Interpretacja Dyrektora Izby Skarbowej w Bydgoszczy
ITPB1/415-433/07/MM
z 7 stycznia 2008 r.

 

Mechanizm kojarzenia podobnych interpretacji

Interpretacje podatkowe
 

Rodzaj dokumentu
interpretacja indywidualna
Sygnatura
ITPB1/415-433/07/MM
Data
2008.01.07



Autor
Dyrektor Izby Skarbowej w Bydgoszczy


Temat
Podatek dochodowy od osób fizycznych --> Koszty uzyskania przychodów --> Wydatki nieuznawane za koszty uzyskania przychodów

Podatek dochodowy od osób fizycznych --> Koszty uzyskania przychodów --> Pojęcie i wysokość kosztów uzyskania przychodów


Słowa kluczowe
koszty uzyskania przychodów
promocja
reklama
reprezentacja


Istota interpretacji
Czy koszty zakupionych i przekazanych słodyczy w opakowaniu zawierającym znak firmowy oraz dane adresowe firmy, dla klienta odbierającego pojazd z serwisu jest kosztem uzyskania przychodu Spółki?



Wniosek ORD-IN 703 kB

INTERPRETACJA INDYWIDUALNA


Na podstawie art. 14b § 1 i § 6 ustawy z dnia 29 sierpnia 1997 r. Ordynacja podatkowa (t.j. Dz. U. z 2005 r. Nr 8, poz. 60 ze zm.) oraz § 4 rozporządzenia Ministra Finansów z dnia 20 czerwca 2007 r. w sprawie upoważnienia do wydawania interpretacji przepisów prawa podatkowego (Dz. U. z 2007 r. Nr 112, poz. 770) Dyrektor Izby Skarbowej w Bydgoszczy działając w imieniu Ministra Finansów stwierdza, że stanowisko Spółki, przedstawione we wniosku z dnia 26 października 2007 r. (data wpływu 29 października 2007 r.) o udzielenie pisemnej interpretacji przepisów prawa podatkowego dotyczącej podatku dochodowego od osób fizycznych w zakresie możliwości zaliczenia w ciężar kosztów uzyskania przychodów wydatków poniesionych na zakup słodyczy w opakowaniu z logo „M.” i adresem dealera samochodów, wręczanych klientom odbierającym samochód z serwisu - jest prawidłowe.


UZASADNIENIE


W dniu 29 października 2007 r. został złożony ww. wniosek o udzielenie pisemnej interpretacji przepisów prawa podatkowego w indywidualnej sprawie dotyczącej podatku dochodowego od osób fizycznych w zakresie możliwości zaliczenia w ciężar kosztów uzyskania przychodów wydatków poniesionych na zakup słodyczy wręczanych klientom firmy; słodycze opakowane będą w pudełkach, na których umieszczony zostanie nadruk elementów reklamowych „M.” i danych adresowych firmy będącej dealerem samochodów.


W przedmiotowym wniosku przedstawiono następujące zdarzenie przyszłe.


Spółka jest dealerem samochodów marki „M.”, a ponadto świadczy usługi z zakresu obsługi i naprawy pojazdów. Jednym z działań promujących firmę ma być przekazywanie każdemu klientowi odbierającemu samochód z serwisu pudełka zawierającego słodycze, przy czym na opakowaniu będzie umieszczony nadruk elementów reklamowych „M.” i danych adresowych firmy. Działania te będą miały na celu zwiększenie sprzedaży poprzez stworzenie więzi lojalnościowych z klientami korzystającymi z usług Spółki lub nabywających towary.


W związku z powyższym zadano następujące pytania.


Czy koszty zakupionych i przekazanych słodyczy w opakowaniu zawierającym znak firmowy „M.” oraz dane adresowe Firmy, dla klienta odbierającego pojazd z serwisu jest kosztem uzyskania przychodu Spółki...


Zdaniem Wnioskodawcy przekazanie pudełka słodyczy z nadrukiem na opakowaniu emblematu „M.” oraz danymi adresowymi Spółki nie powinno być kwalifikowane jako reprezentacja, lecz jako promocja, do której nie ma zastosowania wyłączenie z kosztów uzyskania przychodów na podstawie art. 23 ust. 1 pkt 23 ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych.


