INTERPRETACJA INDYWIDUALNA

Na podstawie art. 14b § 1 i § 6 ustawy z dnia 29 sierpnia 1997 r. Ordynacja podatkowa (t. j. Dz. U. z 2005 r. Nr 8, poz. 60 ze zm.) oraz § 4 rozporządzenia Ministra Finansów z dnia 20 czerwca 2007 r. w sprawie upoważnienia do wydawania interpretacji przepisów prawa podatkowego (Dz. U. Nr 112, poz. 770) Dyrektor Izby Skarbowej w Bydgoszczy działając w imieniu Ministra Finansów stwierdza, że stanowisko przedstawione we wniosku z dnia 25 października 2007 roku (złożonym osobiście 26 października 2007 roku) uzupełnionym pismem z dnia 21 listopada 2007 roku (złożonym osobiście 21 listopada 2007 roku) o udzielenie pisemnej interpretacji przepisów prawa podatkowego dotyczącej podatku od towarów i usług w zakresie stawki podatku w przypadku refakturowania usług taksówkowych - jest nieprawidłowe.

UZASADNIENIE

W dniu 26 października 2007 roku został złożony wniosek o udzielenie pisemnej interpretacji przepisów prawa podatkowego w indywidualnej sprawie dotyczącej podatku od towarów i usług w zakresie stawki podatku w przypadku refakturowania usług taksówkowych.

W przedmiotowym wniosku przedstawione zostało następujące zdarzenie przyszłe.

Stowarzyszenie Kierowców jest wpisane do rejestru przedsiębiorców, zrzesza w swoim gronie osoby fizyczne (taksówkarzy), które na własny rachunek prowadzą działalność gospodarczą w zakresie świadczenia usług transportowych. Wiele przedsiębiorców i firm zainteresowanych jest zawieraniem długoterminowych umów na świadczenie usług transportowych. Przyszli kontrahenci chcą jednak, aby usługa była świadczona w sposób ciągły, a taksówka była gotowa do świadczenia usług o każdej porze. Przyszli kontrahenci oczekują ciągłości usług i dyspozycyjności. Niestety jeden kierowca nie jest w stanie sprostać takim wymaganiom. Byłoby to możliwe dla Stowarzyszenia z tego względu, że w jego dyspozycji pozostaje bardzo duża liczba osób, które byłyby gotowe świadczyć tą usługę w danym momencie.

Taką formą współpracy są zainteresowani zarówno taksówkarze – członkowie Stowarzyszenia, jak i potencjalni klienci tej usługi.

Dodatkowo pojawia się kwestia jak należy postępować w przypadku różnych stawek podatku od towarów i usług. Istnieją dwa odmienne poglądy spotykane w praktyce. Jeden znajdujący się w wyjaśnieniu Pierwszego Mazowieckiego Urzędu Skarbowego nr 1471/NUR2/443-597/06/AG, gdzie został przedstawiony pogląd, że stawka nie może ulec zmianie przy fakturze refakturowanej. Drugi pogląd prezentowany przez wyrok NSA z dnia 22 marca 1999 roku sygn. akt I SA/Ka 1375/97, iż należy naliczać podatek od towarów i usług przy refakturowaniu bez względu na to czy świadczący usługi jest podatnikiem podatku od towarów i usług.

W piśmie z dnia 21 listopada 2007 roku Wnioskodawca uzupełnił opis zdarzenia przyszłego wskazując, że umowa będzie zawarta pomiędzy Stowarzyszeniem a podmiotem gospodarczym. Kierowca będzie wystawiał na Stowarzyszenie fakturę ze stawką 3% bądź też będą wystawiane rachunki bez podatku przez kierowców, którzy nie są podatnikami podatku od towarów i usług. Stowarzyszenie wystawiać będzie faktury zbiorcze dla każdego podmiotu po zakończeniu okresu rozliczeniowego. Okres rozliczeniowy będzie trwał miesiąc (w umowie pomiędzy Stowarzyszeniem a podmiotem gospodarczym).

W związku z powyższym zadano następujące pytanie:

Czy faktury wystawiane przez kierowców na Stowarzyszenie ze stawką 3% lub bez podatku od towarów i usług mogą być refakturowane przez Stowarzyszenie na inne podmioty gospodarcze, z którymi Stowarzyszenie chciałoby podpisać umowę na świadczenie stałych usług w zakresie przewozu osób ze stawką taką, jaka wynika z faktury pierwotnej (otrzymanej od kierowcy), czy też musi być zastosowana inna stawka podatku...

