INTERPRETACJA INDYWIDUALNA

Na podstawie art. 14b § 1 i § 6 ustawy z dnia 29 sierpnia 1997 r. Ordynacja podatkowa (t. j. Dz. U. z 2005 r. Nr 8, poz. 60 ze zm.) oraz § 4 rozporządzenia Ministra Finansów z dnia 20 czerwca 2007 r. w sprawie upoważnienia do wydawania interpretacji przepisów prawa podatkowego (Dz. U. Nr 112, poz. 770) Dyrektor Izby Skarbowej w Bydgoszczy działając w imieniu Ministra Finansów stwierdza, że stanowisko Spółki przedstawione we wniosku z dnia 12 listopada 2007 r. (data wpływu 19 listopada 2007 r.) uzupełnionym pismem, które wpłynęło do tut. organu w dniu 28 stycznia 2007 r., o udzielenie pisemnej interpretacji przepisów prawa podatkowego dotyczącej podatku od towarów i usług w zakresie opodatkowania sprzedaży mieszkań - jest nieprawidłowe.

UZASADNIENIE

W dniu 19 listopada 2007 r. został złożony wniosek o udzielenie pisemnej interpretacji przepisów prawa podatkowego w indywidualnej sprawie dotyczącej podatku od towarów i usług w zakresie opodatkowania sprzedaży mieszkań.

W przedmiotowym wniosku przedstawiono następujące zdarzenie przyszłe.

Jako osoba fizyczna nieprowadząca działalności gospodarczej zamierza Pani przystąpić do budowy budynku mieszkalnego wielorodzinnego składającego się z 6 mieszkań przeznaczonych na sprzedaż. Grunt, na którym będzie budowany przedmiotowy budynek stanowi od 2000 r. Pani własność. Celem budowy będzie osiągnięcie dochodu z zainwestowanego kapitału własnego. Jednocześnie poinformowała Pani, że nie jest czynnym i zarejestrowanym podatnikiem podatku od towarów i usług.

Pismem, które wpłynęło do tut. organu w dniu 28 stycznia 2008 r., uzupełniła Pani przedstawione zdarzenie przyszłe o informację, że zakupu materiałów budowlanych związanych z planowaną inwestycją dokonywać będzie firma budowlana, która następnie będzie wystawiała dla Pani faktury za robociznę i materiały budowlane.

W związku z powyższym zadano następujące pytanie.

Czy przy sprzedaży przedmiotowych mieszkań należy naliczyć i zapłacić podatek od towarów i usług...

Zdaniem Wnioskodawcy wyrażonym w piśmie, które wpłynęło do tut. organu w dniu 28 stycznia 2008 r., sprzedaż ta nie podlega opodatkowaniu podatkiem od towarów i usług.

W świetle obowiązującego stanu prawnego stanowisko Wnioskodawcy w sprawie oceny prawnej przedstawionego zdarzenia przyszłego uznaje się za nieprawidłowe.

Zgodnie z treścią art. 5 ust. 1 pkt 1 ustawy z dnia 11 marca 2004 r. o podatku od towarów i usług (Dz. U. Nr 54 poz. 535 ze zm.), opodatkowaniu podlega odpłatna dostawa towarów i odpłatne świadczenie usług na terytorium kraju.

Definicję towaru ustawodawca zawarł w art. 2 pkt 6 powołanej ustawy. Zgodnie z tą definicją, pod pojęciem towaru należy rozumieć rzeczy ruchome, jak również wszelkie postacie energii, budynki i budowle lub ich części, będące przedmiotem czynności podlegających opodatkowaniu podatkiem od towarów i usług, które są wymienione w klasyfikacjach wydanych na podstawie przepisów o statystyce publicznej, a także grunty.

Pojęcia „podatnik” i „działalność gospodarcza”, na potrzeby podatku od towarów i usług, zostały określone w art. 15 ust. 1 i ust. 2 tej ustawy. Podatnikami - według zapisu art. 15 ust. 1 - są osoby prawne, jednostki organizacyjne niemające osobowości prawnej oraz osoby fizyczne, wykonujące samodzielnie działalność gospodarczą, o której mowa w ust. 2, bez względu na cel i rezultat takiej działalności. Działalność gospodarcza, zgodnie z ust. 2 tego artykułu, obejmuje wszelką działalność producentów, handlowców lub usługodawców, w tym podmiotów pozyskujących zasoby naturalne oraz rolników, a także działalność osób wykonujących wolne zawody, również wówczas, gdy czynność została wykonana jednorazowo w okolicznościach wskazujących na zamiar wykonania czynności w sposób częstotliwy. Działalność gospodarcza obejmuje również czynności polegające na wykorzystywaniu towarów lub wartości niematerialnych i prawnych w sposób ciągły dla celów zarobkowych.

Z treści art. 15 cytowanej ustawy wynika, że podatnikami są również osoby, które wykonały czynności jednorazowo w okolicznościach wskazujących na zamiar wykonywania ich w sposób częstotliwy.

