Na podstawie art. 14a § 1 i § 4 ustawy z dnia 29 sierpnia 1997 r. Ordynacja podatkowa (tekst jednolity Dz. U. z 2005 r. Nr 8, poz. 60 ze zm.) Naczelnik Urzędu Skarbowego Wrocław-Fabryczna stwierdza, że stanowisko Pana – przedstawione we wniosku z dnia 26.10.2006 r., który wpłynął do organu w dniu 06.11.2006 r., o udzielenie interpretacji co do zakresu i sposobu zastosowania prawa podatkowego w indywidualnej sprawie podatnika dotyczącej zasad odliczania od dochodu i odpowiednio od podatku składek na ubezpieczenie społeczne i zdrowotne, jest prawidłowe.
UZASADNIENIE
W dniu 06.11.2006 r. do Naczelnika Urzędu Skarbowego Wrocław-Fabryczna wpłynął wniosek o udzielenie interpretacji co do zakresu i sposobu zastosowania prawa podatkowego.
Jak stanowi art. 14a § 1 ustawy Ordynacja podatkowa stosownie do swojej właściwości naczelnik urzędu skarbowego, naczelnik urzędu celnego lub wójt, burmistrz (prezydent miasta), starosta albo marszałek województwa na pisemny wniosek podatnika, płatnika lub inkasenta mają obowiązek udzielić pisemnej interpretacji co do zakresu i sposobu zastosowania prawa podatkowego w ich indywidualnych sprawach, w których nie toczy się postępowanie podatkowe lub kontrola podatkowa albo postępowanie przed sądem administracyjnym. W myśl art. 14a § 4 cytowanej ustawy, udzielenie interpretacji co do zakresu i sposobu zastosowania prawa podatkowego, o której mowa w § 1, następuje w drodze postanowienia, na które przysługuje zażalenie.
Z przedstawionego we wniosku stanu faktycznego wynika, iż w ramach prowadzonej pozarolniczej działalności gospodarczej wnioskodawca uzyskuje przychody opodatkowane, jak i zwolnione od podatku na podstawie art. 21 ust. 1 pkt 46 ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych. Wnioskodawca będąc przedsiębiorcą opłaca składki na ubezpieczenie społeczne i zdrowotne na podstawie zasad wynikających z art. 18 ust. 8 ustawy z dnia 13 października 1998 r. o systemie ubezpieczeń społecznych i z art. 81 ust. 2 ustawy z dnia 27 sierpnia 2004 r. o świadczeniach opieki zdrowotnej finansowanej ze środków publicznych, tj. w wartości nie niższej niż: - w przypadku ubezpieczenia społecznego - 60% przeciętnego miesięcznego wynagrodzenia w poprzednim kwartale, albo 30% minimalnego wynagrodzenia gdy korzysta z ulgi, - w przypadku ubezpieczenia zdrowotnego - 75% przeciętnego miesięcznego wynagrodzenia w sektorze przedsiębiorstw z poprzedniego kwartału, włącznie z wypłatami z zysku.
Wnioskodawca zwrócił się z zapytaniem, czy jako osoba prowadząca pozarolniczą działalność gospodarczą, w ramach której uzyskuje także przychody przedmiotowo zwolnione z opodatkowania, tj. na podstawie art. 21 ust. 1 pkt 46 ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych, ma prawo odliczyć od dochodu i odpowiednio od podatku pełną kwotę zapłaconych składek na ubezpieczenie społeczne, i zdrowotne.
