INTERPRETACJA INDYWIDUALNA

Na podstawie art. 14b § 1 i § 6 ustawy z dnia 29 sierpnia 1997 r. Ordynacja podatkowa (t. j. Dz. U. z 2005 r. Nr 8, poz. 60 ze zm.) oraz § 5 rozporządzenia Ministra Finansów z dnia 20 czerwca 2007 r. w sprawie upoważnienia do wydawania interpretacji przepisów prawa podatkowego (Dz. U. z 2007 r. Nr 112, poz. 770) Dyrektor Izby Skarbowej w Katowicach działając w imieniu Ministra Finansów stwierdza, że stanowisko Spółki, przedstawione we wniosku z dnia 18 września 2007 r. (data wpływu do tut. BKIP 25 września 2007 r.) o udzielenie pisemnej interpretacji przepisów prawa podatkowego dotyczącej podatku dochodowego od osób prawnych w zakresie możliwości zaliczenia do kosztów uzyskania przychodów kosztów pobytu przedstawicieli kontrahentów zagranicznych kwalifikowanych jako koszty reklamy - jest prawidłowe.

UZASADNIENIE

W dniu 25 września 2007 r. wpłynął do tut. Biura ww. wniosek o udzielenie pisemnej interpretacji przepisów prawa podatkowego w indywidualnej sprawie dotyczącej podatku dochodowego od osób prawnych w zakresie w zakresie możliwości zaliczenia do kosztów uzyskania przychodów kosztów pobytu przedstawicieli kontrahentów zagranicznych kwalifikowanych jako koszty reklamy.

W przedmiotowym wniosku został przedstawiony następujący stan faktyczny:

Podatnik w ramach przedmiotu przedsiębiorstwa prowadzi działalność gospodarczą w zakresie organizacji kongresów, seminariów i turystyki motywacyjnej (stymulacyjnej) będącej środkiem nowoczesnego zarządzania, stosowanych w celu uzyskania nadzwyczajnych efektów, przez nagradzanie uczestników (pracowników, klientów) podróżą, która jest konsekwencją osiągnięcia przez nich założonych celów.

Podatnik świadczy w/w usługi przede wszystkim na rzecz podmiotów zagranicznych.Usługi te obejmują:

1. Wynajem miejsc hotelowych,
2. Wynajem sal seminaryjnych,
3. Organizację obsługi konferencji, przerw kawowych, lunchów, itp.
4. Organizacje programu towarzyszącego obejmującego zwiedzanie atrakcji turystycznych, muzeów, itp.
5. Organizacje bankietów, kolacji, itp.
6. Transfery uczestników imprez
   
   

W ramach prezentacji swojej oferty (produktu) i pozyskania nowych klientów, podatnik organizuje w Polsce spotkania przedstawicieli kontrahentów. Są to krótkie wizyty przedstawicieli firm, zwane w branży turystyki motywacyjnej "city inspection”. W czasie takiej wizyty podatnik prezentuje swoją ofertę i proponowany program pobytu dla uczestników konferencji. Wizytowane są hotele, restauracje, atrakcje turystyczne, sale spotkań. Kontrahenci wybierani są z grupy ponad 200 firmy z którymi prowadzone są wstępne rozmowy i którym przedstawiono oferty podatnika. Liczba przedstawicieli kontrahentów, którzy biorą bezpośrednio udział w spotkaniach nie przekracza rocznie 20 osób/przedstawicieli firm.Koszty pobytu przedstawicieli kontrahenta obejmujące: zwrot kosztów transportu, noclegi i wyżywienie pokrywane są przez podatnika.

Spółka uważa, że w branży turystyki motywacyjnej formy reklamy ogólnej stosowanie w innych branżach takie jak np. reklamy prasowe, prawie nie mają zastosowania. Podstawą reklamy są bezpośrednie spotkania z kontrahentami o prezentacje programów. Ponieważ podatnik oferuje swoje usługi w Polsce, a p/w w K., jedyną możliwą formą reklamy jest zapraszanie kontrahentów oraz pokazywanie poszczególnych hoteli, restauracji i atrakcji turystycznych.

W związku z powyższym zadano następujące pytanie:

Czy w przypadku w którym Firma organizuje prezentacje swojej oferty turystycznej dla kontrahentów zagranicznych na terenie K.i polski południowej, koszty pobytu przedstawicieli kontrahentów zagranicznych można zaliczyć do kosztów reklamy...

