P O S T A N O W I E N I E

Na podstawie art. 14a § 1, § 3 i § 4 ustawy z dnia 29 sierpnia 1997r. – Ordynacja podatkowa (tekst jedn. Dz. U. Nr 8 z 2005r., poz.60 z późn. zm.) oraz art. 22 ust. 1, art. 23 ust. 1 pkt 52, art. 23 ust. 1 pkt 23 ustawy z dnia z dnia 26 lipca 1991r. o podatku dochodowym od osób fizycznych (Dz. U. Nr 14, poz. 176 z późn.zm.) po rozpatrzeniu Pana wniosku z dnia 16.04.2007r (data wpływu do Urzędu 16.04.2007r.) w sprawie interpretacji przepisów prawa podatkowego

Naczelnik Urzędu Skarbowego Warszawa Wola uznał stanowisko wnioskodawcy jako

- nieprawidłowe w sprawie zaliczenia do kosztów uzyskania przychodów wydatków z tytułu korzystania z usług gastronomicznych przez właściciela zakładu - osobę fizyczną w trakcie odbywania przez niego podróży służbowej,

- prawidłowe w sprawie odniesienia w/w kosztów do wydatków nie uznawanych za koszty uzyskania przychodu określonych w art. 23 ust. 1 pkt 23 w/w ustawy

U Z A S A D N I E N I E

W dniu 16.04.2007r. zwrócił się Pan z wnioskiem o udzielenie interpretacji co do zakresu stosowania przepisów prawa podatkowego w podatku dochodowym od osób fizycznych, który to wniosek zawierał następujące pytania:

1) czy w rozumieniu przepisu art.22 ust. 1 ustawy z dnia 26.07.1991r. o podatku dochodowym od osób fizyczncyh ( t.j. Dz. U. z 2000r. Nr 14, poz. 176 , ze zm.) należy uznać w pełnej kwocie netto ( bez VAT) za koszty uzyskania przychodów wydatki z tytułu korzystania z usług gastronomicznych przez właściciela zakładu-osobę fizyczną w trakcie odbywania przez niego podróży służbowej, pozostającej w związku z prowadzoną działalnością gospodarczą?

2) czy wyżej opisany stan nie koliduje z wprowadzonym od dnia 01.01.2007r. brzmieniem art. 22 ust. 1 pkt 23 cyt. wyż. ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych , zgodnie z którym nie uważa się za koszty uzyskania przychodów wydatków z tytułu kosztów reprezentacji, w szczególności poniesionych na usługi gastronomiczne , zakup żywności oraz napojów w tym alkoholowych.

Stan faktyczny: Jako osoba fizyczna prowadząca działalność gospodarczą ( właściciel przedsiębiorstwa handlowo usługowego) odbywa Pan często podróże służbowe na terenie całego kraju, a także za granicą. W trakcie podróży służbowych korzysta Pan zarówno z usług hotelowych jak i usług gastronomicznych.

Wydatki z w/w tytułu dokumentuje Pan wystawionymi przez usługodawcę fakturami VAT ( dotyczy to usługodawców krajowych). Podróż odbywa Pan samochodem stanowiącym składnik majątku przedsiębiorstwa.

Z tytułu odbytej podróży służbowej nie pobiera Pan diet, ryczałtów i innych należności za czas podróży służbowej.

Stanowisko wnioskodawcy jest następujące: Uważa Pan, iż jako osoba fizyczna prowadząca działalność gospodarczą nie jest pracownikiem w rozumieniu przepisów ustawy z dnia 26.06.1974r. Kodeks pracy ( Dz. U z 1998r. , Nr 21, poz. 94, ze zm.), stąd nie dotyczą Pana przepisy wydane na podstawie art. 77 § 2 Kodeksu pracy, dotyczące wysokości i warunków ustalania należności przysługujących pracownikom za czas podróży służbowej.

Przepisami tymi są:

1) rozporządzenie Ministra Pracy i Polityki społecznej z dnia 19.12.2002r. w sprawie wysokości oraz warunków ustalania należności przysługujących pracownikowi zatrudnionemu w państwowej lub samorządowej jednostce sfery budżetowej z tytułu podróży służbowej poza granicami kraju. ( Dz. U. z 2002r., Nr 236, poz. 1990, ze zm.)

2) rozporządzenie Ministra Pracy i Polityki społecznej z dnia 19.12.2002r. w sprawie wysokości oraz warunków ustalania należności przysługujących pracownikowi zatrudnionemu w państwowej lub samorządowej jednostce sfery budżetowej z tytułu podróży służbowej na obszarze kraju . ( Dz. U. z 2002r., Nr 236, poz. 1990, ze zm.).

