INTERPRETACJA INDYWIDUALNA

Na podstawie art. 14b § 1 i § 6 ustawy z dnia 29 sierpnia 1997 r. Ordynacja podatkowa (t. j. Dz. U. z 2005 r. Nr 8, poz. 60 ze zm.) oraz § 8 rozporządzenia Ministra Finansów z dnia 20 czerwca 2007 r. w sprawie upoważnienia do wydawania interpretacji przepisów prawa podatkowego (Dz. U. Nr 112, poz. 770) Dyrektor Izby Skarbowej w Warszawie działając w imieniu Ministra Finansów stwierdza, że stanowisko Pana przedstawione we wniosku z dnia 03.09.2007 r. (data wpływu 01.10.2007 r.) o udzielenie pisemnej interpretacji przepisów prawa podatkowego dotyczącej podatku dochodowego od osób fizycznych w zakresie ustalenia obowiązku podatkowego w latach 2004 - 2006 r. - jest prawidłowe.

UZASADNIENIE

W dniu 01.10.2007 r. został złożony ww. wniosek o udzielenie pisemnej interpretacji przepisów prawa podatkowego w indywidualnej sprawie dotyczącej podatku dochodowego od osób fizycznych w zakresie ustalenia obowiązku podatkowego w latach 2004 - 2006 r.

W przedmiotowym wniosku został przedstawiony następujący stan faktyczny:

W lipcu 2004 r. Wnioskodawca wyjechał z Polski do Wielkiej Brytanii z zamiarem stałego pobytu.

Za rok podatkowy 2004 rozliczył się z urzędem skarbowym z dochodów osiągniętych w Wielkiej Brytanii. Osiąga tam dochody z tytułu umowy o pracę. W Wielkiej Brytanii płaci podatki. Za rok 2005 i 2006 rozliczył się z dochodów uzyskanych w Wielkiej Brytanii z tamtejszym Urzędem Skarbowym. Od momentu wyjazdu z kraju wizyty wnioskodawcy dotyczyły zazwyczaj świąt, przyjeżdżał do kraju sporadycznie, w sumie w skali roku bywał po kilkanaście dni.

Przedstawiony stan faktyczny został uzupełniony pismem z dnia 10.12.2007 r. (data wpływu 13.12.2007 r.), w którym Wnioskodawca wyjaśnił:

• do Wielkiej Brytanii wyjechał w lipcu 2004 r.
• w styczniu 2005 r. złożył do Urzędu Skarbowego K. N. – H. deklarację NIP-3 wraz z wnioskiem o zmianę rezydencji podatkowej do Wielkiej Brytanii. Nie będąc świadomy obowiązku wystąpienia do władz brytyjskich z wnioskiem o przyznanie rezydencji podatkowej nie uczynił tego. W Wielkiej Brytanii Wnioskodawca otrzymał pozwolenie na pracę. Wnioskodawca przekonany był, że złożony w polskim urzędzie skarbowym wniosek oraz uzyskanie pozwolenia na pracę jest wystarczające do uzyskania statusu podatnika brytyjskiego.
• od 1986 r. jest właścicielem mieszkania w N. H. – K., które obecnie jest niezamieszkane. Nie osiąga i nigdy nie osiągał korzyści majątkowych z jego wynajmu – jest ono puste.
• jest kawalerem nie założył rodziny,
• jego ośrodek interesów gospodarczych znajduje się w Wielkiej Brytanii, gdyż od 2004 roku tam mieszka i pracuje.
• nie posiada żadnych inwestycji ani kredytów,
• konto bankowe posiada w Wielkiej Brytanii,
• w Polsce posiada internetowe konto bankowe, w celu dokonywania z Anglii opłat za mieszkanie tj. czynsz,
• w Polsce nie posiada żadnego majątku ruchomego. Ponieważ wyjechał z zamiarem stałego pobytu na wyspach brytyjskich, w marcu 2004 roku sprzedał posiadany w Polsce samochód oraz inne rzeczy ruchome,
• w lipcu 2006 r. kupił w Wielkiej Brytanii samochód,
• z tytułu wykonywania pracy w Anglii posiada tamtejsze ubezpieczenie zdrowotne – National Insurance,
• innych polis nie posiada,
• całym swoim majątkiem zarządza wyłącznie z Wielkiej Brytanii, gdyż w Polsce bywa bardzo rzadko.
  