Zdaniem Wnioskodawcy możliwe jest refakturowanie tych usług zgodnie z VI Dyrektywą UE. Jest to też zgodne z ustawą o podatku od towarów i usług. Ponadto rozwiązanie to jest bardzo korzystne zarówno dla członków Stowarzyszenia, jak i potencjalnych kontrahentów. Podpisywanie indywidualnych umów przez członków jest niemożliwe, z uwagi na to, że kontrahenci wymagają ciągłości i dyspozycyjności, czego jeden taksówkarz nie jest w stanie zapewnić i konieczne stałoby się podpisanie kolejnej umowy z następnym taksówkarzem. Utrudnia to znacznie możliwość zawierania dogodnych kontraktów przez taksówkarzy, a propozycja zaproponowana przez Wnioskodawcę ułatwia znacznie możliwość uzyskania dogodnych umów.

W ocenie Wnioskodawcy stawka podatku nie może ulec zmianie przy fakturze refakturowanej.

W świetle obowiązującego stanu prawnego stanowisko Wnioskodawcy w sprawie oceny prawnej przedstawionego zdarzenia przyszłego uznaje się za nieprawidłowe.

Zgodnie z treścią art. 5 ust. 1 pkt 1 ustawy z dnia 11 marca 2004 roku o podatku od towarów i usług (Dz. U. Nr 54, poz. 535 ze zm.), opodatkowaniu podlega odpłatna dostawa towarów i odpłatne świadczenie usług na terytorium kraju. Przez świadczenie usług zgodnie z art. 8 ust. 1 rozumie się każde świadczenie na rzecz osoby fizycznej, osoby prawnej lub jednostki organizacyjnej nie mającej osobowości prawnej, które nie stanowi dostawy towarów w rozumieniu art. 7 w tym również:

1. przeniesienie praw do wartości niematerialnych i prawnych, bez względu na formę, w jakiej dokonano czynności prawnej;
2. zobowiązanie do powstrzymania się od dokonania czynności lub do tolerowania czynności lub sytuacji;
3. świadczenie usług zgodnie z nakazem organu władzy publicznej lub podmiotu działającego w jego imieniu lub nakazem wynikającym z mocy prawa.

Z zapisu art. 106 ust. 1 powołanej ustawy wynika, że podatnicy, o których mowa w art. 15 są obowiązani wystawić fakturę stwierdzającą w szczególności dokonanie sprzedaży, którą zgodnie z art. 2 pkt 22 jest również odpłatne świadczenie usług na terytorium kraju.

Należy zauważyć, iż ustawa z dnia 11 marca 2004 roku o podatku od towarów i usług nie wprowadza przepisu umożliwiającego traktowanie refakturowania jako świadczenia usługi, nie mniej jednak zarówno przepisy VI Dyrektywy Rady z dnia 17.05.1977 roku jak i uregulowania obowiązującej od dnia 1 stycznia 2007 roku Dyrektywy Rady nr 2006/112/WE z dnia 28 listopada 2006 roku w sprawie wspólnego systemu podatku od wartości dodanej (Dziennik Urzędowy UE L z 2006 r., Nr 347/1 ze zm.), pozwalają w określonych sytuacjach refakturującego traktować jako świadczącego usługę. Stosownie do dyspozycji przepisu art. 28 Dyrektywy w przypadku gdy podatnik, działając we własnym imieniu, ale na rzecz osoby trzeciej, bierze udział w świadczeniu usług, przyjmuje się, że podatnik ten sam otrzymał i wyświadczył te usługi.

W okolicznościach przedmiotowej sprawy każdorazowo stronami umów w zakresie przewozu osób będą z jednej strony podmioty gospodarcze, z drugiej zaś strony Stowarzyszenie Kierowców. W celu świadczenia usług Stowarzyszenie nabywać będzie od zrzeszonych członków usługi taksówkowe, przy czym różny będzie status podmiotów bezpośrednio świadczących te usługi. Część z nich wybrała zwolnienie z opodatkowania podatkiem od towarów i usług z uwagi na nieprzekroczenie limitu obrotu (art. 113 ust. 1 ustawy), część zaś zarejestrowana jest jako podatnicy VAT czynni i podlegają opodatkowaniu podatkiem od towarów i usług na zasadach ogólnych wg stawki 7%, lub na podstawie art. 114 ust. 1 ustawy podatkiem w formie ryczałtu wg stawki 3%.

