INTERPRETACJA INDYWIDUALNA

Na podstawie art. 14b § 1 i § 6 ustawy z dnia 29 sierpnia 1997r. Ordynacja podatkowa (t. j. Dz. U. z 2012r., poz. 749) oraz § 2 i § 5 rozporządzenia Ministra Finansów z dnia 20 czerwca 2007r. w sprawie upoważnienia do wydawania interpretacji przepisów prawa podatkowego (Dz. U. Nr 112, poz. 770 ze zm.) Dyrektor Izby Skarbowej w Katowicach, działając w imieniu Ministra Finansów, stwierdza, że stanowisko Wnioskodawcy przedstawione we wniosku z dnia 3 sierpnia 2012r. (data wpływu 9 sierpnia 2012r.), uzupełnionym pismem z dnia 5 listopada 2012r. (data wpływu 8 listopada 2012r.), o udzielenie pisemnej interpretacji przepisów prawa podatkowego dotyczącej podatku od towarów i usług w zakresie opodatkowania odsprzedaży usług cateringowych stawką podatku VAT w wysokości 8% - jest prawidłowe.

UZASADNIENIE

W dniu 9 sierpnia 2012r. został złożony ww. wniosek o udzielenie pisemnej interpretacji przepisów prawa podatkowego w indywidualnej sprawie dotyczącej podatku od towarów i usług w zakresie opodatkowania odsprzedaży usług cateringowych stawką podatku VAT w wysokości 8%.

Ww. wniosek został uzupełniony pismem z dnia 5 listopada 2012r. (data wpływu 8 listopada 2012r.), będącym odpowiedzią na wezwanie tut. organu z dnia 26 października 2012r. znak: IBPP2/443-833/12/KO.

W przedmiotowym wniosku został przedstawiony następujący zaistniały stan faktyczny:

Wnioskodawca jako podmiot leczniczy nie będący przedsiębiorcą (art. 2 ust. 1 pkt 4 ustawy z dnia 15 kwietnia 2011r. o działalności leczniczej (Dz. U. Nr 112 poz. 654 ze zm.) jest Samodzielnym Publicznym Zakładem Opieki Zdrowotnej (art. 4 ust. 1 pkt 2 ustawy z dnia 15 kwietnia 2011r. o działalności leczniczej). Gwarantowane świadczenia zdrowotne z zakresu rehabilitacji są realizowane w warunkach ambulatoryjnych i domowych, które obejmują poradę lekarską i fizjoterapię, a także ośrodka dziennego, które obejmują rehabilitację dzieci z zaburzeniami wieku rozwojowego.

W ramach pobytu w Ośrodku Dziennym Wnioskodawca zapewnia podopiecznym (osobom do ukończenia 25 roku życia) wszechstronną, fachową opiekę polegającą na działaniach usprawniających, które służą zachowaniu, przywracaniu i poprawie zdrowia (art. 9 ust. 1 pkt 3 i art. 12 ust. 1 pkt 3 ustawy o działalności leczniczej). Wnioskodawca nie udziela świadczeń całodobowo, nie dotyczy go zapis art. 18 ust. 2 ustawy z dnia 27 sierpnia 2004r. o świadczeniach opieki zdrowotnej finansowanych ze środków publicznych (Dz. U. 2004 Nr 210 poz. 2135 ze zm.). W ramach fachowej opieki na warunkach podyktowanych zapisami ujętymi w pkt 3b załącznika nr 1 rozporządzenia Ministra Zdrowia z dnia 30 września 2009r. w sprawie świadczeń gwarantowanych z zakresu rehabilitacji leczniczej, podopieczni przebywają w ośrodku przez czas od 3 do 8 godzin. Podany czas przebywania dzieci w ośrodku nie jest wymogiem wynikającym z przepisów, tylko indywidualną decyzją rodziców lub opiekunów. Część dzieci korzystająca z ośrodka rehabilitacji dziennej dla dzieci z zaburzeniami wieku rozwojowego, zgodnie z § 14 ust. 3 Zarządzenia Prezesa NFZ Nr 53/2010/DSOZ z dnia 2 września 2010r. przebywa w placówce nie mniej niż 2 lub 3 godziny. Wnioskodawca nie udzielając świadczeń całodobowo, nie ma obowiązku żywienia.

