INTERPRETACJA INDYWIDUALNA

Na podstawie art. 14b § 1 i § 6 ustawy z dnia 29 sierpnia 1997 r. Ordynacja podatkowa (t. j.: Dz. U. z 2005 r. Nr 8, poz. 60 ze zm.) oraz § 4 rozporządzenia Ministra Finansów z dnia 20 czerwca 2007 r. w sprawie upoważnienia do wydawania interpretacji przepisów prawa podatkowego (Dz. U. z 2007 r. Nr 112, poz. 770) Dyrektor Izby Skarbowej w Bydgoszczy działając w imieniu Ministra Finansów stwierdza, że stanowisko przedstawione we wniosku z dnia 8 października 2007 r. (data wpływu 15 października 2007 r.) o udzielenie pisemnej interpretacji przepisów prawa podatkowego dotyczącej podatku dochodowego od osób fizycznych w zakresie zwolnienia od podatku dochodowego dopłat do wypoczynku dzieci i młodzieży do lat 18 - jest nieprawidłowe.

UZASADNIENIE

W dniu 15 października 2007 r. został złożony ww. wniosek o udzielenie pisemnej interpretacji przepisów prawa podatkowego dotyczącej podatku dochodowego od osób fizycznych w zakresie zwolnienia od podatku dochodowego dopłat do wypoczynku dzieci i młodzieży do lat 18 .

W przedmiotowym wniosku przedstawiono następujący stan faktyczny.

Wnioskodawca, zgodnie z regulaminem zakładowego funduszu świadczeń socjalnych, dofinansowuje swoim pracownikom wypoczynek dla dzieci i młodzieży. Dopłata następuje na podstawie faktur, wystawionych przez różne podmioty gospodarcze krajowe jak i zagraniczne, ośrodki wczasowe, biura podróży, gospodarstwa agroturystyczne i tym podobne. W nazwie usługi na fakturach przedstawionych w Firmie wpisywane są różne tytuły np.:

1. za pobyt trzech osób w okresie od … do,
2. usługa turystyczna,
3. za pobyt od … do …, wyżywienie i zakwaterowanie

Każdorazowo na fakturze wymienione są dane pracownika i jego członków rodziny, w tym małoletnich dzieci.

W związku z powyższym zadano następujące pytania.

Czy wobec różnych opisów usług w fakturach, do wyszczególnionych w art. 21 ust. 1 pkt 78 ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych form wypoczynku można zaliczyć różne jego rodzaje np. pobyt na wczasach krajowych i zagranicznych, pobyt wypoczynkowy połączony z przelotem samolotem, przejazdem autokarem lub pociągiem, usługę hotelową, pobyt hotelowy, usługę turystyczną, imprezę turystyczną, usługę noclegową i gastronomiczną, wynajem pokoi, noclegi, zakwaterowanie i wyżywienie itp.

Zatem, czy dofinansowanie do wyżej opisanych form wypoczynku małoletnich dzieci mogłoby być zwolnione od podatku od osób fizycznych i jakie cechy powinien nosić właściwy dla omawianego zwolnienia dokument (np. jak powinna być opisana usługa na fakturze)...

Zdaniem Wnioskodawcy w katalogu form wypoczynku, zawartym w art. 21 ust. 1 pkt 78 wymienione są pojęcia (np. wczasy), które swym znaczeniem mogą obejmować same w sobie również inne formy wypoczynku. Odwołując się do powszechnego znaczenia w języku polskim, wyraz „wczasy” oznacza wypoczynek w czasie urlopu poza miejscem zamieszkania, zorganizowany przez zakład pracy, zrzeszenie, biuro turystyczne, gospodarstwo agroturystyczne lub pracownika, który samodzielnie wykupuje dla rodziny usługę wypoczynkową. Jeśli tak rozumiane formy wypoczynku można by uznać za wypoczynek na wczasach, o którym stanowi ustawodawca, to wówczas istniałaby dla Firmy – czego oczekują pracownicy podstawa do zwolnienia od podatku dochodowego od osób fizycznych z tytułu otrzymanej dopłaty na wypoczynek małoletniego dziecka.

Na tle przedstawionego stanu faktycznego, stwierdzam co następuje.

Zgodnie z treścią art. 21 ust. 1 pkt 78 ustawy z dnia 26 lipca 1991 r. ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych (t. j.: Dz. U. z 2000 r. Nr 14, poz. 176 z późniejszymi zmianami) wolne od podatku dochodowego są dopłaty do: wypoczynku zorganizowanego przez podmioty prowadzące działalność w tym zakresie, w formie wczasów, kolonii, obozów i zimowisk, w tym również połączonego z nauką, pobytu na leczeniu sanatoryjnym, w placówkach leczniczo-sanatoryjnych, rehabilitacyjno-szkoleniowych i leczniczo-opiekuńczych, oraz przejazdów związanych z tym wypoczynkiem i pobytem na leczeniu - dzieci i młodzieży do lat 18:

1. z funduszu socjalnego, zakładowego funduszu świadczeń socjalnych oraz zgodnie z odrębnymi przepisami wydanymi przez właściwego ministra niezależnie od ich wysokości,
2. z innych źródeł - do wysokości nie przekraczającej w roku podatkowym kwoty 760 zł.