Wskazać trzeba, iż możliwość zastosowania stawki 3% lub zwolnienia z podatku od towarów i usług zależy od statusu podatnika. Co więcej, stosowanie stawki 3% przy przewozie osób wiąże się z określonymi obowiązkami podatników (obowiązek powiadomienia o formie opodatkowania właściwego Naczelnika Urzędu Skarbowego, obowiązek składania skróconych deklaracji podatkowych na druku VAT-12) jak i utratę pewnych uprawnień (brak prawa do odliczenia podatku naliczonego od zakupu towarów i usług). Kolejnym istotnym elementem jest dokumentowanie świadczonych usług. Inaczej dokumentują wykonywane czynności podatnicy zwolnieni podmiotowo (wystawiają rachunki) i podatnicy podatku od towarów i usług (wystawiają faktury VAT).

Okoliczności przedmiotowej sprawy wskazują, że nie mamy doczynienia z refakturowaniem usług, a z nabywaniem usług od innych podmiotów w celu realizacji własnego - wynikającego z zawartej z podmiotem gospodarczym umowy - świadczenia. Konsekwencją przyjęcia takiego stanowiska jest to, że świadczący usługę ma obowiązek zastosowania stawki właściwej dla świadczonej przez siebie usługi. Jednocześnie dla klasyfikacji podatkowej tej usługi nie ma znaczenia, czy świadczący doliczy marżę czy też nie. Istotnym jest również, jak wspomniano wcześniej, że stosowanie zwolnienia podmiotowego czy stawki 3% dla usług przewozu osób taksówkami osobowymi zależy od spełnienia określonych warunków. W związku z powyższym, jeżeli Stowarzyszenie warunków tych nie spełnia, opodatkować musi świadczoną przez siebie usługę na zasadach ogólnych.

Interpretacja dotyczy zaistniałego zdarzenia przyszłego przedstawionego przez Wnioskodawcę i stanu prawnego obowiązującego w dniu wydania interpretacji.

Złożenie przez Wnioskodawcę fałszywego oświadczenia, że elementy stanu faktycznego objęte wnioskiem o wydanie interpretacji w dniu złożenia wniosku nie są przedmiotem toczącego się postępowania podatkowego, kontroli podatkowej, postępowania kontrolnego organu kontroli skarbowej oraz że w tym zakresie sprawa nie została rozstrzygnięta co do jej istoty w decyzji lub postanowieniu organu podatkowego lub organu kontroli skarbowej – powoduje, iż niniejsza interpretacja indywidualna nie wywołuje skutków prawnych (art. 14b § 4 Ordynacji podatkowej).

Stronie przysługuje prawo do wniesienia skargi na niniejszą interpretację przepisów prawa podatkowego z powodu jej niezgodności z prawem. Skargę wnosi się do Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego w Warszawie, ul. Jasna 2/4, 00-013 Warszawa po uprzednim wezwaniu na piśmie organu, który wydał interpretację w terminie 14 dni od dnia, w którym skarżący dowiedział się lub mógł się dowiedzieć o jej wydaniu – do usunięcia naruszenia prawa (art. 52 § 3 ustawy z dnia 30 sierpnia 2002 r. Prawo o postępowaniu przed sądami administracyjnymi – Dz. U. Nr 153, poz. 1270 ze zm.). Skargę do WSA wnosi się (w dwóch egzemplarzach – art. 47 ww. ustawy) w terminie trzydziestu dni od dnia doręczenia odpowiedzi organu na wezwanie do usunięcia naruszenia prawa, a jeżeli organ nie udzielił odpowiedzi na wezwanie, w terminie sześćdziesięciu dni od dnia wniesienia tego wezwania (art. 53 § 2 ww. ustawy).

Skargę wnosi się za pośrednictwem organu, którego działanie lub bezczynność są przedmiotem skargi (art. 54 § 1 ww. ustawy) na adres: Izba Skarbowa w Bydgoszczy Biuro Krajowej Informacji Podatkowej w Toruniu, ul. Św. Jakuba 20, 87-100 Toruń