INTERPRETACJA INDYWIDUALNA

Na podstawie art. 14b § 1 i § 6 ustawy z dnia 29 sierpnia 1997 r. Ordynacja podatkowa (t. j. Dz. U. z 2005 r. Nr 8, poz. 60 ze zm.) oraz § 7 rozporządzenia Ministra Finansów z dnia 20 czerwca 2007 r. w sprawie upoważnienia do wydawania interpretacji przepisów prawa podatkowego (Dz. U. Nr 112, poz. 770) Dyrektor Izby Skarbowej w Warszawie działając w imieniu Ministra Finansów stwierdza, że stanowisko Spółki przedstawione we wniosku z dnia 05.09.2007 r., (data wpływu 10.09.2007 r.), o udzielenie pisemnej interpretacji przepisów prawa podatkowego dotyczącej podatku dochodowego od osób prawnych w zakresie różnic kursowych powstałych przy spłacie kredytu denominowanego - jest prawidłowe.

UZASADNIENIE

W dniu 10 września 2007 r. został złożony ww. wniosek o udzielenie pisemnej interpretacji przepisów prawa podatkowego w indywidualnej sprawie dotyczącej podatku dochodowego od osób prawnych w zakresie powstania przychodu z tytułu różnic kursowych powstałych przy spłacie kredytu denominowanego.

W przedmiotowym wniosku zostało przedstawione następujące zdarzenie przyszłe.

Spółka dnia 22 stycznia 2003 r. zawarła Umowę kredytową z Bankiem o długoterminowy kredyt inwestycyjny w walucie Polskiej denominowany do USD. Kwota kredytu wyniosła równowartość w PLN kwoty 21 340 000 USD.

Zgodnie z postanowieniami Umowy Kredytowej, kredyt został częściowo udostępniony w USD i wypłacony w następujący sposób: w części przeznaczonej na spłatę zadłużania Spółki w innym banku z tytułu umowy kredytowej, wypłata nastąpiła w USD, w pozostałej części kredyt został wypłacony w PLN. Zgodnie z treścią umowy kredytowej, kwota kredytu i wysokość rat są określone w kwocie PLN waloryzowanej w oparciu o bieżący kurs waluty obcej (USD), a spłata kwoty kredytowej następuje w walucie polskiej.

Z postanowień umowy wynika, że jest to kredyt w walucie polskiej denominowany do walut obcych, a spłata całej kwoty kredytu nastąpi w PLN w kwocie wynikającej z przeliczenia kwoty zadłużenia według kursu sprzedaży USD ustalonego w drodze negocjacji pomiędzy Bankiem, a Spółką – tzw. Klauzula waloryzacyjna.

Dnia 26 kwietnia 2006 r. Spółka zawarła nowa Umowę kredytową z Bankiem. Umowa ta zastąpiła postanowienia Umowy zawartej w dniu 23 stycznia 2003 r., w ten sposób, iż część zadłużenia wynikającego z pierwszej umowy kredytowej, będzie denominowana do waluty EURO – stanowić będzie równowartość w PLN określonej kwoty EURO. Dla części kredytu nastąpiła więc zmiana waluty bazowej, do której denominowana jest kwota kredytu z USD na EURO. Z postanowień nowej umowy, wynika również, że jest to kredyt w walucie polskiej denominowany do walut obcych, a spłata całej kwoty kredytu nastąpi w PLN.

Stąd też, obecne zadłużenie Spółki z tytułu powyższego kredytu wynosi równowartość w PLN 13 932 567 EURO oraz równowartość w PLN kwoty 5 322 123 USD. Jak stanowi nowa Umowa Kredytowa, powyższe kwoty są waloryzowane w oparciu o bieżące kursy walut obcych.

Pomiędzy dniem wypłaty przez Bank środków z tytułu udzielonego kredytu (data zaciągnięcia kredytu), a dniem obecnym nastąpiły zmiany kursu USD oraz EURO. Stąd też, zwaloryzowana kwota zadłużenia w PLN z tytułu Umowy Kredytowej jest obecnie niższa od kwoty kredytu w PLN z dnia jego zaciągnięcia.

