INTERPRETACJA INDYWIDUALNA

Na podstawie art. 14b § 1 i § 6 ustawy z dnia 29 sierpnia 1997 r. Ordynacja podatkowa (t. j. Dz. U. z 2005 r. Nr 8, poz. 60 ze zmianami) oraz § 4 rozporządzenia Ministra Finansów z dnia 20 czerwca 2007 r. w sprawie upoważnienia do wydawania interpretacji przepisów prawa podatkowego (Dz. U. z 2007 r. Nr 112, poz. 770) Dyrektor Izby Skarbowej w Bydgoszczy działając w imieniu Ministra Finansów stwierdza, że stanowisko Wnioskodawcy, przedstawione we wniosku z dnia 29 października 2007 r. (data wpływu 2 listopada 2007 r.) o udzielenie pisemnej interpretacji przepisów prawa podatkowego dotyczącej podatku dochodowego od osób fizycznych w zakresie możliwości zaliczenia do kosztów uzyskania przychodów wydatków na nagrody dla kontrahentów związane z promowaniem sprzedaży Wnioskodawcy - jest prawidłowe.

UZASADNIENIE

W dniu 2 listopada 2007 r. (data wpływu) został złożony ww. wniosek o udzielenie pisemnej interpretacji przepisów prawa podatkowego w indywidualnej sprawie dotyczącej podatku dochodowego od osób fizycznych w zakresie możliwości zaliczenia do kosztów uzyskania przychodów wydatków na nagrody dla kontrahentów związane z promowaniem sprzedaży.

W przedmiotowym wniosku przedstawiono następujące zdarzenie przyszłe:

Wnioskodawca wskazuje, że opłaca pobyt kontrahentów za granicą, określając go mianem szkoleń i spotkań integracyjnych. Ponoszenie tego wydatku ma związek z ilością zakupionych w firmie Wnioskodawcy towarów, co wynika z zawartych kontraktów i umów. Kontrakty zawierają również regulamin, z którego wynika, że przy zakupie towarów w granicach:

• 150 000 zł - uczestnik programu otrzymuje nagrodę w postaci 5 dniowej wycieczki dla dwóch osób do jednego z miast europejskich,
• 300 000 zł - uczestnik programu otrzymuje tygodniowe wczasy dla dwóch osób w Afryce,
• 450 000 zł - uczestnik programu otrzymuje tygodniowe wyjazd dla dwóch osób do Azji,
• 750 000 zł - uczestnik programu otrzymuje tygodniowy wyjazd dla dwóch osób do Ameryki Południowej.

przysługuje nabywcy opłata za pobyt w ośrodku zagranicznym związany ze szkoleniem i spotkaniami integracyjnymi firm o podobnym profilu działania.

W związku z powyższym zadano następujące pytanie:

Czy koszty związane z pobytem kontrahentów za granicą stanowią koszty uzyskania przychodów...

Zdaniem Wnioskodawcy wydatki ponoszone w związku z wyjazdem za granicę kontrahentów są kosztem uzyskania przychodów, ponieważ są ściśle powiązane z przychodem art. 22 ust. 1 ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych.

W świetle obowiązującego stanu prawnego stanowisko Wnioskodawcy w sprawie oceny prawnej przedstawionego zdarzenia przyszłego uznaje się za prawidłowe.

Zgodnie z art. 22 ust. 1 ustawy z dnia 26 lipca 1991 r. o podatku dochodowym od osób fizycznych (tekst jednolity Dz. U. z 2000 r., Nr 14, poz. 176 ze zm.) kosztami uzyskania przychodów są koszty poniesione w celu osiągnięcia przychodów lub zachowania albo zabezpieczenia źródła przychodów, z wyjątkiem kosztów wymienionych w art. 23 ww. ustawy.

Z powyższego przepisu wynika, iż kosztami uzyskania przychodów są wszelkie racjonalne i gospodarczo uzasadnione nakłady i wydatki związane bezpośrednio lub pośrednio z prowadzoną działalnością gospodarczą, których celem jest poprawienie wyniku finansowego oraz osiągnięcie przychodu - z wyjątkiem wydatków w art. 23 ust. 1 ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych.

Czyli aby dany wydatek mógł być uznany za koszt uzyskania przychodów, powinien spełniać łącznie następujące warunki:

• pozostawać w związku przyczynowym z przychodem, czyli musi zostać poniesiony w celu jego osiągnięcia lub zachowania albo zabezpieczenia źródła przychodów oraz
• nie znajdować się na liście kosztów nieuznawanych za koszty uzyskania przychodów, wymienionych w art. 23 ust. 1 powyższej ustawy.

