INTERPRETACJA INDYWIDUALNA

Na podstawie art. 14b § 1 i § 6 ustawy z dnia 29 sierpnia 1997 r. Ordynacja podatkowa (t. j. Dz. U. z 2005 r. Nr 8, poz. 60 ze zm.) oraz § 4 rozporządzenia Ministra Finansów z dnia 20 czerwca 2007 r. w sprawie upoważnienia do wydawania interpretacji przepisów prawa podatkowego (Dz. U. z 2007 r. Nr 112, poz. 770) Dyrektor Izby Skarbowej w Bydgoszczy, działając w imieniu Ministra Finansów, stwierdza, że stanowisko Spółki, przedstawione we wniosku z dnia 3 grudnia 2007 r. (data wpływu 7 grudnia 2007 r.) o udzielenie pisemnej interpretacji przepisów prawa podatkowego dotyczącej podatku dochodowego od osób fizycznych w zakresie zwolnienia od podatku kwot wypłaconych pracownikom w związku z dofinansowaniem przez pracodawcę kosztów związanych z nauką w szkole wyższej - jest prawidłowe.

UZASADNIENIE

W dniu 7 grudnia 2007 r. został złożony ww. wniosek o udzielenie pisemnej interpretacji przepisów prawa podatkowego w sprawie dotyczącej podatku dochodowego od osób fizycznych w zakresie zwolnienia od podatku kwot wypłaconych pracownikom w związku z dofinansowaniem przez pracodawcę kosztów związanych z nauką w szkole wyższej.

W przedmiotowym wniosku przedstawiono następujący stan faktyczny.

Wnioskodawca skierował swoich pracowników na zaoczne studia podyplomowe w celu podwyższenia kwalifikacji zawodowych, przydatnych lub niezbędnych do należytego wykonywania aktualnej lub przyszłej pracy w Spółce. Pracownicy kierowani na wymienione formy podnoszenia kwalifikacji zawodowych nabywają umiejętności i wiedzę niezbędną w prowadzeniu działalności gospodarczej Spółki, gdyż kierunek studiów, na które kierowany jest pracownik, wiąże się z wykonywaną przez pracownika pracą. Celowość ponoszonego wydatku wyraża się w tym, że przyczynia się on do osiągnięcia lub zwiększenia przychodów przez Spółkę, uzyskiwanych ze źródła przychodów. Spółka zapłaciła czesne za zaoczne studia podyplomowe (dwóm pracownikom w całości, dwóm pracownikom w połowie należności ogółem z tego tytułu). Spółka pokrywa też na podstawie umów zawartych z pracownikami koszty przejazdów na studia podyplomowe (samochodem służbowym, samochodem prywatnym lub publicznymi środkami transportu).

Studia podyplomowe są prowadzone przez Wyższą Szkołę, jednakże studia, na które uczęszczają pracownicy są objęte projektem współfinansowanym ze środków Unii Europejskiej w ramach Europejskiego Funduszu Społecznego realizowanego przez Wyższą Szkołę pod nadzorem Polskiej Agencji Rozwoju Przedsiębiorczości.

W związku z powyższym zadano następujące pytanie.

Czy zapłacone za pracowników kwoty czesnego oraz ponoszone koszty dojazdów na studia podyplomowe korzystają ze zwolnienia z podatku dochodowego od osób fizycznych na podstawie art. 21 ust. 1 pkt 90 ustawy podatkowej...

Zdaniem Spółki, zarówno zapłacone czesne z tytułu kształcenia pracowników na studiach podyplomowych, jak i zwrócone koszty podróży są wolne od podatku dochodowego od osób fizycznych na podstawie art. 21 ust. 1 pkt 90 ustawy z dnia 26 lipca 1991 r. o podatku dochodowym od osób fizycznych, ponieważ studia podyplomowe służą podwyższeniu kwalifikacji zawodowych oraz wykształceniu ogólnemu pracowników, którzy zostali na nie skierowani. Osoby te są zatrudnione na podstawie umów o pracę w Spółce. Świadczenia te zostały przyznane na podstawie Rozporządzenia Ministra Edukacji Narodowej oraz Ministra Pracy i Polityki Socjalnej z dnia 12 października 1993 r. w sprawie zasad i warunków podnoszenia kwalifikacji zawodowych i wykształcenia ogólnego dorosłych (Dz. U. z 1993 r. Nr 103, poz. 472 ze zm.) oraz Rozporządzenia Ministra Edukacji i Nauki z dnia 3 lutego 2006 r. w sprawie uzyskiwania przez osoby dorosłe wiedzy ogólnej, umiejętności i kwalifikacji zawodowych w formach pozaszkolnych.