Żywienie dzieci Wnioskodawca traktuje jako działalność dodatkową, w ramach której, na wniosek rodziców lub prawnych opiekunów dzieci nabywa w firmie cateringowej posiłki przeznaczone dla podopiecznych, których kosztami obciąża następnie przedstawicieli ustawowych tych osób lub podmioty finansujące żywienie dzieci w ramach pomocy społecznej. Do chwili obecnej Wnioskodawca refakturował usługę cateringową stosując stawkę VAT 8% wynikającą z faktur otrzymywanych od dostawcy.

Pismem z dnia 5 listopada 2012r. Wnioskodawca uzupełnił zaistniały stan faktyczny następująco:

1. Symbol PKWiU wg rozporządzenia Rady Ministrów z dnia 29 października 2008r. w sprawie Polskiej Klasyfikacji Wyrobów i Usług (PKWiU) (Dz. U. Nr 207, poz. 1293 ze zm.) dla świadczonych przez Wnioskodawcę usług żywieniowych („catering”) na rzecz podopiecznych za pośrednictwem firmy zewnętrznej to 56. W skład świadczonych usług żywieniowych nie wchodzą napoje (kawa, herbata, woda mineralna) i towary nieprzetworzone.
2. Usługa „cateringowa” nie wchodzi w skład świadczonych usług rehabilitacyjnych.
3. Usługa „cateringowa” nie jest częścią obligatoryjną świadczonych przez Wnioskodawcę usług rehabilitacyjnych.
4. Przy odsprzedaży usługi „cateringowej” Wnioskodawca nie dolicza marży.
   
   

W związku z powyższym zadano następujące pytanie:

Czy Wnioskodawca prawidłowo postępuje refakturując usługę cateringową (posiłki) na rzecz przedstawicieli prawnych podopiecznych stosując stawkę VAT wynikającą z faktur otrzymanych od dostawców tj. 8%...

Zdaniem Wnioskodawcy, zgodnie z art. 28 Dyrektywy 2006/112/WE Rady z dnia 28 listopada 2006r. w sprawie wspólnego systemu podatku od wartości dodanej (Dz. U. UE L Nr 347/1 ze zm.), w przypadku gdy podatnik, działając we własnym imieniu, ale na rzecz osoby trzeciej, bierze udział w świadczeniu usług, przyjmuje się, że podatnik ten sam otrzymał i wyświadczył te usługi.

Celem refakturowania jest zatem przeniesienie poniesionych kosztów przez podmiot refakturujący na podmiot który z danych usług faktycznie korzystał, pomimo że podmiot refakturujący danej usługi nie wykonał. „Refaktura” jest więc zwykłą fakturą VAT wystawioną przez podmiot pośredniczący pomiędzy właściwym usługodawcą, a rzeczywistym nabywcą tej usługi. Dotyczy to sytuacji, w której podatnik kupuje usługę, a następnie „w stanie nieprzetworzonym” odsprzedaje ją swojemu kontrahentowi.

Z dniem 1 kwietnia 2011r., ustawą z dnia 18 marca 2011r. o zmianie ustawy o podatku od towarów i usług oraz ustawy - Prawo o miarach (Dz. U. Nr 64, poz. 332), do polskiego porządku prawnego wprowadzono art. 8 ust. 2a, który stanowi implementację ww. uregulowań Dyrektywy. Zgodnie z art. 8 ust. 2a ustawy o VAT, w przypadku gdy podatnik, działając we własnym imieniu, ale na rzecz osoby trzeciej, bierze udział w świadczeniu usług, przyjmuje się, że ten podatnik sam otrzymał i wyświadczył te usługi.

