POSTANOWIENIE

Naczelnik Pomorskiego Urzędu Skarbowego w Gdańsku, na podstawie art.14a §1 i §4 ustawy z dnia 29 sierpnia 1997r. Ordynacja podatkowa (Dz.U. z 2005r., Nr 8, poz.60 z późn. zm.) oraz art. 4 ustawy z dnia 16.11.2006r. o zmianie ustawy-Ordynacja podatkowa oraz o zmianie niektórych innych ustaw (Dz.U. Nr 217, poz. 1590) po rozpatrzeniu wniosku z dnia 27.06.2007r. złożonego przez Spółdzielnię Mieszkaniową (data wpływu wniosku do tut. Urzędu Skarbowego 05.07.2007r.) o udzielenie pisemnej interpretacji co do zakresu i sposobu zastosowania przepisów ustawy z dnia 15 lutego 1992r. o podatku dochodowym od osób prawnych (Dz.U. z 2000r. Nr 54, poz. 654 z późn. zm.) w sprawie odliczania od dochodu darowizn przekazywanych na rzecz Kościoła Katolickiego

stwierdza, że stanowisko przedstawione w tym wniosku jest nieprawidłowe w odniesieniu do opisanego stanu faktycznego.

UZASADNIENIE

Spółdzielnia Mieszkaniowa przekazała na konto Kościoła Katolickiego darowiznę z przeznaczeniem na częściowe pokrycie kosztów zakupu i montażu w Kościele windy dla osób starszych, niepełnosprawnych i małych dzieci. W późniejszym okresie Spółdzielnia ma zamiar przekazać darowiznę na pokrycie kosztów wybudowania podjazdu dla osób niepełnosprawnych.

Spółdzielnia ma wątpliwość, czy będzie uprawiona do odliczenia od dochodu darowizny w pełnej nielimitowanej wysokości, czy też do wysokości 10% dochodu.

Zdaniem Spółdzielni w sytuacji osiągnięcia za rok podatkowy dochodu do opodatkowania będzie miała prawo pomniejszenia tego dochodu o kwotę darowizny bez względu na limit (10%) jaki określa ustawa o podatku dochodowym od osób prawnych, jednak do wysokości podstawy opodatkowania. W ocenie Podatnika takie prawo wynika z przepisu art. 55 ust. 7 ustawy o stosunku Państwa do Kościoła Katolickiego w Rzeczypospolitej Polskiej, który jest przepisem szczególnym w stosunku do art. 18 ust. 1 pkt 7 ustawy o podatku dochodowym od osób prawnych.

Na tle przedstawionego we wniosku stanu faktycznego Naczelnik Pomorskiego Urzędu Skarbowego w Gdańsku stwierdza, co następuje:

Przepisy prawne dotyczące spółdzielni mieszkaniowych zostały określone w ustawie z dnia 15 grudnia 2000r. o spółdzielniach mieszkaniowych (Dz.U. z 2003r. Nr 119, poz. 1116 z późn. zm.). Ustawa ta stanowi, że celem spółdzielni mieszkaniowej jest zaspokajanie potrzeb mieszkaniowych i innych potrzeb członków spółdzielni i ich rodzin, przez dostarczanie członkom samodzielnych lokali mieszkalnych lub domów jednorodzinnych, a także lokali o innym przeznaczeniu. Przedmiotem działalności spółdzielni może być przede wszystkim budowanie lub nabywanie budynków w określonych w ustawie celach, takich jak np. ustanowienia na rzecz członków spółdzielni lokatorskich lub spółdzielczych własnościowych praw do znajdujących się w tych budynkach lokali mieszkalnych lub lokali o innym przeznaczeniu. Statut spółdzielni powinien określać, którą działalność spośród wymienionych w ust. 2 i 3 ustawy o spółdzielniach mieszkaniowych prowadzi spółdzielnia. Spółdzielnia może prowadzić również inną działalność gospodarczą na zasadach określonych w odrębnych przepisach i w jej statucie, jeżeli działalność ta związana jest bezpośrednio z realizacją celu, o którym mowa powyżej.

Przepis art. 17 ust. 1 pkt 44 ustawy z dnia 15 lutego 1992r. o podatku dochodowym od osób prawnych zwalnia z opodatkowania dochody spółdzielni mieszkaniowych, wspólnot mieszkaniowych towarzystw budownictwa społecznego oraz samorządowych jednostek organizacyjnych prowadzących działalność w zakresie gospodarki mieszkaniowej uzyskane z gospodarki zasobami mieszkaniowymi – w części przeznaczonej na cele związane z utrzymaniem tych zasobów, z wyłączeniem dochodów uzyskanych z innej działalności gospodarczej niż gospodarka zasobami mieszkaniowymi.