W związku z planowaną transakcją sprzedaży nieruchomości, Spółka planuje spłatę całego zadłużenia z tytułu powyższej Umowy Kredytowej. Zgodnie z nową Umową Kredytową spłata całości zadłużenia nastąpi w PLN. Kwota spłaty będzie przeliczona zgodnie z postanowieniami Umowy Kredytowej przy zastosowaniu przelicznika walutowego, tj. bieżącego kursu walut obcych (USD oraz EURO).

W związku z powyższym zadano następujące pytanie.

Czy różnica pomiędzy kwotą kredytu w PLN z dnia jego zaciągnięcia, a kwotą tego kredytu z dnia spłaty, będąca następstwem różnic wynikających z przeliczenia kwoty kredytu w PLN po kursie waluty bazowej z dnia wypłaty kredytu oraz po kursie waluty bazowej obowiązującym w okresie dokonywania spłaty, stanowić będzie dla Spółki przychód podlegający opodatkowaniu w rozumieniu art. 12 ustawy o podatku dochodowym od osób prawnych...

Zdaniem wnioskodawcy.

Różnica pomiędzy kwotą kredytu z dnia jego zaciągnięcia, a kwotą z dnia spłaty, powstająca przy spłacie kredytu złotówkowego denominowanego do walut obcych nie stanowi przychodu podlegającego opodatkowaniu podatkiem dochodowym od osób prawnych.

W świetle obowiązującego stanu prawnego stanowisko wnioskodawcy w sprawie oceny prawnej przedstawionego zdarzenia przyszłego uznaje się za prawidłowe.

Na mocy art. 12 ust. 4 pkt 1 ustawy z dnia 15.02.1992r. o podatku dochodowym od osób prawnych (t. j. Dz. U. z 2000r. Nr 54, poz. 654 ze zm.), do przychodów nie zalicza się między innymi otrzymanych lub zwróconych pożyczek (kredytów), z wyjątkiem skapitalizowanych odsetek od tych pożyczek (kredytów).

Z przepisu art. 16 ust. 1 pkt 10 lit. a w/w ustawy wynika natomiast, że nie uważa się za koszty uzyskania przychodów wydatków na spłatę pożyczek (kredytów), z wyjątkiem skapitalizowanych odsetek od tych pożyczek (kredytów).

Z literalnego brzmienia powołanych przepisów wynika, że kwota kredytu zarówno w dacie jego zaciągnięcia, jak i jego spłaty nie stanowi przychodów, ani kosztów uzyskania przychodów. Oznacza to, że zaciągnięcie kredytu oraz późniejszy jego zwrot na gruncie prawa podatkowego traktuje się jako zdarzenie podatkowo neutralne. Skutki w podatku dochodowym wywołują natomiast spłacone odsetki od kredytów, a w przypadku kredytu zaciągniętego i spłacanego w walucie obcej, także powstałe różnice kursowe od spłaconych rat kapitałowych kredytu, które są wynikiem wahań kursów walutowych w czasie.

Różnice kursowe w rozumieniu podatkowym mogłyby powstać przy spłacie kredytu w walucie obcej, w sytuacji gdy wyniki przeliczeń na złote tej samej ilości waluty będą się różnić pomiędzy dniem zaciągnięcia kredytu, a dniem jego spłaty. Tylko do tak powstałych różnic kursowych mają zastosowanie przepisy dotyczące ustalania przychodów lub kosztów z tytułu różnic kursowych.

Zasady ustalania różnic kursowych dla celów podatkowych począwszy od 01.01.2007 r. uregulowane zostały w art. 15 a ustawy o podatku dochodowym od osób prawnych, z wyjątkiem sytuacji kiedy ustalane są one na podstawie przepisów o rachunkowości (art. 9b ust. 1). Zgodnie z art. 15a ust. 1 ww. ustawy, różnice kursowe zwiększają odpowiednio przychody jako dodatnie różnice kursowe, albo koszty uzyskania przychodów jako ujemne różnice kursowe w kwocie wynikającej z różnicy między wartościami określonymi w ust. 2 i 3. Dodatnie różnice kursowe, w myśl art. 15a ust. 2 pkt 5 ustawy, powstają, jeżeli wartość kredytu (pożyczki) w walucie obcej w dniu jego otrzymania jest wyższa od wartości tego kredytu (pożyczki) w dniu jego spłaty, przeliczonej według faktycznie zastosowanego kursu waluty z tych dni. Z kolei ujemne różnice kursowe powstają, jeżeli wartość kredytu (pożyczki) w walucie obcej w dniu jego otrzymania jest niższa od wartości tego kredytu (pożyczki) w dniu jego spłaty, przeliczonej według faktycznie zastosowanego kursu waluty z tych dni, o czym stanowi ust. 3 pkt 5 cytowanego art. 15a.

