INTERPRETACJA INDYWIDUALNA

Na podstawie art. 14b § 1 i § 6 ustawy z dnia 29 sierpnia 1997 r. Ordynacja podatkowa (t. j. Dz. U. z 2005 r. Nr 8, poz. 60 ze zm.) oraz § 2 i § 6 rozporządzenia Ministra Finansów z dnia 20 czerwca 2007 r. w sprawie upoważnienia do wydawania interpretacji przepisów prawa podatkowego (Dz. U. z 2007 r. Nr 112, poz. 770) Dyrektor Izby Skarbowej w Poznaniu działając w imieniu Ministra Finansów stwierdza, że stanowisko Pana P. B. Komornika Sądowego Rewiru I przy Sądzie Rejonowym w G., przedstawione we wniosku z dnia 15 października 2007 r. (data wpływu 18 października 2007 r.), uzupełnionym pismem z dnia 4 stycznia 2008 r. (data wpływu 8 stycznia 2008 r.) o udzielenie pisemnej interpretacji przepisów prawa podatkowego dotyczącej podatku od towarów i usług w zakresie pobrania i przekazania na konto właściwego urzędu skarbowego kwoty podatku VAT za sprzedaż w postępowaniu egzekucyjnym nieruchomości – jest nieprawidłowe.

UZASADNIENIE

W dniu 18 października 2007 r. został złożony ww. wniosek, uzupełniony w dniu 8 stycznia 2008 r. o udzielenie pisemnej interpretacji przepisów prawa podatkowego w indywidualnej sprawie dotyczącej podatku od towarów i usług w zakresie pobrania i przekazania na konto właściwego urzędu skarbowego kwoty podatku VAT za sprzedaż w postępowaniu egzekucyjnym nieruchomości.

W przedmiotowym wniosku został przedstawiony następujący stan faktyczny.

W dniu 5 września 2007 r. w sprawie egzekucyjnej sygn. akt X Sąd Rejonowy w G. wezwał Wnioskodawcę będącego Komornikiem Sądowym do złożenia projektu planu podziału. Do wezwania Sąd załączył prawomocne postanowienie w sprawie X z dnia 19 czerwca 2007 r. o przysądzeniu własności nieruchomości o nr KW X należącej do dłużnika „S.” Sp. z o. o. z siedzibą w P. Wnioskodawca pismem z dnia 11 września 2007 r. złożył do Sądu Rejonowego w G. wniosek o wydanie zarządzenia w trybie nadzoru z art. 759 § 2 Kodeksu postępowania cywilnego określającego, czy w projekcie planu podziału ma uwzględnić podatek VAT i czy ma o kwotę podatku umniejszyć kwotę ulegającą podziałowi. Sąd postanowieniem z dnia 20 września 2007 r. nakazał Wnioskodawcy zwrócić się do właściwego organu o wiążącą interpretację. Dłużnik nabył przedmiotową nieruchomość stanowiącą według wyciągu z rejestru gruntów grunty rolne w dniu 24 czerwca 2005 r. od osób fizycznych.

Wnioskodawca poinformował, iż przedmiotowa nieruchomość stanowiła ugór, nie był jednak w stanie określić czy grunt był wykorzystywany przez dłużnika do działalności rolnej oraz gospodarczej. Ponadto nie mógł ustalić czy właściciel przedmiotowej nieruchomości był płatnikiem podatku VAT.

W związku z powyższym zadano następujące pytanie.

Czy w przedmiotowej sytuacji Wnioskodawca jest zobowiązany pobrać i przekazać na konto urzędu skarbowego podatek VAT i o tę należność umniejszyć kwotę ulegającą podziałowi...

Zdaniem Wnioskodawcy, nie jest w przedmiotowej sprawie w stanie ustalić, czy na dłużniku ciąży obowiązek podatkowy w postaci zapłaty podatku VAT od sprzedaży nieruchomości w drodze licytacji.

