INTERPRETACJA INDYWIDUALNA

Na podstawie art. 14b § 1 i § 6 ustawy z dnia 29 sierpnia 1997 r. Ordynacja podatkowa (t. j. Dz. U. 2012r., poz. 749) oraz § 8 rozporządzenia Ministra Finansów z dnia 20 czerwca 2007 r. w sprawie upoważnienia do wydawania interpretacji przepisów prawa podatkowego (Dz. U. Nr 112, poz 770 ze zm.) Dyrektor Izby Skarbowej w Warszawie działając w imieniu Ministra Finansów stwierdza, że stanowisko Wnioskodawcy przedstawione we wniosku z dnia 14 września 2012r. (data wpływu 17 września 2012r.) o udzielenie pisemnej interpretacji przepisów prawa podatkowego dotyczącej zasad ewidencji i identyfikacji podatników i płatników w zakresie obowiązku dokonania odrębnego zgłoszenia identyfikacyjnego – jest prawidłowe.

UZASADNIENIE

W dniu 17 września 2012r. wpłynął ww. wniosek o udzielenie pisemnej interpretacji przepisów prawa podatkowego dotyczący zasad ewidencji i identyfikacji podatników i płatników w zakresie obowiązku dokonania odrębnego zgłoszenia identyfikacyjnego.

W przedmiotowym wniosku zostało przedstawione następujące zdarzenie przyszłe:

X jest podmiotem zarejestrowanym w Wielkiej Brytanii w formie brytyjskiego odpowiednika spółki z ograniczoną odpowiedzialnością (ang. private company limited by shares). Spółka posiada osobowość prawną i jest brytyjskim rezydentem podatkowym. X nie prowadzi w Polsce działalności i nie ma polskiego oddziału.

C. S.A. („C. S.A.”) — podmiot ubezpieczeniowy — jest podmiotem zarejestrowanym we Francji w formie francuskiego odpowiednika spółki akcyjnej (fr. societe anonyme). C. S.A. posiada osobowość prawną i jest francuskim rezydentem podatkowym. C. S.A. prowadzi działalność w innych krajach za pośrednictwem zarejestrowanych tam oddziałów. Jako C. S.A. Oddział w Polsce („Oddział C. S.A.”), C. S.A. prowadzi również działalność ubezpieczeniową w zakresie ubezpieczeń majątkowych i osobistych w Polsce. C. S.A. została zarejestrowana dla celów podatku dochodowego od osób prawnych (dalej „CIT”) oraz podatku od towarów i usług (dalej „VAT”) w Polsce i uzyskała numer NIP.

Aktualnie wspólny właściciel X i C. S.A. planuje skonsolidowanie swojej działalności ubezpieczeniowej w Europie w jednej spółce — X poprzez włączenie do niej m.in. C. S.A. wraz z jej oddziałami. Konsolidacja nastąpi poprzez transgraniczne połączenie X i C. S.A., w wyniku którego X jako podmiot przejmujący, będzie kontynuował działalność C. S.A., również za pośrednictwem oddziału w Polsce. Umowa połączeniowa zawarta pod prawem brytyjskim będąca odpowiednikiem polskiego planu połączenia, o którym mowa w art. 499 i 516#179; Kodeksu spółek handlowych (dalej „KSH”), zakłada, że w rezultacie połączenia nie nastąpi w Polsce przerwanie działalności prowadzonej dotychczas przez Oddział C. S.A., bowiem począwszy od dnia połączenia będzie ona kontynuowana przez X za pośrednictwem polskiego oddziału X, który przejmie wszystkie składniki majątkowe przejętego Oddziału C. S.A..

Połączenie przeprowadzane zostanie z następujących przyczyn ekonomicznych:

1. Transparentność — uproszczenie struktury zarządczej C. Europa, struktury prawnej i raportowania finansowego w celu osiągnięcia transparentności;
2. Optymalizacja regulacji — możliwość utrzymywania jednego regulatora ubezpieczeniowego w odniesieniu do operacji przeprowadzanych w ramach Europejskiego Obszaru Gospodarczego i usprawnienie procesu raportowania w jednym dokumencie dla całego EOG do poszczególnych „regulatorów krajowych” i możliwość wprowadzenia przez C. Europa Dyrektywy Wypłacalności II (Solvency II);
3. Jednolity Ład Korporacyjny — umożliwienie wprowadzenia jednej zintegrowanej struktury korporacyjnej w ramach całego obszaru EOG i Szwajcarii; oraz
4. Efektywność kapitałowa i inne — na podstawie Dyrektywy Wypłacalności II oraz zasad wynikających z Jednolitego Rynku optymalizacja efektywności kapitałowej jest osiągnięta w jednym pan-europejskim podmiocie, w związku z poniższym:
   1. Jeden w całej Unii wymóg kapitałowy został ustalony na poziomie przedsiębiorstwa;
   2. Większy bilans pozwoli na większą elastyczność w zakresie finansowania, silniejszą pozycję na rynku i pomoże w minimalizowaniu ryzyka;
   3. Optymalizacja możliwości przepływów kapitałowych w ramach jednego podmiotu z siecią oddziałów; oraz
   4. Mniejsze całkowite wymogi kapitałowe w związku z wystąpieniem dywersyfikacji ryzyka w ramach jednego podmiotu.
   
