Zgodnie z art. 14a § 1 ustawy z dnia 29 sierpnia 1997 roku Ordynacja podatkowa w brzmieniu obowiązującym przed 01.07.2007 roku (j.t. Dz. U. z 2005 roku Nr 8, poz. 60 z późn. zm.), stosownie do swojej właściwości naczelnik urzędu skarbowego, naczelnik urzędu celnego lub wójt, burmistrz (prezydent miasta), starosta albo marszałek województwa na pisemny wniosek podatnika, płatnika lub inkasenta mają obowiązek udzielić pisemnej interpretacji co do zakresu i sposobu zastosowania prawa podatkowego w ich indywidualnych sprawach, w których nie toczy się postępowanie podatkowe lub kontrola podatkowa albo postępowanie przed sądem administracyjnym.

Wnioskiem z dnia 28 czerwca 2007 roku Spółka wystąpiła z zapytaniem, czy przekazanie pracownikom posiłków regeneracyjno-wzmacniających przyznawanych na podstawie postanowień Zakładowego Układu Zbiorowego Pracy w części finansowanej przez pracodawcę winno stanowić przychód pracowników.

Z przedstawionego stanu faktycznego wynika, że Spółka zapewnia określonym grupom pracowników posiłki profilaktyczne oraz posiłki regeneracyjno-wzmacniające w formie produktów żywnościowych w puszkach i słoikach do samodzielnego przyrządzania. Posiłki profilaktyczne wydawane są bezpłatnie, natomiast za posiłki regeneracyjno-wzmacniające pracownicy ponoszą odpłatność w wysokości 40% ich wartości.

Zdaniem Spółki częściowo nieodpłatne przekazanie pracownikom posiłków regeneracyjno-wzmacniających na podstawie Zakładowego Układu Zbiorowego Pracy i ustawy Kodeks pracy jest zwolnione od opodatkowania na podstawie art. 21 ust. 1 pkt 11 ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych i nie powiększa przychodu pracowników wykazywanych w informacji PIT-11.

W myśl art. 12 ust. 1 ustawy z dnia 26 lipca 1991 roku o podatku dochodowym od osób fizycznych (tekst jednolity Dz. U. z 2000 roku Nr 14, poz. 176 z późn. zm.), za przychody ze stosunku służbowego, stosunku pracy, pracy nakładczej oraz spółdzielczego stosunku pracy uważa się wszelkiego rodzaju wypłaty pieniężne oraz wartość pieniężną świadczeń w naturze bądź ich ekwiwalenty, bez względu na źródło finansowania tych wypłat i świadczeń, a w szczególności: wynagrodzenia zasadnicze, wynagrodzenia za godziny nadliczbowe, różnego rodzaju dodatki, nagrody, ekwiwalenty za nie wykorzystany urlop i wszelkie inne kwoty niezależnie od tego, czy ich wysokość została z góry ustalona, a ponadto świadczenia pieniężne ponoszone za pracownika, jak również wartość innych nieodpłatnych świadczeń lub świadczeń częściowo odpłatnych.

Zwolnienie od podatku dochodowego od osób fizycznych regulują przepisy powołanej wyżej ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych. W art. 21 ust. 1 pkt 11 ustawodawca zawarł regulację dotyczącą zwolnień wartości świadczeń rzeczowych otrzymywanych przez pracowników. Wolne od podatku są m.in. posiłki i napoje, które pracodawca wydaje pracownikom zgodnie z przepisami o bezpieczeństwie i higienie pracy.

Zgodnie z art. 232 Kodeksu pracy pracodawca jest obowiązany zapewnić pracownikom zatrudnionym w warunkach szczególnie uciążliwych, nieodpłatnie, odpowiednie posiłki i napoje, jeżeli jest to niezbędne ze względów profilaktycznych.

Zgodnie z rozporządzeniem Rady Ministrów z dnia 28 maja 1996 r. w sprawie profilaktycznych posiłków i napojów (Dz. U. Nr 60, poz. 279) zakres obowiązków pracodawcy związany z zapewnieniem tego rodzaju świadczeń uzależniony został od uciążliwości pracy pracownika, np. wielkości wysiłku fizycznego, temperatury czy miejsca wykonywania pracy. Jeżeli warunki pracy pracownika spełniać będą kryteria określone w rozporządzeniu, wówczas pracodawca powinien zapewnić pracownikom:
1) posiłki w formie jednego dania gorącego, a jeżeli nie ma możliwości wydawania posiłków ze względu na rodzaj wykonywanej przez pracownika pracy lub ze względów organizacyjnych, może zapewnić w czasie pracy korzystanie z takich posiłków w punktach gastronomicznych lub przyrządzanie posiłków przez pracownika we własnym zakresie z otrzymanych produktów,
2) napoje, których rodzaj i temperatura powinny być dostosowane do warunków wykonywania pracy.

Należy podkreślić, że obowiązek zapewnienia pracownikom posiłków i napojów profilaktycznych dotyczy tylko tych pracowników wykonujących pracę związaną z wysiłkiem fizycznym, którzy są zatrudnieni na stanowiskach określonych w trybie § 5 rozporządzenia Rady Ministrów z dnia 28 maja 1996 r. w sprawie profilaktycznych posiłków i napojów.

Układ Zbiorowy Pracy może normować problematykę związaną z kształtowaniem w zakładzie pracy warunków bezpieczeństwa i higieny pracy, która w istocie rzeczy ma charakter normatywny, tyle że nie dotyczy treści stosunku pracy, lecz materii prawa pracy. Zgodnie z art. 9 ust. 1 Kodeksu pracy postanowienia układów zbiorowych pracy zaliczane są do prawa pracy, natomiast kwestie dotyczące bezpieczeństwa i higieny pracy wchodzą w zakres przedmiotowy prawa pracy. Wobec braku wyraźnego zastrzeżenia ustawowego należy przyjąć, iż określone świadczenia rzeczowe wynikają z przepisów, które można zaliczyć do regulacji w zakresie bezpieczeństwa i higieny pracy i wartość takich świadczeń będzie zwolniona z podatku dochodowego po stronie pracowników.

Wydane więc, w czasie pracy, na podstawie obowiązujących przepisów w zakresie bezpieczeństwa i higieny pracy częściowo odpłatne posiłki regeneracyjno-wzmacniające spełniają przesłanki określone w art. 21 ust. 1 pkt 11 cytowanej ustawy i są zwolnione od podatku dochodowego od osób fizycznych.

Uwzględniając powyższe postanowiono jak w sentencji.

Powyższa interpretacja w myśl art. 14a § 2 cyt. ustawy Ordynacja podatkowa dotyczy przedstawionego przez Spółkę stanu faktycznego i stanu prawnego obowiązującego w dacie zaistnienia zdarzenia. Interpretacja zgodnie z art. 14b § 1 i § 2 ustawy Ordynacja podatkowa nie jest wiążąca dla podatnika, płatnika lub inkasenta, wiąże natomiast organ podatkowy i organ kontroli skarbowej i może zostać zmieniona albo uchylona wyłącznie w drodze decyzji.

Od niniejszego postanowienia Spółce przysługuje prawo wniesienia zażalenia do Dyrektora Izby Skarbowej w Lublinie za pośrednictwem Naczelnika Trzeciego Urzędu Skarbowego w Lublinie w terminie 7 dni od dnia doręczenia postanowienia (art. 236 § 2 pkt 1 Ordynacji podatkowej).