Zdaniem Wnioskodawcy dokonana analiza stanu faktycznego i prawnego została oparta na analizie przepisów:

1. Reklama definiowana jest jako „rozpowszechnianie informacji o towarach, ich zaletach wartości, miejscach i możliwościach nabycia” (Słownik języka polskiego tom III pod redakcją prof. dr Mieczysława Szymczaka, PWN Warszawa 1983 r.). Z kolei reprezentacja według tego samego źródła wiąże się z okazałością, wytwornością. Ocena stanu faktycznego przedstawionego we wniosku wskazuje na to, że podatnik we wskazanej formie informuje o produkcie, który oferuje na rynku i czyni to w sposób przyjęty dla tego właśnie produktu. Inaczej bowiem reklamuje się np. proszki do prania, produkty bankowe i ubezpieczeniowe, a inaczej produkt wykreowany przez podatnika.
2. Zwracane koszty należą do średnich i nie noszą cech okazałości lub wytworności. Są niezbędne dla pokazania produktów w sposób właściwy dla jego charakteru. Podatnik zwraca koszty biletów linii lotniczych w klasie ekonomicznej. Pokrywane są koszty pobytu w hotelach 3 - gwiazdkowych, chociaż oferta dla kontrahenta obejmuje hotele 4 i 5 gwiazdkowe. Wyżywienie oferowane jest w restauracjach, po cenach specjalnych, grupowych.
3. Brak jest innych możliwości prezentacji oferty podatnika, niż zapraszanie przedstawicieli kontrahentów do K. Nie ma możliwości „zawiezienia oferowanych hoteli, sal spotkań, rejestracji, atrakcji turystycznych K., itp. do kraju kontrahenta”. Nie jest także sposobem odnoszącym skutek stosowanie ogłoszeń prasowych, informacji internetowych, itp. Kontrahent musi bowiem stwierdzić, że produkt oferowany przez podatnika ma charakter szczególny i odbiegający od zwykłej oferty turystycznej czy też kongresowej, gdyż jest „szyty na miarę” każdego klienta, posiada wiele wariantów, z których kontrahent może wybrać dla siebie najodpowiedniejszy wyłącznie poprzez ocenę każdego z nich.
4. Całość działań podatnika mieści się w pojęciu „reklamy usług przyjazdowej turystyki motywacyjnej”, a ponoszone koszty nie wykraczają poza główny cel jaki jest prezentacja oferty podatnika.
   
   

Podatnik stoi na stanowisku, że tak opisane i specyfikowane koszty mogą w całości być zaliczone do kosztów reklamy, gdyż nie mieszczą się w definicji reprezentacji.

Na tle przedstawionego stanu faktycznego stwierdzam, co następuje:

Zasady kwalifikowania wydatków do kosztów uzyskania przychodów określają art. 15 i 16 ustawy z dnia 15 lutego 1992 r. o podatku dochodowym od osób prawnych (t. j. Dz. U. z 2000 r., Nr 54, poz. 654 ze zm. określanej w dalszej części skrótem ustawa o pdop).Zgodnie z art. 15 ust. 1 ww. ustawy, w brzmieniu obowiązującym od dnia 1 stycznia 2007 r., kosztami uzyskania przychodów są koszty poniesione w celu osiągnięcia przychodów lub zachowania albo zabezpieczenia źródła przychodów, z wyjątkiem kosztów wymienionych w art. 16 ust. 1 tej ustawy. Z powyższego wynika, że wszystkie poniesione koszty, po wyłączeniu zastrzeżonych w ustawie, są kosztami uzyskania przychodów o ile pozostają w związku przyczynowo-skutkowym z przychodami lub służą zachowaniu albo zabezpieczeniu źródła przychodów.

Wyłączone z kosztów uzyskania przychodów są natomiast, zgodnie z art. 16 ust. 1 pkt 28 ww. ustawy, koszty reprezentacji, w szczególności poniesione na usługi gastronomiczne, zakup żywności oraz napojów, w tym alkoholowych. Przepisy prawa podatkowego nie zawierają definicji reprezentacji ani reklamy. Zatem należy odwołać się do wykładni językowej tych pojęć. „Słownik języka polskiego” pod redakcją profesora Stanisława Dubisza definiuje reprezentację jako okazałość, wystawność w czyimś sposobie życia związaną ze stanowiskiem, pozycją społeczną. Przenosząc tę definicję na grunt ustawy podatkowej, zgodnie z przyjętym od lat poglądem doktryny prawa podatkowego, należy uznać, że reprezentacja to występowanie w imieniu podatnika (firmy) wiążące się z okazałością, wytwornością, w celu wywołania jak najlepszego wrażenia przy reprezentowaniu firmy. Reprezentacja to przede wszystkim działania polegające na kontaktach oficjalnych i handlowych z innymi podmiotami gospodarczymi, związane w szczególności z utrzymaniem delegacji lub kontrahentów, uczestnictwem w przyjęciach związanych z pobytem tych podmiotów.