Zatem w odniesieniu do podróży służbowej odbywanej przez osobę fizyczną nie będącą pracownikiem w myśli przepisów Kodeksu pracy nie winny być stosowane zasady i limity określone w wyż. cyt. rozporządzeniach Ministra Pracy i Poltyki Społecznej. Warunkiem uznania wydatków ( w tym gastronomicznych i hotelowych) za koszt uzyskania przychodów w rozuminiu przepisów podatkowych jest wystąpienie związku przyczynowo- skutkowego pomiędzy kosztem a przychodem , w myśl art. 22 ust. 1 ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych.

Drugim warunkiem, jest właściwe udokumentowanie poniesionych wydatków ( tj. spełnienie przesłanek formalnych w zakresie udokumentowania zdarzeń gospodarczych, wynikających z przepisów ustawy o rachunkowości bądź rozporządzenia w sprawie prowadzenia podatkowej księgi przychodów i rozchodów.)

Zatem przy łącznym spełnieniu w/w warunków, kosztem uzyskania przychodów są w Pana ocenie poniesione w pełnej wysokości netto ( bez VAT, który podlega odliczeniu), wydatki z tytułu odbycia podróży służbowej przez właściciela zakładu, nie będącego pracownikiem w rozumieniu Kodeksu pracy.

W zakresie drugiego pytania, Pana zdaniem wydatki na usługi gastronomiczne poniesione w związku z podróżą służbową a wydatkowane w warunkach reprezentacji dotyczą dwóch odmiennych stanów faktycznych. Stąd pomimo zbliżonej treści na fakturze wystawionej przez zakład bądź punkt gastronomiczny inny jest cel poniesienia przedmiotowego wydatku.

Powyższym stan przesądza w Pana ocenie, że zaliczenie do kosztów uzyskania przychodów wydatków na usługi gastronomiczne z tytułu odbycia podróży służbowej przez właściciela zakładu nie koliduje z aktualnym brzmieniem przepisu art. 23 ust. 1 pkt 23 ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych.

Ocena prawna w/w stanowiska wnioskodawcy –

Odnośnie pierwszego pytania zawartego w Pana wniosku Organ podatkowy informuje - zgodnie z art. 22 ust. 1 ustawy z dnia 26.07.1991r. O podatku dochodowym od osób fizycznych ( Dz.U. z 2000r. Nr 14 poz. 176 ze zm.) kosztami uzyskania przychodów z poszczególnego źródła są wszelkie koszty poniesione w celu osiągnięcia przychodów, z wyjątkiem kosztów wymienionych w art. 23 ustwy.

W świetle art. 23 ust. 1 pkt. 52 w/w ustawy za koszty uzyskania przychodu uważa się wartość diet z tytułu podróży służbowych osób prowadzących działalność gospodarczą i osób z nimi współpracujących - do wysokości diet przysługujących pracownikom, określonych w odrębnych przepisach wydanych przez właściwego ministra, tj. w rozporządzeniach Ministra Pracy i Polityki Społecznej z dnia 19.12.2002r.:

- w sprawie szczegółowych zasad ustalania oraz wysokości należności przysługujących pracownikowi zatrudnionemu w państwowej lub samorządowej jednostce sfery budżetowej z tytułu podróży służbowej na obszarze kraju ( Dz. U. Nr 236, poz. 1990 ze zm.)

- w sprawie wysokości oraz warunków ustalania należności przysługujących pracownikowi z tytułu podróży służbowej poza granicami kraju ( Dz. U. Nr 236, poz. 1991 ze zm.).

Oznacza to, że do kosztów uzyskania przychodów będzie Pan mógł jako własciciel zakładu zaliczyć wydatki na usługi gastronomiczne poniesione w czasie odbywania podróży służbowej tylko do wysokości kwot, stanowiących równowartość diet przysługujących pracownikom. Osoby prowadzące działalność gospodarczą z tytułu odbywania podróży służbowych nie mogą zatem rozliczyć w księdze przychodów i rozchodów kosztów faktycznie poniesionych z tytułu zwiększonych wydatków na koszty utrzymania w trakcie podróży.

Odnośnie drugiego pytania zawartego w Pana wniosku Organ podatkowy wyjaśnia, iż wydatki poniesione przez właściciela zakładu na usługi gastronomiczne, jako koszt podróży służbowej, nie są wydatkami o których mowa w art. 23 ust. 1 pkt 23 w/w ustawy tj. kosztami reprezentacji poniesionymi na usługi gastronomiczne.

Są to dwie różne kategorie kosztów, jedna związana z podróżą służbową druga natomiast z reprezentacją.

Tak więc zaliczenie do kosztów uzyskania przychodów wydatków na usługi gasrtronomiczne z tytułu odbywania podróży służbowej przez właściciela zakładu do wysokości kwot, stanowiących równowartość diet przysługujących pracownikom nie koliduje z brzmieniem przepisu art. 23 ust. 1 pkt 23 w/w ustwy.

W związku z powyższym należało posatnowić jak w sentencji.