Z powyższego wynika zatem, że warunkiem powstania różnic kursowych w rozumieniu powołanych powyżej przepisów jest zaciągnięcie kredytu (pożyczki) w walucie obcej oraz jego (jej) spłata również w walucie obcej.

W umowach o kredyt denominowany istotny jest fakt, że przelicznik walutowy, będący elementem uzgodnień pomiędzy kredytobiorcą a kredytodawcą, ma na celu jedynie aktualizację wartości (części kapitałowej) kredytu w stosunku do waluty obcej. Zastosowanie więc przelicznika nie zmienia faktu, że kredyt pozostaje kredytem złotówkowym. Kredyt złotówkowy, lecz denominowany walutą obcą, jest kredytem, którego kapitał określony jest w złotówkach. Również jego spłata dokonywana jest w walucie polskiej. Zastosowany w umowie kredytu przelicznik walutowy w walucie obcej dla waluty polskiej (przewalutowanie), jest wewnętrzną sprawą umawiających się stron i nie wynika z przepisów podatkowych.

Okoliczność zawarcia umowy pożyczki denominowanej w walucie obcej i występujące w czasie wahania kursu waluty, w której ta pożyczka została wyrażona (co skutkowało zmianą wartości tej pożyczki w dniu jej spłaty w stosunku do jej wartości z dnia jej zaciągnięcia), nie zmienia faktu, iż nadal jest to spłata kwoty głównej zobowiązania. Spłata kwoty głównej zobowiązania z tytułu pożyczki (kredytu) na gruncie prawa podatkowego nie wywołuje skutków podatkowych (art. 12 ust. 1 pkt 4 i art. 16 ust. 1 pkt 10 ustawy o podatku dochodowym od osób prawnych).

Biorąc powyższe pod uwagę oraz powołane wyżej przepisy art. 16 ust. 1 pkt 10 oraz art. 12 ust. 4 pkt 1 w/w ustawy, należy stwierdzić, iż w przypadku kredytu denominowanego różnice występujące pomiędzy wartością kapitałową kredytu z dnia jego udzielenia, a jego wartością z dnia spłaty są obojętne podatkowo. Różnice te nie stanowią różnic kursowych w rozumieniu ustawy o podatku dochodowym od osób prawnych, gdyż spłata kredytu nie następuje w walucie obcej, lecz w walucie krajowej. Tym samym, nie będą one również stanowiły dla Spółki przychodu podlegającego opodatkowaniu w rozumieniu art. 12 ustawy o podatku dochodowym od osób prawnych.

Interpretacja dotyczy zdarzenia przyszłego przedstawionego przez wnioskodawcę i stanu prawnego obowiązującego w dniu wydania interpretacji.

Stronie przysługuje prawo do wniesienia skargi na niniejszą interpretację przepisów prawa podatkowego z powodu jej niezgodności z prawem. Skargę wnosi się do Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego w Warszawie, ul. Jasna 2/4, 00-013 Warszawa po uprzednim wezwaniu na piśmie organu, który wydał interpretację w terminie 14 dni od dnia, w którym skarżący dowiedział się lub mógł się dowiedzieć o jej wydaniu – do usunięcia naruszenia prawa (art. 52 § 3 ustawy z dnia 30 sierpnia 2002 r. Prawo o postępowaniu przed sądami administracyjnymi – Dz. U. Nr 153, poz. 1270 ze zm.). Skargę do WSA wnosi się (w dwóch egzemplarzach – art. 47 ww. ustawy) w terminie trzydziestu dni od dnia doręczenia odpowiedzi organu na wezwanie do usunięcia naruszenia prawa, a jeżeli organ nie udzielił odpowiedzi na wezwanie, w terminie sześćdziesięciu dni od dnia wniesienia tego wezwania (art. 53 § 2 ww. ustawy).

Skargę wnosi się za pośrednictwem organu, którego działanie lub bezczynność są przedmiotem skargi (art. 54 § 1 ww. ustawy) na adres: Izba Skarbowa w Warszawie, Biuro Krajowej Informacji Podatkowej w Płocku, ul. 1-go Maja 10, 09-402 Płock.