Z kolei reklama to działania podmiotu gospodarczego kształtujące popyt na dane towary, usługi lub markę, poprzez poszerzenie wiedzy o nich, mające na celu zachęcenie jak największej liczby potencjalnych klientów do zakupu towarów lub usług tego podmiotu gospodarczego. Może to być realizowane za pomocą rozmaitych środków wyrazu oraz przy użyciu zróżnicowanych środków przekazu. Wydatki poniesione na organizację bankietu, kolacji, zwiedzanie muzeów, inne atrakcje turystyczne - na podstawie art. 16 ust. 1 pkt 28 w/w ustawy nie będą mogły być uznane za koszty uzyskania przychodów. Wydatki te noszą znamiona wystawności, okazałości, a więc mają cechy wydatków na reprezentację, i nie są reklamą. Ich charakter bezsprzecznie świadczy o kreowaniu pozytywnego wizerunku firmy, czyli kształtowaniu lepszego postrzegania Spółki na zewnątrz.W świetle powyższego należy stwierdzić że, o ile kongresy, seminaria mają związek z działalnością Spółki i nie noszą cech okazałości wykraczającej poza przyjęte powszechnie zwyczaje, to należy stwierdzić, iż wydatki na ich organizację dla kontrahentów zagranicznych, w tym koszty wyżywienia uczestników, stanowią koszt uzyskania przychodów jako wydatki związane z bieżącą działalnością Spółki, nie noszą więc znamion ani reklamy, ani reprezentacji. Zatem wyżywienie (m. in. przerwy kawowe, lunch ) podczas kongresów, seminariów można zaliczyć do kosztów uzyskania przychodów. Natomiast przykładowo, jeżeli organizator kongresów, seminariów przewiduje bankiet dla kontrahentów zagranicznych , wyżywienie, noclegi oraz inne atrakcje dla uczestników, to związane z nim nakłady winny być już uznane za koszty reprezentacji, które nie podlegają zaliczeniu do kosztów uzyskania przychodów, na podstawie art. 16 ust. 1 pkt 28 ustawy o pdop. W świetle powyższego uznać należy za prawidłowe stanowisko podatnika, iż koszty pobytu przedstawicieli kontrahentów zagranicznych mogą zostać zaliczone do kosztów reklamy.

Biorąc powyższe pod uwagę powyższe stwierdzić należy, że stanowisko reprezentowane przez Spółkę jest prawidłowe.

Interpretacja dotyczy zaistniałego stanu faktycznego przedstawionego przez Wnioskodawcę i stanu prawnego obowiązującego w dacie zaistnienia zdarzenia w przedstawionym stanie faktycznym.

Stronie przysługuje prawo do wniesienia skargi na niniejszą interpretację przepisów prawa podatkowego z powodu jej niezgodności z prawem. Skargę wnosi się do Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego w Warszawie, ul. Jasna 2/4, 00-013 Warszawa po uprzednim wezwaniu na piśmie organu, który wydał interpretację w terminie 14 dni od dnia, w którym skarżący dowiedział się lub mógł się dowiedzieć o jej wydaniu – do usunięcia naruszenia prawa (art. 52 § 3 ustawy z dnia 30 sierpnia 2002 r. Prawo o postępowaniu przed sądami administracyjnymi – Dz. U. Nr 153, poz. 1270 ze zm.). Skargę do WSA wnosi się (w dwóch egzemplarzach – art. 47 ww. ustawy) w terminie trzydziestu dni od dnia doręczenia odpowiedzi organu na wezwanie do usunięcia naruszenia prawa, a jeżeli organ nie udzielił odpowiedzi na wezwanie, w terminie sześćdziesięciu dni od dnia wniesienia tego wezwania (art. 53 § 2 ww. ustawy).Skargę wnosi się za pośrednictwem organu, którego działanie lub bezczynność są przedmiotem skargi (art. 54 § 1 ww. ustawy) na adres: Izba Skarbowa w Katowicach Biuro Krajowej Informacji Podatkowej w Bielsku-Białej, ul. Traugutta 2a 43-300 Bielsko-Biała.