INTERPRETACJA INDYWIDUALNA

Na podstawie art. 14b § 1 i § 6 ustawy z dnia 29 sierpnia 1997 r. Ordynacja podatkowa (t. j. Dz. U. z 2005 r. Nr 8, poz. 60 ze zm.) oraz § 2 i § 5 rozporządzenia Ministra Finansów z dnia 20 czerwca 2007 r. w sprawie upoważnienia do wydawania interpretacji przepisów prawa podatkowego (Dz. U. Nr 112, poz. 770) Dyrektor Izby Skarbowej w Katowicach działając w imieniu Ministra Finansów stwierdza, że stanowisko Wnioskodawcy, przedstawione we wniosku z dnia 15 listopada 2007r. (data wpływu 26 listopada 2007r.) o udzielenie pisemnej interpretacji przepisów prawa podatkowego dotyczącej podatku akcyzowego, w zakresie warunków zwolnienia z akcyzy ciężkiego oleju opałowego z zawartością siarki poniżej 1% - jest prawidłowe.

UZASADNIENIE

W dniu 26 listopada 2007r. został złożony ww. wniosek o udzielenie pisemnej interpretacji przepisów prawa podatkowego w indywidualnej sprawie dotyczącej podatku akcyzowego, w zakresie warunków zwolnienia z akcyzy ciężkiego oleju opałowego z zawartością siarki poniżej 1%.

W przedmiotowym wniosku zostało przedstawione następujące zdarzenie przyszłe:

Wnioskodawca wytwarza ciężki olej opałowy (oznaczony symbolem 23.20.17 PKWiU i kodem CN 2710 19 61 - Według Polskiej Klasyfikacji Wyrobów i Usług (PKWiU), wprowadzonej rozporządzeniem z dnia 18.03.1997, które nadal jest stosowane dla celów fiskalnych) o zawartości siarki nie więcej niż 1% (takie ograniczenie nakładają bowiem obowiązujące przepisy). Przedmiotowy olej jest olejem, z którego mniej niż 30% objętościowo destyluje przy temperaturze 350°C i którego gęstość w temperaturze 15°C jest wyższa niż 890 kg/m3. Produkowany przez Spółkę olej ma być wykorzystywany w elektrociepłowniach, przez indywidualne gospodarstwa domowe i organizacje charytatywne /których działalność jest zaliczana do działalności pożytku publicznego/, a także w pracach rolnych, ogrodniczych, szklarniowych oraz leśnych. Przedmiotowy olej Podatnik zamierza sprzedawać zarówno podmiotom bezpośrednio zużywającym olej do ww. celów, jak i pośrednikom odsprzedającym go tym podmiotom. Sprzedaż wytworzonego oleju opałowego będzie dokonywana ze składu podatkowego po przedstawieniu przez nabywców wymaganych prawem, prawidłowo sporządzonych, oświadczeń.Na podstawie powyższego Spółka zamierza sprzedawać wytwarzane przez nią ciężkie oleje opałowe jako wyroby zwolnione na podstawie § 10 ust. 1 rozporządzenia Ministra Finansów z dnia 26 kwietnia 2004 r. w sprawie zwolnień od podatku akcyzowego.

W związku z powyższym zadano następujące pytanie:

Czy - w świetle obowiązującego zakazu stosowania ciężkiego oleju opałowego z zawartością siarki powyżej 1% - możliwe jest zwolnienie z akcyzy, o którym mowa w § 10 ust. 1 ww. rozporządzenia, sprzedaży olejów opałowych z zawartością siarki nieprzekraczającą 1%...

Zdaniem Wnioskodawcy, brzmienie § 10 ust. 1 rozporządzenia Ministra Finansów z dnia 26 kwietnia 2004 r. w sprawie zwolnień od podatku akcyzowego (zwanym dalej rozporządzeniem w sprawie zwolnień.) wskazuje, iż zwolnieniu od akcyzy podlega sprzedaż ciężkiego oleju opałowego, który jest wykorzystywany:

• w elektrociepłowniach,
• przez indywidualne gospodarstwa domowe i organizacje charytatywne, których działalność jest zaliczana do działalności pożytku publicznego w rozumieniu przepisów ustawy z dnia 24 kwietnia 2003 r. o działalności pożytku publicznego i o wolontariacie
• w pracach rolnych, ogrodniczych, szklarniowych oraz leśnych, jeżeli sprzedaż dokonywana jest ze składu podatkowego na terytorium kraju uprawnionemu nabywcy.
  W ust. 3 minister wskazał, że uprawnionym nabywcą jest podmiot dokonujący zakupu ciężkiego oleju opałowego, który:

1. wykorzystuje ciężki olej opałowy do celów, o których mowa w ust. 1, i złoży oświadczenie potwierdzające jego status oraz stwierdzające, że nabywane wyroby zostaną zużyte na własne potrzeby do celów objętych zwolnieniem lub
2. dokonuje odsprzedaży ciężkiego oleju opałowego podmiotom, o których mowa w pkt 1.

