INTERPRETACJA INDYWIDUALNA

Na podstawie art. 14b § 1 i § 6 ustawy z dnia 29 sierpnia 1997r. Ordynacja podatkowa (t. j. Dz. U. z 2005r. Nr 8, poz. 60 ze zm.) oraz § 2 i § 5 rozporządzenia Ministra Finansów z dnia 20 czerwca 2007r. w sprawie upoważnienia do wydawania interpretacji przepisów prawa podatkowego (Dz. U. Nr 112, poz. 770) Dyrektor Izby Skarbowej w Katowicach działając w imieniu Ministra Finansów stwierdza, że stanowisko Pana R. W., przedstawione we wniosku z dnia 12 listopada 2007r. (data wpływu 19 listopada 2007r.), uzupełnionym pismem z dnia 19 grudnia 2007r. (data wpływu 31 grudnia 2007r.) o udzielenie pisemnej interpretacji przepisów prawa podatkowego dotyczącej podatku od towarów i usług w zakresie opodatkowania podatkiem od towarów i usług sprzedaży działek budowlanych – jest nieprawidłowe.

UZASADNIENIE

W dniu 19 listopada 2007r. wpłynął ww. wniosek o udzielenie pisemnej interpretacji przepisów prawa podatkowego w indywidualnej sprawie dotyczącej podatku od towarów i usług w zakresie opodatkowania podatkiem od towarów i usług sprzedaży działek budowlanych. Wniosek ten został uzupełniony pismem z dnia 19 grudnia 2007r. (data wpływu 31 grudnia 2007r.), będącym odpowiedzią na wezwanie tut. organu znak: IBPP1/443-465/07/KG z dnia 12 grudnia 2007r.

W przedmiotowym wniosku został przedstawiony następujący stan faktyczny:

W 1994r. Wnioskodawca zakupił grunt rolny o łącznej powierzchni 48.690 m2 w celu prowadzenia gospodarstwa rolnego. Do ceny gruntu nie doliczono podatku od towarów i usług. Na terenie powyższym Wnioskodawca prowadził hodowlę owiec. W miesiącu lipcu 2005r. grunt powyższy uzyskał status terenu pod zabudowę mieszkaniowa, uchwałą Rady Gminy B. nr ... z dnia 1 lipca 2005r. Na skutek tych okoliczności Wnioskodawca podjął decyzję o sprzedaży przedmiotowej nieruchomości. W dniu 2 listopada 2005r. Wójt Gminy B. decyzją numer MK zatwierdził podział nieruchomości na 43 działki. W związku z tym Wnioskodawca dokonał uzbrojenia działek poprzez doprowadzenie wody. Następnie zaczął dokonywać sprzedaży tych niezabudowanych działek, w związku z brakiem zainteresowania przez jego synów przejęciem w przyszłości ww. nieruchomości. Do sprzedania pozostało jeszcze 21 działek. Wcześniej nie dokonywał żadnej sprzedaży działek.

Wnioskodawca prowadzi działalność gospodarczą, jest czynnym podatnikiem VAT od 1993r. w związku z prowadzeniem pozarolniczej działalności gospodarczej, nie jest rolnikiem ryczałtowym.

Środki uzyskane ze sprzedaży gruntu zostaną wykorzystane na rozszerzenie prowadzonej pozarolniczej działalności gospodarczej oraz zabezpieczenie środków na przyszłość.

W związku z powyższym zadano następujące pytanie:

Czy sprzedaż działek opisanych w poz. 50 podlega opodatkowaniu podatkiem od towarów i usług...

Zdaniem Wnioskodawcy sprzedaż powyższych działek nie podlega opodatkowaniu podatkiem od towarów i usług. Grunt nie został nabyty w celu dalszej odsprzedaży. Ponieważ w 2005r. grunt został przekształcony w budowlany, Wnioskodawca postanowił go sprzedać, gdyż nie zamierzał budować własnego domu. Wielkość działki zmusiła go do podziału na działki mniejsze, gdyż nie było możliwości sprzedaży jednemu nabywcy.O wyłączeniu tych gruntów z opodatkowania podatkiem VAT potwierdził wyrok NSA w poszerzonym składzie z dnia 29 października 2007r. (Sygn. akt I FPS 3/07).

W świetle obowiązującego stanu prawnego stanowisko Wnioskodawcy w sprawie oceny prawnej przedstawionego stanu faktycznego uznaje się za nieprawidłowe.

