INTERPRETACJA INDYWIDUALNA

Na podstawie art. 14b § 1 i § 6 ustawy z dnia 29 sierpnia 1997 r. Ordynacja podatkowa (t.j. Dz. U. z 2005 r. Nr 8, poz. 60 ze zm.) oraz § 4 rozporządzenia Ministra Finansów z dnia 20 czerwca 2007 r. w sprawie upoważnienia do wydawania interpretacji przepisów prawa podatkowego (Dz. U. z 2007 r. Nr 112, poz. 770) Dyrektor Izby Skarbowej w Bydgoszczy, działając w imieniu Ministra Finansów, stwierdza, że stanowisko Spółki, przedstawione we wniosku z dnia 23 października 2007 r. (data wpływu 26 października 2007 r.) o udzielenie pisemnej interpretacji przepisów prawa podatkowego dotyczącej podatku od czynności cywilnoprawnych w zakresie opodatkowania umowy pożyczki - jest prawidłowe.

UZASADNIENIE

W dniu 26 października 2007 r. został złożony ww. wniosek o udzielenie pisemnej interpretacji przepisów prawa podatkowego w sprawie dotyczącej podatku od czynności cywilnoprawnych w zakresie opodatkowania umowy pożyczki.

W przedmiotowym wniosku przedstawiono następujący stan faktyczny.

Wnioskodawca, jako pożyczkobiorca, zawarł w dniu 8 grudnia 2006 r. umowę pożyczki na kwotę 940.000,00 EUR z firmą W. (Niemcy), jako pożyczkodawcą. Umowa została zawarta w Niemczech i przewidywała wypłatę kwoty pożyczki w 24 cotygodniowych transzach, począwszy od 46 tygodnia w 2006 r. do 17 tygodnia w 2007 r., natomiast spłata pożyczki wraz z odsetkami ma nastąpić w formie kompensaty należnościami z tytułu dostaw w 2007 r. W dniu zawarcia umowy środki pieniężne będące jej przedmiotem znajdowały się na rachunku pożyczkodawcy w Niemczech. Celem pożyczki było jej udzielenie w związku z prowadzoną przez pożyczkobiorcę działalnością gospodarczą, której przedmiot został szczegółowo określony w rejestrze przedsiębiorców. W szczególności ww. kwota została pożyczona na zakup towarów i usług koniecznych do wyprodukowania towarów zamówionych przez pożyczkodawcę. W roku 2006 wypłacono siedem transz pożyczki (pierwszą transzę Spółka otrzymała w dniu 9 listopada 2006 r.), zaś w roku 2007 pozostałych siedemnaście transz (ostatnią transzę Spółka otrzymała w dniu 17 kwietnia 2007 r.). Wszystkie środki przekazano z rachunku bankowego pożyczkodawcy w Niemczech na rachunek bankowy pożyczkobiorcy w Polsce.

W związku z powyższym zadano następujące pytanie.

Czy z tytułu zaciągnięcia ww. pożyczki Spółka zobowiązana była do zapłaty podatku od czynności cywilnoprawnych...

Zdaniem Spółki, zawarcie umowy pożyczki nie wiązało się z powstaniem obowiązku podatkowego w podatku od czynności cywilnoprawnych. Zgodnie z przepisem art. 1 ust. 4 pkt 1 i 2 ustawy z dnia 9 września 2000 r. o podatku od czynności cywilnoprawnych (t.j. Dz. U. z 2005 r. Nr 41, poz. 399 ze zm.) czynności cywilnoprawne podlegają podatkowi z zastrzeżeniem ust. 5 i 6, jeżeli ich przedmiotem są:

1. rzeczy znajdujące się na terytorium Rzeczypospolitej Polskiej lub prawa majątkowe wykonywane na terytorium Rzeczypospolitej Polskiej;
2. rzeczy znajdujące się za granicą lub prawa majątkowe wykonywane za granicą, w przypadku gdy nabywca ma miejsce zamieszkania lub siedzibę na terytorium Rzeczypospolitej Polskiej i czynność cywilnoprawna została dokonana na terytorium Rzeczypospolitej Polskiej.