Ponadto Wnioskodawca uważa, iż komornik nie jest płatnikiem podatku VAT od zbycia nieruchomości w toku egzekucji komorniczej, ponieważ skutecznego przeniesienia własności nieruchomości dokonuje Sąd, wydając odpowiednie postanowienie z art. 998 i art. 999 Kodeksu postępowania cywilnego, a co za tym idzie to Sąd dokonuje dostawy w rozumieniu przepisów ustawy o VAT.

W świetle obowiązującego stanu prawnego stanowisko Wnioskodawcy w sprawie oceny prawnej przedstawionego stanu faktycznego uznaje się za nieprawidłowe.

Zgodnie z art. 5 ust. 1 ustawy z dnia 11 marca 2004 r. o podatku od towarów i usług (Dz. U. z 2004 r. Nr 54, poz. 535 ze zm.), zwanej dalej ustawą, opodatkowaniu ww. podatkiem, podlegają:

1. odpłatna dostawa towarów i odpłatne świadczenie usług na terytorium kraju;
2. eksport towarów;
3. import towarów;
4. wewnątrzwspólnotowe nabycie towarów za wynagrodzeniem na terytorium kraju;
5. wewnątrzwspólnotowa dostawa towarów.

W myśl art. 2 pkt 6 ww. ustawy, przez towary rozumie się rzeczy ruchome, jak również wszelkie postacie energii, budynki i budowle lub ich części, będące przedmiotem czynności podlegających opodatkowaniu podatkiem od towarów i usług, które są wymienione w klasyfikacjach wydanych na podstawie przepisów o statystyce publicznej, a także grunty.

Art. 7 ust. 1 cyt. ustawy stanowi, iż przez dostawę, o której mowa w art. 5 ust. 1 pkt 1, rozumie się przeniesienie prawa do rozporządzania towarami jak właściciel (…).

Zgodnie z art. 15 ust. 1 ww. ustawy – podatnikami są osoby prawne, jednostki organizacyjne niemające osobowości prawnej oraz osoby fizyczne, wykonujące samodzielnie działalność gospodarczą, o której mowa w ust. 2, bez względu na cel lub rezultat takiej działalności. W świetle art. 15 ust. 2 ustawy o VAT – działalnością gospodarczą jest wszelka działalność producentów, handlowców lub usługodawców, w tym podmiotów pozyskujących zasoby naturalne oraz rolników, a także działalność osób wykonujących wolne zawody, również wówczas, gdy czynność została wykonana jednorazowo w okolicznościach wskazujących na zamiar wykonywania czynności w sposób częstotliwy.

Aby dostawa towarów podlegała opodatkowaniu podatkiem od towarów i usług musi zostać dokonana przez podatnika podatku od towarów i usług. Pojęcie podatnika uzależnione jest od prowadzenia działalności gospodarczej; wykonanie czynności podlegającej opodatkowaniu podatkiem od towarów i usług skutkuje powstaniem obowiązku podatkowego tylko wtedy, jeżeli została ona wykonana w ramach działalności gospodarczej w rozumieniu ww. ustawy o podatku od towarów i usług.

Stosownie do przepisu z art. 18 ustawy o VAT organy egzekucyjne określone w ustawie z dnia 17 czerwca 1966 r. o postępowaniu egzekucyjnym w administracji (t. j. Dz. U. z 2005 r. Nr 229, poz. 1954 ze zm.) oraz komornicy sądowi wykonujący czynności egzekucyjne w rozumieniu przepisów Kodeksu postępowania cywilnego z dnia 17 listopada 1964 r. (Dz. U. z 1964 r. Nr 43, poz. 296 ze zm.) są płatnikami podatku od dostawy, dokonywanej w trybie egzekucji, towarów będących własnością dłużnika lub posiadanych przez niego z naruszeniem obowiązujących przepisów. Powyższe dotyczy również sytuacji, gdy przedmiotem dostawy są nieruchomości.