Z przedstawionego we wniosku stanu faktycznego wynika, że Wnioskodawca opłaca pobyt za granicą kontrahentów nabywających jego towary, określając go mianem szkoleń i spotkań integracyjnych. Wnioskodawca wskazuje, że ponoszenie tego wydatku ma związek z ilością zakupionych w jego firmie towarów, co wynika z zawartych kontraktów i umów. Kontrakty zawierają również regulamin, z którego wynika przekroczenie jakiej granicy zakupu towarów w firmie Wnioskodawcy uprawnia kontrahentów do jakiej premii - wycieczki (wycieczki na różne kontynenty - w zależności od wielkości zakupu). Wyjazd ten jest premią dla kontrahentów biorących udział w sprzedaży premiowej. Tak więc wykonanie obowiązków wręczenia premii w postaci konkretnej wycieczki wiąże się nierozerwalnie z czynnością dokonania wcześniejszego zakupu towarów.

Powyższe działania można traktować więc jako rodzaj sprzedaży premiowej. Termin ten nie został w przepisach podatkowych zdefiniowany, natomiast praktyka stosowana przez podmioty gospodarcze wykazuje, że pojęcie to związane jest z czynnościami mającymi na celu zachęcenie nabywców do dokonywania zakupów o określonej wartości, bądź systematycznego dokonywania zakupów.

Sprzedaż premiową należy utożsamiać z transakcją, w ramach której obok sprzedaży towaru lub usługi dochodzi do wydania nabywcy premii (nagrody). Przy czym, dla sprzedaży premiowej charakterystyczne jest to, że nagrodą nie są pieniądze i wartości pieniężne ani towary lub usługi świadczone przez sprzedawcę w ramach jego działalności.

Biorąc powyższe pod uwagę można stwierdzić, że przedstawione zdarzenie przyszłe nosi znamiona (albo przypomina) sprzedaż premiową, gdyż po dokonaniu zakupu określonej ilości i wartości, nabywca otrzymuje nagrodę w postaci zagranicznejwycieczki. Stosując taką formę zachęty Wnioskodawca motywuje swoich kontrahentów do zwiększonych zakupów. Organizacja sprzedaży premiowej oznacza dla sprzedającego ponoszenie określonych wydatków, przede wszystkim związanych z zakupem (sfinansowaniem) stosownych nagród (w konkretnym przypadku – zagranicznych wycieczek turystycznych). Mamy tu do czynienia z wydatkami służącymi zachęceniu klientów do dokonywania zakupów u podatnika. Są to zatem wydatki poniesione w celu osiągnięcia przychodów, o których mowa w art. 22 ust. 1 ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych.

Jednocześnie, przedmiotowe wydatki nie znajdują się na liście kosztów nieuznawanych za koszty uzyskania przychodów, wymienionych w art. 23 cytowanej ustawy. Sprzedaż premiowa polega na uatrakcyjnieniu zakupu danych towarów. Wydatki związane z takim uatrakcyjnieniem sprzedawanych towarów pozostają w bezpośrednim związku z przychodami ze sprzedaży, stanowią więc w całości, stosownie do art. 22 ust. 1 ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych koszty uzyskania przychodów.

Mając na uwadze fakt, iż prowadzona przez Wnioskodawcę promocja spełnia kryteria sprzedaży premiowej, jest celowa i ma związek z przychodami, wydatki poniesione na jej zorganizowanie, jako niewymienione w katalogu wyłączeń, mogą stanowić koszty uzyskania przychodów w podatku dochodowym od osób fizycznych. Jednocześnie podatnik zobowiązany jest do prawidłowego udokumentowania wydatków zgodnie z odrębnymi przepisami.

Interpretacja dotyczy zdarzenia przyszłego przedstawionego przez Wnioskodawcę w złożonym w dniu 2 listopada 2007 r. wniosku oraz stanu prawnego obowiązującego w dniu wydania interpretacji.

Stronie przysługuje prawo do wniesienia skargi na niniejszą interpretację przepisów prawa podatkowego z powodu jej niezgodności z prawem. Skargę wnosi się do Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego w Warszawie, ul. Jasna 2/4, 00-013 Warszawa po uprzednim wezwaniu na piśmie organu, który wydał interpretację w terminie 14 dni od dnia, w którym skarżący dowiedział się lub mógł się dowiedzieć o jej wydaniu – do usunięcia naruszenia prawa (art. 52 § 3 ustawy z dnia 30 sierpnia 2002 r. Prawo o postępowaniu przed sądami administracyjnymi – Dz. U. Nr 153, poz. 1270 ze zm.). Skargę do WSA wnosi się (w dwóch egzemplarzach – art. 47 ww. ustawy) w terminie trzydziestu dni od dnia doręczenia odpowiedzi organu na wezwanie do usunięcia naruszenia prawa, a jeżeli organ nie udzielił odpowiedzi na wezwanie, w terminie sześćdziesięciu dni od dnia wniesienia tego wezwania (art. 53 § 2 ww. ustawy).

Skargę wnosi się za pośrednictwem organu, którego działanie lub bezczynność są przedmiotem skargi (art. 54 § 1 ww. ustawy) na adres: Izba Skarbowa w Bydgoszczy Biuro Krajowej Informacji Podatkowej w Toruniu, ul. Św. Jakuba 20, 87-100 Toruń.