Uzyskiwanie i zdobywanie wiedzy odbywa się w następujących pozaszkolnych formach kształcenia: kurs, kurs zawodowy, seminarium, praktyka zawodowa. Definicja ta zmieniła obowiązującą do dnia 13.03.2006 r. definicję kształcenia w formach pozaszkolnych wskazaną w § 8 Rozporządzenia Ministra Edukacji Narodowej oraz Ministra Pracy i Polityki Socjalnej, gdzie podstawowymi formami kształcenia, dokształcania i doskonalenia zawodowego były: studia podyplomowe, kursy, seminaria - zapis § 52 Rozporządzenia Ministra Edukacji Narodowej oraz Ministra Pracy i Polityki Socjalnej. W myśl powyższego studia podyplomowe należy uznać jako kształcenie w formach szkolnych. Zgodnie z ww. rozporządzeniem pracownikowi dokształcającemu się w formach szkolnych przysługuje urlop oraz zwolnienie z części dnia pracy, a także pracodawca może przyznać pracownikowi dodatkowe świadczenie, jak pokrycie opłaty za naukę, kosztów podręczników, zwrot kosztów przejazdu, zakwaterowania i wyżywienia.

Dlatego przyznane pracownikom dopłaty do studiów podyplomowych oraz zwrot kosztów przejazdu spełniają warunki określone w art. 21 ust. 1 pkt 90 ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych i nie podlegają opodatkowaniu podatkiem dochodowym od osób fizycznych.

W świetle obowiązującego stanu prawnego stanowisko Wnioskodawcy w sprawie oceny prawnej przedstawionego stanu faktycznego uznaje się za prawidłowe.

Zgodnie z przepisem art. 12 ust. 1 ustawy z dnia 26 lipca 1991 r. o podatku dochodowym od osób fizycznych (t. j. Dz. U. z 2000 r. Nr 14 poz. 176 ze zm.) za przychody ze stosunku służbowego, stosunku pracy, pracy nakładczej oraz spółdzielczego stosunku pracy uważa się wszelkiego rodzaju wypłaty pieniężne oraz wartość pieniężną świadczeń w naturze bądź ich ekwiwalenty, bez względu na źródło finansowania tych wypłat i świadczeń, a w szczególności: wynagrodzenia zasadnicze, wynagrodzenia za godziny nadliczbowe, różnego rodzaju dodatki, nagrody, ekwiwalenty za nie wykorzystany urlop i wszelkie inne kwoty niezależnie od tego, czy ich wysokość została z góry ustalona, a ponadto świadczenia pieniężne ponoszone za pracownika, jak również wartość innych nieodpłatnych świadczeń lub świadczeń częściowo odpłatnych.

Natomiast w świetle art. 9 ust. 1 ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych, opodatkowaniu podatkiem dochodowym podlegają wszelkiego rodzaju dochody, z wyjątkiem dochodów wymienionych w art. 21, 52 i 52a ustawy oraz dochodów, od których na podstawie przepisów Ordynacji podatkowej zaniechano poboru podatku.

