P O S T A N O W I E N I E
Na podstawie art. 14a § 1 i § 4 ustawy z dnia 29 sierpnia 1997 r. Ordynacja podatkowa (Dz. U. z 2005 r. Nr 8 poz. 60 z późn. zm.) Naczelnik Dolnośląskiego Urzędu Skarbowego we Wrocławiu, stwierdza, że stanowisko Spółki z o. o. xxxxxx przedstawione we wniosku z dnia 19 marca 2007 r. który wpłynął do tut. Urzędu w dniu 28 marca 2007 r. o udzielenie interpretacji co do zakresu i sposobu zastosowania przepisów prawa podatkowego w indywidualnej sprawie, dotyczącej stosowania kursu średniego NBP lub kursu faktycznie zastosowanego dla obliczenia różnic kursowych powstałych na rachunku walutowym, jest nieprawidłowe.
U Z A S A D N I E N I E
W dniu 28 marca 2007 r. do Naczelnika Dolnośląskiego Urzędu Skarbowego we Wrocławiu wpłynął wniosek o udzielenie interpretacji co do zakresu i sposobu zastosowania prawa podatkowego.
Jak stanowi art. 14a § 1 ustawy Ordynacja podatkowa, stosownie do swojej właściwości naczelnik urzędu skarbowego, naczelnik urzędu celnego lub wójt, burmistrz (prezydent miasta), starosta, albo marszałek województwa na pisemny wniosek podatnika, płatnika lub inkasenta mają obowiązek udzielić pisemnej interpretacji co do zakresu i sposobu zastosowania prawa podatkowego w ich indywidualnych sprawach, w których nie toczy się postępowanie podatkowe lub kontrola podatkowa albo postępowanie przed sądem administracyjnym. W myśl art. 14a § 4 cytowanej ustawy, udzielenie interpretacji co do zakresu i sposobu zastosowania prawa podatkowego, o której mowa w § 1, następuje w drodze postanowienia, na które przysługuje zażalenie.
Ze stanu faktycznego przedstawionego przez Podatnika wynika, że prowadzi on działalność gospodarczą w ramach której pozostaje w stałych stosunkach gospodarczych z podmiotami mającymi siedziby w innych państwach Unii Europejskiej. W ramach tych stosunków
Wnioskodawca często podpisuje umowy, w których należność za świadczoną usługę wskazana jest w EUR. Kontrahenci Wnioskodawcy dokonują wpłat należności z tytułu zawartych umów w EUR na jego rachunek walutowy. Spółka nie dokonuje ani przewalutowania otrzymanych walut, ani też nie kupuje i nie sprzedaje walut za pośrednictwem banku lub innego podmiotu. Środki zgromadzone na rachunku walutowym służą do regulowania zobowiązań Spółki.
W związku z powyższym, pytanie Podatnika dotyczy następującego zagadnienia:
Czy do obliczenia różnic kursowych kurs „faktycznie zastosowany” o którym mowa w art. 15a ustawy o CIT powstaje wyłącznie w wyniku realizacji transakcji sprzedaży lub przewalutowania i czy w przypadku wpływu środków w EUR na walutowy rachunek podatnika należy zastosować kurs średni NBP z uwagi na niemożność uwzględnienia kursu faktycznie zastosowanego, czy możliwe jest zastosowanie kursu banku w którym prowadzony jest rachunek podatnika.
Zdaniem Podatnika, kurs „faktycznie zastosowany” występuje w sytuacji, w której podatnik dokonuje przewalutowania otrzymanej waluty i korzysta w tym zakresie z usług banku, lub też dokonuje kupna/sprzedaży waluty w kantorze i w tym zakresie korzysta z kursu kupna/sprzedaży stosowanego przez te podmioty. Podatnik uważa iż „faktycznie stosowane” kursy walut będą przyjmowane przede wszystkim w transakcjach związanych z nabywaniem i zbywaniem (wymianą) walut obcych. Natomiast w sytuacji obliczania różnic kursowych od własnych środków zgromadzonych na rachunku walutowym nie jest możliwe zastosowanie faktycznego kursu wymiany waluty (nie dochodzi do nabycia lub sprzedaży waluty), a zatem przychód powinien być ujęty po kursie średnim NBP z dnia poprzedzającego dzień wpływu pieniędzy na rachunek bankowy.