W świetle obowiązującego stanu prawnego stanowisko Wnioskodawcy w sprawie oceny prawnej przedstawionego zdarzenia przyszłego uznaje się za prawidłowe.


Zgodnie z art. 22 ust. 1 ustawy z dnia 26 lipca 1991 roku o podatku dochodowym od osób fizycznych (tekst jednolity Dz. U. z 2000 r. Nr 14, poz. 176 ze zm.) – w brzmieniu obowiązującym od dnia 01 stycznia 2007 r. kosztami uzyskania przychodów są koszty poniesione w celu osiągnięcia przychodów lub zachowania lub zabezpieczenia źródła przychodów, z wyjątkiem kosztów wymienionych w art. 23.


Z postanowień powyższej regulacji prawnej wynika, że o zakwalifikowaniu wydatku do kosztów uzyskania przychodu decyduje spełnienie następujących warunków:


  • wydatek nie jest wymieniony w zamkniętym katalogu wydatków, których nie uważa się za koszty uzyskania przychodów, zawartym w przepisach art. 23 ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych,
  • wydatek został poniesiony w celu osiągnięcia przychodu lub zachowania albo zabezpieczenia źródła przychodów.


W myśl art. 23 ust. 1 pkt 23 ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych nie uważa się za koszty uzyskania przychodu kosztów reprezentacji, w szczególności poniesionych na usługi gastronomiczne, zakup żywności oraz napojów, w tym alkoholowych.

Prawodawca nie zdefiniował w sposób jednoznaczny w ustawach podatkowych pojęcia reprezentacji i reklamy. Wobec powyższego należy posłużyć się definicjami słownikowymi. Według „Słownika Języka Polskiego” pod redakcją prof. Stanisława Dubisza – Wydawnictwo Naukowe PWN, Warszawa 2006 r. reklama to: „działanie polegające na zachęcaniu potencjalnych klientów do zakupu określonych towarów, efekt czyjejś celowej działalności dotyczący własnego wizerunku w środowiskach opiniotwórczych”. Reklama może być realizowana za pomocą rozmaitych środków wyrazu oraz przy użyciu zróżnicowanych środków przekazu (plakat, reklama świetlna, reklama w prasie, radiu, telewizji). Od strony przedmiotowej można rozróżnić: reklamę towaru, reklamę usługi, reklamę marki, a także samej firmy i jej znaku.

Z kolei reprezentacja definiowana jest jako: „okazałość, wytworność w czyimś sposobie życia związana ze stanowiskiem, pozycją społeczną”. W odniesieniu do działalności gospodarczej reprezentacja jest rozumiana jako występowanie w imieniu podatnika (firmy), wiążące się z okazałością, w celu wywołania jak najlepszego wrażenia, przy reprezentowaniu firmy.

Reprezentacja to przede wszystkim działania polegające na kontaktach oficjalnych i handlowych z innymi podmiotami gospodarczymi, sposób podejmowania kontrahentów.

Zadaniem reklamy jest więc zachęcanie jak największej liczby klientów do nawiązywania lub utrzymania kontaktów gospodarczych i nabywania towarów lub usług, zaś reprezentacja ma stworzyć i utrwalić jak najlepszy wizerunek firmy.

Biorąc pod uwagę przytoczone definicje należy stwierdzić, iż upominki w postaci pudełek słodyczy (o stosunkowo niskiej wartości), z umieszczonym na tych pudełkach logo firmy „M.” i adresem Spółki, przekazywane w związku z promowaniem Spółki mogą być traktowane jako sprzedaż promocyjna. Wręczanie klientom prezentów o niskiej wartości jednostkowej, oznaczonych nazwą Spółki oraz logo firmy „M.” ma na celu popularyzację firmy poprzez rozpowszechnianie wiedzy o jej istnieniu oraz budowanie pozytywnych skojarzeń. Wydatki na zakup słodyczy w tak oznakowanych opakowaniach nie stanowią kosztów reprezentacji i mogą zatem być zaliczany do kosztów uzyskania przychodów.


