INTERPRETACJA INDYWIDUALNA

Na podstawie art. 14b § 1 i § 6 ustawy z dnia 29 sierpnia 1997 r. Ordynacja podatkowa (t. j. Dz. U. z 2005 r. Nr 8, poz. 60 ze zm.) oraz § 7 rozporządzenia Ministra Finansów z dnia 20 czerwca 2007 r. w sprawie upoważnienia do wydawania interpretacji przepisów prawa podatkowego (Dz. U. Nr 112, poz. 770) Dyrektor Izby Skarbowej w Warszawie działając w imieniu Ministra Finansów stwierdza, że stanowisko Państwa przedstawione we wniosku z dnia 28.09.2007 r. (data wpływu 08.10.2007 r.) o udzielenie pisemnej interpretacji przepisów prawa podatkowego dotyczącej podatku dochodowego od osób fizycznych w zakresie określenia przychodu pracowników z tytułu zapewnienia prywatnego systemu opieki zdrowotnej - jest nieprawidłowe.

UZASADNIENIE

W dniu 08 października 2007 r. został złożony ww. wniosek o udzielenie pisemnej interpretacji przepisów prawa podatkowego w indywidualnej sprawie dotyczącej podatku dochodowego od osób fizycznych w zakresie określenia przychodu pracowników z tytułu zapewnienia prywatnego systemu opieki zdrowotnej.

W przedmiotowym wniosku został przedstawiony następujący stan faktyczny.

1. Wnioskodawca w zawieranych umowach o pracę z pracownikami wpisuje klauzulę, iż „pracodawca zapewnia prywatny system opieki zdrowotnej”. Wnioskodawca wykupuje podstawowy pakiet medyczny na każdego pracownika, w którym oprócz badań obowiązkowych (wstępnych, okresowych) przewidziano dodatkowo świadczenia medyczne dla pracowników spółki, wynikające z innych przepisów aniżeli Kodeks pracy bądź przepisów BHP. Ze względu na to, czy pracownik skorzysta ze świadczenia, czy też nie, Wnioskodawca opłaca miesięczny abonament medyczny za tego pracownika. Korzyści, jakie Wnioskodawca ma z tytułu zawarcia tej umowy to przede wszystkim monitowanie ważności badań obowiązkowych pracowników — placówka medyczna przysyła informację, któremu pracownikowi kończy się okres ważności badań. Dodatkowo, fakt, że badania obowiązkowe przeprowadzane są w tej placówce daje gwarancję obiektywności wystawionego zaświadczenia. Pracownicy są zobligowani do przeprowadzenia badań obowiązkowych w spółce, z którą Wnioskodawca zawarł umowę bądź placówkach z nim współpracujących. Zaświadczenia z innych placówek nie są honorowane. Jednakże w przypadku choroby pracownika bądź chęci skorzystania z dodatkowych świadczeń typu konsultacje okulistyczne, chirurga, laryngologa bądź innych specjalistów wymienionych w pakiecie podstawowym, to gdzie je przeprowadzi zależy od jego woli. Często pracownicy korzystają z innych placówek ze względu na dużą odległość dzielącą ich miejsce zamieszkania od placówek, z którą Wnioskodawca ma podpisaną umowę lub innych osobistych powodów,



2. Wnioskodawca zakupuje gadżety, zamawiane w ramach zamówienia dla całej grupy kapitałowej, do której Wnioskodawca należy. Na gadżetach tych znajdują się tylko znaki firmowe (logo) producentów narzędzi, którymi Wnioskodawca handluje. Będą one rozdawane na targach, na których Wnioskodawca będzie promować te marki narzędzi, jak również zostaną przekazane handlowcom, aby wręczali je jako upominki dla obecnych i potencjalnych klientów, z którymi będą się spotykać.

Pismem z dnia 14 grudnia 2007 r. Nr IPPB2/415-236/07-2/AF wezwano Wnioskodawcę o uzupełnienie wniosku w zakresie przesłania dokumentu, z którego wynika prawo do występowania w imieniu Wnioskodawcy z wnioskiem o interpretację przepisów prawa podatkowego. Wnioskodawca uzupełnił wniosek w terminie.