Z cytowanych przepisów jednoznacznie wynika, że do przychodów pracownika zaliczyć należy wszystkie otrzymane przez niego świadczenia, wynikające z zawartej umowy bądź mające związek z faktem wykonywania przez niego pracy. Jednakże na podstawie art. 21 ust. 1 pkt 90 ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych, wolna od podatku dochodowego jest wartość świadczeń przyznanych zgodnie z odrębnymi przepisami przez pracodawcę na podnoszenie kwalifikacji zawodowych i wykształcenia ogólnego pracownika, z wyjątkiem wynagrodzeń otrzymywanych za czas urlopu szkoleniowego oraz za czas zwolnień z części dnia pracy, przysługujących pracownikom podejmującym naukę w szkołach lub podnoszących kwalifikacje zawodowe w formach pozaszkolnych. W omawianym zakresie podstawowe regulacje prawne mają oparcie w rozporządzeniu Ministra Edukacji Narodowej oraz Ministra Pracy i Polityki Socjalnej z dnia 12 października 1993 r. w sprawie zasad i warunków podnoszenia kwalifikacji zawodowych i wykształcenia ogólnego dorosłych (Dz. U. z 1993 r. Nr 103, poz. 472 ze zm.).

Przepisy powyższego rozporządzenia stosuje się do osób podnoszących kwalifikacje zawodowe i wykształcenie ogólne, zakładów pracy oraz organizatorów oświaty dorosłych prowadzących działalność w formach szkolnych i pozaszkolnych. Jeśli finansowanie kosztów związanych z podnoszeniem kwalifikacji zawodowych pracownika wynika z ww. przepisów, to podlega zwolnieniu podatkowemu na podstawie art. 21 ust. 1 pkt 90 ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych.

Podkreślić należy, że w ww. rozporządzeniu zakres świadczeń przysługujących pracownikom został zróżnicowany w zależności od formy kształcenia (szkolnej bądź pozaszkolnej) oraz od faktu, czy pracownik podjął naukę na podstawie skierowania pracodawcy, czy bez tego skierowania.

Jak wynika z przedstawionego we wniosku stanu faktycznego, Spółka skierowała swoich pracowników na zaoczne studia podyplomowe, opłacając czesne, pokrywając także koszty przejazdów na studia podyplomowe prowadzone przez Wyższą Szkołę. Ponadto studia, na które uczęszczają pracownicy są objęte projektem współfinansowanym ze środków Unii Europejskiej.

W kwestii przyporządkowania studiów podyplomowych do odpowiedniej formy kształcenia należy stwierdzić, iż do dnia 13 marca 2006 r. w myśl przepisu § 8 ust. 1 rozporządzenia z dnia 12 października 1993 r. za podstawowe formy kształcenia, doskonalenia, a także doskonalenia w formach pozaszkolnych uznawano studia podyplomowe, kursy i seminaria. Przepis ten został uchylony Rozporządzeniem Ministra Edukacji i Nauki z dnia 3 lutego 2006 r. w sprawie uzyskiwania i uzupełniania przez osoby dorosłe wiedzy ogólnej, umiejętności i kwalifikacji zawodowych w formach pozaszkolnych (Dz. U. z 2006 r. Nr 31, poz. 216), które weszło w życie z dniem 14 marca 2006 r.

W stanie prawnym obowiązującym od tego dnia studia podyplomowe organizowane przez szkoły należy uznać za kształcenie w formach szkolnych. Zgodnie z § 3 rozporządzenia z 12 października 1993 r., kształcenie dorosłych w formach szkolnych odbywa się w szkołach podstawowych, ponadpodstawowych i szkołach wyższych. Przepis art. 8 ust. 1 ustawy z dnia 27 lipca 2005 r. Prawo o szkolnictwie wyższym (Dz. U. z 2005 r. Nr 164, poz. 1365 ze zm.) stanowi, że studia podyplomowe są – obok studiów, studiów doktoranckich oraz kursów dokształcających – jedną z form zajęć, które mogą być prowadzone przez uczelnie wyższe. Ustawa – Prawo o szkolnictwie wyższym definiuje studia podyplomowe, jako inną niż studia wyższe i studia doktoranckie formę kształcenia przeznaczoną dla osób legitymujących się dyplomem ukończenia studiów wyższych (art. 2 ust. 1 pkt 11 ustawy).