Oznacza to, że podmiot świadczący (sprzedający) daną usługę nabytą we własnym imieniu, lecz na rzecz osoby trzeciej traktowany jest najpierw jako usługobiorca, a następnie jako usługodawca tej samej usługi. Przeniesienie ciężaru kosztów na inną osobę, nie może być zatem w żaden inny sposób potraktowane niż jako świadczenie usługi w tym samym zakresie. Zatem, konsekwencją uznania podatnika biorącego udział w odsprzedaży usługi za świadczącego, jest wystawienie przez niego faktury dokumentującej wyświadczenie tej usługi. W okolicznościach przedmiotowej sprawy należy rozstrzygnąć, czy koszty, o których mowa w stanie faktycznym są kosztami, które mogą stanowić przedmiot refakturowania.

Udostępnianie posiłków w stanie faktycznym opisanym powyżej - zdaniem Wnioskodawcy, nie będzie korzystać ze zwolnienia z opodatkowania określonego w art. 43 ust. 1 pkt 18, 18a, 23 i 24 ustawy o VAT w zw. z art. 43 ust. 17 ustawy, zgodnie z którym zwolnienia, o których mowa w ust. 1 pkt 18, 18a, 22-24, 26, 28, 29, 31, 32 i 33 lit. a, nie mają zastosowania do dostawy towarów lub świadczenia usług ściśle związanych z usługami podstawowymi, jeżeli nie są one niezbędne do wykonania usługi podstawowej, zwolnionej zgodnie z ust. 1 pkt 18, 18a, 22-24, 26, 28, 29, 31, 32 i 33 lit a).

Usługę tę należy zakwalifikować jako pozycja 7 (ex. 56) usługi związane z wyżywieniem, z wyłączeniem sprzedaży: 1) napojów alkoholowych o zawartości alkoholu powyżej 1,2 %, 2) napojów alkoholowych będących mieszaniną piwa i napojów bezalkoholowych, w których zawartość alkoholu przekracza 0,5 %, 3) kawy i herbaty (wraz z dodatkami), 4) napojów bezalkoholowych gazowanych, 5) wód mineralnych, 6) innych towarów w stanie nieprzetworzonym opodatkowanych stawką o której mowa w art. 41 ust. 1 ustawy, załącznika nr 1 do rozporządzenia Ministra Finansów z dnia 4 kwietnia 2011 (Dz. U. Nr 73 poz. 392).

Na podstawie art. 41 ust. 1 ustawy, podstawowa stawka podatku wynosi 22%, z zastrzeżeniem ust. 2-12c, art. 83, art. 119 ust. 7, art. 120 ust. 2 i 3, art. 122 i art. 129 ust. 1.

Dla towarów i usług, wymienionych w załączniku nr 3 do ustawy, stawka podatku wynosi 7%, z zastrzeżeniem ust. 12 i art. 114 ust. 1 – art. 41 ust. 2 ustawy.

Na mocy art. 146a ustawy, w okresie od dnia 1 stycznia 2011r. do dnia 31 grudnia 2013r., z zastrzeżeniem art. 146f:

1. stawka podatku, o której mowa w art. 41 ust. 1 i 13, art. 109 ust. 2 i art. 110, wynosi 23%;
2. stawka podatku, o której mowa w art. 41 ust. 2, art. 120 ust. 2 i 3 oraz w tytule załącznika nr 3 do ustawy, wynosi 8%;
3. stawka zryczałtowanego zwrotu podatku, o której mowa w art. 115 ust. 2, wynosi 7%;
4. stawka ryczałtu, o której mowa w art. 114 ust. 1, wynosi 4%.
   
   

W świetle powyższego stawka zastosowana przy refakturowaniu posiłków przez Wnioskodawcę jest prawidłowa.

W świetle obowiązującego stanu prawnego stanowisko Wnioskodawcy w sprawie oceny prawnej przedstawionego zaistniałego stanu faktycznego uznaje się za prawidłowe.

Zgodnie z art. 5 ust. 1 pkt 1 ustawy z dnia 11 marca 2004r. o podatku od towarów i usług (t.j. Dz. U. z 2011r. Nr 177, poz. 1054), zwanej dalej ustawą o VAT, opodatkowaniu podatkiem od towarów i usług podlegają odpłatna dostawa towarów i odpłatne świadczenie usług na terytorium kraju.

Zakres tych czynności został zdefiniowany w art. 7 i art. 8 ustawy.