Stanowisko wnioskodawcy w sprawie jest takie, iż ma on prawo odliczyć pełną kwotę zapłaconych składek na ubezpieczenie społeczne, jak i ubezpieczenie zdrowotne, przy czym kwota składki na ubezpieczenie zdrowotne, o którą zmniejsza się podatek, nie może przekroczyć 7,75% podstawy jej wymiaru. Wnioskodawca uważa, iż ograniczenia w zakresie stosowania ulg podatkowych dotyczących obniżania dochodu o kwoty zapłaconych składek na ubezpieczenie społeczne i pomniejszenia podatku o kwoty zapłaconych składek na ubezpieczenie zdrowotne zawarte w przepisach ustawy z 26 lipca 1991 r. o podatku dochodowym od osób fizycznych – art. 26 ust. 1 pkt 2 i art. 27b ust. 1 – nie mają w przedstawionym stanie faktycznym zastosowania. Wnioskodawca, cytując fragment brzmienia art. 26 ust. 1 ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych, za którym odliczenie od dochodu nie dotyczy składek których podstawę wymiaru stanowi dochód (przychód) wolny od podatku na podstawie art. 21, 52, 52a, 52c ustawy, a także składek, których podstawę wymiaru stanowi dochód, od którego na podstawie przepisów Ordynacji podatkowej zaniechano poboru podatku, wyjaśnia, iż u przedsiębiorców podstawą wymiaru składek na ubezpieczenie społeczne i ubezpieczenie zdrowotne nie jest dochód z tej działalności. Zasadą jest bowiem, iż przedsiębiorca składki na ubezpieczenie społeczne i zdrowotne nalicza od deklarowanej kwoty, przy czym kwota ta nie może być niższa niż od wartości narzuconych przez ustawę o systemie ubezpieczeń społecznych (art. 18 ust. 8) i ustawę o świadczeniach opieki zdrowotnej finansowanej ze środków publicznych (art. 81 ust. 2). W konkluzji wnioskodawca zgadza się z intencjami ustawodawcy co do ograniczenia stosowania ulg podatkowych w określonych sytuacjach, przy czym uważa, iż ograniczenie to nie dotyczy odprowadzanych przez przedsiębiorców obowiązkowych składek, których wysokość w żaden sposób nie jest uzależniona od dochodu (przychodu) uzyskanego przez przedsiębiorcę. Mając na uwadze powyższy stan faktyczny Naczelnik Urzędu Skarbowego Wrocław-Fabryczna wskazuje jak niżej: Zgodnie z art. 26 ust. 1 pkt 2 ustawy z 26 lipca 1991 r. o podatku dochodowym od osób fizycznych (tekst jednolity Dz. U. z 2000 r., Nr 14, poz. 176 ze zm.), zwanej dalej „ustawą”, podstawę obliczenia podatku, z zastrzeżeniem art. 24 ust. 3, art. 28-30 oraz art. 30a -30c, stanowi dochód ustalony zgodnie z art. 9, art. 24 ust. 1, 2, 4, 4a-4e ust. 6 lub art. 24b ust. 1 i 2 lub art. 25, po odliczeniu kwot składek określonych w ustawie z dnia 13 października 1998 r. o systemie ubezpieczeń społecznych (Dz. U. Nr 137, poz. 887 ze zm.): a) zapłaconych w roku podatkowym bezpośrednio na własne ubezpieczenie emerytalne, rentowe, chorobowe oraz wypadkowe podatnika oraz osób z nim współpracujących, b) potrąconych w roku podatkowym przez płatnika ze środków podatnika na ubezpieczenia emerytalne i rentowe oraz na ubezpieczenie chorobowe, z tym że w przypadku podatnika osiągającego przychody określone w art. 12 ust. 6, tylko w części obliczonej, w sposób określony w art. 33 ust. 4, od przychodu podlegającego opodatkowaniu, - odliczenie nie dotyczy składek, których podstawę wymiaru stanowi dochód (przychód) wolny od podatku na podstawie art. 21, 52, 52a i 52c, oraz składek, których podstawę wymiaru stanowi dochód, od którego na podstawie Ordynacji podatkowej zaniechano poboru podatku. Z kolei, zgodnie z art. 27b ust. 1 ustawy podatek dochodowy, obliczony zgodnie z art. 27 lub art. 30c, w pierwszej kolejności ulega obniżeniu o kwotę składki na ubezpieczenie zdrowotne, o którym mowa w ustawie z 27 sierpnia 2004 r. o świadczeniach opieki zdrowotnej finansowanych ze środków publicznych (Dz. U. Nr 210, poz. 2135)
1) opłacanej w roku podatkowym bezpośrednio przez podatnika zgodnie z przepisami o świadczeniach opieki zdrowotnej finansowanych ze środków publicznych, 2) pobranej w roku podatkowym przez płatnika zgodnie z przepisami o świadczeniach opieki zdrowotnej finansowanych ze środków publicznych, - obniżenie nie dotyczy składek, których podstawę wymiaru stanowi dochód (przychód) wolny od podatku na podstawie art. 21, 52, 52a i 52c, oraz składek, których podstawę wymiaru stanowi dochód, od którego na podstawie przepisów Ordynacji podatkowej zaniechano poboru podatku. Kwota składki na ubezpieczenie zdrowotne, o którą zmniejsza się podatek, nie może przekroczyć 7,75% podstawy wymiaru tej składki – art. 27b ust. 2 ustawy. Wskazany powyżej przepis art. 26 ust. 1 pkt 2 lit. a) oraz art. 27b ust. 1 pkt 1 ustawy uprawnia osoby fizyczne prowadzące działalność gospodarczą do odliczenia od dochodu i odpowiednio od podatku kwot faktycznie opłaconych w roku podatkowym składek na własne ubezpieczenie społeczne i zdrowotne. Jednocześnie, ustawodawca w przytoczonych przepisach art. 26 ust. 1 pkt 2 i art. 27b ust. 1 ustawy pozbawił prawa do pomniejszania dochodu i do obniżania podatku o kwoty zapłaconych składek na ubezpieczenie społeczne i zdrowotne, jeżeli składki te naliczono:
1. od dochodu (przychodu), który na gruncie ustawy - w oparciu o art. 21, 52, 52a i 52c – jest wolny od podatku,
2. od dochodu, od którego zaniechano poboru podatku na podstawie ustawy-Ordynacja podatkowa.