Ponadto, w przypadku pracownika podejmującego naukę w szkole ze skierowaniem zakładu pracy zakres świadczeń bądź uprawnień, jakie mogą mu być przyznane przez pracodawcę z tego tytułu, reguluje przepis § 4 ust. 1 rozporządzenia z dnia 12 października 1993 r. w sprawie zasad i warunków podnoszenia kwalifikacji zawodowych i wykształcenia ogólnego dorosłych, który stanowi, iż takiemu pracownikowi przysługuje urlop szkoleniowy i zwolnienie z części dnia pracy w wymiarach określonych w § 7, płatne według zasad obowiązujących przy obliczaniu wynagrodzenia za urlop wypoczynkowy.

Dodatkowo zakład pracy może też pokryć pracownikowi koszty związane z nauką, o których mowa w § 4 ust. 2 cytowanego rozporządzenia, tj.:

• koszty przejazdu, zakwaterowania i wyżywienia na zasadach obowiązujących przy podróżach służbowych na obszarze kraju, o ile nauka odbywa się w innej miejscowości niż miejsce zamieszkania i miejsce pracy pracownika,

• koszty podręczników i innych materiałów szkoleniowych,

• opłaty za naukę, pobierane przez szkołę.

W związku z powyższym, kwota otrzymana przez pracownika w związku z dofinansowaniem przez Wnioskodawcę (pracodawcę) kosztów związanych z nauką w szkole wyższej (pobieranych przez szkołę opłat za naukę i kosztów dojazdu, w sytuacji, gdy nauka odbywa się w innej miejscowości) korzysta ze zwolnienia od podatku dochodowego zgodnie z przepisem art. 21 ust. 1 pkt 90 ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych.

W przypadku rozstrzygania kwestii zwolnienia wartości świadczeń przyznanych przez Spółkę na pokrycie czesnego oraz kosztów dojazdów na studia podyplomowe dla pracowników, nie ma znaczenia, że studia są objęte projektem współfinansowanym ze środków Europejskiego Funduszu Społecznego.

Interpretacja dotyczy zaistniałego stanu faktycznego przedstawionego przez Wnioskodawcę i stanu prawnego obowiązującego w dacie zaistnienia zdarzenia.

Złożenie przez Wnioskodawcę fałszywego oświadczenia, że elementy stanu faktycznego objęte wnioskiem o wydanie interpretacji w dniu złożenia wniosku nie są przedmiotem toczącego się postępowania podatkowego, kontroli podatkowej, postępowania kontrolnego organu kontroli skarbowej oraz że w tym zakresie sprawa nie została rozstrzygnięta co do jej istoty w decyzji lub postanowieniu organu podatkowego lub organu kontroli skarbowej powoduje, że niniejsza interpretacja indywidualna nie wywołuje skutków prawnych (art. 14b § 4 Ordynacji podatkowej).

Stronie przysługuje prawo do wniesienia skargi na niniejszą interpretację przepisów prawa podatkowego z powodu jej niezgodności z prawem. Skargę wnosi się do Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego w Warszawie, ul. Jasna 2/4, 00-013 Warszawa po uprzednim wezwaniu na piśmie organu, który wydał interpretację w terminie 14 dni od dnia, w którym skarżący dowiedział się lub mógł się dowiedzieć o jej wydaniu – do usunięcia naruszenia prawa (art. 52 § 3 ustawy z dnia 30 sierpnia 2002 r. Prawo o postępowaniu przed sądami administracyjnymi – Dz. U. Nr 153, poz. 1270 ze zm.).

Skargę do WSA wnosi się (w dwóch egzemplarzach – art. 47 ww. ustawy) w terminie trzydziestu dni od dnia doręczenia odpowiedzi organu na wezwanie do usunięcia naruszenia prawa, a jeżeli organ nie udzielił odpowiedzi na wezwanie, w terminie sześćdziesięciu dni od dnia wniesienia tego wezwania (art. 53 § 2 ww. ustawy).

Skargę wnosi się za pośrednictwem organu, którego działanie lub bezczynność są przedmiotem skargi (art. 54 § 1 ww. ustawy) na adres: Izba Skarbowa w Bydgoszczy Biuro Krajowej Informacji Podatkowej w Toruniu, ul. Św. Jakuba 20, 87-100 Toruń.