INTERPRETACJA INDYWIDUALNA

Na podstawie art. 14b § 1 i § 6 ustawy z dnia 29 sierpnia 1997 r. Ordynacja podatkowa (t. j. Dz. U. z 2005 r. Nr 8, poz. 60 ze zm.) oraz § 5 rozporządzenia Ministra Finansów z dnia 20 czerwca 2007r. w sprawie upoważnienia do wydawania interpretacji przepisów prawa podatkowego (Dz. U. z 2007 r. Nr 112 poz. 770) Dyrektor Izby Skarbowej w Katowicach działając w imieniu Ministra Finansów stwierdza, że stanowisko Pana P., przedstawione we wniosku z dnia 13 listopada 2007r. (data wpływu do tut. Biura – 19 listopada 2007r.), uzupełnionym w dniu 27 grudnia 2007r. o udzielenie pisemnej interpretacji przepisów prawa podatkowego w części dotyczącej podatku dochodowego od osób fizycznych w zakresie skutków podatkowych nabycia kolejnego (drugiego) samochodu, wykorzystywanego w prowadzonej przez wnioskodawcę pozarolniczej działalności gospodarczej – jest prawidłowe.

UZASADNIENIE

W dniu 19 listopada 2007r. wpłynął do tut. Biura ww. wniosek o udzielenie pisemnej interpretacji przepisów prawa podatkowego w indywidualnej sprawie dotyczącej m. in. podatku dochodowego od osób fizycznych w zakresie skutków podatkowych nabycia kolejnego (drugiego) samochodu, wykorzystywanego w prowadzonej przez wnioskodawcę pozarolniczej działalności gospodarczej.Wniosek powyższy nie spełniał wymogów formalnych. Dlatego też pismem z dnia 12 grudnia 2007r. wnioskodawcę wezwano do jego uzupełnienia. W dniu 27 grudnia 2007r. do tut. Biura wpłynęło ww. uzupełnienie wniosku.

W przedmiotowym wniosku został przedstawiony następujący stan faktyczny:

Podatnik prowadzi jednoosobową działalność gospodarczą polegającą na:

• legalizacji, konserwacji i obsłudze podręcznego sprzętu przeciwpożarowego (gaśnice i agregaty),
• znakowaniu dróg przeciwpożarowych i ewakuacyjnych,
• przygotowaniu obiektów budowlanych pod katem odbiorów przeciwpożarowych wymaganych do dopuszczenia obiektów do użytkowania,
• sprzedaży gaśnic i oznakowań przeciwpożarowych.
  
  

Nie zatrudnia żadnego pracownika, wszystkie usługi wykonuje samodzielnie w ramach prowadzonej działalności gospodarczej.W celu wykonywania usług wnioskodawca nabył w 2006 roku samochód dostawczy, w którym przewozi wszelkie urządzenia i narzędzia służące mu profesjonalnemu wykonywaniu oferowanych usług. Samochód ten jest ujęty w ewidencji środków trwałych i amortyzowany. W dniu 1 października 2007r. podatnik zakupił na potrzeby wykonywanej działalności gospodarczej samochód osobowy (zarejestrowany jako ciężarowy). Zakupu dokonał na podstawie umowy kupna – sprzedaży z osobą fizyczną. Zakup samochodu jest współfinansowany poprzez kredyt na podstawie umowy z Fundacją R. Ta instytucja jest też wpisana (na podstawie umowy przewłaszczenia) jako właściciel do dowodu rejestracyjnego.

Samochód ten będzie wykorzystywany do następujących celów:

• wizyty u klientów w sprawie ofert,
• umieszczenie na samochodzie reklamy oferowanych usług,
• wyjazdy do klientów w sprawach dotyczących prostych przeglądów gaśnic,
• wyjazdy do klientów w sprawach szkoleń p. poż,
• wyjazdy związane ze szkoleniami,
• wyjazdy do klientów związane z przekazywaniem dokumentów finansowych i protokołów.
  
  

W związku z powyższym zadano następujące pytanie:

Czy można zaliczyć do kosztów uzyskania przychodów amortyzację, koszty paliwa, koszty napraw i obsługi (np. sprzątanie, regulacja i konserwacja klimatyzacji, wymiana żarówek, wycieraczek, przeglądy techniczne, awaryjne holowanie oraz inne usługi związane z utrzymaniem pojazdy), koszty zakupu części i akcesoriów zakupionego samochodu osobowego wykorzystywanego do prowadzenia działalności gospodarczej, pomimo posiadania drugiego samochodu dostawczego również wykorzystywanego w prowadzonej działalności gospodarczej oraz zawarcia umowy przewłaszczenia w celu finansowania zakupu...

