POSTANOWIENIE

Na podstawie art. 14a § 1 i § 4 ustawy z dnia 29.08.1997r. – Ordynacja podatkowa (Dz. U. z 2005r. Nr 8, poz. 60 z późn. zm.), po rozpatrzeniu wniosku z dnia 28.06.2007r. (data wpływu do tut. organu 02.07.2007r.) uzupełnionego pismem z dnia 28.08.2007r. (data wpływu do tut. organu 29.08.2007r.) Pana o udzielenie pisemnej interpretacji co do zakresu i sposobu zastosowania prawa podatkowego w kwestii zakwalifikowania jako przychodów z działalności gospodarczej i kosztów ich uzyskania, wartości otrzymanego nieodpłatnie sprzętu oraz odzieży sportowej przekazanego następnie klubowi sportowemu

stwierdzam, że:

stanowisko przedstawione w tym wniosku, jest prawidłowe w odniesieniu opisanego stanu faktycznego w części dotyczącej uznania otrzymanego towaru jako „powierzonego”, nie podlegającego zaliczeniu do kosztów uzyskania przychodu i przychodu.

UZASADNIENIE

Pan prowadzi działalność gospodarczą pod nazwą –. Głównym przedmiotem działalności jest obsługa zespołów sportowych.

Podatnik wyjaśnia, że uzyskał prawo jedynego w kraju dystrybutora odzieży oraz sprzętu sportowego firmy. Towar nabywany jest w drodze wspólnotowych nabyć od producenta z Danii. Z uwagi na postawiony przez właścicieli marki warunek pozyskania przy sprzedaży sprzętu klubów ekstraklasy, podatnik jest zmuszony do stosowania różnych form promocji w celu zdobycia klientów.

Biorąc pod uwagę panującą obecnie sytuację w rozgrywkach sportowych właściciel marki zaproponował, aby drużyna, która zdobyła tytuł mistrza Polski w piłce ręcznej otrzymała za pośrednictwem podatnika (jedynego dystrybutora w Polsce) dużą partię odzieży i obuwia – gratis, która wcześniej zostanie przekazana podatnikowi nieodpłatnie w ramach promowania marki. Skorzystanie przez wnioskodawcę z powyższej propozycji wiązałoby się z pozyskaniem rynku polskiego sportu i skutkowało w przyszłości wzrostem przychodów firmy. Jednocześnie powyższa transakcja pozostaje bez wpływu na zwiększenie przychodów firmy podatnika, ponieważ towar przekazany będzie konkretnemu klubowi gratis. Transakcja przekazania towaru pomiędzy a firmą podatnika odbywałaby się wg specyfikacji zawierającej wykaz towarów bez podania ich wartości.

Podatnik pyta:

• Czy powyższą transakcję należy traktować jako sprzedaż – chociaż nie dysponuje towarem jak własnym (ponieważ na polecenie właściciela marki przeznaczony jest on dla konkretnego klubu),
• Czy otrzymany towar można potraktować jako towar powierzony.

Zdaniem podatnika - można zastosować następujące rozwiązania:

1. otrzymany towar przyjąć na stan magazynowy jako darowiznę, wycenić go szacunkowo a jego wartość zaewidencjonować w kosztach uzyskania przychodu. Potraktowanie powyższego towaru jako darowizny skutkuje obowiązkiem opodatkowania powyższej transakcji w zakresie podatku dochodowego – wówczas wartość otrzymanego towaru stanowić będzie przychód firmy.
2. lub – otrzymany towar przyjąć jako „powierzony” wg otrzymanej specyfikacji i szacunkową wartość wyodrębnić w remanencie a następnie przekazać go nieodpłatnie wskazanemu przez właściciela marki klubowi protokołem przekazania wraz z załączoną specyfikacją. Wówczas nie należy ujmować powyższej transakcji w dokumentach księgowych i wartości towaru zaliczać do kosztów uzyskania przychodu. Z uwagi na to, iż powyższa transakcja nie będzie ani sprzedażą, ani darowizną nie będzie podlegała opodatkowaniu podatkiem dochodowym.