Zgodnie z § 10 ust. 2 zwolnienie, o którym mowa powyżej stosuje się do oleju, z którego mniej niż 30 % objętościowo destyluje przy temperaturze 350 °C i którego gęstość w temperaturze 15° C jest wyższa niż 890 kg/m3.
Ze wskazanych przepisów wynika zatem, że zastosowanie zwolnienia jest determinowane następującymi przesłankami:

1. sprzedawany olej ma być wykorzystany w elektrociepłowniach, przez indywidualne gospodarstwa domowe i organizacje charytatywne /których działalność jest zaliczana do działalności pożytku publicznego/ bądź też w pracach rolnych, ogrodniczych, szklarniowych czy leśnych,
2. sprzedaż oleju musi nastąpić ze składu podatkowego na terytorium kraju uprawnionemu nabywcy (tj. podmiotom bezpośrednio zużywającym olej do ww. celów bądź pośrednikom odsprzedającym go tym podmiotom),
3. sprzedaż powinna nastąpić na podstawie stosownego oświadczenia (o którym mowa w § 10 ust.3 pkt 1 bądź ust. 4 pkt 1 - w zależności od rodzaju nabywcy),
4. dodatkowo, będący przedmiotem sprzedaży ciężki olej opałowy, musi spełniać parametry przewidziane w wyżej przytoczonym § 10 ust. 2 rozporządzenia.

Zasadniczo więc, w opinii Spółki, przesłanki warunkujące zastosowanie zwolnienia z akcyzy w stosunku do wytwarzanego przez nią ciężkiego oleju opałowego pozostają spełnione. Pewne wątpliwości budzi jednak problem zawartości siarki w produkowanych przez nią wyrobach. Należy bowiem zwrócić uwagę, że przepisy § 10 (dające podstawę i jednocześnie określające warunki zastosowania zwolnienia) posługują się pojęciem „ciężkiego oleju opałowego". Zgodnie natomiast z treścią art. 62 ust. 2 zd. 2 obowiązującej ustawy o podatku akcyzowym (Ustawy z dnia 23 stycznia 2004 r. o podatku akcyzowym, zwanej dalej ustawą akcyzową) ciężkimi olejami opałowymi są oleje opałowe, w których zawartość siarki przekracza 3 %. W konsekwencji wydaje się, iż do przesłanek wymienionych powyżej należałoby dodać kolejną, w postaci wymogu minimalnej zawartości siarki (w wysokości powyżej 3%). Jak jednak wskazano w stanie faktycznym ilość siarki w oleju, który Podatnik zamierza sprzedawać nie przekracza 1%. Na większą zawartość siarki nie zezwalają bowiem ani przepisy krajowe ani odpowiednie ustawodawstwo unijne. Zdaniem Podatnika odpowiedź na pytanie o możliwość zwolnienia sprzedaży oleju z akcyzy, uzależniona jest od rozstrzygnięcia czy wymóg określający minimalną zawartość siarki na poziomie, który przekracza dopuszczalne normy, powinien być w praktyce stosowany. W tym miejscu należy podkreślić, iż problem Spółki w przedstawionym zakresie wynika ze sprzeczności pomiędzy:

1. ustawą z dnia 25.08.2006 r. o systemie monitorowania i kontrolowania jakości paliw (zwanej dalej ustawą o jakości paliw) oraz wydanym na jej podstawie rozporządzeniem Ministra Gospodarki z dnia 04.01.2007 r. w sprawie wymagań jakościowych dotyczących zawartości siarki dla olejów oraz instalacji i warunków, w których będą stosowane ciężkie oleje opałowe, (zwanym dalej rozporządzeniem w sprawie wymagań jakościowych), a
2. ustawą akcyzową oraz rozporządzeniem w sprawie zwolnień od podatku akcyzowego.

