Działając na podstawie:

• art. 14a § 1 i § 4 ustawy z dnia 29.08.1997 r. - Ordynacja podatkowa (t. j. Dz. U. z 2005 r. Nr 8, poz. 60 z późn. zm.) w związku z art. 4 ust. 1 oraz art. 7 ustawy z dnia 16.11.2006 r. o zmianie ustawy Ordynacja podatkowa oraz o zmianie niektórych innych ustaw (Dz. U. z 2006 r. Nr 217 poz. 1590);
• art. 9 ust. 1, art. 11 ust. 1, art. 12 ust. 1 ustawy z dnia 26.07.1991 r. o podatku dochodowym od osób fizycznych (t. j. Dz. U. z 2000 r. Nr 14, poz. 176 z późn. zm.);

po rozpatrzeniu wniosku z dnia 29.05.2007 r.(data wpływu do tut. Urzędu), znak: Z/DE-GK-3392-2-540/07 o udzielenie pisemnej interpretacji, co do zakresu i sposobu zastosowania prawa podatkowego, w przedmiocie podatku dochodowego od osób fizycznych w zakresie uznania za przychód dla pracownika pożyczki udzielonej z Zakładowego Funduszu Świadczeń Socjalnych oraz z Pracowniczej Kasy Zapomogowo Pożyczkowej, Naczelnik Podkarpackiego Urzędu Skarbowego w Rzeszowie postanawia uznać, że w przedstawionym stanie faktycznym stanowisko zawarte we wniosku jest prawidłowe.

Pismem z dnia 29.05.2007 r. znak: Z/DE-GK-3392-2-540/07 Z. zwrócił się do Naczelnika Podkarpackiego Urzędu Skarbowego w Rzeszowie z wnioskiem o udzielenie pisemnej interpretacji, co do zakresu i sposobu zastosowania przepisów prawa podatkowego, m.in. w zakresie podatku dochodowego od osób fizycznych. W złożonym wniosku przedstawiono następujący stan faktyczny: pracownicy Z. mogą otrzymywać pożyczkę z Zakładowego Funduszu Świadczeń Socjalnych (ZFŚS) z 1% oprocentowaniem oraz pożyczkę z PKZP (Pracowniczej Kasy Zapomogowo Pożyczkowej ZOZ MSWiA w Rzeszowie) bez oprocentowania.

Przedmiotem wniosku jest rozstrzygnięcie, czy pożyczka z niskim oprocentowaniem lub bez oprocentowania stanowi przychód dla pracowników Z.? Zdaniem Wnioskodawcy, w związku z tym, że Z. jako publiczny zakład nie prowadzi działalności w zakresie udzielania pożyczek, to nie oprocentowana lub niżej oprocentowana pożyczka udzielona pracownikowi przez pracodawcę nie stanowi przychodu ze stosunku pracy.

Uwzględniając powyższy wniosek oraz biorąc pod uwagę, iż w przedmiotowej sprawie nie toczy się postępowanie podatkowe lub kontrola podatkowa ani postępowanie przed sądem administracyjnym, Naczelnik Podkarpackiego Urzędu Skarbowego w Rzeszowie po zapoznaniu się ze stanem faktycznym przedstawionym przez wnioskodawcę informuje, iż stanowisko tut. organu podatkowego w przedmiocie zapytania jest następujące.

W myśl zasady powszechnego opodatkowania wyrażonej w art. 9 ust. 1 ustawy z dnia 26.07.1991 r. o podatku dochodowym od osób fizycznych (t. j. Dz. U. z 2000 r. Nr 14, poz. 176 z późn. zm.) opodatkowaniu podatkiem dochodowym podlegają wszelkiego rodzaju dochody, z wyjątkiem dochodów wymienionych w art. 21, 52, 52a i 52c oraz dochodów, od których na podstawie przepisów Ordynacji podatkowej zaniechano poboru podatku.

Zgodnie z art. 11 ust. 1 w/w ustawy przychodami, z zastrzeżeniem art. 14-16, art. 17 ust. 1 pkt 6 i 9, art. 19 i art. 20 ust. 3, są otrzymane lub postawione do dyspozycji podatnika w roku kalendarzowym pieniądze i wartości pieniężne oraz wartość otrzymanych świadczeń w naturze i innych nieodpłatnych świadczeń. Zaś art. 12 ust. 1 ustawy stanowi, iż za przychody ze stosunku służbowego, stosunku pracy, pracy nakładczej oraz spółdzielczego stosunku pracy uważa się wszelkiego rodzaju wypłaty pieniężne oraz wartość pieniężną świadczeń w naturze bądź ich ekwiwalenty, bez względu na źródło finansowania tych wypłat i świadczeń, a w szczególności: wynagrodzenia zasadnicze, wynagrodzenia za godziny nadliczbowe, różnego rodzaju dodatki, nagrody, ekwiwalenty za nie wykorzystany urlop i wszelkie inne kwoty niezależnie od tego, czy ich wysokość została z góry ustalona, a ponadto świadczenia pieniężne ponoszone za pracownika, jak również wartość innych nieodpłatnych świadczeń lub świadczeń częściowo odpłatnych.