W związku z powyższym zadano następujące pytania.

1. Czy wartość abonamentu miesięcznego płaconego za podstawowy pakiet świadczeń medycznych należy doliczać do wynagrodzeń poszczególnych pracowników, a co za tym idzie pobierać podatek dochodowy, pomimo, że zawiera on także badania obowiązkowe, do pokrycia których zobowiązany jest pracodawca i nie jest możliwe wydzielenie płatności tylko za te badania, gdyż oferowane są one w pakiecie...
Jeżeli należy uznać, że pracownik otrzymuje świadczenie, które powinno być opodatkowane to w jaki sposób wyliczyć jego wartość...


2. Czy wydanie gadżetów reklamowych zawierających tylko logo producenta towarów, którymi spółka handluje, kwalifikuje się jako działalnie o charakterze reklamowym, czy też reprezentacyjnym...

Odpowiedź na pytanie 1 stanowi przedmiot niniejszej interpretacji indywidualnej.

Wniosek w zakresie pytania 2 zostanie rozpatrzony w odrębnej interpretacji indywidualnej.

Zdaniem Wnioskodawcy

1. Z przepisów ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych wynika, iż pracodawca jest obowiązany do doliczenia do przychodu pracownika wartości faktycznie otrzymanych przez pracownika świadczeń, w tym usług medycznych, stosując w tym celu ceny zakupu usługi. Uwzględnienie kosztów usług medycznych w przychodach pracownika jednak nie zawsze jest możliwe, np. gdy pracodawca wykupuje usługi medyczne, jednakże opłatę za te usługi wnosi w sposób zryczałtowany, bez względu na rzeczywistą wartość wykonanych usług. Także wówczas, gdy abonament zawiera zarówno świadczenia obowiązkowe i dodatkowe. Niemożliwość rozdzielenia badań obowiązkowych, do których pracodawca jest zobligowany przepisami prawa od świadczeń dodatkowych stanowi kolejną poważną przeszkodę do ustalenia ewentualnego świadczenia na rzecz pracownika. Ustawa o podatku dochodowym od osób fizycznych nie przewiduje bowiem doliczania do dochodu pracownika wartości świadczeń ponoszonych przez pracodawcę na rzecz pracowników w sytuacji gdy nie można określić wartości świadczenia z jakiego podatnik faktycznie skorzystał. Nie można również mówić o jakimkolwiek przysporzeniu majątkowym, gdy realizacja przez pracownika prawa o skorzystania z tego typu świadczeń, zresztą odgórnie narzuconych przez pracodawcę może być wręcz kłopotliwa, chociażby ze względu na odległość do najbliższej placówki medycznej, z którą Wnioskodawca ma podpisaną umowę. Również samo istnienie takiego prawa do korzystania z tych świadczeń nie jest przysporzeniem majątkowym. W związku z powyższym, wydatki związane z finansowaniem przez pracodawcę usług medycznych na rzecz pracowników, o których tutaj mowa, nie stanowią przychodów pracownika w rozumieniu art. 12 ust. 1 ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych podlegających opodatkowaniu podatkiem dochodowym. Podobne stanowisko w sprawie zajął Naczelnik Pierwszego Urzędu Skarbowego w Bielsku-Białej, sygn. PDOF/415-21/05 z dnia 06.09.2005 r., które opublikowano na stronie Ministerstwa Finansów.

Na tle przedstawionego stanu faktycznego, stwierdzam, co następuje.

Zgodnie z treścią art. 9 ust. 1 ustawy z dnia 26 lipca 1991 roku o podatku dochodowym od osób fizycznych (t. j. Dz. U. z 2000 r. Nr 14, poz. 176 ze zm.) opodatkowaniu podatkiem dochodowym podlegają wszelkiego rodzaju dochody, z wyjątkiem dochodów wymienionych w art. 21, 52, 52a i 52c oraz dochodów, od których na podstawie przepisów Ordynacji podatkowej zaniechano poboru podatku.

