INTERPRETACJA INDYWIDUALNA

Na podstawie art. 14b § 1 i § 6 ustawy z dnia 29 sierpnia 1997 r. Ordynacja podatkowa (t. j. Dz. U. z 2005 r. Nr 8, poz. 60 ze zm.) oraz § 2 i § 6 rozporządzenia Ministra Finansów z dnia 20 czerwca 2007 r. w sprawie upoważnienia do wydawania interpretacji przepisów prawa podatkowego (Dz. U. Nr 112, poz. 770 ze zm.) Dyrektor Izby Skarbowej w Poznaniu działając w imieniu Ministra Finansów stwierdza, że stanowisko Spółki z ograniczoną odpowiedzialnością, reprezentowanej przez Pełnomocnika, przedstawione we wniosku z dnia 26 marca 2012 r. (data wpływu 28 marca 2012 r.) o udzielenie pisemnej interpretacji przepisów prawa podatkowego dotyczącej podatku dochodowego od osób prawnych w zakresie uznania oprogramowania za nową technologię w rozumieniu art. 18b ust. 2 ustawy o podatku dochodowym od osób prawnych oraz możliwości odliczenia wydatków z tego tytułu od podstawy opodatkowania – jest nieprawidłowe.

UZASADNIENIE

W dniu 28 marca 2012 r. został złożony ww. wniosek o udzielenie pisemnej interpretacji przepisów prawa podatkowego w indywidualnej sprawie dotyczącej podatku dochodowego od osób prawnych w zakresie uznania oprogramowania za nową technologię w rozumieniu art. 18b ust. 2 ustawy o podatku dochodowym od osób prawnych oraz możliwości odliczenia wydatków z tego tytułu od podstawy opodatkowania.

W przedmiotowym wniosku został przedstawiony następujący stan faktyczny.

Wnioskodawca jest podmiotem zajmującym się produkcją części karoserii samochodowych. Spółka dba, by wykorzystywane przez Nią technologie zapewniały uzyskanie i utrzymanie produktów najwyższej jakości. W celu optymalizacji procesu produkcyjnego, Spółka nabyła system pomiarowy do automatycznego pomiaru i oceny defektów powierzchni X (dalej: System). Pomiary wykonywane na Systemie umożliwiają szybką i bardzo dokładną ocenę defektów powierzchni elementów karoserii jak: wgniecenia, obicia po uderzeniu, rysy, zafalowania, przewężenia i pęknięcia. System wykorzystywany jest do nadzoru procesu technologicznego i inspekcji na elementach gotowych. Umożliwia to skrócenie do minimum czasu niezbędnego dla prawidłowego ustawiania procesu technologicznego bez konieczności wykonywania długotrwałych pomiarów manualnych. W konsekwencji, doszło do skrócenia procesu produkcyjnego, obniżenia jego kosztów oraz zmniejszenia energochłonności, a jednocześnie do ograniczenia do minimum produkcji wyrobów niespełniających wymagań jakościowych oraz zmniejszenia ilości odpadów technologicznych.

System pomiarowy X składa się z:

• laboratoryjnego przyrządu pomiarowego,
• robota przemysłowego,
• oprogramowania do wizualizacji defektów powierzchni oraz ich automatycznej oceny (dalej: Oprogramowanie).
  
  

System jest pierwszym w Polsce tak daleko zaawansowanym technicznie, technologicznie i informatycznie systemem kontroli jakości powierzchni części karoserii samochodowej działającym w praktyce przemysłowej. Dzięki wdrożeniu Systemu w Spółce nastąpiło:

• skrócenie procesu technologicznego,
• zmniejszenie kosztów produkcji,
• zmniejszenie energochłonności,
• zminimalizowanie braków i odpadów.
  
  

Wnioskodawca uzyskał opinię niezależnej od Spółki jednostki naukowej, w rozumieniu ustawy z 30 kwietnia 2010 r. o zasadach finansowania nauki (Dz. U. z 2010 r. Nr 96, poz. 615 ze zm.), zgodnie z którą System (a w ramach Systemu także oprogramowanie) spełnia warunki do uznania go za nową technologię w rozumieniu art. 18b ustawy z 15 lutego 1992 r. o podatku dochodowym od osób prawnych (t. j. Dz. U. z 2011 r. Nr 74, poz. 615 ze zm.). Opinia ta została wydana przez Instytut Technologii Mechanicznej i podpisana przez (…), Dyrektora tegoż Instytutu.