Stosownie do przepisów ustawy z dnia 23.04.1964 r. Kodeks cywilny (Dz. U. nr 16, poz. 93 ze zm.) w art. 720 § 1 „przez umowę pożyczki dający pożyczkę zobowiązuje się przenieść na własność biorącego określoną ilość pieniędzy albo rzeczy (...), a biorący zobowiązuje się zwrócić tą samą ilość pieniędzy albo tą samą ilość rzeczy (...)”. Zgodnie z art. 1 ust. 1 ustawy z dnia 4.03.1994 r. o zakładowym funduszu świadczeń socjalnych (Dz. U. Nr 43, poz. 163 ze zm.), fundusz ten przeznaczony jest na, cyt. „finansowanie działalności socjalnej organizowanej na rzecz osób uprawnionych do korzystania z funduszu oraz na utrzymanie zakładowych obiektów społecznych”. Działalność socjalna zaś w myśl w/w ustawy to, cyt. „nieodpłatne lub częściowo odpłatne usługi świadczone przez zakłady pracy na rzecz różnych form wypoczynku, działalności kulturowo-oświatowej, sportowo rekreacyjnej, udzielanie pomocy materialnej-rzeczowej lub finansowej, a także zwrotnej lub bezzwrotnej pomocy na cele mieszkalne, na warunkach określonych umową”.

Przy udzielaniu odpowiedzi należy uwzględnić również zasady organizacji i funkcjonowania pracowniczych kas zapomogowo pożyczkowych, które zostały uregulowane w rozporządzeniu Rady Ministrów z dnia 19.12.1992 r. w sprawie pracowniczych kas zapomogowo - pożyczkowych oraz spółdzielczych kas oszczędnościowo - kredytowych w zakładach pracy (Dz. U. Nr 100, poz. 502 ze zm.). Celem PKZP jest udzielanie członkom pomocy materialnej w formie pożyczek długo- i krótkoterminowych oraz zapomóg - w miarę posiadanych środków, na zasadach określonych w statucie (§ 6 w/w rozporządzenia).

Członek PKZP jest obowiązany: wpłacić wpisowe, wpłacić miesięczny wkład członkowski lub wyrazić zgodę na potrącenie wkładu z wynagrodzenia za pracę, zasiłku chorobowego lub zasiłku wychowawczego. W myśl § 9 pkt 2 powołanego wyżej rozporządzenia członek PKZP ma prawo: korzystać z pożyczek. Pożyczki z PKZP udzielane są z funduszu oszczędnościowo – pożyczkowego powstającego z wkładów członkowskich. Wkłady członkowskie, wnoszone są w wysokości i terminach ustalonych w statucie. Zapisuje się je na imiennym rachunku członka PKZP.

Zakładowy Fundusz Świadczeń Socjalnych oraz Pracownicza Kasa Zapomogowo Pożyczkowa nie są stworzone celem wypracowania zysku lecz ukierunkowane na ściśle określoną pomoc na rzecz osób uprawnionych (pracowników bądź członków PKZP). Pożyczka zaś to świadczenie czasowe podlegające zwrotowi, nie stanowi więc sama w sobie przychodu podlegającego opodatkowaniu w rozumieniu art. 11 i 12 ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych. Udzielenie zatem pracownikowi pożyczki, zgodnie z regulaminem ZFŚS bądź statutem PKZP nie stanowi przychodu ze stosunku pracy.

Reasumując, należy uznać, że w przedmiotowej sprawie pożyczki udzielane są zgodnie z celem ZFŚS na rzecz pomocy pracownikom oraz z funduszu oszczędnościowo –pożyczkowego członkom PKZP na rzecz pomocy materialnej. Pożyczki udzielone pracownikom z w/w środków nie stanowią przychodu ze stosunku pracy. Brak jest również podstaw prawnych do przyjęcia, iż w zaistniałej sytuacji powstanie nieodpłatne świadczenie w formie nie naliczonych odsetek. Nieoprocentowanie udzielonych pożyczek winno wynikać wprost z regulaminu ZFŚS bądź ze statutu PKZP. Pożyczki te nie powinny być traktowane jako preferencyjne.

Podsumowując powyższe należy uznać, że w przedmiotowej sprawie – w świetle przedstawionych przez podatnika okoliczności – stanowisko wnioskodawcy jest prawidłowe.