INTERPRETACJA INDYWIDUALNA

Na podstawie art. 14b § 1 i § 6 ustawy z dnia 29 sierpnia 1997 r. Ordynacja podatkowa (t. j. Dz. U. z 2005 r. Nr 8, poz. 60 ze zm.) oraz § 7 rozporządzenia Ministra Finansów z dnia 20 czerwca 2007 r. w sprawie upoważnienia do wydawania interpretacji przepisów prawa podatkowego (Dz. U. Nr 112, poz. 770) Dyrektor Izby Skarbowej w Warszawie działając w imieniu Ministra Finansów stwierdza, że stanowisko przedstawione we wniosku z dnia 09.10.2007 r. (data wpływu 12.10.2007 r.) o udzielenie pisemnej interpretacji przepisów prawa podatkowego dotyczącej podatku dochodowego od osób fizycznych w zakresie określenia momentu powstania przychodu - jest nieprawidłowe.

UZASADNIENIE

W dniu 12.10.2007 r. został złożony ww. wniosek o udzielenie pisemnej interpretacji przepisów prawa podatkowego w indywidualnej sprawie dotyczącej podatku dochodowego od osób fizycznych w zakresie w zakresie określenia momentu powstania przychodu.

W przedmiotowym wniosku został przedstawiony stan faktyczny:

Wnioskodawca prowadzi działalność polegającą na wynajmie. Wg zawartych umów przedmiot najmu określony jest jako: „część nieruchomości gruntowej Wynajmującego, oznaczonej na planie podziału stanowisk handlowych targowiska Wynajmującego jako stanowisko/a nr ... „. Umowy zawierane są na czas nieokreślony z możliwością wypowiedzenia przez każdą ze stron z zachowaniem miesięcznego okresu wypowiedzenia. Zapis w umowie dotyczący płatności czynszu brzmi: „czynsz najmu płatny jest z góry w dniach od 15 do 28 każdego miesiąca za miesiąc następny na podstawie faktury wystawionej przez Wynajmującego (...). Najemcy regulują należności terminowo. Przykładowo: 25 stycznia br. najemca opłaca czynsz zgodnie z umową, tj. za luty, firma wystawia fakturę VAT dokumentującą tą wpłatę i do podatku dochodowego wskazuje ją jako przychód stycznia na podstawie art. 14 ust. 1c ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych.

W dniu 25 stycznia br. najemca reguluje czynsz zgodnie z umową - tj. za luty i jednocześnie wnosi opłaty na poczet kolejnych miesięcy, a które to opłaty nie są jeszcze wymagalne na podstawie umowy – tj. za marzec i kwiecień. Wnioskodawca 25 stycznia wystawia trzy faktury VAT z datą sprzedaży 25.01. i z opisem zawierającym nazwę miesiąca, za który wnoszony jest czynsz.

Wnioskodawca do lipca bieżącego roku traktował takie wpłaty na poczet przyszłych miesięcy jako przychody w miesiącu uregulowania płatności (wg. podanego przykładu wpłata na poczet czynszu za marzec i kwiecień była uznana za przychód stycznia) na podstawie art. 14 ust. 1c ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych.

Jednak z powodu wątpliwości co do powyższego sposobu kwalifikacji przychodu, w miesiącu sierpniu wpłaty czynszów za kolejne miesiące (kolejne po miesiącu, za który obowiązek płatności wynikał z umowy najmu) zostały potraktowane jak zaliczki na podstawie art. 14 ust. 3 pkt. 1 ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych nie zostały zaliczone do przychodów podatkowych sierpnia.

Jednocześnie pismem z dnia 17.12.2007 r. (data wpływu 24.12.2007 r.) będącym odpowiedzią na wezwanie organu Nr IPPB1/415-251/07-2/AM z dnia 05.12.2007 r., firma X Sp. j. wyjaśniła, iż pomyłkowo podała we wniosku ORD-IN jako wnioskodawcę ww. spółkę zamiast prawidłowo Pana … wspólnika tej spółki.

W związku z powyższym zadano następujące pytania:

1. Czy prawidłowe jest ustalanie momentu uzyskania przychodu dla należności regulowanych przez kontrahentów zgodnie z postanowieniami umów najmu, tj. do 28-go dnia bieżącego miesiąca za miesiąc następny wg art. 14 ust. 1c tj. na dzień uregulowania należności i dzień wystawienia faktury jednocześnie, czy na podstawie art. 14 ust. 1 e interpretując zapisy w umowie jako wskazujące na jednomiesięczny okres rozliczeniowy...
2. Czy w przypadku dokonywania przez najemców, poza opłatą bieżącej należności, wpłat na poczet czynszów za dalsze miesiące niż wynikające z umów najmu w celu ustalenia momentu ujęcia przychodów ma zastosowanie art. 14 ust 1c ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych czyli uznanie przychodu w dacie wystawienia faktury i zapłaty należności czy, art. 14 ust. 1e, uznając, że firma rozlicza usługi w okresach rozliczeniowych czy art. 14 ust. 3 pkt. 1 tj. uznając wpłatę za zaliczkę, która zostanie zaliczona do przychodów podatkowych w miesiącu wykonania usługi...