Oprogramowanie zostało wprowadzone przez Spółkę do rejestru środków trwałych i wartości niematerialnych i prawnych w 2011 r. Wydatki na nabycie nowej technologii w postaci Oprogramowania ponoszone były przez Spółkę w 2010 r. i 2011 r. Łączna kwota wydatków w związku z zakupem i wdrożeniem Oprogramowania, stanowi wartość początkową Oprogramowania w rejestrze środków trwałych i wartości niematerialnych i prawnych Spółki. Wydatki poniesione na nabycie nowej technologii nie zostały zwrócone Wnioskodawcy w żadnej formie. Spółka nie prowadzi działalności w specjalnej strefie ekonomicznej na podstawie zezwolenia.

W związku z powyższym zadano następujące pytania.

1. Czy Oprogramowanie do Systemu będzie stanowiło nową technologię w rozumieniu art. 18b ust. 2 ustawy o podatku dochodowym od osób prawnych...
2. Czy wydatki poniesione przez Spółkę na nabycie i wdrożenie Oprogramowania do Systemu będą kwalifikowały się jako wydatki na nabycie nowej technologii w świetle art. 18b ustawy o podatku dochodowym od osób prawnych i czy w związku z tym Wnioskodawca będzie miał prawo odliczyć do 50% ich wartości od podstawy opodatkowania ustalonej zgodnie z art. 18 ww. ustawy...
   
   

Stanowisko Wnioskodawcy w zakresie pytania nr 1.

Oprogramowanie do Systemu będzie stanowiło nową technologię w rozumieniu art. 18b ust. 2 ustawy o podatku dochodowym od osób prawnych.

Stanowisko Wnioskodawcy w zakresie pytania nr 2.

Spółka będzie uprawniona do odliczenia do 50% wydatków poniesionych na nabycie i wdrożenie Oprogramowania składających się na jego wartość początkową od podstawy opodatkowania ustalonej zgodnie z art. 18 ustawy o podatku dochodowym od osób prawnych.

Zgodnie z wprowadzoną w życie od 1 stycznia 2006 r. zmianą w ustawie o podatku dochodowym od osób prawnych, podatnik ma prawo odliczyć od podstawy opodatkowania część wydatków poniesionych na nabycie nowej technologii. Odpowiednie przepisy regulujące zasady dokonywania tych odliczeń zostały dodane do ustawy o podatku dochodowym od osób prawnych w oparciu o art. 22 pkt 4 ustawy z 29 lipca 2005 r. o niektórych formach wspierania działalności innowacyjnej (Dz. U. Nr 179, poz. 1484 ze zm.) i na mocy art. 32 tejże ustawy weszły w życie od 1 stycznia 2006 r.

Zgodnie z art. 18b ust. 1 ustawy o podatku dochodowym od osób prawnych, od podstawy opodatkowania ustalonej zgodnie z art. 18 tejże ustawy podatnik ma prawo odliczyć wydatki poniesione na nabycie nowych technologii.

Jednakże zgodnie z art. 18b ust. 7 ww. ustawy, odliczenie to nie może przekroczyć 50% kwoty wydatków poniesionych na nabycie nowej technologii uwzględnionych w jej wartości początkowej.

Art. 18b ust. 2 ustawy o podatku dochodowym od osób prawnych określa, iż za nowe technologie uważa się wiedzę technologiczną w postaci wartości niematerialnych i prawnych, w szczególności wyniki badań i prac rozwojowych, która umożliwia wytwarzanie nowych lub udoskonalanie wyrobów lub usług i która nie jest stosowana na świecie przez okres dłuższy niż ostatnich 5 lat co powinno być potwierdzone opinią niezależnej od podatnika jednostki naukowej w rozumieniu ustawy z dnia 30 kwietnia 2010 r. o zasadach finansowania nauki (Dz. U. z 2010 r. Nr 96, poz. 615).

Zgodnie z art. 18b ust 2a ustawy o podatku dochodowym od osób prawnych, poprzez nabycie praw do wiedzy technologicznej należy rozumieć nabycie praw do wiedzy technologicznej o której mowa w ust. 2 tego przepisu w drodze umowy o ich przeniesienie oraz korzystanie z tych praw. Prawo do odliczeń nie przysługuje podatnikowi jeżeli w roku podatkowym lub w roku poprzedzającym prowadził na podstawie zezwolenia działalność na terenie specjalnej strefy ekonomicznej (zgodnie z art. 18b ust. 3 ustawy o podatku dochodowym od osób prawnych).