  

W związku z powyższym zadano następujące pytanie:

Czy w opisanej powyżej sytuacji Wnioskodawca jest traktowany jako osoba mająca miejsce zamieszkania na terytorium Polski i tym samym czy podlega w Polsce nieograniczonemu obowiązkowi podatkowemu...

Zdaniem wnioskodawcy:

Zgodnie z art. 3 ust. 1 ustawy z dnia 26 lipca 1991 r. o podatku dochodowym od osób fizycznych (tekst jednolity: Dz. U. z 2000 r. Nr 14, poz.176 ze zm.) osoby fizyczne jeżeli mają miejsce zamieszkania na terytorium Rzeczypospolitej Polskiej, podlegają obowiązkowi podatkowemu od całości swoich dochodów bez względu na miejsce położenia źródeł przychodów. Jest to tzw. nieograniczony obowiązek podatkowy. Natomiast zgodnie z treścią ust. 2a ww. artykułu ustawy osoby fizyczne, jeżeli nie mają na terytorium Rzeczypospolitej Polskiej miejsca zamieszkania, podlegają obowiązkowi podatkowemu tylko od dochodów z pracy wykonywanej na terytorium Rzeczypospolitej Polskiej na podstawie stosunku służbowego lub stosunku pracy, bez względu na miejsce wypłaty wynagrodzenia, oraz od innych dochodów osiągniętych na terytorium Rzeczypospolitej Polskiej. Jest to tzw. ograniczony obowiązek podatkowy. Ze względu na fakt, iż Wnioskodawca dopełnił wszystkich obowiązków związanych ze zmianą miejsca zamieszkania, przypuszcza, iż dla Urzędu Skarbowego jest traktowany jako osoba mająca miejsce zamieszkania na terytorium Wielkiej Brytanii. Wnioskodawca 3 lata mieszka w Wielkiej Brytanii i tam również podlega obowiązkowi podatkowemu od wszystkich swoich dochodów. Nadmienia ponadto, że poza granicami Wielkiej Brytanii nie osiąga żadnych dochodów. W tak przedstawionej sytuacji prawnej, dochody osiągane przez Wnioskodawcę podlegałyby opodatkowaniu zarówno w Polsce jak i Wielkiej Brytanii. Zjawisko podwójnego opodatkowania jest przedmiotem zawartych przez Polskę umów międzynarodowych, do których należy sięgnąć m.in. w sytuacji przedstawionej przez Wnioskodawcę. Zgodnie z zapisami przytoczonej na wstępie Umowy międzynarodowej pomiędzy Polską a Wielką Brytanią określenie „ osoba mająca miejsce zamieszkania lub siedzibę w Umawiającym się Państwie” oznacza każdą osobę, która według prawa tego Państwa podlega tam obowiązkowi podatkowemu, z uwagi na jej miejsce zamieszkania, jej miejsce pobytu, siedzibę zarządu, albo inne podobne znamiona. Określenie to nie obejmuje osoby fizycznej, która podlega opodatkowaniu w tym Umawiającym się Państwie tylko dlatego, że osiąga ona dochód ze źródeł w nim położonych.

Jeżeli stosownie do zacytowanej powyżej definicji osoba fizyczna ma miejsce zamieszkania w obu Umawiających się Państwach, wówczas stosuje się następujące zasady:

1. osobę uważa się za mającą miejsce zamieszkania w tym Umawiającym się Państwie, w którym ma ona stałe miejsce zamieszkania. Jeżeli ma ona stałe miejsce zamieszkania w obu Umawiających się Państwach, wówczas uważa się ją za mającą miejsce zamieszkania w tym Umawiającym się Państwie, z którym ma ściślejsze powiązania osobiste i gospodarcze (ośrodek interesów życiowych);
2. jeżeli nie można ustalić, w którym Umawiającym się Państwie osoba ma ściślejsze powiązania osobiste i gospodarcze albo jeżeli nie posiada ona stałego miejsca zamieszkania w żadnym z Umawiających się Państw, wówczas uważa się ją za mającą miejsce zamieszkania w tym Umawiającym się Państwie, w którym zwykle przebywa;
3. jeżeli przebywa ona zazwyczaj w obydwu Umawiających się Państwach lub nie przebywa zazwyczaj w żadnym z nich, wówczas będzie ona uważana za mającą miejsce zamieszkania w tym Umawiającym się Państwie, którego jest obywatelem;
4. jeżeli miejsca zamieszkania nie można określić zgodnie z postanowieniami litery a), b) oraz c) niniejszego ustępu, właściwe władze Umawiających się Państw rozstrzygną zagadnienie w drodze wzajemnego porozumienia.
   
