.

Zgodnie z art. 5 ust. 1 ustawy z dnia 11 marca 2004 r. o podatku od towarów i usług (Dz. U. Nr 54, poz. 535 ze zm.) opodatkowaniu podatkiem od towarów i usług, zwanym dalej „podatkiem”, podlegają:

1. odpłatna dostawa towarów i odpłatne świadczenie usług na terytorium kraju;



2. eksport towarów;



3. import towarów;



4. wewnątrzwspólnotowa dostawa towarów.

W myśl zapisu art. 5 ust. 2 w/w ustawy czynności określone w powyższym ust. 1 podlegają opodatkowaniu niezależnie od tego, czy zostały wykonane z zachowaniem warunków oraz form określonych przepisami prawa.

Na podstawie art. 8 ust. 1 ustawy o podatku od towarów i usług przez świadczenie usług, o którym mowa w art. 5 ust. 1 pkt 1, rozumie się każde świadczenie na rzecz osoby fizycznej, osoby prawnej lub jednostki organizacyjnej nie mającej osobowości prawnej, które nie stanowi dostawy towarów w rozumieniu art. 7.

Natomiast o refakturowaniu usług mówimy wówczas, gdy u świadczącego usługę (np. najmu) powstaje konieczność przeniesienia na usługobiorcę kosztu usług obcych niezbędnych do wykonania tego świadczenia (np. usług w zakresie dostawy wody, wywozu nieczystości, usług telekomunikacyjnych itp.). Wówczas przedmiotem sprzedaży danego podatnika jest nie tylko czynność własna (np. najem, czyli oddanie w odpłatne użytkowanie rzeczy lub nieruchomości), ale także wchodzące w jej skład usługi obce, które są ściśle i nierozłącznie związane z czynnością własną tego podatnika oraz które w aspekcie gospodarczym stanowią jedną całość.

Obowiązujące przepisy ustawy o podatku od towarów i usług oraz przepisy wykonawcze do ustawy nie regulują kwestii refakturowania kosztów. Jednak przyjęta praktyka i orzecznictwo dopuszczają sytuację, w której koszty niektórych usług, których odbiorcą jest inny podmiot niż podmiot obciążony przez świadczącego usługę mogą być w ramach zawartych umów przenoszone na faktycznego odbiorcę, poprzez wystawianie tzw. „refaktur”.

Przyjmuje się, że z refakturowaniem mamy do czynienia, gdy występują następujące okoliczności:

• przedmiotem refakturowania są usługi, z których nie korzysta podmiot (lub korzysta w części), na którego wystawiona jest pierwotna faktura;

• sprzedaż (odsprzedaż) musi być dokonana po cenie zakupu, bez marży narzuconej przez odsprzedającego;

• podmiot, który dokonuje refakturowania, wystawia na rzecz nabywcy fakturę (refakturę) z uwzględnieniem tej samej stawki podatku VAT (bądź stosuje zwolnienie od podatku), która jest na fakturze pierwotnej wystawionej przez usługodawcę;

• strony łączy umowa o charakterze zasadniczym, która zawiera zastrzeżenie o odrębnym rozliczaniu (refakturowaniu) danego rodzaju czynności, które służą realizacji tej umowy.

Przy spełnieniu powyższych warunków dana usługa może być przedmiotem odsprzedaży w drodze refakturowania.

„Refaktura” jest więc zwykłą fakturą VAT, tyle że wystawioną przez podmiot pośredniczący pomiędzy właściwym usługodawcą, a rzeczywistym nabywcą tej usługi. W rezultacie więc ostateczne obciążenie spoczywa nie na pierwotnym nabywcy usługi, lecz na jej rzeczywistym użytkowniku.

Tak więc celem refakturowania jest przeniesienie kosztów nabytych uprzednio usług na rzecz korzystającego z tych usług według faktycznego zużycia, mimo że refakturujący fizycznie danej usługi nie świadczy. Refakturujący jest traktowany jako świadczący refakturowaną usługę.

Z przedstawionego stanu faktycznego wynika, iż najemcę niezależnie od czynszu obciążają inne opłaty związane z eksploatacją przedmiotu najmu (koszty zużycia wody oraz odprowadzania ścieków) zgodnie z wystawioną najemcy fakturą VAT. Z umowy tej wynika odrębny obowiązek najemcy do ponoszenia kosztów z tytułu w/w usług.