W myśl art. 7 ust. 1 ustawy o VAT, przez dostawę towarów, o której mowa w art. 5 ust. 1 pkt 1, rozumie się przeniesienie prawa do rozporządzania towarami jak właściciel.

Przez towary należy rozumieć rzeczy oraz ich części, a także wszelkie postacie energii (art. 2 pkt 6 ustawy o VAT).

Stosownie do art. 8 ust. 1 ustawy o VAT, przez świadczenie usług, o którym mowa

w art. 5 ust. 1 pkt 1, rozumie się każde świadczenie na rzecz osoby fizycznej, osoby prawnej lub jednostki organizacyjnej niemającej osobowości prawnej, które nie stanowi dostawy towarów w rozumieniu art. 7

W świetle art. 8 ust. 2a ustawy o VAT, w przypadku gdy podatnik, działając we własnym imieniu, ale na rzecz osoby trzeciej, bierze udział w świadczeniu usług, przyjmuje się, że ten podatnik sam otrzymał i wyświadczył te usługi.

Zgodnie z art. 28 Dyrektywy 2006/112/WE Rady z dnia 28 listopada 2006r. w sprawie wspólnego systemu podatku od wartości dodanej (Dz. Urz. UE L Nr 347, s. 1 ze zm.), w przypadku kiedy podatnik działając we własnym imieniu, ale na rzecz osoby trzeciej, bierze udział w świadczeniu usług, przyjmuje się, że podatnik ten nabył i wyświadczył te usługi. Oznacza to, że podmiot „refakturujący” daną usługę nabytą we własnym imieniu, lecz na rzecz osoby trzeciej traktowany jest najpierw jako usługobiorca, a następnie jako usługodawca tej samej usługi. Przerzucenie kosztów na inny podmiot, nie może być zatem w żaden inny sposób potraktowane niż jako świadczenie usługi w tym samym zakresie.

Z przedstawionego we wniosku zaistniałego stanu faktycznego wynika, iż Wnioskodawca jako podmiot leczniczy nie będący przedsiębiorcą jest Samodzielnym Publicznym Zakładem Opieki Zdrowotnej. Gwarantowane świadczenia zdrowotne z zakresu rehabilitacji są realizowane w warunkach ambulatoryjnych i domowych, które obejmują poradę lekarską i fizjoterapię, a także ośrodka dziennego, które obejmują rehabilitację dzieci z zaburzeniami wieku rozwojowego.

W ramach pobytu w Ośrodku Dziennym Wnioskodawca zapewnia podopiecznym (osobom do ukończenia 25 roku życia) wszechstronną, fachową opiekę polegającą na działaniach usprawniających, które służą zachowaniu, przywracaniu i poprawie zdrowia (art. 9 ust. 1 pkt 3 i art. 12 ust. 1 pkt 3 ustawy o działalności leczniczej). Wnioskodawca nie udziela świadczeń całodobowo, nie dotyczy go zapis art. 18 ust. 2 ustawy z dnia 27 sierpnia 2004r. o świadczeniach opieki zdrowotnej finansowanych ze środków publicznych. W ramach fachowej opieki na warunkach podyktowanych zapisami ujętymi w pkt 3b załącznika nr 1 rozporządzenia Ministra Zdrowia z dnia 30 września 2009r. w sprawie świadczeń gwarantowanych z zakresu rehabilitacji leczniczej, podopieczni przebywają w ośrodku przez czas od 3 do 8 godzin. Podany czas przebywania dzieci w ośrodku nie jest wymogiem wynikającym z przepisów, tylko indywidualną decyzją rodziców lub opiekunów. Część dzieci korzystająca z ośrodka rehabilitacji dziennej dla dzieci z zaburzeniami wieku rozwojowego, zgodnie z § 14 ust. 3 Zarządzenia Prezesa NFZ Nr 53/2010/DSOZ z dnia 2 września 2010r. przebywa w placówce nie mniej niż 2 lub 3 godziny. Wnioskodawca nie udzielając świadczeń całodobowo, nie ma obowiązku żywienia.