W art. 10 ust. 1 pkt 1 ww. ustawy zostały określone źródła przychodów, gdzie między innymi wymienia się: stosunek służbowy, stosunek pracy, w tym spółdzielczy stosunek pracy, członkostwo w rolniczej spółdzielni produkcyjnej lub innej spółdzielni zajmującej się produkcją rolną, pracę nakładczą, emeryturę lub rentę.

W myśl art. 12 ust. 1 ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych za przychody ze stosunku służbowego, stosunku pracy, pracy nakładczej oraz spółdzielczego stosunku pracy uważa się wszelkiego rodzaju wypłaty pieniężne oraz wartość pieniężną świadczeń w naturze bądź ich ekwiwalenty, bez względu na źródło finansowania tych wypłat i świadczeń, a w szczególności: wynagrodzenia zasadnicze, wynagrodzenia za godziny nadliczbowe, różnego rodzaju dodatki, nagrody, ekwiwalenty za nie wykorzystany urlop i wszelkie inne kwoty niezależnie od tego, czy ich wysokość została z góry ustalona, a ponadto świadczenia pieniężne ponoszone za pracownika, jak również wartość innych nieodpłatnych świadczeń lub świadczeń częściowo odpłatnych.

Użyty powyżej zwrot „w szczególności” oznacza, że wymienione kategorie przychodów zostały wymienione jedynie przykładowo. Przychodem ze stosunku pracy i stosunków pokrewnych są więc wszelkiego rodzaju wypłaty i świadczenia skutkujące u podatnika powstaniem przysporzenia majątkowego, mające swoje źródło w łączącym pracownika z pracodawcą stosunku pracy lub stosunku pokrewnym.

Przepis art. 11 ust. 1 stanowi, iż przychodami, z zastrzeżeniem art. 14 -16, art. 17 ust. 1 pkt 6 i 9, art. 20 ust. 3, są otrzymane lub postawione do dyspozycji podatnika w roku kalendarzowym pieniądze i wartości pieniężne oraz wartość otrzymanych świadczeń w naturze i innych nieodpłatnych świadczeń.

Przy czym art. 11 ust. 2a pkt 2 ww. ustawy stanowi, iż wartość pieniężną innych nieodpłatnych świadczeń ustala się – jeżeli przedmiotem świadczeń są usługi zakupione – według cen zakupu.

Zgodnie z art. 229 § 6 ustawy z dnia 26 czerwca 1974 r. – Kodeks pracy (Dz. U. z 1998 r. Nr 21, poz. 94 ze zm.) wstępne, okresowe i kontrolne badania lekarskie są przeprowadzane na koszt pracodawcy. Pracodawca ponosi ponadto inne koszty profilaktycznej opieki zdrowotnej nad pracownikami, niezbędnej z uwagi na warunki pracy, do których jest zobowiązany.

Wartość tego rodzaju świadczeń, otrzymanych przez pracownika od pracodawcy, nie stanowi przychodu w rozumieniu przepisów ustawy.

Stąd w przypadku zakupu przez pracodawcę usług polegających na wykonaniu wstępnych, okresowych oraz kontrolnych badań lekarskich, wartość tego rodzaju świadczenia nie podlega opodatkowaniu podatkiem dochodowym od osób fizycznych.

W konsekwencji w sytuacji zakupu przez pracodawcę pakietu usług medycznych dla swoich pracowników dotyczących np. wykonania wstępnych, okresowych oraz kontrolnych badań lekarskich, a także innych dobrowolnych świadczeń medycznych, opodatkowaniu podatkiem dochodowym od osób fizycznych na zasadach określonych w art. 32 w związku z art. 12 ust. 1 ustawy, podlegać będzie jedynie wartość pieniężna tej części otrzymanego świadczenia (część opłaty), która przypada na dobrowolne usługi medyczne.