Wobec powyższego, według Wnioskodawcy, ponieważ przedmiotem umowy są rzeczy (środki pieniężne) znajdujące się w momencie zawarcia umowy poza terytorium Rzeczpospolitej Polskiej oraz sama umowa została zawarta poza terytorium Rzeczpospolitej, na podstawie ww. przepisu nie podlega w Polsce podatkowi od czynności cywilnoprawnych.

Ponadto, zaciągnięta pożyczka została przeznaczona na zakup towarów i usług służących realizacji bieżącej produkcji, czyli prowadzenie działalności gospodarczej. W związku z tym, że pożyczka została zaciągnięta w 2006 r., to była również objęta zwolnieniem z art. 9 pkt 10 lit. g) cytowanej ustawy, który stanowi, iż zwalnia się od podatku pożyczki udzielane na rozpoczęcie lub prowadzenie działalności gospodarczej, pod warunkiem udokumentowania, że pieniądze będące przedmiotem pożyczki zostaną przeznaczone na pokrycie wydatków poniesionych na rozpoczęcie lub prowadzenie działalności gospodarczej w ciągu 12 miesięcy od dnia zawarcia umowy albo wykorzystania w tym okresie rzeczy oznaczonych co do gatunku, stanowiących przedmiot pożyczki.

W świetle obowiązującego stanu prawnego stanowisko Spółki w sprawie oceny prawnej przedstawionego stanu faktycznego uznaje się za prawidłowe.

Zgodnie z art. 1 ust. 1 pkt 1 lit. b) ustawy z dnia 9 września 2000 r. o podatku od czynności cywilnoprawnych (t.j. Dz. U. z 2007 r. Nr 68 poz. 450 ze zm.) opodatkowaniu podlegają umowy pożyczki. Przytoczony przez Spółkę przepis art. 1 ust. 4 cytowanej ustawy został znowelizowany na mocy art. 2 pkt 1 lit. c) ustawy z dnia 16 listopada 2006 r. o zmianie ustawy o podatku od spadków i darowizn oraz ustawy o podatku od czynności cywilnoprawnych (Dz. U. z 2006 r. Nr 222, poz. 1629). Natomiast przepis art. 9 pkt 10 lit. g) cytowanej ustawy został uchylony przez art. 2 pkt 9 lit. c) tiret trzecie ustawy zmieniającej z dnia 16 listopada 2006 r. Jednakże art. 4 ust. 1 ustawy o zmianie ustawy o podatku od spadków i darowizn oraz ustawy o podatku od czynności cywilnoprawnych stanowi, iż do czynności cywilnoprawnych, z tytułu których obowiązek podatkowy powstał przed dniem wejścia w życie niniejszej ustawy (tj. przed dniem 1 stycznia 2007 r.), stosuje się przepisy dotychczasowe. Ww. umowa pożyczki została zawarta w dniu 8 grudnia 2006 r., zatem ustalenie obowiązku podatkowego z tego tytułu winno by dokonane zgodnie z obowiązującymi do dnia 31 grudnia 2006 r. przepisami.

Przepis art. 1 ust. 4 ustawy o podatku od czynności cywilnoprawnych w brzmieniu obowiązującym przed dniem 1 stycznia 2007 r. stwierdzał, iż czynności cywilnoprawne podlegają podatkowi, z zastrzeżeniem ust. 5 i 6, jeżeli ich przedmiotem są:

1. rzeczy znajdujące się na terytorium Rzeczypospolitej Polskiej lub prawa majątkowe wykonywane na terytorium Rzeczypospolitej Polskiej;
2. rzeczy znajdujące się za granicą lub prawa majątkowe wykonywane za granicą, w przypadku gdy nabywca ma miejsce zamieszkania lub siedzibę na terytorium Rzeczypospolitej Polskiej i czynność cywilnoprawna została dokonana na terytorium Rzeczypospolitej Polskiej.

Dla powstania obowiązku podatkowego w podatku od czynności cywilnoprawnych istotne jest zatem to, aby w momencie zawarcia umowy przedmiot umowy w postaci środków pieniężnych znajdował się na terenie kraju, a w przypadku gdy pieniądze znajdują się za granicą, aby nabywca miał miejsce zamieszkania lub siedzibę na terytorium Rzeczpospolitej Polskiej i jednocześnie czynność dokonana została na terytorium Polski.

