Z przedstawionego stanu faktycznego wynika, iż w chwilii obecnej Spółka finalizuje zawarcie umowy z kontrahentem (spółką prawa szwajcarskiego). Spółka i kontrahent należą do tej samej grupy kapitałowej. We wspomnianej umowie Spółka zobowiązuje się dystrybuować na terytorium kraju towary produkowane przez kontrahenta po cenach wspólnie z nim ustalonych. Strona zobowiązuje się również do określonych w umowie zachowań o charakterze marketingowym i obsługi klientów (ma dostosować swoje standardy w tym zakresie do strategii kontrahenta).

Spółkę obowiązują ceny zakupu oraz ceny odsprzedaży uzgodnione z kontrahentem, odpowiadające istniejącej w grupie kapitałowej polityce cen transferowych. Konsekwencją obowiązywania powyższej polityki jest ograniczenie ze strony Spółki (dystrybutora) w zakresie stosowania narzędzi promocyjnych (np. w dziedzinie polityki cenowej, dodatkowych upustów dla klientów, itd.), którymi ona dysponuje. W rezultacie w celu ograniczenia ryzyka prowadzonej działałalności dystrybucyjnej oraz wsparcia rozpoczynających się przedsięwzięć (cechujących sie dłuższym okresem zwrotu z inwestycji lub wykazujących okresowe straty spółek dystrybucyjnych) przedmiotowa umowa przewiduje również częściowe dofinansowanie wybranych wydatków ponoszonych przez Spółkę (dystrybutora), w sytuacji gdy uzgodnione z kontrahentem wskaźniki rentowności nie zostaną osiągnięte lub, gdy pula określonych wydatków Spółki (dystrybutora) związanych z prowadzoną przez niego dystrybucją produktów kontrahenta przekroczy uzgodniony z nim limit.

Na mocy zawartej umowy kontrahent zobowiązał się do wypłaty dotacji, której wysokość została określona jako wartość kosztów promowania towaru wykraczających poza pułap wyznaczony w odniesieniu do przychodów ze sprzedaży towarów kontrahenta, a także do wypłaty dotacji na sfinansowanie kontynuacji promocji.

W przekonaniu Spółki, umowa jednoznacznie wskazuje, że zapłata określonych kwot nie jest zapłatą za świadczenie usługi. Zapłata kwot dotacji jest zależna jedynie od zaistnienia faktów powodujących powstanie straty, która ma być pokryta. Spółka stoi na stanowisku, iż otrzymane środki pieniężne nie stanowią wynagorodzenia za usługę.

Ustosunkowując się do stanowiska Spółki Naczelnik Drugiego Mazowieckiego Urzędu Skarbowego w Warszawie stwierdza, co następuje.

Zgodnie z art. 5 ust. 1 pkt 1 ustawy z dnia 11 marca 2004 r. o podatku od towarów i usług (Dz. U. Nr 54 poz. 535 ze zm.) opodatkowaniu podatkiem od towarów i usług podlega odpłatna dostawa towarów i odpłatne świadczenie usług na terytorium kraju. Ponadto z art. 5 ust. 2 ww. ustawy wynika, że czynności, o których mowa wyżej, podlegają opodatkowaniu niezależnie od tego, czy zostały wykonane z zachowaniem warunków oraz form określonych przypisami prawa. Z kolei art. 8 ust. 1 stanowi, iż przez świadczenie usług, o którym mowa w art. 5 ust. 1 pkt 1, rozumie się każde świadczenie na rzecz osoby fizycznej, osoby prawnej lub jednostki organizacyjnej niemającej osobowości prawnej, które nie stanowi dostawy towarów w rozumieniu art. 7, w tym również:

przeniesienie praw do wartości niematerialnych i prawnych, bez względu na formę, w jakiej dokonano czynności prawnej;

zobowiązanie do powstrzymania się od dokonania czynności lub tolerowania czynności lub sytuacji;

świadczenie usług zgodnie z nakazem organu władzy publicznej lub podmiotu działającego w jego imieniu lub nakazem wynikającym z mocy prawa.

