Działając na podstawie:

• art. 14a § 1 i § 4 ustawy z dnia 29.08.1997 roku Ordynacja podatkowa (Dz.U. z 2005 r. Nr 8, poz. 60 z późn. zm.), w brzmieniu obowiązującym do dnia 30.06.2007 r.,
• art. 4 ust. 1 ustawy z dnia 16.11.2006 roku o zmianie ustawy – Ordynacja podatkowa oraz o zmianie niektórych innych ustaw (Dz. U. z 2006 r. Nr 217, poz. 1590),
• art. 12 ust. 2, art. 15 ust. 1, art. 15a ust. 4 ustawy z dnia 15.02.1992 roku o podatku dochodowym od osób prawnych (Dz. U. z 2000 r. Nr 54, poz. 654 z późn. zm.),

w związku ze złożonym w dniu 28.05.2007 r. wnioskiem o udzielenie pisemnej interpretacji co do zakresu i sposobu zastosowania prawa podatkowego w kwestii podatku dochodowego od osób prawnych, Naczelnik Urzędu Skarbowego w Łańcucie postanawia uznać za prawidłowe stanowisko przedstawione w przedmiotowej sprawie.

W dniu 28.05.2007 roku Spółka z o.o. „P.” wniosła do tutejszego organu podatkowego pismo z zapytaniem co do zakresu i sposobu zastosowania prawa podatkowego w kwestii podatku dochodowego od osób prawnych. Z przedstawionego stanu faktycznego wynika, że Spółka posiada rachunek walutowy w EURO w banku krajowym, na który wpływają środki pieniężne w tej walucie jako zapłata należności oraz z którego Podmiot dokonuje w walucie płatności zobowiązań w stosunku do kontrahentów zagranicznych. „P.” ustala różnice kursowe na podstawie art. 9b ust. 1 pkt 1 ustawy z dnia 15.02.1992 roku o podatku dochodowym od osób prawnych, czyli stosuje metodę określoną w art. 15a ustawy z dnia 15.02.1992 r. o podatku dochodowym od osób prawnych.

W świetle powyższego Spółka postawiła pytanie: Jaki kurs należy zastosować do przeliczania na polskie złote operacji wpływu na rachunek walutowy należności od kontrahentów zagranicznych oraz operacji płatności zobowiązań z rachunku walutowego do kontrahentów zagranicznych?

Stanowisko Wnioskodawcy w ww. kwestii przedstawia się następująco: W związku z faktem, że Spółka przeprowadza wszystkie ww. operacje z rachunku walutowego, należy uznać, że spełniony jest warunek wskazany w art. 15a ust. 4 ustawy z dnia 15.02.1992 r. o podatku dochodowym od osób prawnych i przy obliczaniu wartości różnic kursowych należy przyjąć kurs średni ogłaszany przez Narodowy Bank Polski z ostatniego dnia roboczego poprzedzającego dzień poniesienia kosztu lub uzyskania przychodu.

Na podstawie stanu faktycznego przedstawionego we wniosku Naczelnik Urzędu Skarbowego w Łańcucie stwierdza, że:

Zgodnie z art. 12 ust. 2 oraz art. 15 ust. 1 ustawy z dnia 15.02.1992 roku o podatku dochodowym od osób prawnych (Dz. U. z 2000 r. Nr 54, poz. 654 z późn. zm.) przychody w walutach obcych oraz koszty poniesione w walutach obcych przelicza się na złote według kursu średniego ogłaszanego przez Narodowy Bank Polski z ostatniego dnia roboczego poprzedzającego odpowiednio dzień: uzyskania przychodu lub poniesienia kosztu.

W związku z faktem, że Spółka „P.” przeprowadzając operacje gospodarcze korzysta z rachunku walutowego, a otrzymywane przychody oraz ponoszone koszty wyrażone są w walucie obcej, powstają dodatnie lub ujemne różnice kursowe.

W myśl art. 15a ust. 1 ww. ustawy różnice kursowe zwiększają odpowiednio przychody jako dodatnie różnice kursowe albo koszty uzyskania przychodów jako ujemne różnice kursowe w kwocie wynikającej z różnicy między wartościami określonymi w ust. 2 i 3. Przychodem jest więc nadwyżka dodatnich zrealizowanych różnic kursowych nad ujemnymi, natomiast do kosztów uzyskania przychodów należy zaliczać nadwyżkę ujemnych różnic kursowych nad dodatnimi. Przepisy ust. 2 i 3 cytowanego artykułu wymieniają enumeratywnie przypadki, w których powstają dodatnie i ujemne różnice kursowe oraz stanowią, że przy ustalaniu różnic kursowych wynikających z transakcji powodujących powstanie przychodu lub kosztu stosuje się kursy faktyczne odpowiednio z dnia otrzymania przychodu i dnia zapłaty oraz kurs średni NBP z ostatniego dnia roboczego poprzedzającego dzień uzyskania przychodu lub kosztu.

Przepisy podatkowe nie definiują pojęcia faktycznie zastosowanego kursu waluty, o którym mowa w art. 15a cytowanej ustawy. Należy przyjąć, że jest to kurs pieniężnej wymiany, a użycie go w kategoriach podatkowych świadczy, że jest to również kurs faktycznie zastosowany do wyceny określonych wartości, w tym kształtujących różnice kursowe. Może to więc być np. kurs bankowy, kantorowy, jak również wynikający z umowy.

Ustawodawca posługuje się jednym pojęciem, tj. kursu faktycznie zastosowanego, który ma szerokie zastosowanie, ponieważ nie jest zawężony do zamkniętej definicji. Podatkowe rozliczenie kursów walutowych powinno być dokonywane według faktycznie zastosowanego kursu walutowego. Natomiast w przypadku, gdy nie są ustalane kursy walutowe do przeliczania złotówek i nie jest możliwe uwzględnienie faktycznie zastosowanego kursu waluty, należy stosować kursy średnie ogłaszane przez NBP z ostatniego dnia roboczego poprzedzającego operacje walutowe.

W sytuacji Spółki, w związku z faktem dokonywania transakcji przy pomocy rachunku walutowego nie można mówić o faktycznie zastosowanym kursie waluty, ponieważ nie dochodzi do rzeczywistej sprzedaży lub nabycia waluty. Transakcje są przeprowadzane tylko i wyłącznie w EURO. Można zastosować tutaj przepis art. 15a ust. 4 ustawy o podatku dochodowym od osób prawnych stanowiący, że jeżeli przy obliczaniu wartości różnic kursowych, o których mowa w ust. 2 i 3, nie jest możliwe uwzględnienie faktycznie zastosowanego kursu waluty w danym dniu, przyjmuje się kurs średni ogłaszany przez Narodowy Bank Polski z ostatniego dnia roboczego poprzedzającego ten dzień.

W związku z powyższym, w ocenie Naczelnika tutejszego Urzędu, przedstawione we wniosku stanowisko Spółki jest prawidłowe.