W związku z tym, iż prawo podatkowe, w tym przepisy ustawy o podatku od towarów i usług, nie definiują pojęcia „zamiar”, jak również nie precyzują pojęcia „sposób częstotliwy”, należy posłużyć się definicją zawartą w Słowniku Języka Polskiego. „Zamiar” to projekt, plan, intencja zrealizowania czegoś, a „częstotliwy” to następujący raz po raz, jeden po drugim, często, wielokrotny. W każdym przypadku należy więc badać, czy intencją określonej czynności, z którą łączą się skutki podatkowo-prawne było dokonywanie tej czynności wielokrotnie (więcej niż jednokrotnie)

Mając na uwadze powyższe dla rozstrzygnięcia kwestii, czy planowana przez Panią sprzedaż wybudowanych mieszkań podlega opodatkowaniu istotne znaczenie ma, czy czynnościom tym można przypisać znamiona działalności gospodarczej prowadzonej przez podatnika podatku od towarów i usług.

Z przedstawionego stanu zdarzenia przyszłego wynika, iż zamierza Pani wybudować budynek mieszkalny wielorodzinny (6 mieszkań), a następnie - w celu osiągnięcia dochodu z zainwestowanego kapitału własnego – zamierza sprzedać te mieszkania.

Mając powyższe na uwadze należy stwierdzić, iż istnieje podstawa do uznania, że będzie Pani dokonywała czynności sprzedaży w sposób częstotliwy. W efekcie sprzedaż przedmiotowych mieszkań będzie podlegać opodatkowaniu podatkiem od towarów i usług, a Pani – zgodnie z treścią art. 15 ust. 1 ustawy o podatku od towarów i usług - będzie podatnikiem tego podatku.

Należy jednocześnie podkreślić, iż powołaną wyżej definicję działalności gospodarczej, zawartą w art. 15 ust. 2 ustawy o podatku od towarów i usług, ustawodawca podał jedynie na potrzeby podatku od towarów i usług, ma ona więc zastosowanie jedynie na gruncie tej ustawy oraz rozporządzeń wydanych na jej podstawie. Definicja ta nie ma nic wspólnego z definicjami działalności gospodarczej zawartymi w innych ustawach i rozporządzeniach, w szczególności nie jest tożsama z definicją działalności gospodarczej zawartą w art. 2 ustawy z dnia 2 lipca 2004 r. o swobodzie działalności gospodarczej (Dz. U. Nr 173, poz. 1807 ze zm.).

Ponadto należy wskazać, iż w myśl art. 113 ust. 1 ustawy o podatku od towarów i usług, zwalnia się od podatku podatników, u których wartość sprzedaży opodatkowanej nie przekroczyła łącznie w poprzednim roku podatkowym kwoty 50.000 zł. Do wartości sprzedaży nie wlicza się kwoty podatku.

Natomiast podatnik rozpoczynający wykonywanie czynności określonych w art. 5 w trakcie roku podatkowego jest zwolniony od podatku, jeżeli przewidywana przez podatnika wartość sprzedaży nie przekroczy, w proporcji do okresu prowadzonej sprzedaży, kwoty określonej w ust. 1 lub w ust. 8 (art. 113 ust. 9 wskazanej ustawy). Jeżeli faktyczna wartość sprzedaży, w proporcji do okresu prowadzonej sprzedaży, przekroczy w trakcie roku podatkowego kwotę określoną w ust. 1 lub w ust. 8, zwolnienie określone w ust. 9 – według zapisu ust. 10 powołanego artykułu – traci moc z momentem przekroczenia tej wartości.

Interpretacja dotyczy zdarzenia przyszłego przedstawionego przez Wnioskodawcę i stanu prawnego obowiązującego w dniu wydania interpretacji.

Złożenie przez Wnioskodawcę fałszywego oświadczenia, że elementy stanu faktycznego objęte wnioskiem o wydanie interpretacji w dniu złożenia wniosku nie są przedmiotem toczącego się postępowania podatkowego, kontroli podatkowej, postępowania kontrolnego organu kontroli skarbowej oraz że w tym zakresie sprawa nie została rozstrzygnięta co do jej istoty w decyzji lub postanowieniu organu podatkowego lub organu kontroli skarbowej – powoduje, iż niniejsza interpretacja indywidualna nie wywołuje skutków prawnych (art. 14b § 4 Ordynacji podatkowej).

Stronie przysługuje prawo do wniesienia skargi na niniejszą interpretację przepisów prawa podatkowego z powodu jej niezgodności z prawem. Skargę wnosi się do Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego w Warszawie, ul. Jasna 2/4, 00-013 Warszawa po uprzednim wezwaniu na piśmie organu, który wydał interpretację w terminie 14 dni od dnia, w którym skarżący dowiedział się lub mógł się dowiedzieć o jej wydaniu – do usunięcia naruszenia prawa (art. 52 § 3 ustawy z dnia 30 sierpnia 2002 r. Prawo o postępowaniu przed sądami administracyjnymi – Dz. U. Nr 153, poz. 1270 ze zm.). Skargę do WSA wnosi się (w dwóch egzemplarzach – art. 47 ww. ustawy) w terminie trzydziestu dni od dnia doręczenia odpowiedzi organu na wezwanie do usunięcia naruszenia prawa, a jeżeli organ nie udzielił odpowiedzi na wezwanie, w terminie sześćdziesięciu dni od dnia wniesienia tego wezwania (art. 53 § 2 ww. ustawy).

Skargę wnosi się za pośrednictwem organu, którego działanie lub bezczynność są przedmiotem skargi (art. 54 § 1 ww. ustawy) na adres: Dyrektor Izby Skarbowej w Bydgoszczy, Biuro Krajowej Informacji Podatkowej w Toruniu, ul. Św. Jakuba 20, 87-100 Toruń.