Żywienie dzieci Wnioskodawca traktuje jako działalność dodatkową, w ramach której, na wniosek rodziców lub prawnych opiekunów dzieci nabywa w firmie cateringowej posiłki przeznaczone dla podopiecznych, których kosztami obciąża następnie przedstawicieli ustawowych tych osób lub podmioty finansujące żywienie dzieci w ramach pomocy społecznej.

Symbol PKWiU wg rozporządzenia Rady Ministrów z dnia 29 października 2008r. w sprawie Polskiej Klasyfikacji Wyrobów i usług (PKWiU) (Dz. U. Nr 207, poz. 1293 ze zm.) dla świadczonych przez Wnioskodawcę usług żywieniowych („catering”) na rzecz podopiecznych za pośrednictwem firmy zewnętrznej to 56. W skład świadczonych usług żywieniowych nie wchodzą napoje (kawa, herbata, woda mineralna) i towary nieprzetworzone. Usługa „cateringowa” nie wchodzi w skład świadczonych usług rehabilitacyjnych. Usługa „cateringowa” nie jest częścią obligatoryjną świadczonych przez Wnioskodawcę usług rehabilitacyjnych. Przy odsprzedaży usługi „cateringowej” Wnioskodawca nie dolicza marży.

Wątpliwość Wnioskodawcy dotyczy kwestii, czy istnieje możliwość refakturowania kosztów usługi cateringowej ze stawką 8%.

Ustawa o podatku od towarów i usług nie zawiera własnej definicji usługi cateringu. W konsekwencji, zgodnie z zasadami podstawowej dla interpretacji tekstu prawnego wykładni językowej, uzasadnione jest odwołanie się do definicji słownikowej tego pojęcia. Zgodnie ze Słownikiem Języka Polskiego (Słownik Języka Polskiego PWN, www.sjp.pwn.pl), catering to „usługa polegającą na przygotowywaniu i dostarczaniu na zamówienie gotowych potraw lub na organizacji przyjęć”.

W świetle art. 5a ustawy o VAT, towary lub usługi będące przedmiotem czynności, o których mowa w art. 5, wymienione w klasyfikacjach wydanych na podstawie przepisów o statystyce publicznej, są identyfikowane za pomocą tych klasyfikacji, jeżeli dla tych towarów lub usług przepisy ustawy lub przepisy wykonawcze wydane na jej podstawie powołują symbole statystyczne.

Podkreślić zatem należy, iż prawidłowa pod względem klasyfikacji statystycznych identyfikacja towarów lub usług stanowi warunek niezbędny do określenia wysokości opodatkowania na gruncie ustawy o podatku od towarów i usług w stosunku do towarów lub usług, dla których przepisy VAT powołują stosowną klasyfikację statystyczną.

Klasyfikacją, do której odwołują się przepisy ustawy o podatku VAT jest Polska Klasyfikacja Wyrobów i Usług (PKWiU). Od dnia 1 stycznia 2011r., dla celów opodatkowania podatkiem od towarów i usług wykorzystywana jest Polska Klasyfikacja Wyrobów i Usług wprowadzona w życie rozporządzeniem Rady Ministrów z dnia 29 października 2008r. w sprawie Polskiej Klasyfikacji Wyrobów i Usług (PKWiU) (Dz. U. Nr 207, poz. 1293 ze zm.).

Powyższa Klasyfikacja Wyrobów i Usług zawiera Sekcję I – Usługi związane z zakwaterowaniem i usługi gastronomiczne wskazując, iż sekcja ta obejmuje m.in.:

• usługi gastronomiczne,
• usługi przygotowywania żywności dla odbiorców zewnętrznych (katering),
• usługi stołówkowe,
• usługi przygotowywania i podawania napojów.
  
  

W klasyfikacji tej ustawodawca w dziale 56 sklasyfikował „Usługi związane z wyżywieniem”; w grupowaniu 56.10 – „Usługi restauracji i pozostałych placówek gastronomicznych”, w ramach którego mieści się symbol 56.10.11.0 – „Usługi przygotowywania i podawania posiłków w restauracjach”, natomiast w grupowaniu 56.21 – „Usługi przygotowywania i dostarczania żywności dla odbiorców zewnętrznych (katering)”, w ramach którego mieści się symbol 56.21.19.0 – „Usługi przygotowywania i dostarczania żywności dla odbiorców zewnętrznych (katering)”.