Zgodnie z art. 5 ust. 1 pkt 1 ustawy z dnia 11 marca 2004r. o podatku od towarów i usług (Dz. U. Nr 54, poz. 535 ze zm.), zwanej dalej ustawą o VAT, opodatkowaniu podatkiem od towarów i usług podlega odpłatna dostawa towarów i odpłatne świadczenie usług na terytorium kraju.

Czynności te podlegają opodatkowaniu niezależnie od tego, czy zostały wykonane z zachowaniem warunków oraz form określonych przepisami prawa, o czym stanowi art. 5 ust. 2 ww. ustawy.

Przepisy art. 7 ust. 1 i art. 8 ust. 1 ustawy o podatku od towarów i usług definiują pojęcie dostawy towarów i świadczenia usług za wynagrodzeniem. W myśl tych przepisów przez dostawę towarów, o której mowa w art. 5 ust. 1 pkt 1, rozumie się przeniesienie prawa do rozporządzania towarami jak właściciel. Natomiast przez świadczenie usług, o którym mowa w art. 5 ust. 1 pkt 1, rozumie się każde świadczenie na rzecz osoby fizycznej, osoby prawnej lub jednostki organizacyjnej niemającej osobowości prawnej, które nie stanowi dostawy towarów w rozumieniu art. 7.

W myśl art. 2 ust. 6 ww. ustawy towarami są rzeczy ruchome, wszelkie postacie energii, budynki, budowle lub ich części, będące przedmiotem czynności podlegających opodatkowaniu podatkiem od towarów i usług, które są wymienione w klasyfikacjach wydanych na podstawie przepisów o statystyce publicznej, a także grunty.

Ustawodawca w ww. przepisach poza wskazaniem, że przez świadczenie usług rozumie się każde świadczenie na rzecz osoby fizycznej, osoby prawnej lub jednostki organizacyjnej niemającej osobowości prawnej, wskazał ponadto, że za świadczenie usług uznawana jest każda transakcja, która nie stanowi dostawy towarów.

Przyjęcie podziału na dostawę towaru oraz świadczenie usług oznacza w praktyce, że wolą ustawodawcy było określenie maksymalnie szeroko rozumianego przedmiotu opodatkowania podatkiem od towarów i usług, jeżeli nawet wykazane zostałoby w konkretnym przypadku, że nie występuje dostawa towarów, to i tak z reguły należy opodatkować czynność kwalifikowaną wówczas jako świadczenie usług.

Głównym celem wprowadzenia takiej konstrukcji jest zagwarantowanie, aby każda transakcja, która nie mogłaby zostać uznana za dostawę towarów była opodatkowana jako świadczenie usług, za wyjątkiem tych transakcji, które zostały taksatywnie wyłączone lub zwolnione z opodatkowania.

Powyższe regulacje wynikające z ustawodawstwa wspólnotowego dotyczącego harmonizacji przepisów Państw Członkowskich w zakresie podatków obrotowych, wprowadzono w tym celu, aby nie dopuścić do:

1. podwójnego opodatkowania,
2. braku opodatkowania,
3. zakłócenia konkurencji.
   
   

Podstawowe bowiem znaczenie dla kształtu i funkcjonowania wspólnego systemu podatku od wartości dodanej (podatku od towarów i usług) mają fundamentalne cechy tego podatku:

1. powszechność opodatkowania,
2. faktyczne opodatkowanie konsumpcji,
3. stosowanie podatku od wartości dodanej na wszystkich etapach obrotu towarami i usługami.
   
   

Realizację powyższych fundamentalnych cech podatku od towarów i usług, o których mowa wyżej, gwarantują nie tylko przepisy określające zakres przedmiotowy podatku VAT, tj. cyt. wyżej art. 5, 7 i 8 ww. ustawy, lecz również przepisy regulujące zakres podmiotowy podatku od towarów i usług, czyli przepisy art. 15 ustawy o podatku od towarów i usług.

Zgodnie z art. 15 ust. 1 i 2 ustawy podatnikami są osoby prawne, jednostki organizacyjne niemające osobowości prawnej oraz osoby fizyczne, wykonujące samodzielnie działalność gospodarczą, o której mowa w ust. 2, bez względu na cel lub rezultat takiej działalności. Działalność gospodarcza obejmuje wszelką działalność producentów, handlowców lub usługodawców, w tym podmiotów pozyskujących zasoby naturalne oraz rolników, a także działalność osób wykonujących wolne zawody, również wówczas, gdy czynność została wykonana jednorazowo w okolicznościach wskazujących na zamiar wykonywania czynności w sposób częstotliwy. Działalność gospodarcza obejmuje również czynności polegające na wykorzystywaniu towarów lub wartości niematerialnych i prawnych w sposób ciągły dla celów zarobkowych.