Stan prawny:

Z pisma podatnika wynika, że przy przekazaniu towarów przez firmę za pośrednictwem podatnika wskazanemu klubowi sportowemu nie dochodzi do przeniesienia na podatnika prawa do rozporządzenia tymi towarami. Zatem czynność ta nie stanowi transakcji zakupu – sprzedaży. Firma prowadzona przez Pana nie jest obciążona kosztem otrzymanych w celach promocyjnych towarów i za prowadzenie akcji promocyjnych nie otrzymuje dodatkowego wynagrodzenia.

Ustosunkowując się do stanowiska podatnika, Naczelnik Urzędu Skarbowego w Słupsku wyjaśnia, co następuje:

ad. 1. Zgodnie z przepisem art. 888 § 1 ustawy z dnia 23 kwietnia 1964r. Kodeks cywilny (Dz. U. Nr 16, poz.93 z późn. zm.) darowizna ma miejsce w sytuacji, gdy przez umowę darczyńca zobowiązuje się do bezpłatnego świadczenia na rzecz obdarowanego kosztem swojego majątku. Świadczenie darowizny jest bezpłatne tylko wtedy gdy druga strona umowy nie zobowiązuje się do jakiegokolwiek świadczenia w zamian za uczynioną darowiznę ani w chwili dokonania darowizny, ani też w przyszłości. Zatem czynności przedstawionych w opisanym stanie faktycznym nie można nazwać darowizną.

ad. 2. Zgodnie z art. 22 ust. 1 ustawy z dnia 26 lipca 1991 roku o podatku dochodowym od osób fizycznych (Dz. U. z 2000r. Nr 14, poz. 176 z późn. zm.) kosztami uzyskania przychodów są koszty poniesione w celu osiągnięcia przychodów lub zachowania albo zabezpieczenia źródła przychodów, z wyjątkiem kosztów wymienionych w art. 23. W omawianej sytuacji sam fakt, iż Pan nie poniósł wydatków w związku z przekazaniem mu towarów przez firmę eliminuje możliwość zaliczenia wartości omawianych towarów w poczet kosztów uzyskania przychodów.

Z kolei zgodnie z art. 14 ww. ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych za przychód z działalności gospodarczej uważa się kwoty należne, choćby nie zostały faktycznie otrzymane, po wyłączeniu wartości zwróconych towarów, udzielonych bonifikat i skont.

W niniejszej sytuacji przychód nie występuje, ponieważ transakcja przekazania towarów wybranemu przez producenta klubowi sportowemu ma charakter nieodpłatny i nie mieści się w katalogu zdarzeń podlegającym opodatkowaniu podatkiem dochodowym.

Biorąc pod uwagę ww. przepisy – wartość towarów i sprzętu otrzymanego nieodpłatnie z firmy z Danii, nie stanowi kosztów uzyskania przychodu a jego przekazanie klubowi sportowemu nie stanowi przychodu firmy prowadzonej przez podatnika.

Reasumując powyższe, otrzymane towary uznać należy za towary obce - powierzone przez kontrahenta i nie podlegające wycenie - zgodnie z przepisem § 28 ust.3 rozporządzenia Ministra Finansów z dnia 26 sierpnia 2003r. w sprawie prowadzenia podatkowej księgi przychodów i rozchodów (Dz. U. Nr 152, poz.1475 z póżn. zm.).

Naczelnik Urzędu Skarbowego w Słupsku potwierdza zatem Pana stanowisko, że otrzymanego towaru nie należy ewidencjonować w dokumentach księgowych i jego wartości zaliczać do kosztów uzyskania przychodu oraz, że powyższa transakcja nie stanowi sprzedaży, ani darowizny w rozumieniu przepisów ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych i nie podlega opodatkowaniu podatkiem dochodowym.