Zgodnie z art. 2 ust. 1 pkt 9 ustawy o jakości paliw ciężki olej opałowy to olej opałowy stosowany do celów opałowych w instalacjach energetycznego spalania paliw, oznaczony kodami CN 2710 19 51, 2710 19 55, 2710 19 61, 2710 19 63, 2710 19 65 oraz 2710 19 69, który na podstawie art. 5 ust. 1 ustawy powinien spełniać wymagania jakościowe dotyczące siarki ze względu na ochronę środowiska. W ust. 2 ustawodawca odsyła nas w tym zakresie do szczegółowych regulacji (przez zastosowanie upoważnienia ustawowego), które zostały ustanowione przez Ministra Gospodarki w cyt. wyżej rozporządzeniu. Brzmienie § 2 pkt. 2 wskazuje jednoznacznie, że zawartość siarki w przeliczeniu na masę w ciężkim oleju opałowym, oznaczonym kodami CN 2710 19 51, 2710 19 55, 2710 19 61, 2710 19 63, 2710 19 65 oraz 2710 19 69, nie może być większa niż 1%.

Zdaniem Spółki wyżej przytoczona regulacja jest tym bardziej istotna, że realizuje międzynarodowe zobowiązania Polski w zakresie ochrony środowiska. Ograniczenia zawartości siarki wynikają przede wszystkim bowiem z dyrektywy Rady UE 1999/32/WE (Dyrektywa Rady 1999/32/WE z dnia 26 kwietnia 1999r. odnosząca się do redukcji zawartości siarki w niektórych paliwach ciekłych oraz zmieniająca dyrektywę 93/12/EWG, zwana dalej Dyrektywą). W art. 3 ustawodawca unijny określił maksymalną zawartość siarki w ciężkim oleju opałowym nakazując Państwom Członkowskim podjęcie wszelkich niezbędnych kroków celu zapewnienia, że od dnia 1 stycznia 2003 r. na ich terytoriach ciężkie oleje opałowe nie będą używane, jeśli zawartość siarki w nich przekracza 1,00 % na jednostkę masy. Pod warunkiem spełnienia określonych przesłanek (takie zezwolenie, zgodnie z art. 3 ust. 2 zd. 2 Dyrektywy, stosuje się tylko wówczas, gdy emisje danego Państwa Członkowskiego nie przyczyniają się do przekroczenia ładunków krytycznych w jakimkolwiek Państwie Członkowskim). Dyrektywa dopuściła wyjątkową możliwość zezwolenia na używanie ciężkich olejów opałowych przekraczających tę normę. Niemniej jednak zawartość siarki w tej sytuacji musi bezwzględnie pozostać na poziomie między 1,00 a 3,00%. Zatem nawet w przypadku spełnienie wymogu zezwalającego na używania na terytorium Polski ciężkiego oleju opałowego o zawartości siarki powyżej 1% - poziom ten zawsze będzie musiał być utrzymany poniżej 3% (co ujawnia całkowitą sprzeczność art. 62 ust. 2 ustawy akcyzowej z Dyrektywą).

Z przedstawionej wyżej analizy prawnej wynika, że Spółka - jako producent i przyszły sprzedawca ciężkiego oleju opałowego - ma dwa wyjścia:

1. sprzedawać olej opałowy ciężki spełniający wymagania jakościowe, a więc zawierający poniżej 1% siarki, bądź
2. sprzedawać olej opałowy ciężki zawierający ponad 3% siarki (co byłoby zgodne z definicją z ustawy akcyzowej), narażając siebie i swoich kontrahentów na sankcje przewidziane w art. 34 ust. 1 ustawy o jakości paliw (zgodnie z cyt. przepisem: Kto wbrew przepisom stosuje ciężki olej opałowy, niespełniający wymagań jakościowych określonych w ustawie, podlega grzywnie).