Jednocześnie należy podkreślić, iż w przedmiotowej sprawie nie ma trudności z indywidualizacją świadczenia. Z opisanego stanu faktycznego wynika, że Wnioskodawca w zawieranych umowach o pracę z pracownikami wpisuje klauzulę, iż „pracodawca zapewnia prywatny system opieki zdrowotnej” i w związku z tym ponosi odpłatność za każdego pracownika, dla którego wykupuje pakiet świadczeń medycznych. Możliwe jest więc ustalenie wysokości opłaty w odniesieniu do jednego pracownika. W sytuacji, gdy pracownik ma zapewniony prywatny system opieki zdrowotnej pracodawca ma obowiązek wyodrębnienia wartości dodatkowych świadczeń medycznych. Wnioskodawca powinien uzyskać od spółki, u której wykupił pakiet medyczny, informacje na temat wartości dodatkowych świadczeń medycznych, do których zapewnienia nie jest zobowiązany. Kwota ww. opłaty, która dotyczy dodatkowych świadczeń przypadająca na pracownika stanowi bowiem przychód ze stosunku pracy. Na wnioskodawcy, jako pracodawcy ciąży więc obowiązek wyodrębnienia wartości dodatkowego świadczenia medycznego opłaconego za pracownika, którą ma obowiązek doliczyć do wynagrodzenia wypłaconego w danym miesiącu i od łącznej wartości obliczyć, pobrać i odprowadzić zaliczkę na podatek dochodowy według zasad przewidzianych dla opodatkowania przychodów ze stosunku pracy, zgodnie z przepisami art. 31, 32 i 38 ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych.

Należy przy tym także stwierdzić, iż o powstaniu przychodu nie przesądza fakt skorzystania przez uprawnione osoby z konkretnej usługi medycznej, lecz samo otrzymanie pakietu medycznego o określonej wartości pieniężnej, dającego prawo do usług medycznych w ramach wykupionego pakietu. Podkreślenia wymaga, iż w przypadku dokonywania rozliczeń z firmą świadczącą usługi medyczne w formie miesięcznego abonamentu medycznego za każdego pracownika, fakt skorzystania lub nie skorzystania przez uprawnioną osobę w danym miesiącu z usługi, pozostaje bez wpływu na sposób opodatkowania przedmiotowych świadczeń.

Reasumując należy stwierdzić, iż cena zakupu dodatkowych świadczeń medycznych w ramach zapewnionego systemu opieki zdrowotnej, jaką musiałby zapłacić pracownik a które otrzymał nieodpłatnie od Wnioskodawcy, stanowi dla niego przychód w rozumieniu przepisów ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych. W związku z powyższym w przypadku zapewnienia prywatnego systemu opieki zdrowotnej uprawniającego poszczególnych pracowników do skorzystania z dodatkowych świadczeń medycznych ich wartość stanowi przychód ze stosunku pracy, o którym mowa w art. 12 ust. 1 ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych.

Interpretacja dotyczy zaistniałego stanu faktycznego przedstawionego przez Wnioskodawcę i stanu prawnego obowiązującego w dacie zaistnienia zdarzenia w przedstawionym stanie faktycznym.

Stronie przysługuje prawo do wniesienia skargi na niniejszą interpretację przepisów prawa podatkowego z powodu jej niezgodności z prawem. Skargę wnosi się do Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego w Warszawie, ul. Jasna 2/4, 00-013 Warszawa po uprzednim wezwaniu na piśmie organu, który wydał interpretację w terminie 14 dni od dnia, w którym skarżący dowiedział się lub mógł się dowiedzieć o jej wydaniu – do usunięcia naruszenia prawa (art. 52 § 3 ustawy z dnia 30 sierpnia 2002 r. Prawo o postępowaniu przed sądami administracyjnymi – Dz. U. Nr 153, poz. 1270 ze zm.). Skargę do WSA wnosi się (w dwóch egzemplarzach – art. 47 ww. ustawy) w terminie trzydziestu dni od dnia doręczenia odpowiedzi organu na wezwanie do usunięcia naruszenia prawa, a jeżeli organ nie udzielił odpowiedzi na wezwanie, w terminie sześćdziesięciu dni od dnia wniesienia tego wezwania (art. 53 § 2 ww. ustawy).

Skargę wnosi się za pośrednictwem organu, którego działanie lub bezczynność są przedmiotem skargi (art. 54 § 1 ww. ustawy) na adres: Dyrektor Izby Skarbowej w Warszawie, Biuro Krajowej Informacji Podatkowej w Płocku, ul. 1-go Maja 10, 09-402 Płock