W przedmiotowej sprawie wnioskodawca, będąc przedsiębiorcą, opłaca składki na ubezpieczenie społeczne i zdrowotne na podstawie przepisów ustawy z 13.10.1998 r. o systemie ubezpieczeń społecznych (Dz. U. Nr 137, poz. 887 ze zm.) oraz przepisów ustawy z 27.08.2004 r. o świadczeniach opieki zdrowotnej finansowanych ze środków publicznych (Dz. U. Nr 210, poz. 2135 ze zm.). Wedle zasad wynikających z powyższych ustaw podstawą wymiaru składek na ubezpieczenie społeczne i zdrowotne opłacanych przez osoby prowadzące działalność gospodarczą jest: - w przypadku ubezpieczenia społecznego – 60% przeciętnego miesięcznego wynagrodzenia w poprzednim kwartale (art. 18 ust. 8, art. 6 ust. 1 pkt 5), w przypadku ubezpieczenia zdrowotnego – 75% przeciętnego miesięcznego wynagrodzenia w sektorze przedsiębiorstw z poprzedniego kwartału, włącznie z wypłatami z zysku (art. 81 ust. 2, art. 66 ust. 1 pkt 1 lit. c) i art. 5 pkt 31). Kwoty obowiązkowych składek na ubezpieczenie społeczne i zdrowotne, opłacanych przez osoby prowadzące działalność gospodarczą, nie mogą być niższe od wartości wynikających z powyższych podstaw naliczania składek. A zatem, regulacje zawarte w powyższych ustawach nie warunkują wysokości składek na ubezpieczenie społeczne, czy też zdrowotne, od rzeczywistego poziomu przychodów (dochodów) osiąganych przez osoby fizyczne w ramach prowadzonej działalności gospodarczej, lecz ustalane są w oparciu o najniższe podstawy narzucane przez te ustawy. Mając na uwadze powyższe, Naczelnik Urzędu Skarbowego Wrocław-Fabryczna stwierdza, iż fakt osiągania przez wnioskodawcę w ramach prowadzonej działalności gospodarczej przychodów zwolnionych przedmiotowo z opodatkowania podatkiem dochodowym od osób fizycznych na podstawie art. 21 ust. 1 pkt 46, nie wpływa na wysokość odliczeń wynikających z art. 26 ust. 1 pkt 2 i art. 27b ust. 1 ustawy. W związku z tym, iż wnioskodawcy przysługuje prawo do odliczenia od dochodu i odpowiednio od podatku pełnych kwot zapłaconych składek na ubezpieczenie społeczne i zdrowotne (do wysokości 7,75% podstawy wymiaru tej składki) uznano stanowisko podatnika wyrażone we wniosku za prawidłowe i rozstrzygnięto jak w sentencji. Zgodnie z art. 14a § 2 ustawy Ordynacja podatkowa, niniejsza interpretacja dotyczy stanu faktycznego przedstawionego przez wnioskodawcę oraz stanu prawnego obowiązującego na dzień złożenia wniosku. Jak stanowi art. 14b § 1 i § 2 ustawy Ordynacja podatkowa, interpretacja nie jest wiążąca dla wnioskodawcy, wiąże natomiast właściwe dla wnioskodawcy organy podatkowe i organy kontroli skarbowej do czasu jej zmiany lub uchylenia.
Stronie przysługuje prawo wniesienia zażalenia na niniejsze postanowienie do Dyrektora Izby Skarbowej we Wrocławiu w terminie 7 dni od dnia doręczenia rozstrzygnięcia. Zażalenie powinno zawierać zarzuty przeciw postanowieniu, określać istotę i zakres żądania będącego przedmiotem zażalenia oraz wskazywać dowody uzasadniające to żądanie. Zażalenie wnosi się za pośrednictwem organu podatkowego, który wydał postanowienie. Zażalenie nie podlega opłacie skarbowej.