Jednocześnie ze stanu faktycznego opisanego we wniosku wynika, iż Wnioskodawcę kosztami za zużytą wodę i odprowadzane ścieki obciąża Wspólnota Mieszkaniowa na podstawie not księgowych. Wnioskodawca nie otrzymuje faktur VAT w tym zakresie.

W konsekwencji Strona nie ma możliwości refakturowania najemcy ponoszonych kosztów Wspólnoty Mieszkaniowej, gdyż nie otrzymuje ona faktury VAT, która stanowiłaby podstawę takiego refakturowania.

Należy podkreślić, iż wspólnota mieszkaniowa, która nabywa media od ich dostawców, pobierając od właścicieli lokali będących członkami tej wspólnoty opłaty tytułem dostarczonych mediów i wystawiając w związku z tym noty księgowe dla poszczególnych członków wspólnoty, nie dokonuje sprzedaży w rozumieniu przepisów ustawy o podatku od towarów i usług. (wpłaty te stanowią partycypację w kosztach wspólnoty mieszkaniowej przez jej członków). Skoro więc w rozliczeniach wewnątrz wspólnoty nie występuje obrót (sprzedaż), to tym samym przy umownym zastrzeżeniu, co do odrębnego sposobu rozliczania opłat za media, nie można mówić o odsprzedaży mediów przez członka wspólnoty na rzecz osób trzecich, a jedynie zwrocie wyłożonych środków pieniężnych, która to czynność nie podlega opodatkowaniu podatkiem od towarów i usług.

Zatem jeżeli Wnioskodawca jako właściciel lokalu w danej wspólnocie mieszkaniowej nie jest stroną umowy o dostawę mediów i ponosi koszt dostawy mediów na podstawie dokumentów nie dających prawa do odliczenia podatku VAT (w tym wypadku not księgowych), wówczas w rozliczeniach między Stroną (członkiem wspólnoty), a najemcą lokalu nie występuje odsprzedaż mediów i w tej sytuacji brak jest uzasadnienia do dokumentowania tej czynności fakturą VAT na rzecz najemcy, a tym samym stosowania stawki podatku zgodnie z załącznikiem nr 3 do ustawy o podatku od towarów i usług, tj. 7% stawki podatku od towarów i usług.

W powstałej sytuacji faktycznej zgodnie z umową najemca ponosi opłaty związane z eksploatacją przedmiotu najmu . Jak wykazano powyżej nie może refakturować zakupionych przez siebie usług z powodu braku faktury.

W przedmiotowej sprawie, gdy jak to wyrażono w opisie, dochodzi do „refakturowania” kosztów związanych z eksploatacją lokalu, sprzedaż ta będzie opodatkowana zasadniczo 22 % stawką podatku - art. 41 ust. 1w/w ustawy. Wnioskujący nie świadczy bowiem na rzecz najemcy usług w zakresie rozprowadzania wody ani usług w zakresie gospodarowania ściekami, natomiast wyłącznie obciąża najemcę określonymi wydatkami eksploatacyjnymi.

Uwzględniając powyższe, postanowiono jak na wstępie.

Interpretacja dotyczy zaistniałego stanu faktyczny przedstawionego przez wnioskodawcę i stanu prawnego obowiązującego w dniu wydania interpretacji.

Stronie przysługuje prawo do wniesienia skargi na niniejszą interpretację przepisów prawa podatkowego z powodu jej niezgodności z prawem. Skargę wnosi się do Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego w Warszawie po uprzednim wezwaniu na piśmie organu, który wydał interpretację w terminie 14 dni od dnia, w którym skarżący dowiedział się lub mógł się dowiedzieć o jej wydaniu – do usunięcia naruszenia prawa (art. 52 § 3 ustawy z dnia 30 sierpnia 2002 r. Prawo o postępowaniu przed sądami administracyjnymi – Dz. U. Nr 153, poz. 1270 ze zm.). Skargę do WSA wnosi się (w dwóch egzemplarzach – art. 47 w/w ustawy) w terminie trzydziestu dni od dnia doręczenia odpowiedzi organu na wezwanie do usunięcia naruszenia prawa, a jeżeli organ nie udzielił odpowiedzi na wezwanie, w terminie sześćdziesięciu dni od dnia wniesienia tego wezwania (art. 53 § 2 w/w ustawy).

Skargę wnosi się za pośrednictwem organu, którego działanie lub bezczynność są przedmiotem skargi (art. 54 § 1 w/w ustawy) na adres: Izba Skarbowa w Warszawie Biuro Krajowej Informacji Podatkowej w Płocku ul. 1 Maja 10, 09-402 Płock.