Przez zamiar wykonywania czynności w sposób częstotliwy należy tutaj rozumieć chęć powtarzalnego, a nie jednorazowego wykonywania określonych czynności, składających się na istotę prowadzonej działalności.

Zatem dostawa gruntu podlega opodatkowaniu tylko wówczas, gdy dokonywana jest przez podatnika podatku VAT. Z tym, że podatnikiem podatku od towarów i usług może być również osoba fizyczna nieprowadząca zarejestrowanej działalności gospodarczej, lecz dokonująca dostawy gruntu, jeżeli okoliczności wskazują na zamiar wykonywania czynności w sposób częstotliwy.

O kwestii częstotliwości nie decyduje czasokres wykonywania czynność (rok, dwa czy pięć lat) ani też ilość dokonywanych transakcji – sprzedanych działek. Decydującym kryterium jest fakt powtarzalności czynności.

Działalność gospodarcza może składać się z kilku następujących po sobie transakcji. Poniesienie wstępnych wydatków inwestycyjnych w celu i z zamiarem rozpoczęcia przyszłej działalności gospodarczej należy również uznać za działalność gospodarczą.

W świetle powyższego stwierdzić należy, iż każdy, kto dokonuje czynności, które są konieczne do przyszłego wykorzystania nieruchomości dla celów działalności gospodarczej w rozumieniu art. 15 ust. 2 ww. ustawy, powinien być uznany za podatnika podatku od towarów i usług.

Ze złożonego wniosku wynika, że w przedmiotowej sprawie wystąpił szereg okoliczności, które łącznie wskazują, że sprzedaż działek należy zakwalifikować jako dokonaną w okolicznościach wskazujących na działalność gospodarczą, a okoliczności te są następujące:

• dokonano zakupu gruntu rolnego z zamiarem prowadzenia gospodarstwa rolnego,
• na gruncie tym faktycznie prowadzono działalność rolniczą – hodowlę owiec,
• w związku z uchwałą rady gminy grunt uzyskał status terenu pod zabudowę mieszkaniową, w związku z czym Wnioskodawca podjął decyzję o sprzedaży przedmiotowej nieruchomości,
• dokonano podziału nieruchomości na 43 działki,
• dokonano uzbrojenia tych działek poprzez doprowadzenie wody, a zatem podjęto kroki zmierzające do uatrakcyjnienia działek,
• rozpoczęto sprzedaż tych działek, na dzień złożenia wniosku do sprzedania pozostało jeszcze 21 działek,
• Wnioskodawca prowadzi działalność gospodarczą i od 1993r. jest czynnym podatnikiem podatku VAT w związku z prowadzeniem pozarolniczej działalności gospodarczej,
• środki uzyskane ze sprzedaży gruntu zostaną wykorzystane na rozszerzenie prowadzonej przez Wnioskodawcę pozarolniczej działalności gospodarczej oraz zabezpieczenie środków na przyszłość.
  
  

Powyższym czynnościom należy jak najbardziej przypisać charakter częstotliwy.

Wymienione powyżej okoliczności jednoznacznie wskazują, iż zarówno w momencie nabycia gruntu, jak i w czasie jego posiadania, podjęto szereg działań wskazujących na zamiar związania zakupionej nieruchomości z działalnością gospodarczą, a zatem jej sprzedaż będzie podlegała opodatkowaniu podatkiem od towarów i usług, gdyż jak już wcześniej wskazano opodatkowaniu podlega odpłatna dostawa towarów, a grunt niewątpliwie jest towarem. Tym samym Wnioskodawca staje się z tytułu takiej dostawy podatnikiem w rozumieniu art. 15 ust. 1 ustawy o podatku od towarów i usług. Ilość działek będących w posiadaniu Wnioskodawcy, wcześniejsze nabycie gruntu dla potrzeb prowadzonej działalności gospodarczej, jego przekształcenie i podział, uzbrojenie, mające na celu uatrakcyjnienie przedmiotu sprzedaży, kontynuowanie tych czynności oraz zamiar przekazania środków uzyskanych ze sprzedaży gruntów m.in. na rozszerzenie działalności gospodarczej wskazują bezspornie na częstotliwy i zarobkowy charakter dokonywania tych czynności.