Skutki podatkowo-prawne w podatku od czynności cywilnoprawnych ustawodawca zróżnicował więc w zależności od miejsca, w którym znajduje się przedmiot tej czynności. Jeżeli zatem będące przedmiotem umowy pożyczki rzeczy (w tym pieniądze) znajdują się w chwili zawierania umowy poza granicami Polski, jak to ma miejsce w przedstawionym stanie faktycznym, wówczas umowa taka nie będzie podlegała opodatkowaniu podatkiem od czynności cywilnoprawnych, o ile którakolwiek z dwóch dodatkowych przesłanek wymienionych w art. 1 ust. 4 pkt 2 ustawy nie zostanie spełniona.

W świetle przedstawionej przez Spółkę sytuacji żadna z w/w przesłanek nie wystąpiła, gdyż w dniu zawarcia umowy pieniądze znajdowały się za granicą i umowa została zawarta za granicą. Zatem opisana czynność zgodnie z wyżej powołanym art. 1 ust. 4 ustawy o podatku od czynności cywilnoprawnych (w brzmieniu obowiązującym przed 1 stycznia 2007 r.) nie podlega podatkowi od czynności cywilnoprawnych.

Bezprzedmiotowym jest zatem rozpatrywanie omawianej pożyczki pod kątem przepisów ustawy o podatku od czynności cywilnoprawnych, które mogą mieć zastosowanie tylko do czynności podlegających opodatkowaniu tym podatkiem. Zatem, w przedmiotowej sprawie nie została spełniona żadna z przesłanek opodatkowania z art. 1 ust. 4 ustawy o podatku od czynności cywilnoprawnych.

Interpretacja dotyczy zaistniałego stanu faktycznego przedstawionego przez Wnioskodawcę i stanu prawnego obowiązującego w dacie zaistnienia zdarzenia.

Informuje się, że w razie złożenia przez Wnioskodawczynię fałszywego oświadczenia, że elementy stanu faktycznego objęte wnioskiem o wydanie interpretacji w dniu złożenia wniosku nie są przedmiotem toczącego się postępowania podatkowego, kontroli podatkowej, postępowania kontrolnego organu kontroli skarbowej oraz że w tym zakresie sprawa nie została rozstrzygnięta co do jej istoty w decyzji lub postanowieniu organu podatkowego lub organu kontroli skarbowej – niniejsza interpretacja indywidualna nie wywołuje skutków prawnych (art. 14b § 4 Ordynacji podatkowej).

Stronie przysługuje prawo do wniesienia skargi na niniejszą interpretację przepisów prawa podatkowego z powodu jej niezgodności z prawem. Skargę wnosi się do Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego w Warszawie, ul. Jasna 2/4, 00-013 Warszawa po uprzednim wezwaniu na piśmie organu, który wydał interpretację w terminie 14 dni od dnia, w którym skarżący dowiedział się lub mógł się dowiedzieć o jej wydaniu – do usunięcia naruszenia prawa (art. 52 § 3 ustawy z dnia 30 sierpnia 2002 r. Prawo o postępowaniu przed sądami administracyjnymi – Dz. U. Nr 153, poz. 1270 ze zm.). Skargę do WSA wnosi się (w dwóch egzemplarzach – art. 47 ww. ustawy) w terminie trzydziestu dni od dnia doręczenia odpowiedzi organu na wezwanie do usunięcia naruszenia prawa, a jeżeli organ nie udzielił odpowiedzi na wezwanie, w terminie sześćdziesięciu dni od dnia wniesienia tego wezwania (art. 53 § 2 ww. ustawy).

Skargę wnosi się za pośrednictwem organu, którego działanie lub bezczynność są przedmiotem skargi (art. 54 § 1 ww. ustawy) na adres: Izba Skarbowa w Bydgoszczy Biuro Krajowej Informacji Podatkowej w Toruniu, ul. Św. Jakuba 20, 87-100 Toruń.