Zdaniem Spółki definicję oleju opałowego ciężkiego, jako oleju opałowego zawierającego ponad 3% siarki, należałoby obecnie traktować w kategoriach lapsusu legislacyjnego ustawodawcy. Z drugiej jednak strony należy zwrócić uwagę, że przedmiotowy lapsus doprowadza do sytuacji, w której mamy tzw. kolizję norm, czyli sytuację, w której dwie normy, skierowane do tego samego kręgu adresatów, odmiennie określają sposób postępowania. Z jednej z nich wynika bowiem, że aby spółka wytwarzała wyrób akcyzowy kwalifikowany jako ciężki olej opałowy, to musi on zawierać powyżej 3% siarki. Druga z norm z kolei zakazuje stosowania oleju o zawartości powyżej 1% siarki. Nie ulega zatem wątpliwości, że w takiej sytuacji tylko jedna z kolidujących norm może obowiązywać. Z uwagi na fakt, iż obie z norm zostały wydane w różnym czasie, do rozstrzygnięcia omawianej kolizji należałoby posłużyć się regułą kolizyjną lex posterior derogat legi priori (norma ustanowiona później uchyla normę ustanowioną wcześniej). Dodatkowo za słusznością takiego rozwiązania przemawia fakt, iż „norma ustanowiona później", czyli w omawianym przypadku przepisy ustawy o jakości paliw i rozporządzenia w sprawie wymagań jakościowych, mają na celu dostosowanie polskich przepisów do unormowań unijnych. W konsekwencji Spółka, produkując olej opałowy ciężki, powinna opierać się o przepisy rozporządzenia w sprawie wymagań jakościowych, które wyznaczają maksymalny 1% udział siarki w oleju opałowym ciężkim.

Kluczowe jednak znaczenie przy rozstrzygnięciu niniejszej sprawy winien mieć fakt, iż definicja oleju opałowego ciężkiego zawarta w ustawie o podatku jest niezgodna z przepisami prawa wspólnotowego. Ograniczenie zawartości siarki wynika z przepisów unijnej Dyrektywy. Wskazanie więc właściwego przepisu, którym należy się kierować powinno być wyznaczone przez pryzmat zasady nadrzędności prawa wspólnotowego nad krajowym. Prawo europejskie, w tym przepisy dyrektyw mają bowiem pierwszeństwo w przypadku konfliktu z przepisami ustawy krajowej. Jest to więc kolejny argument przemawiający za tym, aby nie stosować definicji oleju opałowego ciężkiego zawartej w art. 62 ustawy o podatku akcyzowym. Ponadto Wnioskodawca pragnie w tym miejscu nadmienić, iż same organy podatkowe są zobowiązane tak interpretować prawo polskie, aby zapewnić jego zgodność z całokształtem dorobku prawnego UE. Natomiast gdy nie ma możliwości takiej interpretacji, organ podatkowy jest zobowiązany pominąć przepis krajowy (tj. art. 62 ust. 2 ustawy akcyzowej) i zastosować normę unijną (powyższe wnioski bezsprzecznie wynikają z ustabilizowanej linii orzecznictwa ETS – w szczególności orzeczenia w sprawach: Van Gend en Loos C-26/62, Flaminio Costa v. ENEL C-106/77 i wiele innych).

Zdaniem Wnioskodawcy, Spółka jako producent ciężkiego oleju opałowego, jest prawnie zobligowana do zastosowania się do ograniczeń jakie nakładają na nią odpowiednie przepisy, określające wymagania jakościowe takiego oleju. Jej obowiązkiem jest wytwarzanie oleju z zachowaniem prawnie określanych dopuszczalnych norm zawartości siarki. Poza tym należy pamiętać również o tym, iż Podatnik będzie pozostawał w relacjach kontraktowych z innymi podmiotami - przyszłymi nabywcami oleju - brak zapewnienia zgodności wytwarzanych wyrobów z obowiązującymi standardami najprawdopodobniej będzie skutkował odwołaniem decyzji kontrahentów o zawarciu współpracy ze Spółką. Należy bowiem w tym miejscu przypomnieć, iż stosowanie oleju z zawartością siarki powyżej 1% jest penalizowane i zagrożone karą grzywny.