   

W związku z powyższym zadano następujące pytania:

Czy w sytuacji transgranicznego przejęcia spółki francuskiej C. S.A. przez spółkę brytyjską X

1. X i Oddział X powinien dokonać odrębnego zgłoszenia identyfikacyjnego, o którym mowa w art. 5 ust. 1 ustawy z dnia 13 października 1995 r. o zasadach ewidencji i identyfikacji podatników i płatników (t.j. 2004r. Dz. U. Nr 269, poz. 2681 ze zm.), zwanej dalej „UoE”, czy też
2. X i Oddział X powinien korzystać z praw i obowiązków wynikających ze zgłoszenia ewidencyjnego dokonanego uprzednio odpowiednio przez C. S.A. i Oddział C. S.A. (pod warunkiem aktualizacji danych podlegających zgłoszeniu)...
   
   

Zdaniem Wnioskodawcy, w sytuacji transgranicznego przejęcia spółki francuskiej C. S.A. przez spółkę brytyjską X, X i Oddział X powinien dokonać odrębnego zgłoszenia identyfikacyjnego, o którym mowa w art. 5 ust. 1 UoE.

Uzasadnienie stanowiska Wnioskodawcy:

Kwestię funkcjonowania oddziału podmiotu zagranicznego w Polsce regulują przepisy ustawy z dnia 2 lipca 2004 r. o swobodzie działalności gospodarczej (t. j. Dz. U. z 2010 r. Nr 220, poz. 1447 ze zm., dalej „UOSDG”).

Zgodnie z art. 85 UOSDG dla wykonywania działalności gospodarczej na terytorium Rzeczypospolitej Polskiej przedsiębiorcy zagraniczni mogą, na zasadzie wzajemności, o ile ratyfikowane umowy międzynarodowe nie stanowią inaczej, tworzyć oddziały z siedzibą na terytorium Rzeczypospolitej Polskiej, zwane dalej „oddziałami”.

Oddziałem w myśl art. 5 pkt 4 cyt. ustawy jest wyodrębniona i samodzielna organizacyjnie część działalności gospodarczej, wykonywana przez przedsiębiorcę poza siedzibą przedsiębiorcy lub głównym miejscem wykonywania działalności. Oddział może prowadzić działalność wyłącznie w zakresie przedmiotu działalności przedsiębiorcy zagranicznego (art. 86 UOSDG).

Oddział posiada więc jedynie samodzielność organizacyjną (jest wydzielony ze struktur firmy macierzystej), natomiast nie posiada możliwości prowadzenia działalności gospodarczej we własnym imieniu i na własny rachunek, zaś prowadzona działalność stanowi jedynie część działalności gospodarczej przedsiębiorcy zagranicznego.

Potwierdza to również regulacja zawarta w art. 88 zdanie pierwsze UOSDG, zgodnie z którą przedsiębiorca zagraniczny może rozpocząć działalność w ramach oddziału po uzyskaniu wpisu oddziału do rejestru przedsiębiorców. Zatem podmiotem prowadzącym działalność w Polsce pozostaje pomimo utworzenia i funkcjonowania oddziału w Polsce — przedsiębiorca zagraniczny. W kontekście posiadanej podmiotowości podatkowej, należy stwierdzić, że oddział nie jest odrębnym podmiotem w stosunku do jednostki macierzystej, lecz jest jej częścią, nie stanowi zatem odrębnego Podatnika CIT oraz VAT. Przedsiębiorstwo zagraniczne, rejestrując swój oddział w Polsce, nie dokonuje rejestracji odrębnego podatnika, lecz rejestracji własnego przedsiębiorstwa.

Powyższe oznacza, że podmiot zagraniczny, prowadzący działalność na terenie Polski w formie oddziału i zarejestrowany dla celów CIT i VAT traktowany jest jako jeden podatnik - przedsiębiorca zagraniczny.