Z art. 759 § 1 Kodeksu postępowania cywilnego wynika jednoznacznie, że czynności egzekucyjne, co do zasady, wykonywane są przez komorników, z wyjątkiem czynności zastrzeżonych dla sądów. Jednocześnie podkreślenia wymaga fakt, iż na określony rodzaj egzekucji (np. egzekucji z nieruchomości) składa się szereg czynności egzekucyjnych, z których tylko nieliczne wykonywane są przez sąd. Wykonywanie przez sąd niektórych czynności, takich jak przybicie, wezwanie do złożenia do depozytu sądowego oraz przysądzenie, nie oznacza, że w przypadku egzekucji z nieruchomości komornik nie wykonuje żadnych czynności egzekucyjnych.

Literalne brzmienie art. 18 ustawy o podatku od towarów i usług wskazuje, iż komornik sądowy jest płatnikiem podatku od dostawy dokonanej w wyniku prowadzenia określonego rodzaju egzekucji, ilekroć podejmuje on czynności egzekucyjne. Przy czym w tym przepisie brak jest jednoznacznego wymogu, aby komornik jako przyszły płatnik, dokonywał – w trakcie prowadzenia określonego rodzaju egzekucji – czynności, której bezpośrednim skutkiem jest przeniesienie prawa własności określonego towaru. Tak więc, warunek z art. 18 ww. ustawy do uznania komornika za płatnika podatku od dostawy dokonanej w wyniku prowadzenia określonego rodzaju egzekucji zostanie spełniony również, gdy w trakcie prowadzenia egzekucji będzie on dokonywał tylko niektórych czynności egzekucyjnych, tak jak ma to miejsce w przypadku egzekucji z nieruchomości.

Zatem komornik sądowy będzie płatnikiem podatku od towarów i usług z tytułu sprzedaży nieruchomości prowadzonej w trybie egzekucji sądowej.

Z uwagi na brak wyczerpujących informacji w zakresie stanu faktycznego dotyczącego przedmiotowej nieruchomości oraz jej właściciela tut. Organ nie może zająć stanowiska w kwestii wysokości stawki podatku VAT właściwej w niniejszej sprawie.

Interpretacja dotyczy zaistniałego stanu faktycznego przedstawionego przez Wnioskodawcę i stanu prawnego obowiązującego w dacie zaistnienia zdarzenia w przedstawionym stanie faktycznym.

Stronie przysługuje prawo do wniesienia skargi na niniejszą interpretację przepisów prawa podatkowego z powodu jej niezgodności z prawem. Skargę wnosi się do Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego w Warszawie, ul. Jasna 2/4, 00-013 Warszawa po uprzednim wezwaniu na piśmie organu, który wydał interpretację w terminie 14 dni od dnia, w którym skarżący dowiedział się lub mógł się dowiedzieć o jej wydaniu – do usunięcia naruszenia prawa (art. 52 § 3 ustawy z dnia 30 sierpnia 2002 r. Prawo o postępowaniu przed sądami administracyjnymi – Dz. U. Nr 153, poz. 1270 ze zm.). Skargę do WSA wnosi się (w dwóch egzemplarzach – art. 47 ww. ustawy) w terminie trzydziestu dni od dnia doręczenia odpowiedzi organu na wezwanie do usunięcia naruszenia prawa, a jeżeli organ nie udzielił odpowiedzi na wezwanie, w terminie sześćdziesięciu dni od dnia wniesienia tego wezwania (art. 53 § 2 ww. ustawy).

Skargę wnosi się za pośrednictwem organu, którego działanie lub bezczynność są przedmiotem skargi (art. 54 § 1 ww. ustawy) na adres: Izba Skarbowa w Poznaniu, Biuro Krajowej Informacji Podatkowej w Lesznie, ul. Dekana 6, 64-100 Leszno.