INTERPRETACJA INDYWIDUALNA

Na podstawie art. 14b § 1 i § 6 ustawy z dnia 29 sierpnia 1997 r. Ordynacja podatkowa (tekst jednolity: Dz. U. z 2005 r. Nr 8, poz. 60 ze zm.) oraz § 5 rozporządzenia Ministra Finansów z dnia 20 czerwca 2007r. w sprawie upoważnienia do wydawania interpretacji przepisów prawa podatkowego (Dz. U. z 2007 r. Nr 112 poz. 770) Dyrektor Izby Skarbowej w Katowicach działając w imieniu Ministra Finansów stwierdza, że stanowisko Pana K. przedstawione we wniosku z dnia 21 października 2007r. (data wpływu do tut. Biura – 29 października 2007r.) o udzielenie pisemnej interpretacji przepisów prawa podatkowego dotyczącej podatku dochodowego od osób fizycznych w zakresie możliwości zaliczenia do kosztów uzyskania przychodów wartości diet z tytułu zagranicznej podróży służbowej osoby fizycznej prowadzącej pozarolniczą działalność gospodarczą – jest prawidłowe.

UZASADNIENIE

W dniu 29 października 2007r. wpłynął do tut. Biura ww. wniosek o udzielenie pisemnej interpretacji przepisów prawa podatkowego w indywidualnej sprawie, dotyczącej podatku dochodowego od osób fizycznych w zakresie możliwości zaliczenia do kosztów uzyskania przychodów wartości diet z tytułu zagranicznej podróży służbowej osoby fizycznej prowadzącej pozarolniczą działalność gospodarczą.

W przedmiotowym wniosku został przedstawiony następujący stan faktyczny:

Wnioskodawca prowadzi jednoosobowo pozarolniczą działalność gospodarczą. Podpisał umowę z niemiecką firmą, na mocy której świadczy usługi w zakresie opracowywania i kooperacji przy projekcie budowy odsiarczalni w elektrowni, znajdującej się w Anglii. Ww. usługi świadczy od dnia 22 stycznia 2007r. przez okres 12 miesięcy. Wystawia faktury za wykonaną usługę. Należności otrzymuje na rachunek bankowy znajdujący się w Polsce. W Polsce również opłaca podatek dochodowy od osób fizycznych i składki na ubezpieczenie społeczne. Dla załatwienia swoich spraw życiowych przyjeżdża do kraju na kilka dni co miesiąc lub co dwa miesiące. Wnioskodawca wyjazd zagraniczny traktuje jako delegację, którą rozlicza i zalicza do kosztów uzyskania przychodów uwzględniając za każdy dzień pobytu w Anglii tylko 30% diety.

W związku z powyższym zadano następujące pytanie:

Czy za każdy dzień pobytu w Anglii wnioskodawca może zaliczać całą dietę w koszty uzyskania przychodu prowadzonej pozarolniczej działalności gospodarczej...

Zdaniem wnioskodawcy, działalność polegająca na świadczeniu usług w Anglii jest jednoznacznie związana z uzyskiwaniem przychodu z pozarolniczej działalności gospodarczej. Uważa, że cała dieta powinna być wliczona w koszty uzyskania przychodu, tym bardziej, że koszty jego utrzymania w Anglii są wyższe niż w Polsce.Elementy stanowiska wnioskodawcy zawarto również w opisie stanu faktycznego (część F poz. 50 wniosku), gdzie wskazano, iż zdaniem podatnika, z przepisów wynika, że każdy związany z prowadzoną działalnością gospodarczą wyjazd jest podróżą służbową, a przedsiębiorca może wówczas zaliczyć przysługujące mu diety w koszt uzyskania przychodu. W związku z czym winien do kosztów uzyskania przychodów zaliczać diety w pełnej wysokości (32 GBP) za każdy dzień pobytu w Anglii.

W świetle obowiązującego stanu prawnego stanowisko wnioskodawcy w sprawie oceny prawnej przedstawionego stanu faktycznego uznaje się za prawidłowe.