Stosownie do postanowień ww. przepisu wolne od podatku dochodowego są jedynie dochody uzyskane z gospodarki zasobami mieszkaniowymi w części przeznaczonej na cele związane z utrzymaniem tych zasobów. Jeżeli natomiast dochód nie został wydatkowany na cele określone w art. 17 ust. 1 pkt 44 ustawy z dnia 15.02.1992r., to podlega opodatkowaniu podatkiem dochodowym na zasadach ogólnych.

W myśl art. 18 ust. 1 pkt 1 i pkt 7 ustawy z dnia 15.02.1992r. podstawę opodatkowania, z zastrzeżeniem art. 21 i 22, stanowi dochód ustalony zgodnie z art. 7 albo w art. 7a ust 1, po odliczeniu:

1. darowizn przekazanych na cele określone w art. 4 ustawy z dnia 24 kwietnia 2003 r. o działalności pożytku publicznego i o wolontariacie, organizacjom, o którym mowa w art. 3 ust. 2 i 3 tej ustawy, lub równoważnym organizacjom, określonym w przepisach regulujących działalność pożytku publicznego, obowiązujących w innym niż Rzeczpospolita Polska państwie członkowskim Unii Europejskiej lub innym państwie należącym do Europejskiego Obszaru Gospodarczego, prowadzącym działalność pożytku publicznego w sferze zadań publicznych, realizującym te cele - łącznie do wysokości nieprzekraczającej 10 % dochodu, o którym mowa w art. 7 ust. 3 albo w art. 7a ust. 1,
2. darowizn przekazanych na cele kultu religijnego łącznie do wysokości nieprzekraczającej 10 % dochodu, o którym mowa w art. 7 ust. 3 albo w art. 7a ust. 1.

Obowiązujące przepisy prawa podatkowego nie zawierają definicji kultu religijnego. W takiej sytuacji należy przyjąć definicję słownikową lub encyklopedyczną. I tak, Nowa encyklopedia powszechna PWN Wydawnictwa Naukowego PWN S.A. (http://encyklopedia.pwn.pl/) hasło „kult” w znaczeniu religioznawczym definiuje następująco: „Całokształt praktyk obrzędowych, za których pośrednictwem wyznawcy religii manifestują cześć dla sacrum w aktach uwielbienia, błagania i dziękczynienia (...). W kulcie można wyodrębnić przedmiot kultu, osoby sprawujące kult, obiekty i sprzęty kultowe oraz czynności kultowe (...).

Łączna kwota odliczeń z tytułów określonych w ust. 1 pkt 1 i 7 nie może przekroczyć 10% dochodu, o którym mowa w art. 7 ust. 3 albo w art. 7a ust. 1 (art. 18 ust. 1a wym. ustawy).

Przy czym sam fakt przekazania darowizny na rzecz kościelnej osoby prawnej nie uprawnia darczyńcy do obniżki dochodu z tytułu darowizn. Należy mieć na uwadze również postanowienia art. 18 ust. 1c ustawy z dnia 15.02.1992r., zgodnie z którymi odliczenie darowizn, o którym mowa w ust. 1 pkt 1 i 7 oraz wynikające z odrębnych ustaw, stosuje się, jeżeli wysokość darowizny jest udokumentowana dowodem wpłaty na rachunek bankowy obdarowanego, a w przypadku darowizny innej niż pieniężna, dokumentem, z którego wynika wartość tej darowizny, oraz oświadczeniem obdarowanego o jej przyjęciu.

Przepisem szczególnym w stosunku do przepisów ustawy o podatku dochodowym od osób prawnych jest uregulowanie zawarte w art. 55 ust. 7 ustawy z dnia 17 maja 1989r. o stosunku Państwa do Kościoła Katolickiego w Rzeczypospolitej Polskiej (Dz.U. Nr 29, poz. 154 z późn. zm.), które stanowi, iż darowizny na kościelną działalność charytatywno-opiekuńczą są wyłączone z podstawy opodatkowania darczyńców podatkiem dochodowym i podatkiem wyrównawczym, jeżeli kościelna osoba prawna przedstawi darczyńcy pokwitowanie odbioru oraz - w okresie dwóch lat od dnia przekazania darowizny - sprawozdanie o przeznaczeniu jej na tę działalność. W odniesieniu do darowizn na inne cele mają zastosowanie ogólne przepisy podatkowe.