Z brzmienia ww. przepisu wynika, że dopłaty do wypoczynku podlegają zwolnieniu od podatku dochodowego, jeżeli spełnione są łącznie następujące warunki:

1. wypoczynek powinien być zorganizowany,
2. organizatorem wypoczynku musi być podmiot prowadzący działalność w tym zakresie,
3. wypoczynek powinien przybrać formę: wczasów, kolonii, obozu lub zimowiska, w tym również połączonego z nauką, pobytu na leczeniu sanatoryjnym, w placówkach leczniczo-sanatoryjnych, rehabilitacyjno-szkoleniowych i leczniczo-opiekuńczych,
4. dopłata powinna dotyczyć dzieci i młodzieży uczestniczącej w wypoczynku, które nie ukończyły 18-tego roku życia.

Dopłaty do wypoczynku, które spełniają łącznie ww. warunki i są finansowane z zakładowego funduszu świadczeń socjalnych podlegają w całości zwolnieniu od opodatkowania podatkiem dochodowym, natomiast w przypadku sfinansowania z innych źródeł zwolnienie przysługuje do wysokości nie przekraczającej w roku podatkowym kwoty 760 zł.

Wskazanie przez ustawodawcę w ww. przepisie czterech form wypoczynku oznacza, że nie każda dopłata do wypoczynku może korzystać ze zwolnienia, a tylko ta, która związana była z wypoczynkiem zorganizowanym przybierającym postać wczasów, kolonii, obozu lub zimowiska. Ustawodawca jednoznacznie określił katalog zwolnień, a także wymóg dla organizatorów tego wypoczynku, co powoduje, że tylko dopłaty do wypoczynku zorganizowanego przez podmioty prowadzące działalność w tym zakresie korzystają ze zwolnienia, o którym mowa wyżej.

Wprowadzając obowiązek zorganizowania wypoczynku przez podmioty prowadzące działalność w tym zakresie, ustawodawca nie sprecyzował bliżej tego pojęcia. Powołany przepis nie wskazuje czy ma być to podmiot, który świadczy usługi wypoczynkowe w ramach prowadzonej działalności gospodarczej, czy podmiot zajmujący się statutowo tego typu działalnością. Istotne jest to, czy tego typu wypoczynek organizowany jest zgodnie ze specjalnymi regulacjami dotyczącymi organizowania wypoczynku dla dzieci i młodzieży.

Tak więc, zasadnicze znaczenie ma formalno - prawne umocowanie danego podmiotu do wykonywania czynności związanych z organizowaniem wypoczynku, określone w dokumentach stanowiących podstawę funkcjonowania danego podmiotu.

Stosownie do § 2 rozporządzenia Ministra Edukacji Narodowej z dnia 21 stycznia 1997 r. w sprawie warunków jakie muszą spełniać organizatorzy wypoczynku dla dzieci i młodzieży szkolnej, a także zasad jego organizowania i nadzorowania (Dz. U. Nr 12, poz. 67 ze zm.) organizatorami wypoczynku mogą być szkoły i placówki, osoby prawne i fizyczne, a także jednostki organizacyjne nie posiadające osobowości prawnej. Wypoczynek może być zorganizowany w formach wypoczynku wyjazdowego np. w formie kolonii, obozów, zimowisk i innych formach wypoczynku w miejscu zamieszkania (np. półkolonie, wczasy w mieście).

Natomiast wszelkie dopłaty do innych form wypoczynku, w tym wypoczynku organizowanego „na własną rękę” przez rodziców (pracowników) i związanego z tym pobytu dzieci w hotelach, pensjonatach, domach wczasowych, gospodarstwach agroturystycznych, wynajmowanych pokojach nie korzystają ze zwolnienia od podatku dochodowego od osób fizycznych.

W przypadku, gdy dofinansowanie dotyczy przelotu samolotem, przejazdu autokarem, pociągiem, usługi hotelowej, pobytu hotelowego, usługi turystycznej, imprezy turystycznej, usługi noclegowej i gastronomicznej, wynajmu pokoi, noclegu, brak jest podstaw do zastosowania zwolnienia od podatku dofinansowania wypoczynku dzieci i młodzieży do lat 18, gdyż w takich sytuacjach nie są spełnione wszystkie przesłanki o których mowa w art. 21 ust. 1 pkt 78 ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych.

Tego rodzaju usługi, świadczone przez różne podmioty np. hotele nie stanowią bowiem takiej formy wypoczynku jaką są wczasy, obóz, kolonie lub zimowisko. W związku z tym dofinansowanie zakupionych usług hotelowych, noclegowych itp. podlega opodatkowaniu jako przychód ze stosunku pracy.