Reasumując, w myśl reguły kolizyjnej lex posterior derogat legi priori oraz wynikającego z orzecznictwa ETS zakazu stosowania regulacji sprzecznych z prawem wspólnotowym, Spółka powinna zastosować się do standardów jakości przewidzianych w rozporządzeniu w sprawie wymagań jakościowych (zgodnych z przepisami Dyrektywy). Organy skarbowe nie powinny natomiast stosować niezgodnej z prawem definicji ciężkiego oleju opałowego. Ostatecznie należy więc stwierdzić, że wynikający z ustawy akcyzowej (bezprawny) wymóg przekroczenia dopuszczalnej normy zawartości siarki nie powinien być w praktyce stosowany. W rezultacie nie powinien on być również brany pod uwagę przy weryfikacji spełnienia przez Spółkę przesłanek, determinujących zastosowanie zwolnienia przy sprzedaży ciężkiego oleju opałowego (wykorzystywanego celów uprawniających do zastosowania zwolnienia). Mając na uwadze powyższe, należy stwierdzić, że skoro wytwarzany przez Spółkę ciężki olej opałowy będzie sprzedawany przy spełnieniu wszystkich wymogów określonych w § 10 rozporządzenia w sprawie zwolnień, wówczas jego sprzedaż może być zwolniona od akcyzy na podstawie tegoż przepisu. Warto przy tym pamiętać, że w żadnym razie Spółka nie może ponosić negatywnych konsekwencji związanych z błędna definicją oleju opałowego ciężkiego z ustawy o podatku akcyzowym. Dodatkowo pragniemy również wspomnieć, że już wcześniej praktyka gospodarcza przyjęła, iż wyroby w których zawartość siarki nie przekraczała 3% były uznawane za oleje opałowe ciężkie (powyższe wynikało z Polskiej Normy 76/C-96024, zgodnie z którą zawartość siarki w oleju ciężkim mogła maksymalnie wynosić 3%.

W świetle obowiązującego stanu prawnego stanowisko Wnioskodawcy w sprawie oceny prawnej przedstawionego zdarzenia przyszłego uznaje się za prawidłowe.

Zgodnie z postanowieniem § 10 ust. 1 rozporządzenia Ministra Finansów z dnia 26 kwietnia 2004r. w sprawie zwolnień od podatku akcyzowego (t.j. Dz.U. Nr 72 poz. 500 ze zm.) zwalnia się od akcyzy sprzedaż ciężkiego oleju opałowego wykorzystywanego w elektrociepłowniach, przez indywidualne gospodarstwa domowe i organizacje charytatywne których działalność jest zaliczana do działalności pożytku publicznego w rozumieniu przepisów ustawy z dnia 24 kwietnia 2003r. o działalności pożytku publicznego i o wolontariacie (Dz.U. Nr 96, poz. 873 ze zm), w pracach rolnych, ogrodniczych, szklarniowych oraz leśnych – dokonywana ze składu podatkowego na terytorium kraju uprawnionemu nabywcy lub dokonywaną przez podmiot, o którym mowa w ust. 3 pkt. 2 cyt. rozporządzenia.

Zgodnie z ust. 2 § 10 ww. rozporządzenia powyższe zwolnienie stosuje się do oleju, z którego mniej niż 30% objętościowo destyluje temperaturze 350 oC i którego gęstość w temperaturze 15 oC jest wyższa niż 890 kg/m3.Zgodnie zaś z ust. 3 cyt. przepisu uprawnionym nabywcą jest podmiot dokonujący zakupu ciężkiego oleju opałowego, który wykorzystuje ciężki olej opałowy, o którym mowa w ust. 1 i złoży oświadczenie potwierdzające jego status oraz stwierdzające, że nabywane wyroby zostaną zużyte na własne potrzeby do celów objętych zwolnieniem lub dokonuje odsprzedaży ciężkiego oleju opałowego podmiotom, o których mowa w § 10 ust. 3 pkt 1 ww. rozporządzenia (w tym przypadku warunkiem zastosowania zwolnienia od akcyzy jest spełnienie dodatkowych warunków zawartych w ust. 4 § 10 ww. rozporządzenia).

W świetle powyżej przedstawionych regulacji prawnych, sprzedaż ciężkiego oleju opałowego jest zwolniona od akcyzy, wówczas gdy spełnia on określone w § 10 ust. 2 ww. rozporządzenia parametry w zakresie destylacji i gęstości oraz gdy jest wykorzystywany w sposób określony w ust. 1 § 10 cyt. rozporządzenia.Dodatkowe regulacje dotyczące wymagań jakościowych dla ciężkich olejów opałowych wynikają z Dyrektywy Rady 1999/32/WE z dnia 26 kwietnia 1999r. odnoszącej się do redukcji zawartości siarki w niektórych paliwach ciekłych oraz zmieniającej dyrektywę 93/12/EWG. Artykuł 3 ust. 1 tej dyrektywy nakłada na Państwa Członkowskie obowiązek podjęcia niezbędnych kroków by od 1 stycznia 2003r. na ich terytorium ciężkie oleje opałowe nie były używane, jeśli zawartość siarki w tych olejach przekraczałaby 1% na jednostkę masy.