Podstawa ustalania wielkości odliczenia została zdefiniowana w art. 18b ust. 4 ww. ustawy, jako kwota wydatków poniesionych przez podatnika na nabycie nowej technologii, uwzględnionych w wartości początkowej, w części w jakiej została zapłacona podmiotowi uprawnionemu w roku podatkowym, w którym nową technologię wprowadzono do ewidencji środków trwałych oraz wartości niematerialnych i prawnych lub w roku następującym po tym roku, oraz w której nie została zwrócona podatnikowi w jakiejkolwiek formie.

Ustęp 5 omawianego artykułu ustawy o podatku dochodowym od osób prawnych wprowadza zasadę, że w przypadku, gdy podatnik dokonał przedpłat na poczet wydatków określonych w ust. 4 tego przepisu w roku poprzedzającym wprowadzenie nowej technologii do ewidencji środków trwałych oraz wartości niematerialnych i prawnych, przedpłaty te uznaje się za poniesione w roku wprowadzenia nowej technologii do ewidencji.

Odliczenie na podstawie art. 18b powyższej ustawy powinno zostać dokonane w zeznaniu za rok podatkowy, w którym poniesiono wydatki. Jeżeli podatnik w roku odliczenia wykaże stratę lub wielkość dochodu z pozarolniczej działalności gospodarczej niższą od kwoty przysługujących mu odliczeń, wówczas dokonuje odliczenia odpowiednio w całej kwocie lub niewykorzystanej części w zeznaniach za kolejne trzy lata podatkowe licząc od końca roku, w którym nową technologię wprowadzono do ewidencji środków trwałych oraz wartości niematerialnych i prawnych (zgodnie z art. 18b ust. 6 ustawy o podatku dochodowym od osób prawnych).

Zgodnie z art. 18b ust. 7 ww. ustawy, wartość odliczenia nie może przekroczyć 50% kwoty wydatków poniesionych na nabycie nowych technologii (ustalonych zgodnie z art. 18b ust. 4 i ust. 5 tej ustawy).

Definicja wartości niematerialnych i prawnych zawarta jest w art. 16b ust. 1 ustawy o podatku dochodowym od osób prawnych. Zgodnie z tym przepisem, za wartości niematerialne i prawne uważa się w szczególności nadające się do gospodarczego wykorzystania w dniu przyjęcia do użytkowania:

• spółdzielcze własnościowe prawo do lokalu mieszkalnego,
• spółdzielcze prawo do lokalu użytkowego,
• prawo do domu jednorodzinnego w spółdzielni mieszkaniowej,
• autorskie lub pokrewne prawa majątkowe,
• licencje,
• prawa określone w ustawie z 30 czerwca 2000 roku prawo własności przemysłowej (Dz. U. z 2003 r. Nr 119, poz.1117 ze zm.),
• wartość stanowiąca równowartość uzyskanych informacji związanych z wiedzą w dziedzinie przemysłowej, handlowej, naukowej lub organizacyjnej (know - how)

o przewidywanym okresie używania dłuższym niż rok, wykorzystywane przez podatnika na potrzeby prowadzonej przez niego działalności gospodarczej albo oddane przez niego do używania na podstawie umowy najmu, dzierżawy lub umowy określonej w art. 17a pkt 1, o przewidywanym okresie używania dłuższym niż rok, wykorzystywane przez podatnika na potrzeby związane z prowadzoną przez niego działalnością gospodarczą.

Nabyta przez Spółkę nowa technologia obejmuje nabycie licencji na korzystanie z oprogramowania do wizualizacji defektów powierzchni oraz ich automatycznej oceny, która to licencja:

• będzie wykorzystywaną przez Wnioskodawcę przez okres dłuższy niż rok oraz
• będzie wykorzystywana na potrzeby działalności gospodarczej Spółki.
  
  

W konsekwencji, w rozumieniu przepisów ustawy o podatku dochodowym od osób prawnych, licencja na korzystanie z Oprogramowania zalicza się do wartości niematerialnych i prawnych. Tym samym Oprogramowanie spełnia podstawowy warunek uznania go za nową technologię.