Należy pokreślić, iż – zgodnie ze stanowiskiem utrwalonym zarówno w orzecznictwie, jak i w doktrynie prawa – zwolnienia podatkowe stanowią wyłom od zasady powszechności opodatkowania oraz mają charakter przywileju, z którego podatnik ma prawo, a nie obowiązek korzystania; muszą one być zatem interpretowane bez dokonywania wykładni rozszerzającej, a także zawężającej danego przepisu prawa podatkowego. Nadto przy wszelkiej interpretacji przepisów prawa podatkowego i próbach odkodowania zawartych w nich norm prawnych należy posługiwać się przede wszystkim wykładnią językową.

Aby zatem zastosować omawiane zwolnienie wypoczynek dziecka powinien przybrać jedną z czterech form, tj. wczasów, obozu, kolonii lub zimowiska i winien być zorganizowany przez uprawnione do tego podmioty.

Niezbędnym do zastosowania zwolnienia z art. 21 ust. 1 pkt 78 ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych jest posiadanie dokumentu (faktury VAT, rachunku, dowodu wpłaty KP, przelewu bankowego), z którego będzie wynikało co najmniej: nazwa i adres podmiotu prowadzącego działalność w zakresie organizacji wypoczynku, na rzecz którego wpłata została dokonana (w razie wątpliwości należy zwrócić się do z zapytaniem do usługodawcy, czy świadczy usługi wypoczynkowe w ramach prowadzonej działalności gospodarczej, lub czy zajmuje się statutowo tego typu działalnością), tytuł zapłaty (tj. zapłata za wczasy, kolonie, obóz lub zimowisko), imię i nazwisko dziecka korzystającego z zorganizowanej formy wypoczynku, imię i nazwisko osoby dokonującej zapłaty, kwotę i datę dokonania zapłaty).

Na pracowniku ciąży obowiązek przedłożenia stosownych dowodów i udowodnienia prawa do zwolnienia.

Ponadto wskazać należy, iż omawiane zwolnienie wynikające z art. 21 ust. 1 pkt 78 ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych ma zastosowanie również w przypadku, gdy wypoczynek organizowany jest równocześnie dla dzieci i rodziców. Jednakże zwolnieniu od opodatkowania podlega tylko ta część wydatku, która dotyczy dzieci i młodzieży do lat 18.

Przedstawiając powyższe tutejszy organ stwierdza, iż nieprawidłowe jest stanowisko Wnioskodawcy, zgodnie z którym użyte w przepisie art. 21 ust. 1 pkt 78 ustawy pojęcie „wczasy” należy rozumieć szeroko, również jako wypoczynek zorganizowany przez pracownika. Wczasy, zgodnie ze Słownikiem Języka Polskiego (Wydawnictwo Naukowe PWN) to wypoczynek, którego organizatorzy za opłatą zapewniają noclegi, wyżywienie, a niekiedy także rozrywki. Nie każda opłata za usługę wypoczynkową będzie więc opłatą za wczasy. W celu zastosowania zwolnienia należy zatem - w oparciu o przedstawione uprzednio kryteria - ocenić każdorazowo indywidualną sytuację pracownika.

Interpretacja dotyczy stanu faktycznego przedstawionego przez Wnioskodawcę i stanu prawnego obowiązującego w dacie zaistnienia zdarzenia w przedstawionym stanie faktycznym.

Złożenie przez Wnioskodawcę fałszywego oświadczenia, że elementy stanu faktycznego objęte wnioskiem o wydanie interpretacji w dniu złożenia wniosku nie są przedmiotem toczącego się postępowania podatkowego, kontroli podatkowej, postępowania kontrolnego organu kontroli skarbowej oraz że w tym zakresie sprawa nie została rozstrzygnięta co do jej istoty w decyzji lub postanowieniu organu podatkowego lub organu kontroli skarbowej powoduje, że niniejsza interpretacja indywidualna nie wywołuje skutków prawnych (art. 14b § 4 Ordynacji podatkowej).

Stronie przysługuje prawo do wniesienia skargi na niniejszą interpretację przepisów prawa podatkowego z powodu jej niezgodności z prawem. Skargę wnosi się do Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego w Warszawie, ul. Jasna 2/4, 00-013 Warszawa po uprzednim wezwaniu na piśmie organu, który wydał interpretację w terminie 14 dni od dnia, w którym skarżący dowiedział się lub mógł się dowiedzieć o jej wydaniu – do usunięcia naruszenia prawa (art. 52 § 3 ustawy z dnia 30 sierpnia 2002 r. Prawo o postępowaniu przed sądami administracyjnymi – Dz. U. Nr 153, poz. 1270 ze zmianami). Skargę do WSA wnosi się (w dwóch egzemplarzach – art. 47 ww. ustawy) w terminie trzydziestu dni od dnia doręczenia odpowiedzi organu na wezwanie do usunięcia naruszenia prawa, a jeżeli organ nie udzielił odpowiedzi na wezwanie, w terminie sześćdziesięciu dni od dnia wniesienia tego wezwania (art. 53 § 2 ww. ustawy).

Skargę wnosi się za pośrednictwem organu, którego działanie lub bezczynność są przedmiotem skargi (art. 54 § 1 ww. ustawy) na adres: Izba Skarbowa w Bydgoszczy Biuro Krajowej Informacji Podatkowej w Toruniu, ul. Św. Jakuba 20, 87-100 Toruń.