Naczelnik Dolnośląskiego Urzędu Skarbowego we Wrocławiu stwierdza co następuje:
Zgodnie z art. 15a ustawy z dnia 15 lutego 1992 r. o podatku dochodowym od osób prawnych (Dz. U. z 2000 r. Nr 54, poz. 654, z późn. zm.) różnice kursowe zwiększają odpowiednio przychody jako dodatnie różnice kursowe albo koszty uzyskania przychodów jako ujemne różnice kursowe. Dlatego też:
- dodatnie różnice kursowe powstaną w sytuacji gdy wartość otrzymanych środków lub wartości pieniężnych w walucie obcej w dniu ich wpływu jest niższa od wartości tych środków lub wartości pieniężnych w dniu zapłaty lub innej formy wypływu tych środków lub wartości pieniężnych, według faktycznie zastosowanego kursu waluty z tych dni, z zastrzeżeniem pkt 4 i 5, (art. 15a ust. 2 pkt 3 ustawy),
- ujemne różnice kursowe powstaną w sytuacji gdy wartość otrzymanych środków lub wartości pieniężnych w walucie obcej w dniu ich wpływu jest wyższa od wartości tych środków lub wartości pieniężnych w dniu zapłaty lub innej formy wypływu tych środków lub wartości pieniężnych, według faktycznie zastosowanego kursu waluty z tych dni, z zastrzeżeniem pkt 4 i 5, (art. 15a ust. 2 pkt 3 ustawy).
Ustępy 4 i 5 artykułu 15a stanowią zaś, że jeżeli przy obliczaniu wartości różnic kursowych, o których mowa w ust. 2 i 3, nie jest możliwe uwzględnienie faktycznie zastosowanego kursu waluty w danym dniu, przyjmuje się kurs średni ogłaszany przez Narodowy Bank Polski z ostatniego dnia roboczego poprzedzającego ten dzień (pkt 4), oraz że jeżeli faktycznie zastosowany kurs waluty, o którym mowa w ust. 2 i 3, jest wyższy lub niższy odpowiednio o więcej niż powiększona lub pomniejszona o 5 % wartość kursu średniego ogłaszanego przez Narodowy Bank Polski z ostatniego dnia roboczego poprzedzającego dzień faktycznie zastosowanego kursu waluty, organ podatkowy może wezwać strony umowy do zmiany tej wartości lub wskazania przyczyn uzasadniających zastosowanie kursu waluty. W razie niedokonania zmiany wartości lub niewskazania przyczyn, które uzasadniają zastosowanie faktycznego kursu waluty, organ podatkowy określi ten kurs opierając się na kursach walut ogłaszanych przez Narodowy Bank Polski (pkt 5).
Naczelnik Dolnośląskiego Urzędu Skarbowego we Wrocławiu stoi na stanowisku, iż w przypadku o którym mowa jest możliwe, przy obliczaniu wartości różnic kursowych, uwzględnienie kursu faktycznie zastosowanego, stąd nie ma potrzeby stosowania, zgodnie z art. 15a ust. 4 ustawy, kursu średniego NBP z dnia poprzedzającego dzień wpływu pieniędzy na rachunek bankowy.
Zdaniem tut. Organu podatkowego, pojęcie kursu „faktycznie zastosowanego”, które zastąpiło używane uprzednio pojęcie kursu sprzedaży/kupna banku obsługującego podatnika, jest pojęciem szerszym, pod którym, w zależności od sytuacji, należy rozumieć np. kurs:
- kantorowy, w przypadku nabycia waluty w kantorze,
- sprzedaży banku, w przypadku nabycia waluty w banku,
- banku, w którym Podatnik posiada konto walutowe, w przypadku wpływu/wypływu należności na rachunek bankowy lub do kasy.
Z powyższego wynika, iż Spółka dla celów obliczenia wartości różnic kursowych winna zastosować kurs banku w którym prowadzony jest rachunek walutowy z dnia wpływu/wypływu środków. A zatem błędne jest stanowisko Spółki iż kurs „faktycznie zastosowany” o którym mowa w art. 15a ustawy o CIT powstaje wyłącznie w wyniku realizacji transakcji sprzedaży lub przewalutowania, a w przypadku obliczania różnic kursowych od własnych środków zgromadzonych na rachunku walutowym nie jest możliwe zastosowanie faktycznego kursu wymiany waluty. Nieprawidłowy jest zatem również wniosek Spółki, iż przychód powinien być ujęty po kursie średnim NBP z dnia poprzedzającego dzień wpływu pieniędzy na rachunek bankowy.
Biorąc powyższe pod uwagę, Naczelnik Dolnośląskiego Urzędu Skarbowego we Wrocławiu stwierdza, że stanowisko Spółki jest nieprawidłowe.
Zgodnie z art. 14a § 2 ustawy Ordynacja podatkowa, niniejsza interpretacja dotyczy stanu faktycznego przedstawionego przez wnioskodawcę oraz stanu prawnego obowiązującego w dniu sporządzenia wniosku.
Jak stanowi art. 14b § 1 i § 2 ustawy Ordynacja podatkowa, interpretacja nie jest wiążąca dla wnioskodawcy, wiąże natomiast właściwe dla wnioskodawcy organy podatkowe i organy kontroli skarbowej do czasu jej zmiany lub uchylenia.
Stronie przysługuje prawo do wniesienia zażalenia na niniejsze postanowienie do Dyrektora Izby Skarbowej we Wrocławiu w terminie 7 dni od dnia doręczenia rozstrzygnięcia. Zażalenie wnosi się za pośrednictwem organu podatkowego, który wydał postanowienie.