Ponadto, by uzyskać daną wartość niematerialną lub prawną za nową technologię musi ona spełniać dwa dodatkowe warunki, mianowicie musi:

• być wykorzystywaną na świecie przez okres krótszy niż 5 lat oraz
• umożliwiać wytwarzanie nowych lub udoskonalenie wyrobów lub usług.
  
  

Na potwierdzenie powyższego podatnik powinien dysponować odpowiednią opinią niezależnej od niego jednostki naukowej. W kwestii definicji niezależnej od podatnika jednostki naukowej ustawa o podatku dochodowym od osób prawnych odsyła do wspomnianej już ustawy o zasadach finansowania nauki. Zgodnie z art. 2 pkt 9 tejże ustawy, za jednostki naukowe uważane są prowadzące w sposób ciągły badania naukowe lub prace rozwojowe:

• podstawowe jednostki organizacyjne uczelni w rozumieniu statutów tych uczelni,
• jednostki naukowe Polskiej Akademii Nauk w rozumieniu ustawy z dnia 30 kwietnia 2010 r. o Polskiej Akademii Nauk (Dz. U. Nr 96, poz. 619),
• instytuty badawcze,
• międzynarodowe instytuty naukowe utworzone na podstawie odrębnych przepisów, działające na terytorium Rzeczpospolitej Polskiej,
• Polska Akademia Umiejętności,
• inne jednostki organizacyjne, niewymienione w lit. a – e, posiadające osobowość prawną i siedzibę na terytorium Rzeczpospolitej Polskiej, w tym przedsiębiorców posiadających status centrum badawczo – rozwojowego, nadawany na podstawie ustawy z dnia 30 maja 2008 r. o niektórych formach wspierania działalności innowacyjnej (Dz. U. Nr 116, poz. 730 oraz z 2010 r. Nr 75, poz. 473).
  
  

Zgodnie z § 44 ust. 4 Statutu, jednostką organizacyjną tejże uczelni jest między innymi Instytut Technologii Mechanicznej. W konsekwencji, Instytut Technologii Mechanicznej niewątpliwie spełnia przesłanki uznania go za jednostkę naukową w rozumieniu art. 2 pkt 9 ustawy o finansowaniu nauki.

Jak wskazano powyżej, by uzyskać prawo do odliczenia części wydatków na podstawie art. 18b ustawy o podatku dochodowym od osób prawnych, uzyskana przez podatnika opinia wydana przez niezależną od niego jednostkę naukową musi potwierdzać, że nabyta technologia nie jest wykorzystywana na świecie przez okres dłuższy niż 5 lat oraz, iż umożliwia ona wytwarzanie nowych lub udoskonalonych wyrobów lub usług.

W świetle obowiązującego stanu prawnego stanowisko Wnioskodawcy w sprawie oceny prawnej przedstawionego stanu faktycznego w zakresie uznania oprogramowania za nową technologię w rozumieniu art. 18b ust. 2 ustawy o podatku dochodowym od osób prawnych oraz możliwości odliczenia wydatków z tego tytułu od podstawy opodatkowania uznaje się za nieprawidłowe.

Zgodnie z art. 18b ust. 1 ustawy z dnia 15 lutego 1992 r. o podatku dochodowym od osób prawnych (t. j. Dz. U. z 201 r. Nr 74, poz. 397 ze zm.), od podstawy opodatkowania, ustalonej zgodnie z art. 18, odlicza się wydatki poniesione przez podatnika na nabycie nowych technologii.

Stosownie do art. 18b ust. 2 ww. ustawy (w brzmieniu obowiązującym do 30.09.2010 r.), za nowe technologie, w rozumieniu ust. 1, uważa się wiedzę technologiczną w postaci wartości niematerialnych i prawnych, w szczególności wyniki badań i prac rozwojowych, która umożliwia wytwarzanie nowych lub udoskonalonych wyrobów lub usług i która nie jest stosowana na świecie przez okres dłuższy niż ostatnich 5 lat, co potwierdza opinia niezależnej od podatnika jednostki naukowej w rozumieniu ustawy z dnia 8 października 2004 r. o zasadach finansowania nauki (Dz. u. Nr 238, poz. 2390 i Nr 273, poz. 2703 oraz z 2005 r. Nr 85, poz. 727 i Nr 179, poz. 1484).