Przedstawione powyżej rozumienie przepisów zaprezentował Minister Finansów w indywidualnej interpretacji prawa podatkowego z 1 września 2009 roku (sygn. ILPP1/443-672/09-3/BD).

Zgodnie z art. 2 ust. 1 UoE osoby fizyczne, osoby prawne oraz jednostki organizacyjne niemające osobowości prawnej, które na podstawie odrębnych ustaw są podatnikami, podlegają obowiązkowi ewidencyjnemu. Stosownie do ust. 2 i ust. 3 cyt. wyżej przepisu, obowiązkowi ewidencyjnemu podlegają również inne podmioty niż wymienione w ust. 1, jeżeli na podstawie odrębnych ustaw są podatnikami, płatnicy podatków oraz płatnicy składek ubezpieczeniowych.

Stosownie do art. 3 ust. 2 UoE NIP nie może mieć ukrytego lub jawnego charakteru znaczącego, określającego pewne cechy podatnika, płatnika podatku albo płatnika składek ubezpieczeniowych.

Stosownie do art. 5 ust. 1 UoE podatnicy obowiązani są do dokonania zgłoszenia identyfikacyjnego; zgłoszenia identyfikacyjnego dokonuje się jednokrotnie, bez względu na rodzaj oraz liczbę opłacanych przez podatnika podatków, formę opodatkowania, liczbę oraz rodzaje prowadzonej działalności gospodarczej oraz liczbę prowadzonych przedsiębiorstw.

Zgodnie z art. 5 ust. 3 pkt 1 UoE zgłoszenie identyfikacyjne podatników niebędących osobami fizycznymi zawiera w szczególności pełną i skróconą nazwę (firmę), formę organizacyjno-prawną, adres siedziby, numer identyfikacyjny REGON, organ rejestrowy lub ewidencyjny i numer nadany przez ten organ, wykaz rachunków bankowych, adres miejsca przechowywania dokumentacji rachunkowej oraz przedmiot wykonywanej działalności określony według obowiązujących standardów klasyfikacyjnych, a ponadto w przypadku zakładów (oddziałów) osób prawnych oraz innych wyodrębnionych jednostek wewnętrznych będących podatnikami - NIP oraz inne dane dotyczące jednostki macierzystej.

Każdy więc podmiot posiadający status podatnika lub płatnika podatków lub płatnika składek ubezpieczeniowych i zdrowotnych jest obowiązany do złożenia zgłoszenia identyfikacyjnego. Przy czym dokonujący zgłoszenia identyfikacyjnego otrzymuje wyłącznie jeden NIP. Podkreślić również należy, iż NIP nie może być używany w oderwaniu od nazwy podmiotu, która występuje w decyzji o nadaniu numeru identyfikacji podatkowej. Należy także wskazać, że NIP może być przypisany wyłącznie jednemu podatnikowi (płatnikowi) i nie może być przeniesiony na inny podmiot.

Zgodnie z art. 12 UoE NIP nadany podatnikowi nie przechodzi na następcę prawnego, z wyjątkiem:

1. przekształcenia przedsiębiorstwa państwowego w jednoosobową spółkę Skarbu Państwa lub przedsiębiorstwa komunalnego w jednoosobową spółkę gminy;
2. przekształcenia spółki cywilnej w spółkę handlową lub spółki handlowej w inną spółkę handlową.
   
   

Żaden z tych przypadków nie zachodzi w sytuacji będącej przedmiotem niniejszego wniosku.

Zgodnie z zapisem art. 11 UoE podatnik jest zobowiązany do podawania NIP na wszelkich dokumentach związanych z wykonywaniem zobowiązań podatkowych oraz nie podatkowych należności budżetowych, do których poboru obowiązane są organy podatkowe lub celne. Inaczej rzecz ujmując identyfikacja danego podmiotu, a tym samym wynikających z tego tytułu obowiązków odbywa się na podstawie nadanego mu NIP. Konsekwencją decyzji administracyjnej o nadaniu numeru NIP jest jednoznaczna identyfikacja podmiotu poprzez jego NIP, nazwę i adres.

Przenosząc powyższe na grunt sprawy, której przedmiotem jest niniejszy wniosek, w związku z transgranicznym połączeniem, podatnikiem CIT oraz VAT stanie się X, który zdaniem Wnioskodawcy będzie podlegał obowiązkowi ewidencyjnemu dla potrzeb CIT i VAT w Polsce.