Zgodnie z art. 41 ust. 1 ustawy o VAT, stawka podatku wynosi 22%, z zastrzeżeniem ust. 2-12c, art. 83, art. 119 ust. 7, art. 120 ust. 2 i 3, art. 122 i art. 129 ust. 1.

W świetle art. 41 ust. 2 ustawy o VAT, dla towarów i usług, wymienionych w załączniku nr 3 do ustawy, stawka podatku wynosi 7%, z zastrzeżeniem ust. 12 i art. 114 ust. 1.

W myśl art. 146a pkt 1 i 2 ustawy o VAT, w okresie od dnia 1 stycznia 2011 r. do dnia 31 grudnia 2013 r., z zastrzeżeniem art. 146f:

1. stawka podatku, o której mowa w art. 41 ust. 1 i 13, art. 109 ust. 2 i art. 110, wynosi 23%;
2. stawka podatku, o której mowa w art. 41 ust. 2, art. 120 ust. 2 i 3 oraz w tytule załącznika nr 3 do ustawy, wynosi 8%.
   
   

Natomiast na mocy § 7 ust. 1 pkt 1 rozporządzenia Ministra Finansów z dnia 4 kwietnia 2011r. w sprawie wykonania niektórych przepisów ustawy o podatku od towarów i usług (Dz. U. Nr 73, poz. 392 ze zm.), stawkę podatku wymienioną w art. 41 ust. 1 ustawy obniża się do wysokości 8% dla towarów i usług wymienionych w załączniku nr 1 do rozporządzenia.

W poz. 7 załącznika nr 1 do ww. rozporządzenia, zawierającego listę towarów i usług, dla których obniża się stawkę podatku do wysokości 8%, wymienione zostały usługi związane z wyżywieniem (PKWiU ex 56), z wyłączeniem sprzedaży:

1. napojów alkoholowych o zawartości alkoholu powyżej 1,2%,
2. napojów alkoholowych będących mieszaniną piwa i napojów bezalkoholowych, w których zawartość alkoholu przekracza 0,5%,
3. kawy i herbaty (wraz z dodatkami),
4. napojów bezalkoholowych gazowanych,
5. wód mineralnych,
6. innych towarów w stanie nieprzetworzonym opodatkowanych stawką, o której mowa w art. 41 ust. 1 ustawy.
   
   

Należy również wskazać, iż zgodnie z art. 2 pkt 30 ustawy o VAT, przez „PKWiU ex” – rozumie się zakres wyrobów lub usług węższy niż określony w danym grupowaniu Polskiej Klasyfikacji Wyrobów i Usług. Zatem umieszczenie tego dopisku przy konkretnym symbolu statystycznym ma na celu zawężenie stosowania obniżonej stawki podatku VAT tylko do towarów lub usług należących do wymienionego grupowania statystycznego, spełniającego określone warunki sprecyzowane przez ustawodawcę w rubryce „nazwa towaru/usługi”. Wynikająca z konkretnego załącznika stawka VAT dotyczy więc wyłącznie danego towaru lub usługi z danego grupowania.

Mając na uwadze przedstawiony stan prawny i stan faktyczny należy stwierdzić, iż odsprzedaż przez Wnioskodawcę usług cateringowych podlegać będzie opodatkowaniu stawką podatku VAT w wysokości 8% na podstawie § 7 ust. 1 pkt 1, w związku z poz. 7 załącznika nr 1, ww. rozporządzenia Ministra Finansów z dnia 4 kwietnia 2011r. w sprawie wykonania niektórych przepisów ustawy o podatku od towarów i usług, przy uwzględnieniu wyłączeń wskazanych w poz. 7 załącznika nr 1 ww. rozporządzenia. Wnioskodawca wskazał bowiem, iż świadczona przez niego usługa jest sklasyfikowana pod symbolem PKWiU 56 „usługi sklasyfikowane z wyżywieniem”, a żywienie dzieci traktuje jako działalność dodatkową, ponieważ nie udzielając świadczeń całodobowo nie ma obowiązku żywienia. Ponadto usługa cateringowa nie wchodzi w skład świadczonych przez Wnioskodawcę usług rehabilitacyjnych i nie jest częścią obligatoryjną świadczonych usług rehabilitacyjnych. Wnioskodawca przy odsprzedaży usługi cateringowej nie dolicza marży.