Zakres pojęciowy świadczenia ma charakter dopełniający definicję dostawy towarów zawartą w art. 7 ustawy o VAT i jest wyrazem realizacji zasady powszechności opodatkowania podatkiem od towarów i usług wszelkich transakcji wykonywanych przez podatników w ramach prowadzonej przez nich działalności gospodarczej. Należy wskazać, iż usługi są traktowane przez ustawodawcę podatkowego bardzo szeroko; pod pojęciem tym należy rozumieć zarówno każde zachowanie, jak i zaniechanie. Warunkiem opodatkowania jest samo faktyczne zachowanie podatnika, wykonywanie czynności czy udostępnienie własnej rzeczy do korzystania innej osobie, jeśli – rzecz jasna – stanowi ono źródło stałych korzyści. Do uznania danej czynności za usługę konieczne jest istnienie zidentyfikowanego odbiorcy usługi, beneficjenta danej czynności. Podkreślić należy, iż zgodnie ze stanowiskiem Europejskiego Trybunału Sprawiedliwości (wyrażonym w szeregu orzeczeniach np. C-16/93, C-89/81 C-154/80, C-498/99) za świadczenie usług za wynagrodzeniem, a więc czynność podlegającą opodatkowaniu uważane mogą być takie tylko sytuacje, w których istnieje bezpośredni związek pomiędzy daną czynnością a otrzymywanym z tytułu tej czynności wynagrodzeniem. W orzeczniu C-154/80 Trybunał stwierdził, że podstawą opodatkowania z tytułu wykonania usługi "jest wszystko, co stanowi wynagrodzenie za usługę i że usługa jest tym samym opodatkowana tylko w sytuacji, jeżeli istnieje bezpośredni związek pomiędzy świadczoną usługą i otrzymywanym wynagodzeniem". Ów związek musi mieć charkter przyczynowy. Należy zauważyć, iż czynnik odpłatności jest szeroko akcentowany w orzecznictwie ETS jako element, który często przesądza o istnieniu czynności opodatkowanej lub jej braku. Bezpośredni związek pomiędzy świadczeniem a otrzymanym wynagrodzeniem istnieje wówczas, gdy jest możliwa bezpośrednia i jasno zindywidualizowana korzyść na rzecz świadczącego daną usługę. Zatem, aby ustalić zasady opodatkowania danej czynności w zamian za wynagrodzenie, niezbędne jest rozstrzygnięcie, czy ta czynność skutkuje uzyskaniem bezpośrednich korzyści przez wypłacającego.

Z przedstawionego we wniosku stanu faktycznego wynika, iż Spółka otrzymuje dotację (dofinansowanie), której wysokość została określona jako wartość kosztów promowania towaru wykraczających poza pułap wyznaczony w odniesieniu do przychodów ze sprzedaży towarów kontrahenta, a także dotację na sfinansowanie kontynuacji promocji. Jednocześnie podkreślić należy, iż Spółka zobowiązała się do określonych w umowie zachowań o charakterze marketingowym i promocyjnym, polegających na dostosowaniu swoich standardów do strategii kontrahenta. Spółka zobowiązuje się np. ograniczyć swoją dowolność w stosowaniu narzędzi promocyjnych w swojej działalności. Zatem wypłata ww. środków pieniężnych jest ściśle związana z uzyskaniem bezpośrednich korzyści przez wypłacającego. W ocenie Naczelnika tutejszego Urzędu, otrzymane środki pieniężne od podmiotu zagranicznego stanowią wynagrodzenie z tytułu świadczenia konkretnej usługi opodatkowanej podatkiem VAT, tj. usługi o charakterze marketingowym i promocyjnym. W rezultacie należy uznać, iż w danym przypadku mamy do czynienia z odpłatnym świadczeniem usług. Tym samym nie ulega wątpliwości, iż przedmiotowe środki pieniężne nie bedą stanowiły dla Spółki dotacji (dofinansowania).

Pozostałe zagadnienia przedstawione we wniosku zawarto w odrębnym postanowieniu.

Niniejsza interpretacja dokonana została dla konkretnego stanu faktycznego zawartego we wniosku oraz w oparciu o stan prawny obowiązujący w tym stanie faktycznym, z zastrzeżeniami wynikającymi z art. 14a, 14b oraz 14c ustawy Ordynacja podatkowa.

Na postanowienie – na podstawie art. 14a § 4 w związku z art. 236 § 2 pkt 1 ustawy Ordynacja podatkowa służy Stronie prawo wniesienia zażalenia do Dyrektora Izby Skarbowej w Warszawie, za pośrednictwem Naczelnika tut. Urzędu, w terminie 7 dni od dnia doręczenia postanowienia. Zażalenie na postanowienie organu podatkowego powinno zawierać zarzuty przeciw postanowieniu oraz uzasadnienie przyczyn uznania interpretacji zawartej w niniejszym postanowieniu za niewłaściwą.