Zdaniem wnioskodawcy na podstawie przepisów zawartych w ustawie o podatku dochodowym od osób fizycznych należy stwierdzić, iż kosztem uzyskania przychodu są wydatki służące bezpośrednio lub pośrednio uzyskaniu przychodów. Niewątpliwie raty amortyzacyjne jak i pozostałe koszty eksploatacji, naprawy i obsługi samochodu służą uzyskaniu przychodu, a nawet w skumulowanym rachunku ekonomicznym zmniejszają koszty (niższe koszty eksploatacji na 1 kilometr w porównaniu z wykorzystywanym już samochodem dostawczym). Dodatkowo ustawa nie wymienia kosztów amortyzacji samochodu osobowego zakupionego na potrzeby prowadzonej działalności gospodarczej jako wydatki nie stanowiące kosztów uzyskania przychodu. W opisanym stanie faktycznym nie ma też znaczenia umowa przewłaszczenia zawarta z instytucją finansującą zakup, gdyż zabezpiecza ona tylko interesy pożyczkodawcy

W świetle obowiązującego stanu prawnego stanowisko wnioskodawcy w sprawie oceny prawnej przedstawionego stanu faktycznego uznaje się za prawidłowe.

Stosownie do treści art. 22 ust. 1 ustawy z dnia 26 lipca 1991 r. o podatku dochodowym od osób fizycznych (t.j. Dz. U. z 2000 r. Nr 14, poz. 176 ze zm.) kosztami uzyskania przychodów są koszty poniesione w celu osiągnięcia przychodów lub zachowania albo zabezpieczenia źródła przychodów, z wyjątkiem kosztów wymienionych w art. 23. Aby zatem dany wydatek mógł zostać zakwalifikowany do kosztów uzyskania przychodu musi spełniać łącznie następujące przesłanki:

• musi być ponoszony w celu osiągnięcia przychodu lub zachowania albo zabezpieczenia źródła przychodu;
• nie może być wymieniony w art. 23 w/w ustawy, wśród wydatków nie stanowiących kosztów uzyskania przychodów;
• musi być należycie udokumentowany.
  
  

Zgodnie z art. 22 ust. 8 ww. ustawy kosztem uzyskania przychodów są odpisy z tytułu zużycia środków trwałych oraz wartości niematerialnych i prawnych (odpisy amortyzacyjne) dokonywane wyłącznie zgodnie z art. 22a-22o, z uwzględnieniem art. 23.

W myśl art. 22a ust. 1 ww. ustawy amortyzacji podlegają, z zastrzeżeniem art. 22c, stanowiące własność lub współwłasność podatnika, nabyte lub wytworzone we własnym zakresie, kompletne i zdatne do użytku w dniu przyjęcia do używania:

1. budowle, budynki oraz lokale będące odrębną własnością,
2. maszyny, urządzenia i środki transportu,
3. inne przedmioty
   - o przewidywanym okresie używania dłuższym niż rok, wykorzystywane przez podatnika na potrzeby związane z prowadzoną przez niego działalnością gospodarczą albo oddane do używania na podstawie umowy najmu, dzierżawy lub umowy określonej w art. 23a pkt 1, zwane środkami trwałymi.
   
   

Stosownie do postanowień art. 22f ust. 5 ww. ustawy odpisów amortyzacyjnych od środków trwałych oraz wartości niematerialnych i prawnych, które zostały przewłaszczone w celu zabezpieczenia wierzytelności, w tym pożyczki lub kredytu, dokonuje dotychczasowy właściciel, w tym pożyczkobiorca lub kredytobiorca. Przewłaszczenie na zabezpieczenie jest instytucją prawa bankowego i ma na celu zabezpieczenie interesów wierzyciela. W umowie przewłaszczenia dłużnik przenosi na wierzyciela własność swej rzeczy, a wierzyciel zobowiązuje się do przeniesienia własności tej rzeczy z powrotem na dłużnika po zaspokojeniu wierzytelności. Zważywszy na treść ww. art. 22f ust. 5 ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych zauważyć należy, iż instytucja przewłaszczenia – a więc formalna zmiana właściciela dokonywana w celu zabezpieczenia wierzytelności – nie wywiera negatywnych dla podatnika skutków w przedmiocie dokonywania odpisów amortyzacyjnych. Jak bowiem stanowi ww. przepis, odpisów amortyzacyjnych dokonuje dotychczasowy właściciel, tj. w przedmiotowej sprawie wnioskodawca jako kredytobiorca.