Odpowiedź na pytanie pierwsze stanowi przedmiot niniejszej interpretacji indywidualnej. Wniosek Pana w zakresie pytania drugiego zostanie rozpatrzony odrębną interpretacją.

W zakresie pytania pierwszego wnioskodawca uważa, że umowy najmu z realizacji których uzyskuje przychód, traktowane są dla celów podatkowych jako świadczenie ciągłe. W zawartych umowach najmu nie określa się okresu rozliczeniowego. W związku z tym uważa, że nie ma tu zastosowania przepis art. 14 ust. 1 e. Spółka uznaje przychód podatkowy w miesiącu zapłaty czynszu, który płacony jest z góry w określonym terminie wynikającym z umowy za miesiąc następny - stosując art. 14 ust. 1c - czyli momentem rozpoznania przychodu z tytułu najmu jest miesiąc zapłaty należności za czynsz i wystawienia faktury. Zdaniem wnioskodawcy, sformułowanie w umowach najmu, iż płatność ustalona jest z góry za usługę najmu powoduje, że czynsz jest wymagalny w określonym terminie płatności, wówczas przychód następuje w momencie uregulowania należności.

Na tle przedstawionego stanu faktycznego, stwierdzam, co następuje.

Zgodnie z zasadą ogólną, określoną przez art. 14 ust. 1e ustawy z dnia 26 lipca 1991r. o podatku dochodowym od osób fizycznych (t. j. Dz. U. z 2000 r. Nr 14, poz. 176 ze zm.), w brzmieniu obowiązującym od 01.01.2007 r., jeżeli strony ustalą, że usługa jest rozliczana w okresach rozliczeniowych, za datę powstania przychodu uznaje się ostatni dzień okresu rozliczeniowego określonego w umowie lub na wystawionej fakturze, nie rzadziej niż raz w roku.

Zatem, w sytuacji, gdy postanowienia umowy, która jest wykonywana stale, w dłuższym – określonym bądź nieokreślonym czasie, przewidują, iż wynagrodzenie wypłacane będzie w okresach rozliczeniowych, to przychód z tytułu usług wykonywanych w ramach tej umowy powstaje zawsze w ostatnim dniu okresu wskazanego w umowie (lub na fakturze) jako okres rozliczeniowy.

Należy zauważyć ponadto, że przepisy podatkowe nie definiują pojęcia usług ciągłych. Istotną okolicznością w tym wypadku świadczącą o momencie powstania przychodu jest określenie w łączącej strony umowie lub na wystawionej fakturze, jakiego okresu dotyczy czynność będąca jej przedmiotem. Wynika z tego, że określenie okresu rozliczeniowego pozostaje wyłącznie w gestii stron, które łączy stosunek cywilnoprawny.

Wobec powyższego, data powstania przychodu zależy od postanowień umowy co do terminu dokonywania rozliczeń, a nie od daty wykonania świadczenia lub wystawienia faktury.

Z analizy stanu faktycznego przedstawionego we wniosku wynika, iż znajduje w tej sprawie zastosowanie powołany art. 14 ust. 1 e ww. ustawy, zatem za datę powstania przychodu należy uznać dzień okresu rozliczeniowego określonego w umowie. W sytuacji gdy umowa przewiduje, że czynsz najmu płatny jest z góry w dniach od 15 do 28 każdego miesiąca za miesiąc następny na podstawie faktury wystawionej przez Wynajmującego to dniem powstania przychodu Wnioskodawcy będzie zawsze ostatni dzień okresu rozliczeniowego tj. 28 dzień każdego miesiąca.

W świetle obowiązującego stanu prawnego stanowisko wnioskodawcy w sprawie oceny prawnej przestawionego stanu faktycznego uznaje się za nieprawidłowe.

Interpretacja dotyczy zaistniałego stanu faktycznego przedstawionego przez wnioskodawcę i stanu prawnego obowiązującego w dacie zaistnienia zdarzenia w przedstawionym stanie faktycznym.

Stronie przysługuje prawo do wniesienia skargi na niniejszą interpretację przepisów prawa podatkowego z powodu jej niezgodności z prawem. Skargę wnosi się do Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego w Warszawie, ul. Jasna 2/4, 00-013 Warszawa po uprzednim wezwaniu na piśmie organu, który wydał interpretację w terminie 14 dni od dnia, w którym skarżący dowiedział się lub mógł się dowiedzieć o jej wydaniu – do usunięcia naruszenia prawa (art. 52 § 3 ustawy z dnia 30 sierpnia 2002 r. Prawo o postępowaniu przed sądami administracyjnymi – Dz. U. Nr 153, poz. 1270 ze zm.). Skargę do WSA wnosi się (w dwóch egzemplarzach – art. 47 ww. ustawy) w terminie trzydziestu dni od dnia doręczenia odpowiedzi organu na wezwanie do usunięcia naruszenia prawa, a jeżeli organ nie udzielił odpowiedzi na wezwanie, w terminie sześćdziesięciu dni od dnia wniesienia tego wezwania (art. 53 § 2 ww. ustawy).

Skargę wnosi się za pośrednictwem organu, którego działanie lub bezczynność są przedmiotem skargi (art. 54 § 1 ww. ustawy) na adres: Dyrektor Izby Skarbowej w Warszawie, Biuro Krajowej Informacji Podatkowej w Płocku, ul. 1 Maja 10, 09-402 Płock.