Z dniem 01.10.2010 r. powyższa regulacja uległa zmianie i stanowi, iż za nowe technologie, w rozumieniu ust. 1, uważa się wiedzę technologiczną w postaci wartości niematerialnych i prawnych, w szczególności wyniki badań i prac rozwojowych, która umożliwia wytwarzanie nowych lub udoskonalanie wyrobów lub usług i która nie jest stosowana na świecie przez okres dłuższy niż ostatnich 5 lat, co potwierdza opinia niezależnej od podatnika jednostki naukowej w rozumieniu ustawy z dnia 30 kwietnia 2010 r. o zasadach finansowania nauki (Dz. u. Nr 96, poz. 615).

Wskazać również należy, iż w myśl art. 5 ustawy z dnia 25 listopada 2010 r. o zmianie ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych, ustawy o podatku dochodowym od osób prawnych oraz ustawy o zryczałtowanym podatku dochodowym od niektórych przychodów osiąganych przez osoby fizyczne (Dz. u. z 2010 r. Nr 226, poz. 1478), do odliczeń z tytułu ulgi na nowe technologie, o których mowa w art. 26c ust. 2 ustawy wymienionej w art. 1 oraz w art. 18b ust. 2 ustawy wymienionej w art. 2, dokonywanych przed dniem 1 października 2010 r. i po dniu 30 września 2010 r. mają zastosowanie zarówno opinie wydane przez jednostki naukowe w rozumieniu ustawy z dnia 8 października 2004 r. o zasadach finansowania nauki (Dz. U. z 2008 r. Nr 169, poz. 1049), jak i opinie wydane przez jednostki naukowe w rozumieniu ustawy z dnia 30 kwietnia 2010 r. o zasadach finansowania nauki (Dz. U. Nr 96, poz. 615).

Przez nabycie nowej technologii rozumie się nabycie praw do wiedzy technologicznej, o której mowa w ust. 2, w drodze umowy o ich przeniesienie, oraz korzystanie z tych praw (art. 18b ust. 2a ustawy o podatku dochodowym od osób prawnych).

Prawo do odliczeń nie przysługuje podatnikowi, jeżeli w roku podatkowym lub w roku poprzedzającym prowadził działalność na terenie specjalnej strefy ekonomicznej na podstawie zezwolenia (art. 18b ust. 3 ww. ustawy).

Podstawą ustalenia wielkości odliczenia jest kwota wydatków poniesionych przez podatnika na nabycie nowej technologii, uwzględnionych w wartości początkowej, w części, w jakiej została zapłacona podmiotowi uprawnionemu w roku podatkowym, w którym nową technologię wprowadzono do ewidencji środków trwałych oraz wartości niematerialnych i prawnych lub w roku następującym po tym roku, oraz w której nie została zwrócona podatnikowi w jakiejkolwiek formie (art. 18b ust. 4 tej ustawy).

Jeżeli podatnik dokonał przedpłat (zadatków) na poczet wydatków określonych w ust. 4 w roku poprzedzającym rok, w którym wprowadził nową technologię do ewidencji środków trwałych oraz wartości niematerialnych i prawnych, uznaje się je za poniesione w roku jej wprowadzenia do tej ewidencji (art. 18b ust. 5 ww. ustawy).

Odliczenia dokonuje się w zeznaniu za rok podatkowy, w którym poniesiono wydatki, o których mowa w ust. 4 i 5. w sytuacji gdy podatnik osiąga za rok podatkowy stratę lub wielkość dochodu z pozarolniczej działalności podatnika jest niższa od kwoty przysługujących mu odliczeń, odliczenia odpowiednio w całej kwocie lub w pozostałej części dokonuje się w zeznaniach za kolejno następujące po sobie trzy lata podatkowe licząc od końca roku, w którym nową technologię wprowadzono do ewidencji środków trwałych oraz wartości niematerialnych i prawnych (art. 18b ust. 6 ustawy o podatku dochodowym od osób prawnych).

Odliczenia związane z nabyciem nowej technologii nie mogą przekroczyć 50% kwoty ustalonej zgodnie z ust. 4 i 5 (art. 18b ust. 7 ww. ustawy).

W tym miejscu należy zaznaczyć, że odliczenie wskazane w art. 18b ustawy o podatku dochodowym od osób prawnych stanowi formę zachęty podatkowej i ma na celu zwiększenie ilości przedsiębiorstw wykorzystujących nowoczesne rozwiązania technologiczne, a co za tym idzie – zwiększenie innowacyjności całej gospodarki – przy jednoczesnym wzroście nakładów ponoszonych przez przedsiębiorstwa na badania, których efektem są nowe technologie.

