INTERPRETACJA INDYWIDUALNA

Na podstawie art. 14b § 1 i § 6 ustawy z dnia 29 sierpnia 1997 r. Ordynacja podatkowa (t. j. Dz. U. z 2005 r. Nr 8, poz. 60 ze zm.) oraz § 4 rozporządzenia Ministra Finansów z dnia 20 czerwca 2007 r. w sprawie upoważnienia do wydawania interpretacji przepisów prawa podatkowego (Dz. U. z 2007 r. Nr 112, poz. 770) Dyrektor Izby Skarbowej w Bydgoszczy działając w imieniu Ministra Finansów stwierdza, że stanowisko Pana przedstawione we wniosku z dnia 4 października 2007r. (data wpływu 8 października 2007r.) uzupełnionym pismem z dnia 16 listopada 2007r. o udzielenie pisemnej interpretacji przepisów prawa podatkowego dotyczącej podatku od towarów i usług w zakresie uznania świadczącego usługi zarządzania za podatnika - jest prawidłowe.

UZASADNIENIE

W dniu 8 października 2007r. został złożony ww. wniosek o udzielenie pisemnej interpretacji przepisów prawa podatkowego w indywidualnej sprawie dotyczącej podatku od towarów i usług w zakresie uznania wnioskodawcy świadczącego usługi zarządzania za podatnika.

W przedmiotowym wniosku został przedstawiony następujący stan faktyczny.

Wnioskodawca prowadzi działalność gospodarczą w oparciu o wpis do ewidencji działalności gospodarczej i jest czynnym podatnikiem podatku od towarów i usług. Świadczy usługi z zakresu zarządzania, a także doradztwa, logistyki, informatyki i marketingu. W tym względzie podpisał umowę ze spółką na świadczenie usług zarządzania polegających na podejmowaniu decyzji co do sposobu gromadzenia i wykorzystywania wszelkich zasobów Spółki, analizowania informacji niezbędnych do podejmowania wspomnianych decyzji oraz do reprezentowania Spółki. Na jej mocy stał się członkiem zarządu Spółki. Nigdy natomiast nie był i nie jest jej pracownikiem. Świadczone usługi wykonuje w dogodnym dla siebie czasie i sam ponosi koszty związane z ich wykonywaniem. Wynagrodzenie przysługujące Panu z tego tytułu wynika z intensywności podejmowanych działań i ich wyników. Może ono być zmieniane oraz rozliczane w okresach innych niż miesięczne. Stosowne zapisy umowy nie zawierają zapisów co do odpowiedzialności kontraktowej z tytułu wykonywania przedmiotowych usług, a jedynie określają odpowiedzialność deliktową wobec osób trzecich zgodnie z zapisami Kodeksu cywilnego.

W związku z powyższym zadano następujące pytanie.

Czy z tytułu wykonywania usług zarządzania wnioskodawca jest podatnikiem VAT...

Zdaniem wnioskodawcy z tytułu usług świadczonych na rzecz spółki jest on podatnikiem podatku od towarów i usług.

W świetle obowiązującego stanu prawnego stanowisko wnioskodawcy w sprawie oceny prawnej przedstawionego stanu faktycznego uznaje się za prawidłowe.

Zgodnie z art. 15 ust. 1 ustawy z dnia 11 marca 2004r. o podatku od towarów i usług (Dz. U. z 2004r. Nr 54, poz. 535 ze zmianami) podatnikami są osoby prawne, jednostki organizacyjne mniemające osobowości prawnej oraz osoby fizyczne, wykonujące samodzielnie działalność gospodarczą, o której mowa w ust. 2, bez względu na cel lub rezultat takiej działalności. Działalność gospodarcza obejmuje wszelką działalność producentów, handlowców lub usługodawców, w tym podmiotów pozyskujących zasoby naturalne oraz rolników, a także działalność osób wykonujących wolne zawody, również wówczas, gdy czynność została wykonana jednorazowo w okolicznościach wskazujących na zamiar wykonywania czynności w sposób częstotliwy. Działalność gospodarcza obejmuje również czynności polegające na wykorzystaniu towarów lub wartości niematerialnych i prawnych w sposób ciągły dla celów zarobkowych – art. 15 ust. 2 w/w ustawy. Według art. 15 ust. 3 pkt 3 tejże ustawy za wykonywaną samodzielnie działalność gospodarczą, o której mowa w ust. 1 nie uznaje się czynności z tytułu których przychody zostały wymienione w art. 13 pkt 2-9 ustawy z dnia 26 lipca 1991r. o podatku dochodowym od osób fizycznych, jeżeli z tytułu tych czynności osoby te są związane ze zlecającym wykonanie tych czynności prawnymi więzami tworzącymi stosunek prawny pomiędzy zlecającym wykonanie czynności i wykonującym zlecane czynności co do warunków wykonywania tych czynności, wynagrodzenia i odpowiedzialności zlecającego wykonanie tych czynności wobec osób trzecich. Zgodnie z art. 13 pkt 9 ustawy z dnia 26 lipca 1991r. o podatku dochodowym od osób fizycznych (tekst jednolity: Dz. U. z 2000r. Nr 14, poz. 176 ze zmianami) za przychody z działalności wykonywanej osobiście uważa się przychody uzyskane na podstawie umów o zarządzanie przedsiębiorstwem, kontraktów menedżerskich lub umów o podobnym charakterze, w tym przychody z tego rodzaju umów zawieranych w ramach prowadzonej przez podatnika pozarolniczej działalności gospodarczej.

