POSTANOWIENIE

Na podstawie art. 14a § 1 i § 4 ustawy z dnia 29 sierpnia 1997 r. Ordynacja podatkowa (tekst jednolity z 2005 r. Dz. U. Nr 8 poz. 60 z późn. zm.) - w brzmieniu obowiązującym do 30 czerwca 2007 r. - po rozpatrzeniu wniosku podatnika z dnia 25.05.2007 r., uzupełnionego w dniu 20.06.2007 r. o udzielenie pisemnej interpretacji co do zakresu i sposobu zastosowania prawa podatkowego w sprawie zaliczenia w ciężar kosztów uzyskania przychodów i rozchodów wydatków ponoszonych z tytułu utrzymania lokalu mieszkalnego w części przeznaczonego na działalność gospodarczą (opłaty eksploatacyjne)

stwierdzam, że

stanowisko przedstawione w tym wniosku dotyczące podatku dochodowego od osób fizycznych jest prawidłowe.

UZASADNIENIE

Pismem z dnia 25.05.2007 roku, uzupełnionym w dniu 20.06.2007 r. podatnik wystąpił z wnioskiem o udzielenie pisemnej interpretacji co do zakresu i sposobu zastosowania prawa podatkowego.

Z przedstawionego stanu faktycznego wynika, że podatnik prowadzi samodzielną działalność gospodarczą, polegającą na świadczeniu usług projektowania i aranżacji wnętrz, zarówno mieszkalnych jak i użytkowych. Do potrzeb prowadzenia działalności podatnik wykorzystuje dużą część lokalu mieszkalnego, którego jest właścicielem. Ze względu na specyfikę świadczonych usług jeden pokój został wyodrębniony na pracownię (6,4m²), w której umieszczone są wszystkie narzędzia pracy (deska kreślarska, komputer, skaner, drukarka oraz biblioteczka z materiałami fachowymi). Natomiast spotkania z klientami i prezentacja projektów odbywa się w pokoju dziennym z aneksem kuchennym (22,6m²). Wykorzystywanie pokoju dziennego z aneksem kuchennym podyktowane jest charakterem działalności, której podstawą obok powstawania koncepcji i projektu są długie rozmowy i spotkania z klientami o ich oczekiwaniach i potrzebach. Łączna powierzchnia mieszkania używana w celu wykonywania działalności gospodarczej wynosi 29 m², co stanowi 54% powierzchni użytkowej mieszkania.

W złożonym wniosku podatnik zadał pytanie czy w ciężar kosztów uzyskania przychodów i rozchodów może zaliczyć wydatki ponoszone z tytułu utrzymania lokalu mieszkalnego przeznaczonego na działalność gospodarczą (opłaty eksploatacyjne oraz energia elektryczna) w oparciu o udział procentowy powierzchni przeznaczonej na potrzeby działalności w ogólnej powierzchni mieszkania.

Podatnik uważa, że w przedstawionym stanie faktycznym może zaliczyć do kosztów uzyskania przychodów wydatki związane z eksploatacją lokalu mieszkalnego w oparciu o udział procentowy powierzchni przeznaczonej na potrzeby działalności w ogólnej powierzchni mieszkania, ponieważ pomieszczenia te są niezbędne do prowadzonej działalności gospodarczej a używanie ich ma bezpośredni wpływ na tę działalność.

Zgodnie z art. 22 ust. 1 ustawy z dnia 26 lipca 1991r. o podatku dochodowym od osób fizycznych (tekst jednolity Dz. U. z 2000r. Nr 14, poz. 176 z późn. zm.), w brzmieniu obowiązującym od 01.01.2007 r. kosztami uzyskania przychodów są koszty poniesione w celu osiągnięcia przychodów lub zachowania albo zabezpieczenia źródła przychodów, z wyjątkiem kosztów wymienionych w art. 23.

Powyższe oznacza, że kosztami uzyskania przychodów są wszelkie racjonalnie i gospodarczo uzasadnione wydatki związane z prowadzoną działalnością gospodarczą, których celem jest osiągnięcie, zabezpieczenie lub zachowanie źródła przychodów. Zatem więc wydatki muszą być związane z wykonywaną działalnością gospodarczą i poniesione w celu uzyskania przychodów z tej działalności i nie mogą być wymienione w zamkniętym katalogu wydatków nie uznanych za taki koszt.

Ciężar wskazania, iż poniesiony wydatek ma związek z prowadzoną działalnością, a także, że został poniesiony w celu uzyskania przychodu spoczywa na podatniku.

Ponadto w myśl przepisów § 14 ust. 1 i ust. 2 pkt 7 rozporządzenia Ministra Finansów z dnia 26 sierpnia 2003 r. w sprawie prowadzenia podatkowej księgi przychodów i rozchodów (Dz. U. Nr 152, poz. 1475 z późn. zm.) na udokumentowanie zapisów w księdze, dotyczących niektórych kosztów (wydatków), mogą być sporządzone dokumenty zaopatrzone w datę i podpis osób, które bezpośrednio dokonały wydatków (dowody wewnętrzne), określające: przy zakupie – nazwę towaru oraz ilość, cenę jednostkową i wartość, a w innych przypadkach – przedmiot operacji gospodarczych i wysokość kosztu (wydatku). Dowody te mogą dotyczyć wydatków związanych z opłatami za czynsz, energię elektryczną, telefon, wodę, gaz i centralne ogrzewanie, w części przypadającej na działalność gospodarczą; podstawą do sporządzenia tego dowodu jest dokument obejmujący całość opłat na te cele.

Z przedstawionego we wniosku stanu faktycznego wynika, że podatnik prowadzi działalność gospodarczą, której charakter wymusza używanie określonej powierzchni mieszkalnej (dwa pokoje, w tym jeden z aneksem kuchennym) do wykonywania zleconych prac oraz przyjmowania klientów. Podatnik zaprezentował we wniosku sposób rozdziału kosztów eksploatacji lokalu mieszkalnego oparty na udziale procentowym powierzchni przeznaczonej na potrzeby działalności gospodarczej w ogólnej powierzchni mieszkania.

W świetle przywołanych powyżej przepisów do kosztów uzyskania przychodów można zaliczyć wydatki ponoszone na lokal mieszkalny, ale tylko w takiej części, w jakiej dotyczą one prowadzonej działalności gospodarczej. Zatem koszty działalności prowadzonej w lokalu mieszkalnym, służącym również celom prywatnym można zaliczyć proporcjonalnie do zajmowanej powierzchni użytkowej. Natomiast to na podatniku spoczywa ciężar rzetelnego rozliczenia wydatków przypadających na cześć mieszkalną i przeznaczoną na działalność oraz wykazania istnienia związku przyczynowo-skutkowego tych wydatków z przychodem.

W tym miejscu należy zaznaczyć, że aneks kuchenny (będący częścią pokoju używanego do przyjmowania klientów) służy przede wszystkim realizacji funkcji mieszkalnej lokalu, a co za tym idzie jego powierzchnia a także opłaty z tytułu eksploatacji urządzeń znajdujących się w aneksie kuchennym (np. energia elektryczna) nie są związane z prowadzoną działalnością gospodarczą.

Mając na uwadze przedstawiony wyżej stan faktyczny i prawny należy stwierdzić, że stanowisko wnioskodawcy przedstawione we wniosku jest prawidłowe.