Zgodnie z art. 22 ust.1 ustawy z dnia 26 lipca 1991 r. o podatku dochodowym od osób fizycznych (t. j. Dz. U. z 2000 r. Nr 14, poz. 176 ze zm.), kosztami uzyskania przychodów są koszty poniesione w celu osiągnięcia przychodów lub zachowania albo zabezpieczenia źródła przychodów, z wyjątkiem kosztów wymienionych w art. 23. Zgodnie z zasadą ogólną wynikającą z ww. przepisu, wydatki dotyczące zagranicznych wyjazdów służbowych przedsiębiorcy mogą obciążać koszty uzyskania przychodów pozarolniczej działalności gospodarczej, jeżeli ich poniesienie ma lub może mieć wpływ na osiąganie przychodu, bądź też zmierza do zachowania lub zabezpieczenia źródła przychodów i wydatki te nie są wyszczególnione jako wydatki niestanowiące takich kosztów (art. 23 ust. 1 ww. ustawy).Jednocześnie art. 23 ust. 1 pkt 52 w/w ustawy stanowi, że nie uważa się za koszty uzyskania przychodów wartości diet z tytułu podróży służbowych osób prowadzących działalność gospodarczą i osób z nimi współpracujących - w części przekraczającej wysokość diet przysługujących pracownikom, określoną w odrębnych przepisach wydanych przez właściwego ministra.

Mając powyższe na względzie, jeżeli podróże zagraniczne, jakie podatnik odbywa są podróżami służbowymi związanymi z prowadzoną przez niego pozarolniczą działalnością gospodarczą, to w ciężar kosztów uzyskania przychodów tejże działalności może zaliczyć diety związane z tymi podróżami, jednakże wyłącznie w części nie przekraczającej wysokości diet przysługujących pracownikom, określonej w odrębnych przepisach wydanych przez właściwego ministra, tj. w odniesieniu do zagranicznej podróży służbowej – przepisach rozporządzenia Ministra Pracy i Polityki Społecznej z dnia 19 grudnia 2002r. w sprawie wysokości oraz warunków ustalania należności przysługujących pracownikowi zatrudnionemu w państwowej lub samorządowej jednostce sfery budżetowej z tytułu podróży służbowej poza granicami kraju (Dz. U. z 2002r. nr 236, poz. 1991 ze zm.). Przy czym, jak wynika z załącznika do ww. rozporządzenia wysokość diety za dobę podróży służbowej odbywanej na terytorium Wielkiej Brytanii wynosi 32 GBP.Należy przy tym podkreślić, że pojęcie „podróż służbowa” unormowane jest w przepisach prawa pracy - art. 775 § 1 ustawy z dnia 26 czerwca 1974 r. Kodeks Pracy (t. j. Dz. U. z 1998 r. Nr 21 poz. 94 ze zm.) a w konsekwencji rozstrzygnięcie kwestii, czy podróż jaką podatnik zamierza odbyć jest „podróżą służbową” nie leży w kompetencji organów podatkowych.

Interpretacja dotyczy zaistniałego stanu faktycznego przedstawionego przez wnioskodawcę i stanu prawnego obowiązującego w dacie zaistnienia zdarzenia w przedstawionym stanie faktycznym.

Stronie przysługuje prawo do wniesienia skargi na niniejszą interpretację przepisów prawa podatkowego z powodu jej niezgodności z prawem. Skargę wnosi się do Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego w Warszawie, ul. Jasna 2/4, 00-013 Warszawa, po uprzednim wezwaniu na piśmie organu, który wydał interpretację w terminie 14 dni od dnia, w którym skarżący dowiedział się lub mógł się dowiedzieć o jej wydaniu – do usunięcia naruszenia prawa (art. 52 § 3 ustawy z dnia 30 sierpnia 2002 r. Prawo o postępowaniu przed sądami administracyjnymi - Dz. U. Nr 153, poz. 1270 ze zm.). Skargę do WSA wnosi się (w dwóch egzemplarzach – art. 47 ww. ustawy) w terminie trzydziestu dni od dnia doręczenia odpowiedzi organu na wezwanie do usunięcia naruszenia prawa, a jeżeli organ nie udzielił odpowiedzi na wezwanie, w terminie sześćdziesięciu dni od dnia wniesienia tego wezwania (art. 53 § 2 w/w. ustawy). Skargę wnosi się za pośrednictwem organu, którego działanie lub bezczynność są przedmiotem skargi (art. 54 § 1 ww. ustawy) na adres: Izba Skarbowa w Katowicach Biuro Krajowej Informacji Podatkowej w Bielsku-Białej, ul. Traugutta 2a, 43-300 Bielsko-Biała.