Odliczeniu od podstawy opodatkowania ustalonej zgodnie z art. 18, czyli po uwzględnieniu odliczeń przewidzianych w tym przepisie, podlegają wydatki poniesione przez podatnika na nabycie nowych technologii. Za nowe technologie, o których mowa w komentowanym przepisie uważa się natomiast wiedzę technologiczną w postaci wartości niematerialnych i prawnych – szczególnie wyniki badań i prac rozwojowych – nabyte przez podatnika. Ponadto nabyta wiedza technologiczna powinna umożliwiać wytwarzanie nowych lub udoskonalonych produktów lub usług, a jej stosowanie na świecie musi być krótsze niż pięć lat. Podkreślenie wymaga, że okres stosowania – a nie istnienia – takiej wiedzy musi również potwierdzić opinia sporządzona przez niezależną jednostkę naukową.

Przepis art. 2 pkt 9 ustawy o zasadach finansowania nauki jednoznacznie określa, że jednostkami naukowymi są jednostki prowadzące w sposób ciągły badania naukowe lub prace rozwojowe:

1. podstawowe jednostki organizacyjne uczelni w rozumieniu statutów tych uczelni,
2. jednostki naukowe Polskiej Akademii Nauk w rozumieniu ustawy z dnia 30 kwietnia 2010 r. o Polskiej Akademii Nauk (Dz. U. Nr 96, poz. 619),
3. instytuty badawcze,
4. międzynarodowe instytuty naukowe utworzone na podstawie odrębnych przepisów, działające na terytorium Rzeczypospolitej Polskiej,
5. Polską Akademię Umiejętności,
6. inne jednostki organizacyjne, niewymienione w lit. a – e, posiadające osobowość prawną i siedzibę na terytorium Rzeczypospolitej Polskiej, w tym przedsiębiorców posiadających status centrum badawczo – rozwojowego, nadawany na podstawie ustawy z dnia 30 maja 2008 r. o niektórych formach wspierania działalności innowacyjnej (Dz. U. Nr 116, poz. 730 oraz z 2010 r. Nr 75, poz. 473).
   
   

Jak wynika z przedstawionego stanu faktycznego, Spółka w celu optymalizacji procesu produkcyjnego nabyła system pomiarowy do automatycznego pomiaru i oceny defektów powierzchni. System składa się z: laboratoryjnego przyrządu pomiarowego, robota przemysłowego i oprogramowania do wizualizacji defektów powierzchni oraz ich automatycznej oceny. System jest pierwszym w Polsce tak daleko zaawansowanym technicznie, technologicznie i informatycznie systemem kontroli jakości powierzchni części karoserii samochodowej działającym w praktyce przemysłowej.

Wnioskodawca uzyskał opinię niezależnej od Spółki jednostki naukowej, w rozumieniu ustawy z 30 kwietnia 2010 r. o zasadach finansowania nauki (Dz. U. z 2010 r. Nr 96, poz. 615 ze zm.), zgodnie z którą System (a w ramach Systemu także oprogramowanie) spełnia warunki do uznania go za nową technologię w rozumieniu art. 18b ustawy z 15 lutego 1992 r. o podatku dochodowym od osób prawnych (t. j. Dz. U. z 2011 r. Nr 74, poz. 615 ze zm.). Opinia ta została wydana przez Instytut Technologii Mechanicznej i podpisania przez (…), Dyrektora tegoż Instytutu. Spółka dodatkowo wskazała, że zgodnie z § 44 ust. 4 Statutu, Instytut Technologii Mechanicznej jest jednostką organizacyjną tej uczelni.

Przedmiotowe oprogramowanie zostało wprowadzone przez Spółkę do rejestru środków trwałych i wartości niematerialnych i prawnych w 2011 r. Wydatki na nabycie nowej technologii w postaci oprogramowania ponoszone były przez Spółkę w 2010 r. i 2011 r. Łączna kwota wydatków w związku z zakupem i wdrożeniem oprogramowania, stanowi wartość początkową oprogramowania w rejestrze środków trwałych i wartości niematerialnych i prawnych Spółki. Wydatki poniesione na nabycie nowej technologii nie zostały zwrócone Wnioskodawcy w żadnej formie. Spółka nie prowadzi działalności w specjalnej strefie ekonomicznej na podstawie zezwolenia.