   

Zdaniem wnioskodawcy w jego przypadku w pełni znajdują zastosowanie przepisy lit. a, a nawet litery b. Zgodnie z tymi zapisami Wnioskodawca uważa iż powinien być traktowany jako osoba mająca miejsce zamieszkania na terytorium Wielkiej Brytanii. W takim przypadku powinny mieć zastosowanie głównie przepisy art. 3 ust. 2a ustawy, traktujące o ograniczonym obowiązku podatkowym. Tym samym uważa, iż skoro na terytorium RP nie osiąga żadnych dochodów, to w Polsce nie ma w ogóle obowiązku płacenie podatku dochodowego oraz składania rocznych zeznań podatkowych. Tym samym dochody osiągane przez Wnioskodawcę w ogóle nie podlegają opodatkowaniu polskim podatkiem dochodowym i powinny być opodatkowane wyłącznie w Wielkiej Brytanii.

W świetle obowiązującego stanu prawnego stanowisko Wnioskodawcy w sprawie oceny prawnej przedstawionego stanu faktycznego uznaje się za prawidłowe.

W myśl art. 3 ust. 1 ustawy z dnia 26 lipca 1991 r. o podatku dochodowym od osób fizycznych (Dz. U. t.j. z 2000 r. Nr 14, poz. 176 ze zm.), w brzmieniu obowiązującym od dnia 1 stycznia 2003 r. do 31.12.2006 r., osoby fizyczne, jeżeli mają miejsce zamieszkania na terytorium Rzeczypospolitej Polskiej, podlegają obowiązkowi podatkowemu od całości swoich dochodów bez względu na miejsce położenia źródeł przychodów (nieograniczony obowiązek podatkowy).

Zgodnie do treści art. 3 ust. 2a osoby fizyczne, jeżeli nie mają na terytorium Rzeczypospolitej miejsca zamieszkania, podlegają obowiązkowi podatkowemu tylko od dochodów z pracy wykonywanej na terytorium Rzeczypospolitej na podstawie stosunku służbowego lub stosunku pracy, bez względu na miejsce wypłaty wynagrodzenia, oraz innych dochodów osiąganych na terytorium Rzeczypospolitej Polskiej (ograniczony obowiązek podatkowy).

Przepis art. 4a tej ustawy stanowi, iż wymieniony wyżej przepis stosuje się z uwzględnieniem umów w sprawie zapobieżenia podwójnego opodatkowania, których stroną jest Rzeczypospolita Polska.

Stosownie do art. 4 ust. 1 umowy z dnia 16 grudnia 1976 r. między Rządem Polskiej Rzeczypospolitej Ludowej a Rządem Zjednoczonego Królestwa Wielkiej Brytanii i Północnej Irlandii w sprawie zapobieżenia podwójnemu opodatkowaniu w zakresie podatków od dochodów i zysków majątkowych (Dz. U. z 1978 r. Nr 7, poz. 20), określenie „osoby mającej miejsce zamieszkania w Umawiającym się państwie” oznacza – z uwzględnieniem ustępów 2 i 3 tego artykułu – każdą osobę, która według prawa tego Państwa podlega tam obowiązkowi podatkowemu, z uwagi na jej miejsce zamieszkania, jej miejsce pobytu, siedzibę zarządu albo inne podobne znamiona. Określenie to nie obejmuje przy tym osoby fizycznej, która podlega opodatkowaniu w tym Umawiającym się Państwie tylko dlatego, że osiąga ona dochód ze źródeł w nim położonych.

Definicja ta odnosi się zatem bezpośrednio do określenia „miejsca zamieszkania” przyjętego w ustawodawstwach wewnętrznych państw i uwzględnia różne formy więzi osobistej z państwem, które we własnym ustawodawstwie ustala podstawę nieograniczonego obowiązku podatkowego.

W przepisach polskiego prawa podatkowego obowiązującego do dnia 31.12.2006 r. pojęcie „miejsca zamieszkania” nie zostało zdefiniowane.