Oddziały osób prawnych nie stanowią odrębnych podatników CIT i VAT, a we wszelkich sprawach związanych z rozliczaniem podatku CIT i VAT zobowiązane są do posługiwania się NIP jednostki macierzystej. Natomiast zgodnie z art. 2 UoE w sprawach związanych z wykonywaniem przez oddział funkcji płatnika, jeśli sam wykonuje te funkcję, we własnym imieniu i na własny rachunek, posługuje się numerem NIP oddziału.

Stosownie do art. 8 ustawy z dnia 29 sierpnia 1997 r. Ordynacja podatkowa (t. j. Dz. U. 2012r., poz. 749) płatnikiem jest osoba fizyczna, osoba prawna lub jednostka organizacyjna niemająca osobowości prawnej, obowiązana na podstawie przepisów prawa podatkowego, do obliczenia i pobrania od podatnika podatku i wpłacenia go we właściwym terminie organowi podatkowemu.

Oddział X będzie posiadał status płatnika zobowiązanego do poboru zaliczek na PIT i składek ZUS od pracowników zatrudnionych w oddziale i odprowadzanie tych zaliczek do naczelnika urzędu skarbowego właściwego ze względu na siedzibę oddziału oraz składanie do tego urzędu skarbowego stosownych deklaracji.

Oddział X, działając jako płatnik, będzie posługiwał się własnym NIP i stosownie do art. 2 ust. 2 UoE będzie podlegał obowiązkowi ewidencyjnemu, czyli powinien złożyć zgłoszenie identyfikacyjne aby uzyskać NIP, jednakże wyłącznie jako płatnik.

Podobne rozumienie przepisów zaprezentował Minister Finansów w cytowanej już indywidualnej interpretacji prawa podatkowego z 15 lipca 2011 roku (sygn. ILPP1/443-640/11-5/BD).

Zdaniem Wnioskodawcy, w sytuacji transgranicznego przejęcia spółki francuskiej C. S.A. przez spółkę brytyjską X, X i Oddział X nie będzie mógł korzystać z praw i obowiązków wynikających ze zgłoszenia ewidencyjnego dokonanego uprzednio odpowiednio przez C. S.A. i Oddział C. S.A..

Reasumując, w sytuacji transgranicznego przejęcia spółki francuskiej C. S.A. przez spółkę brytyjską X, zarówno brytyjska spółka X jak i jej polski oddział powinny wystąpić o NIP. X powinien wystąpić o NIP dla celów CIT i VAT, natomiast Oddział X powinien wystąpić o oddzielny NIP w związku z pełnioną przez siebie funkcją płatnika.

W świetle obowiązującego stanu prawnego stanowisko Wnioskodawcy w sprawie oceny prawnej przedstawionego zdarzenia przyszłego uznaje się za prawidłowe.

Mając powyższe na względzie, stosownie do art. 14c § 1 Ordynacji podatkowej, odstąpiono od uzasadnienia prawnego dokonanej oceny stanowiska Wnioskodawcy.

Interpretacja dotyczy zdarzenia przyszłego przedstawionego przez Wnioskodawcę i stanu prawnego obowiązującego w dniu wydania interpretacji.

Stronie przysługuje prawo do wniesienia skargi na niniejszą interpretację przepisów prawa podatkowego z powodu jej niezgodności z prawem. Skargę wnosi się do Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego w Warszawie, ul. Jasna 2/4, 00-013 Warszawa po uprzednim wezwaniu na piśmie organu, który wydał interpretację w terminie 14 dni od dnia, w którym skarżący dowiedział się lub mógł się dowiedzieć o jej wydaniu – do usunięcia naruszenia prawa (art. 52 § 3 ustawy z dnia 30 sierpnia 2002 r. Prawo o postępowaniu przed sądami administracyjnymi – t.j. Dz. U. z 2012r., poz. 270). Skargę do WSA wnosi się (w dwóch egzemplarzach – art. 47 ww. ustawy) w terminie trzydziestu dni od dnia doręczenia odpowiedzi organu na wezwanie do usunięcia naruszenia prawa, a jeżeli organ nie udzielił odpowiedzi na wezwanie, w terminie sześćdziesięciu dni od dnia wniesienia tego wezwania (art. 53 § 2 ww. ustawy). Skargę wnosi się za pośrednictwem organu, którego działanie lub bezczynność są przedmiotem skargi (art. 54 § 1 ww. ustawy) na adres: Izba Skarbowa w Warszawie Biuro Krajowej Informacji Podatkowej w Płocku, ul. 1-go Maja 10, 09-402 Płock.