Interpretacja dotyczy zdarzenia przyszłego przedstawionego przez Wnioskodawcę i stanu prawnego obowiązującego w dniu wydania interpretacji.


Jednocześnie mając na uwadze, iż wniosek Spółki o udzielnie pisemnej interpretacji przepisów prawa podatkowego dotyczył stosowania przepisów ustawy z dnia 26 lipca 1991 r. o podatku dochodowym od osób fizycznych, zaznacza się, iż interpretacja nie ma mocy wiążącej dla poszczególnych wspólników Spółki. Uregulowania tej ustawy dotyczą bowiem podatników, którymi są osoby fizyczne. Wniosek natomiast złożyła Spółka Jawna, która w świetle zawartych w niej przepisów nie jest podatnikiem podatku dochodowego od osób fizycznych, podatnikami zaś są poszczególni wspólnicy.


Mając powyższe na uwadze informuje się, że uzyskanie pisemnej interpretacji przepisów prawa podatkowego dotyczącej przepisów ww. ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych przez wszystkich wspólników możliwe jest poprzez złożenie wniosków o wydanie interpretacji indywidualnej wraz z wypełnieniem wszystkich warunków określonych w art. 14b i art. 14f ustawy Ordynacja podatkowa przez poszczególne osoby fizyczne – wspólników.


Stronie przysługuje prawo do wniesienia skargi na niniejszą interpretację przepisów prawa podatkowego z powodu jej niezgodności z prawem. Skargę wnosi się do Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego w Warszawie, ul. Jasna 2/4, 00-013 Warszawa po uprzednim wezwaniu na piśmie organu, który wydał interpretację w terminie 14 dni od dnia, w którym skarżący dowiedział się lub mógł się dowiedzieć o jej wydaniu – do usunięcia naruszenia prawa (art. 52 § 3 ustawy z dnia 30 sierpnia 2002 r. Prawo o postępowaniu przed sądami administracyjnymi – Dz. U. Nr 153, poz. 1270 ze zm.). Skargę do WSA wnosi się (w dwóch egzemplarzach – art. 47 ww. ustawy) w terminie trzydziestu dni od dnia doręczenia odpowiedzi organu na wezwanie do usunięcia naruszenia prawa, a jeżeli organ nie udzielił odpowiedzi na wezwanie, w terminie sześćdziesięciu dni od dnia wniesienia tego wezwania (art. 53 § 2 ww. ustawy).

Skargę wnosi się za pośrednictwem organu, którego działanie lub bezczynność są przedmiotem skargi (art. 54 § 1 ww. ustawy) na adres: Izba Skarbowa w Bydgoszczy Biuro Krajowej Informacji Podatkowej w Toruniu, ul. Św. Jakuba 20, 87-100 Toruń.



doradcapodatkowy.com gdy potrzebujesz własnej indywidualnej interpretacji podatkowej.

Mechanizm kojarzenia podobnych interpretacji
Dołącz do zarejestrowanych użytkowników i korzystaj wygodnie z epodatnik.pl.   Rejestracja jest prosta, szybka i bezpłatna.

Reklama

Przejrzyj zasięgi serwisu epodatnik.pl od dnia jego uruchomienia. Zobacz profil przeciętnego użytkownika serwisu. Sprawdź szczegółowe dane naszej bazy mailingowej. Poznaj dostępne formy reklamy: display, mailing, artykuły sponsorowane, patronaty, reklama w aktywnych formularzach excel.

czytaj

O nas

epodatnik.pl to źródło aktualnej i rzetelnej informacji podatkowej. epodatnik.pl to jednak przede wszystkim źródło niezależne. Niezależne w poglądach od aparatu skarbowego, od wymiaru sprawiedliwości, od inwestorów kapitałowych, od prasowego mainstreamu.

czytaj

Regulamin

Publikacje mają charakter informacyjny. Wydawca dołoży starań, aby informacje prezentowane w serwisie były rzetelne i aktualne. Treści prezentowane w serwisie stanowią wyraz przekonań autorów publikacji, a nie źródło prawa czy urzędowo obowiązujących jego interpretacji.

czytaj