Jak stanowi art. 25 ustawy z dnia 23 kwietnia 1964 r. – Kodeksu cywilnego (Dz. U. Nr 16, poz. 93 ze zm.), miejscem zamieszkania osoby fizycznej jest miejscowość, w której osoba ta przebywa z zamiarem stałego pobytu.

Warunek przebywania w danym miejscu ma charakter obiektywny i nie ma problemów dowodowych w wykazaniu, że dana osoba przebywa lub nie w danej miejscowości.

Zamiar stałego pobytu w danej miejscowości ma natomiast charakter subiektywny, ponieważ odnosi się do woli osoby. Należy jednak zauważyć, iż istnieją kryteria obiektywizujące zamiar stałego pobytu. Uznaje się na przykład, że podatnik wykazuje zamiar stałego pobytu w danej miejscowości, jeżeli miejscowość ta stanowi dla niego centrum jego życiowej działalności, ocenianej w aspekcie jego powiązań osobistych i gospodarczych.

Biorąc pod uwagę opisany we wniosku stan faktyczny oraz przedstawiony powyżej stan prawny, należy stwierdzić, iż:

Wnioskodawca posiada miejsce zamieszkania dla celów podatkowych na terytorium Wielkiej Brytanii, w tym państwie mieszka z zamiarem stałego pobytu, ma stałą pracę (osiąga dochody z tytułu umowy o pracę). Z tytułu wykonywania pracy w Anglii posiada tamtejsze ubezpieczenie zdrowotne. Wnioskodawca jest kawalerem nie założył rodziny.

W styczniu 2005 r. złożył deklaracje NIP-3 wraz z wnioskiem o zmianę rezydencji podatkowej do Wielkiej Brytanii.

W latach 2005 – 2006 rozliczył się z dochodów uzyskanych z tytułu umowy o pracę w Wielkiej Brytanii. Przyjeżdżał do kraju sporadycznie w ciągu roku na terytorium kraju przebywał kilkanaście dni. Wizyty dotyczyły zazwyczaj świąt i uroczystości rodzinnych.

Po wyjeździe z kraju Wnioskodawca nie osiągnął żadnych dochodów, których źródło byłoby położone na terytorium Polski.

Od 1986 r. posiada nieruchomość (lokal mieszkalny) na terytorium Rzeczpospolitej Polskiej, obecnie nie osiąga i nigdy nie osiągał korzyści z jego wynajmu. Nie posiada żadnych inwestycji ani kredytów. Konto bankowe posiada w Wielkiej Brytanii. W Polsce posiada internetowe konto bankowe, w celu dokonywania z Anglii opłat za mieszkanie tj. czynsz.

Biorąc powyższe pod uwagę Wnioskodawcę łączą ściślejsze powiązania osobiste i gospodarcze z Wielką Brytanią.

Oznacza to, iż od dnia wyjazdu do Zjednoczonego Królestwa podlega Pan w Polsce ograniczonemu obowiązkowi podatkowemu, tj. podlega Pan opodatkowaniu jedynie od dochodów osiąganych na terytorium Rzeczypospolitej Polskiej zgodnie z przepisami ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych, z uwzględnieniem umów o unikaniu podwójnego opodatkowania.

Reasumując Wnioskodawca nie jest traktowany jako osoba mająca miejsce zamieszkania na terytorium Polski i tym samym podlega ograniczonemu obowiązkowi podatkowemu.

Interpretacja dotyczy zaistniałego stanu faktycznego przedstawionego przez wnioskodawcę i stanu prawnego obowiązującego w dacie zaistnienia zdarzenia w przedstawionym stanie faktycznym.

Skargę do WSA wnosi się (w dwóch egzemplarzach – art. 47 ww. ustawy) w terminie trzydziestu dni od dnia doręczenia odpowiedzi organu na wezwanie do usunięcia naruszenia prawa, a jeżeli organ nie udzielił odpowiedzi na wezwanie, w terminie sześćdziesięciu dni od dnia wniesienia tego wezwania (art. 53 § 2 ww. ustawy).

Skargę wnosi się za pośrednictwem organu, którego działanie lub bezczynność są przedmiotem skargi (art. 54 § 1 ww. ustawy) na adres: Dyrektor Izby Skarbowej w Warszawie Biuro Krajowej Informacji Podatkowej w Płocku, ul. 1 Maja 10, 09-402 Płock.