Czynności realizowanych na podstawie umów o zarządzanie przedsiębiorstwem, kontraktów menedżerskich lub umów o podobnym charakterze na mocy art. 15 ust. 3 pkt 3 ustawy o podatku od towarów i usług nie uznaje się za podlegającą opodatkowaniu wykonywaną samodzielnie działalność gospodarczą jeżeli z tytułu wykonywania tych czynności osoby je wykonujące są związane ze zlecającym ich wykonywanie więzami prawnymi tworzącymi stosunek prawny pomiędzy zlecającym wykonanie czynności i wykonującym zlecane czynności co do warunków wykonywania tych czynności, wynagrodzenia i odpowiedzialności zlecającego wykonanie tych czynności wobec osób trzecich.

Wnioskodawca w przedstawionym opisie staniu faktycznego wskazał, że jest związany ze zleceniodawcą umową na świadczenie usług zarządzania. Określa ona przedmiot wykonywanych czynności, tj. podejmowanie decyzji co do sposobu gromadzenia i wykorzystywania wszelkich zasobów spółki, analizowania informacji niezbędnych do podejmowania decyzji oraz reprezentowanie spółki. Nie precyzuje jednak ani miejsca, ani czasu wykonywania tych czynności. Są one więc wykonywane przez Wnioskodawcę w dogodnym dla niego czasie, a koszty i ryzyko z tym związane obciążają zleceniobiorcę. Zleceniobiorca posiada więc zagwarantowaną umownie dużą swobodę w zakresie wykonywania czynności charakteryzującą przede wszystkim samodzielne wykonywanie usług. W odniesieniu do wynagrodzenia za wykonywane czynności, umowa uzależnia je od intensywności zarządzania lub jego wyników. Może być więc ono zmieniane i może również zostać przyjęty inny niż miesięczny okres rozliczania świadczonych usług zarządzania. Stąd też należy uznać, że w tym względzie Wnioskodawca ponosi samodzielne ryzyko gospodarcze rozciągające się nie tylko na poniesione koszty, lecz również na przychody. Również ten element wskazuje na samodzielny charakter działalności prowadzonej przez zleceniobiorcę. Bardzo istotny, z punktu widzenia uznania świadczonych usług za samodzielnie wykonywaną działalność gospodarczą, jest sposób określenia w umowie odpowiedzialności zleceniodawcy wobec osób trzecich. Wnioskodawca wskazał, że umowa nie precyzuje w żaden sposób odpowiedzialności kontraktowej z tytułu wykonywanych usług zarządzania, a jedynie określa odpowiedzialność deliktową na zasadach określonych w Kodeksie cywilnym. W przypadku powyższym należy więc stosować przepisy Kodeksu cywilnego. Odpowiedni art. 429 ustawy z dnia 23 kwietnia 1964r. Kodeks cywilny (Dz. U. z 1964r. Nr 16, poz. 93 ze zmianami) stanowi, że kto powierza wykonanie czynności drugiemu, ten jest odpowiedzialny za szkodę wyrządzoną przez sprawcę przy wykonywaniu powierzonej mu czynności, chyba że nie ponosi winy w wyborze albo że wykonanie czynności powierzył osobie, przedsiębiorstwu lub zakładowi, które w zakresie swej działalności zawodowej trudnią się wykonywaniem takich czynności. W powyższym przykładzie przyjąć należy, że odpowiedzialność z tytułu ewentualnego deliktu ponosi Wnioskodawca. Odmiennie w przypadku odpowiedzialności kontraktowej. Zgodnie z art. 474 ustawy Kodeks cywilny dłużnik odpowiedzialny jest jak za własne działanie lub zaniechanie za działania i zaniechania osób, z których pomocą zobowiązanie wykonuje, jak również osób, którym wykonanie zobowiązanie powierza. W tym kontekście uznać należy, że zleceniodawca ponosi odpowiedzialność kontraktową wobec osób trzecich.

Reasumując stwierdzić należy, że umowa o świadczenie usług zarządzania łącząca Wnioskodawcę ze spółką nie zawiera wszystkich elementów opisanych w art. 15 ust. 3 pkt 3 ustawy o podatku od towarów i usług, a tym samym czynności wykonywane w jej ramach należy uznać za samodzielnie wykonywaną działalność gospodarczą. Tym samym stanowisko Wnioskodawcy w sprawie oceny prawnej przedstawionego stanu faktycznego należy uznać za prawidłowe.

Interpretacja dotyczy zaistniałego stanu faktycznego przedstawionego przez wnioskodawcę i stanu prawnego obowiązującego w dacie zaistnienia zdarzenia.

Stronie przysługuje prawo do wniesienia skargi na niniejszą interpretację przepisów prawa podatkowego z powodu jej niezgodności z prawem. Skargę wnosi się do Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego w Warszawie, ul. Jasna 2/4, 00-013 Warszawa po uprzednim wezwaniu na piśmie organu, który wydał interpretację w terminie 14 dni od dnia, w którym skarżący dowiedział się lub mógł się dowiedzieć o jej wydaniu – do usunięcia naruszenia prawa (art. 52 § 3 ustawy z dnia 30 sierpnia 2002 r. Prawo o postępowaniu przed sądami administracyjnymi – Dz. U. Nr 153, poz. 1270 ze zm.). Skargę do WSA wnosi się (w dwóch egzemplarzach – art. 47 ww. ustawy) w terminie trzydziestu dni od dnia doręczenia odpowiedzi organu na wezwanie do usunięcia naruszenia prawa, a jeżeli organ nie udzielił odpowiedzi na wezwanie, w terminie sześćdziesięciu dni od dnia wniesienia tego wezwania (art. 53 § 2 ww. ustawy).

Skargę wnosi się za pośrednictwem organu, którego działanie lub bezczynność są przedmiotem skargi (art. 54 § 1 ww. ustawy) na adres: Izba Skarbowa w Bydgoszczy Biuro Krajowej Informacji Podatkowej w Toruniu, ul. Św. Jakuba 20, 87-100 Toruń