Z cytowanego przepisu wynika, iż darowizny na działalność charytatywno – opiekuńczą podlegają odliczeniu od dochodu przed opodatkowaniem w wysokości nielimitowanej – bez limitów jakie określa art. 18 ust. 1 pkt 1 ustawy o podatku dochodowym od osób prawnych – jednakże do wysokości podstawy opodatkowania. Darowizny te muszą zostać przekazane na rzecz kościelnych osób prawnych wyszczególnionych w powołanej ustawie z dnia 17.05.1989r. oraz muszą dotyczyć działalności charytatywno-opiekuńczej przez nie prowadzonej. W myśl przepisu art. 39 ustawy o stosunku Państwa do Kościoła Katolickiego w Rzeczypospolitej Polskiej działalność charytatywno-opiekuńcza Kościoła obejmuje w szczególności:

1. prowadzenie zakładów dla sierot, starców, osób upośledzonych fizycznie lub umysłowo oraz innych kategorii osób potrzebujących opieki,
2. prowadzenie szpitali i innych zakładów leczniczych oraz aptek,
3. organizowanie pomocy w zakresie ochrony macierzyństwa,
4. organizowanie pomocy sierotom, osobom dotkniętym klęskami żywiołowymi i epidemiami, ofiarom wojennym, znajdującym się w trudnym położeniu materialnym lub zdrowotnym rodzinom i osobom, w tym pozbawionym wolności,
5. prowadzenie żłobków, ochronek, burs i schronisk,
6. udzielanie pomocy w zapewnianiu wypoczynku dzieciom i młodzieży znajdującym się w potrzebie,
7. krzewienie idei pomocy bliźnim i postaw społecznych temu sprzyjających,
8. przekazywanie za granicę pomocy ofiarom klęsk żywiołowych i osobom znajdującym się w szczególnej potrzebie.

Ze stanu faktycznego przedstawionego we wniosku wynika, iż Spółdzielnia przekazała na konto Kościoła Katolickiego darowiznę z przeznaczeniem na częściowe pokrycie kosztów zakupu i montażu w Kościele windy dla osób starszych, niepełnosprawnych i małych dzieci oraz w przyszłości ma zamiar przekazać darowiznę na pokrycie kosztów wybudowania podjazdu dla osób niepełnosprawnych. Obydwie inwestycje dotyczą zatem rozbudowy budynku kościoła. Stąd darowizny te nie są przeznaczone na kościelną działalność charytatywno-opiekuńczą, o jakiej mowa w cyt. powyżej przepisie art. 55 ust. 7 ustawy o stosunku Państwa do Kościoła Katolickiego w Rzeczypospolitej Polskiej, a - jak wskazała sama Spółdzielnia - są to darowizny na cele kultu religijnego (jako darowizna na obiekty kultowe). Mogą zatem podlegać odliczeniu od dochodu na podstawie cytowanego powyżej art. 18 ust. 1 pkt 7 ustawy o podatku dochodowym od osób prawnych, a więc z zastosowaniem 10% limitu. Decydujące bowiem znaczenie dla rozstrzyganej kwestii ma w ocenie Organu podatkowego treść ostatniego zdania art. 55 ust. 7 ustawy o stosunku Państwa do Kościoła Katolickiego w Rzeczypospolitej Polskiej, zgodnie z którym w odniesieniu do darowizn na inne cele mają zastosowanie ogólne przepisy podatkowe. Zatem jednoznacznie ustawodawca dokonał rozróżnienia, zgodnie z którym do darowizn na kościelną działalność charytatywno-opiekuńczą powinno się stosować przepisy o stosunku państwa do Kościoła katolickiego, natomiast do pozostałych darowizn, w tym na cele kultu religijnego – m.in. przepisy ustawy o podatku dochodowym od osób prawnych.

Mając na uwadze powyższe oraz przedstawiony we wniosku stan faktyczny Spółdzielnia będzie miała prawo do odliczenia od dochodu dokonanej darowizny na cele kultu religijnego, ale z uwzględnieniem 10% limitu, zgodnie z art. 18 ust. 1 pkt 7 ustawy z dnia 15.02.1992r.

Zatem stanowisko Spółdzielni zaprezentowane we wniosku jest nieprawidłowe.