Mając zatem na uwadze przedstawiony stan faktyczny oraz powołane uregulowania prawne, stwierdzić należy, że w przedmiotowej sprawie nie zostały zachowane wymogi wynikające z treści art. 18b ust. 2 ustawy o podatku dochodowym od osób prawnych.

Jak wynika bowiem z art. 2 pkt 9 lit. a) ustawy o zasadach finansowania nauki, jednostkami naukowymi są prowadzące w sposób ciągły badania naukowe lub prace rozwojowe podstawowe jednostki organizacyjne uczelni w rozumieniu statutów tych uczelni.

Spółka wskazała, że ze Statutu wynika, iż Instytut Technologii Mechanicznej jest jednostką organizacyjną uczelni. Ze stwierdzenia tego nie wynika jednak, że jest on podstawową jednostką organizacyjną uczelni.

Na marginesie dodać należy, iż treść Statutu dostępna na stronie internetowej wskazuje, że podstawową jednostką organizacyjną tej uczelni jest wydział (§ 44 ust. 1), natomiast instytut jest jednostką organizacyjną wydziału (§ 44 ust. 4 Statutu). Zatem Instytut Technologii Mechanicznej nie może zostać uznany za podstawową jednostkę uczelni, o której mowa w art. 2 pkt 9 lit. a) ustawy o zasadach finansowania nauki. Ponadto, nie mieści się on w katalogu pozostałych jednostek wymienionych w ww. artykule.

W świetle powyższego, jedynie opinia wydziału reprezentowanego przez upoważniony do tego organ może być uznana za opinię jednostki naukowej w rozumieniu art. 18b ust. 2 ustawy o podatku dochodowym od osób prawnych. Natomiast opinia sporządzona przez Instytut Technologii Mechanicznej nie może być traktowana na równi z opinią podstawowej jednostki naukowej, o której stanowi ww. przepis.

Z tego też względu stwierdzić należy, że oprogramowanie – w kontekście przepisu art. 18b ust. 2 ustawy o podatku dochodowym od osób prawnych – nie spełnia warunków pozwalających uznać je za nową technologię. Zatem poniesione przez Spółkę wydatki na nabycie i wdrożenie oprogramowania nie można zakwalifikować do wydatków na nabycie nowej technologii i w konsekwencji, Spółka nie ma prawa do zastosowania odliczenia od podstawy opodatkowania, ustalonej zgodnie z art. 18 ww. ustawy, przedmiotowych wydatków w wysokości określonej w art. 18b ust. 7 ustawy o podatku dochodowym od osób prawnych.

Wobec powyższego, stanowisko Wnioskodawcy uznać należało za nieprawidłowe.

Interpretacja dotyczy zaistniałego stanu faktycznego przedstawionego przez Wnioskodawcę i stanu prawnego obowiązującego w dacie zaistnienia zdarzenia w przedstawionym stanie faktycznym.

Stronie przysługuje prawo do wniesienia skargi na niniejszą interpretację przepisów prawa podatkowego z powodu jej niezgodności z prawem. Skargę wnosi się do Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego w Poznaniu, ul. Ratajczaka 10/12, 61-815 Poznań po uprzednim wezwaniu na piśmie organu, który wydał interpretację w terminie 14 dni od dnia, w którym skarżący dowiedział się lub mógł się dowiedzieć o jej wydaniu – do usunięcia naruszenia prawa (art. 52 § 3 ustawy z dnia 30 sierpnia 2002 r. Prawo o postępowaniu przed sądami administracyjnymi – t. j. Dz. U. z 2012 r., poz. 270). Skargę do WSA wnosi się (w dwóch egzemplarzach – art. 47 ww. ustawy) w terminie trzydziestu dni od dnia doręczenia odpowiedzi organu na wezwanie do usunięcia naruszenia prawa, a jeżeli organ nie udzielił odpowiedzi na wezwanie, w terminie sześćdziesięciu dni od dnia wniesienia tego wezwania (art. 53 § 2 ww. ustawy).

Skargę wnosi się za pośrednictwem organu, którego działanie lub bezczynność są przedmiotem skargi (art. 54 § 1 ww. ustawy) na adres: Izba Skarbowa w Poznaniu, Biuro Krajowej Informacji Podatkowej w Lesznie, ul. Dekana 6, 64-100 Leszno.