Wobec powyższego stanowisko Wnioskodawcy należało uznać za prawidłowe.

Należy jednocześnie podkreślić, iż niniejsza interpretacja nie rozstrzyga kwestii poprawności dokonanego przez Wnioskodawcę zaklasyfikowania świadczonych przez niego usług według PKWiU. Tut. organ nie jest bowiem właściwy do weryfikacji poprawności dokonanej przez Wnioskodawcę klasyfikacji usług według PKWiU, gdyż zgodnie z Komunikatem Prezesa Głównego Urzędu Statystycznego z dnia 24 stycznia 2005r. w sprawie trybu udzielania informacji dotyczących standardów klasyfikacyjnych (Dz. Urz. GUS Nr 1, poz. 11) zasadą jest, że zainteresowany podmiot sam klasyfikuje m.in. swoje usługi według zasad określonych w poszczególnych klasyfikacjach i nomenklaturach wprowadzonych rozporządzeniami Rady Ministrów lub stosowanych bezpośrednio na podstawie przepisów Wspólnoty Europejskiej. W przypadku trudności w ustaleniu właściwego grupowania Polskiej Klasyfikacji Wyrobów i Usług zainteresowany podmiot może zwrócić się o udzielenie informacji w tym zakresie do Urzędu Statystycznego w Łodzi. Tak więc to Wnioskodawcę obciąża obowiązek i ryzyko prawidłowego sklasyfikowania wykonywanych przez niego usług, aw razie wątpliwości Wnioskodawca może w tym zakresie zwrócić się do Urzędu Statystycznego w Łodzi.

Interpretacja dotyczy zaistniałego stanu faktycznego przedstawionego przez Wnioskodawcę i stanu prawnego obowiązującego w dacie zaistnienia zdarzenia w przedstawionym stanie faktycznym.

Każda zmiana elementu stanu faktycznego powoduje, że interpretacja traci swoją aktualność.

Stronie przysługuje prawo do wniesienia skargi na niniejszą interpretację przepisów prawa podatkowego z powodu jej niezgodności z prawem. Zgodnie z § 1 pkt 1 rozporządzenia Prezydenta Rzeczypospolitej Polskiej z dnia 28 sierpnia 2008r. w sprawie przekazania rozpoznawania innym wojewódzkim sądom administracyjnym niektórych spraw z zakresu działania ministra właściwego do spraw finansów publicznych, Prezesa Zakładu Ubezpieczeń Społecznych oraz Prezesa Kasy Rolniczego Ubezpieczenia Społecznego (Dz. U. Nr 163, poz. 1016), skargę wnosi się do Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego w Gliwicach, ul. Prymasa Stefana Wyszyńskiego 2, 44-101 Gliwice, po uprzednim wezwaniu na piśmie organu, który wydał interpretację w terminie 14 dni od dnia, w którym skarżący dowiedział się lub mógł się dowiedzieć o jej wydaniu – do usunięcia naruszenia prawa (art. 52 § 3 ustawy z dnia 30 sierpnia 2002r. Prawo o postępowaniu przed sądami administracyjnymi – t.j. Dz. U. z 2012r., poz. 270). Skargę do WSA wnosi się (w dwóch egzemplarzach – art. 47 ww. ustawy) w terminie trzydziestu dni od dnia doręczenia odpowiedzi organu na wezwanie do usunięcia naruszenia prawa, a jeżeli organ nie udzielił odpowiedzi na wezwanie, w terminie sześćdziesięciu dni od dnia wniesienia tego wezwania (art. 53 § 2 ww. ustawy).

Skargę wnosi się za pośrednictwem organu, którego działanie lub bezczynność są przedmiotem skargi (art. 54 § 1 ww. ustawy) na adres: Izba Skarbowa w Katowicach, Biuro Krajowej Informacji Podatkowej w Bielsku-Białej, ul. Traugutta 2a, 43-300 Bielsko-Biała.