Przepisy prawa podatkowego nie ingerują w kwestię ilości oraz rodzaju składników majątku stanowiących środki trwałe w prowadzonej przez podatnika pozarolniczej działalności gospodarczej. Podatnik sam dokonuje oceny (w granicach wskazanych cyt. powyżej przepisem art. 22 ust. 1 ww. ustawy), jakie składniki majątku są mu potrzebne w prowadzonej pozarolniczej działalności gospodarczej i w jakiej ilości. Fakt posiadania przez wnioskodawcę jednego środka transportu wpisanego do ewidencji środków trwałych nie wyklucza automatycznie możliwości posiadania w prowadzonej pozarolniczej działalności gospodarczej drugiego środka transportu oraz zaliczania do kosztów uzyskania przychodów prowadzonej pozarolniczej działalności gospodarczej jego amortyzacji oraz wydatków związanych z jego użytkowaniem.

Biorąc powyższe pod uwagę stwierdzić należy, iż jeżeli zakupiony samochód będzie wykorzystywany do prowadzenia działalności gospodarczej, w związku z czym przyczyni się do osiągnięcia przychodu lub zachowania albo zabezpieczenia źródła przychodu, to wnioskodawca może zaliczyć do kosztów uzyskania przychodów odpisy amortyzacyjne oraz koszty jego bieżących napraw, obsługi i eksploatacji bez względu na fakt, iż w celu zabezpieczenia wierzytelności finansującej zakup samochód został przewłaszczony na kredytodawcę oraz że w prowadzonej pozarolniczej działalności gospodarczej podatnik wykorzystuje już wcześniej zakupiony samochód.

Interpretacja dotyczy zaistniałego stanu faktycznego przedstawionego przez wnioskodawcę i stanu prawnego obowiązującego w dacie zaistnienia zdarzenia w przedstawionym stanie faktycznym.

Do wniosku podatnik dołączył plik dokumentów. Należy jednak zauważyć, że wydając interpretacje w trybie art. 14b Ordynacji podatkowej Dyrektor Izby Skarbowej w Katowicach działając w imieniu Ministra Finansów nie przeprowadza postępowania dowodowego w związku z czym nie jest obowiązany, ani uprawniony do ich oceny; jest związany wyłącznie opisem stanu faktycznego przedstawionym przez wnioskodawcę i jego stanowiskiem.

Stronie przysługuje prawo do wniesienia skargi na niniejszą interpretację przepisów prawa podatkowego z powodu jej niezgodności z prawem. Skargę wnosi się do Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego w Warszawie ul. Jasna 2/4, 00-013 Warszawa, po uprzednim wezwaniu na piśmie organu, który wydał interpretację w terminie 14 dni od dnia, w którym skarżący dowiedział się lub mógł się dowiedzieć o jej wydaniu – do usunięcia naruszenia prawa (art. 52 § 3 ustawy z dnia 30 sierpnia 2002 r. Prawo o postępowaniu przed sądami administracyjnymi – Dz. U. Nr 153, poz. 1270 ze zm.). Skargę do WSA wnosi się (w dwóch egzemplarzach – art. 47 ww. ustawy) w terminie trzydziestu dni od dnia doręczenia odpowiedzi organu na wezwanie do usunięcia naruszenia prawa, a jeżeli organ nie udzielił odpowiedzi na wezwanie, w terminie sześćdziesięciu dni od dnia wniesienia tego wezwania (art. 53 § 2 ww. ustawy).Skargę wnosi się za pośrednictwem organu, którego działanie lub bezczynność są przedmiotem skargi (art. 54 § 1 ww. ustawy) na adres: Izba Skarbowa w Katowicach Biuro Krajowej Informacji Podatkowej w Bielsku-Białej, ul. Traugutta 2a, 43-300 Bielsko-Biała.