Na podstawie Traktatu Akcesyjnego, w drodze odstępstwa od wspomnianego art. 3 ust. 1 dyrektywy wymogów tych nie stosowało się do Polski do 31 grudnia 2006r. Polska uzyskał bowiem okres przejściowy na wprowadzenie przepisów dyrektywy obligujących państwa członkowskie do redukcji zawartości siarki w olejach do 1% wagi. W okresie przejściowym zawartość ta nie mogła przekroczyć 3% wagi.Ponadto § 4 pkt 2 rozporządzenia Ministra Gospodarki z dnia 17 grudnia 2002r. w sprawie szczegółowych wymagań jakościowych dla niektórych paliw ciekłych (Dz.U. Nr 229, poz. 1918 ze zm.) stanowi, iż zawartość siarki w olejach opałowych ciężkich oznaczonych kodami PCN 2710 19 51 0, 2710 19 55 0, 2710 19 61 0, 2710 19 63 0, 2710 19 65 0, 2710 19 69 0 do dnia 31 grudnia 2006r. nie może być większa niż 3 %, a od dnia 1 stycznia 2007r. nie może być większa niż 1%.

Również na gruncie obecnie obowiązującej ustawy z dnia 25 sierpnia 2006r. o systemie monitorowania i kontrolowania jakości paliw (Dz.U. Nr. 169, poz.1200), zgodnie z art. 5 ust. 1 ciężki olej opałowy powinien spełniać wymagania jakościowe dotyczący zawartości siarki ze względu na ochroną środowiska. Na podstawie delegacji ustawowej zawartej w art. 5 ust. 2 ww. ustawy Minister Gospodarki rozporządzeniem z 4 stycznia 2007r. w sprawie wymagań jakościowych dotyczących zawartości siarki dla olejów oraz rodzajów instalacji i warunków, w których będą stosowane ciężkie oleje opałowe (Dz.U. Nr 4, poz. 30), w § 2 pkt. 2 określił, iż zawartość siarki w przeliczeniu na masę w ciężkim oleju opałowym, oznaczonym kodami CN 2710 19 51, 2710 19 55, 2710 19 61, 2710 19 63, 2710 19 65, oraz 2710 19 69, nie może być większa niż 1%.

Również Polska Norma PN-C 96024 właściwa w zakresie ciężkich olejów opałowych w zakresie parametrów, które powinny być spełnione przez ciężkie oleje opałowe określa wyraźnie, że zawartość siarki nie może przekroczyć 3%.Biorąc powyższe pod uwagę należy uznać, iż zwolnienia od akcyzy, o których mowa w § 10 rozporządzenia Ministra Finansów z dnia 26 kwietnia 2004r. w sprawie zwolnień od podatku akcyzowego, dotyczą tych wyrobów, które spełniają warunki określone w tym przepisie oraz mogą być wprowadzone do obrotu na terytorium Rzeczpospolitej Polskiej.

Interpretacja dotyczy zdarzenia przyszłego przedstawionego przez Wnioskodawcę i stanu prawnego obowiązującego w dniu wydania interpretacji.

Stronie przysługuje prawo do wniesienia skargi na niniejszą interpretację przepisów prawa podatkowego z powodu jej niezgodności z prawem. Skargę wnosi się do Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego w Warszawie, ul. Jasna 2/4, 00-013 Warszawa po uprzednim wezwaniu na piśmie organu, który wydał interpretację w terminie 14 dni od dnia, w którym skarżący dowiedział się lub mógł się dowiedzieć o jej wydaniu – do usunięcia naruszenia prawa (art. 52 § 3 ustawy z dnia 30 sierpnia 2002 r. Prawo o postępowaniu przed sądami administracyjnymi – Dz. U. Nr 153, poz. 1270 ze zm.). Skargę do WSA wnosi się (w dwóch egzemplarzach – art. 47 ww. ustawy) w terminie trzydziestu dni od dnia doręczenia odpowiedzi organu na wezwanie do usunięcia naruszenia prawa, a jeżeli organ nie udzielił odpowiedzi na wezwanie, w terminie sześćdziesięciu dni od dnia wniesienia tego wezwania (art. 53 § 2 ww. ustawy).Skargę wnosi się za pośrednictwem organu, którego działanie lub bezczynność są przedmiotem skargi (art. 54 § 1 ww. ustawy) na adres: Izba Skarbowa w Katowicach Biuro Krajowej Informacji Podatkowej w Bielsku-Białej, ul. Traugutta 2a, 43-300 Bielsko-Biała.