Mając na uwadze powołane wyżej przepisy oraz przestawiony stan faktyczny należy stwierdzić, że zachowania Wnioskodawcy jednoznacznie wyczerpują znamiona działalności gospodarczej w rozumieniu przepisów ustawy o podatku od towarów i usług, tym samym osobę podejmującą te czynności należy uznać za podatnika podatku VAT.

Ponadto jeśli Wnioskodawca jest już podatnikiem podatku od towarów i usług, to wszystkie wykonywane czynności, mieszczące się w zakresie przedmiotowym opodatkowania tym podatkiem, będą podlegały opodatkowaniu. Brak jest bowiem podstaw prawnych do uznania, iż opodatkowanie podatkiem od towarów i usług następuje w sposób wybiórczy, tzn. niektóre czynności objęte zakresem przedmiotowym realizowane przez podatnika podatku od towarów i usług są opodatkowane, a niektóre nie.

Nadmienić należy ponadto, że dostawa przedmiotowych nieruchomości nie może korzystać z jakiegokolwiek zwolnienia od podatku VAT, bowiem w myśl art. 113 ust. 13 pkt 1 lit. d) ustawy o VAT, zwolnienia podmiotowego określonego w ust. 1 i 9 tegoż artykułu (tj. ze względu na wartość sprzedaży niższą niż 50.000 zł, w poprzednim stanie prawnym obowiązującym do dnia 31 grudnia 2007r. 10.000 euro), nie stosuje się do podatników dokonujących dostaw terenów budowlanych oraz przeznaczonych pod zabudowę. Zatem nawet w przypadku, gdy wartość sprzedaży wymienionych gruntów byłaby niższa niż 50.000 zł (czy poprzednio 10.000 euro), istnieje obowiązek opodatkowania tej transakcji.

Jeśli zaś chodzi o zwolnienie przedmiotowe dla dostawy gruntu to ustawodawca przewidział takowe dla gruntu niezabudowanego w art. 43 ust. 1 pkt 9 ustawy o VAT, zgodnie z którym ze zwolnienia od podatku VAT korzysta jedynie dostawa terenów niezabudowanych innych niż tereny budowlane oraz przeznaczone pod zabudowę.

W przedmiotowej sprawie nie zachodzi jednak taka okoliczność.

Tym samym stanowisko Wnioskodawcy należało uznać za nieprawidłowe.

W kwestii natomiast wskazanego przez Wnioskodawcę orzeczenia NSA stwierdzić należy, że dotyczy ono indywidualnej sprawy, w której zostało wydane i nie może być traktowane jako źródło powszechnie obowiązującego prawa.

Interpretacja dotyczy zaistniałego stanu faktycznego przedstawionego przez wnioskodawcę i stanu prawnego obowiązującego w dacie zaistnienia zdarzenia w przedstawionym stanie faktycznym.

Stronie przysługuje prawo do wniesienia skargi na niniejszą interpretację przepisów prawa podatkowego z powodu jej niezgodności z prawem. Skargę wnosi się do Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego w Warszawie, ul. Jasna 2/4, 00-013 Warszawa po uprzednim wezwaniu na piśmie organu, który wydał interpretację w terminie 14 dni od dnia, w którym skarżący dowiedział się lub mógł się dowiedzieć o jej wydaniu – do usunięcia naruszenia prawa (art. 52 § 3 ustawy z dnia 30 sierpnia 2002r. Prawo o postępowaniu przed sądami administracyjnymi – Dz. U. Nr 153, poz. 1270 ze zm.).
Skargę do WSA wnosi się (w dwóch egzemplarzach – art. 47 ww. ustawy) w terminie trzydziestu dni od dnia doręczenia odpowiedzi organu na wezwanie do usunięcia naruszenia prawa, a jeżeli organ nie udzielił odpowiedzi na wezwanie, w terminie sześćdziesięciu dni od dnia wniesienia tego wezwania (art. 53 § 2 ww. ustawy).
Skargę wnosi się za pośrednictwem organu, którego działanie lub bezczynność są przedmiotem skargi (art. 54 § 1 ww. ustawy) na adres: Izba Skarbowa w Katowicach Biuro Krajowej Informacji Podatkowej w Bielsku-Białej, ul. Traugutta 2a, 43-300 Bielsko-Biała.