INTERPRETACJA INDYWIDUALNA

Na podstawie art. 14b § 1 i § 6 ustawy z dnia 29 sierpnia 1997 r. Ordynacja podatkowa (t. j. Dz. U. z 2005 r. Nr 8, poz. 60 ze zm.) oraz § 7 rozporządzenia Ministra Finansów z dnia 20 czerwca 2007 r. w sprawie upoważnienia do wydawania interpretacji przepisów prawa podatkowego (Dz. U. z 2007 r. Nr 112, poz. 770) Dyrektor Izby Skarbowej w Warszawie działając w imieniu Ministra Finansów stwierdza, że stanowisko Wnioskodawcy, przedstawione we wniosku z dnia 05 września 2007r. (data wpływu 07 września 2007r.) o udzielenie pisemnej interpretacji przepisów prawa podatkowego dotyczącej podatku od towarów i usług w zakresie opodatkowania podatkiem od towarów i usług stawką 7% budowy kanalizacji sanitarnej na terenie związanym z budownictwem mieszkaniowym - jest nieprawidłowe.

UZASADNIENIE

W dniu 7 września 2007r. został złożony ww. wniosek o udzielenie pisemnej interpretacji przepisów prawa podatkowego w indywidualnej sprawie dotyczącej podatku od towarów i usług w zakresie opodatkowania podatkiem od towarów i usług stawką 7% budowy kanalizacji sanitarnej na terenie związanym z budownictwem mieszkaniowym.

W przedmiotowym wniosku został przedstawiony następujący zdarzenie przyszłe.

Gmina A planuje budowę kanalizacji sanitarnej wraz z przykanalikami i przepompownią na terenie związanym z budownictwem mieszkaniowym, gdzie występują również funkcje gospodarcze (lokale użytkowe).

W związku z powyższym zadano następujące pytanie.

Czy budowa kanalizacji sanitarnej na terenie związanym z budownictwem mieszkaniowym, gdzie występują również funkcje gospodarcze (lokale użytkowe) może być w całości opodatkowana 7% stawką podatku VAT.

Zdaniem wnioskodawcy inwestycje te stanowią infrastrukturę towarzyszącą budownictwu mieszkaniowemu wykorzystaną zgodnie z założeniami projektowymi na potrzeby tego budownictwa i w związku z powyższym możliwe jest zastosowanie stawki 7%, o której mowa w art. 146 ust. 1 pkt 2 lit. a do całości robót. Brak jednoznacznego określenia charakteru związku robót z infrastrukturą towarzyszącą budownictwu mieszkaniowemu powoduje, iż należy przyjąć, że w celu zastosowania preferencyjnej stawki VAT ustawodawca respektuje również sytuacje, w których dana infrastruktura jest związana jedynie w części z budownictwem mieszkaniowym, a w pozostałej części jest wykorzystywana do innych celów, w tym obsługi budownictwa niemającego charakteru mieszkaniowego. Brak jest podstaw prawnych do podziału dokonywanych robót budowlanych na części, jak również zastosowanie do poszczególnych części różnych stawek podatkowych.

W świetle obowiązującego stanu prawnego stanowisko wnioskodawcy w sprawie oceny prawnej przedstawionego zdarzenia przyszłego uznaje się za nieprawidłowe.

Zgodnie z postanowieniami art. 146 ust. 1 pkt 2 lit a) ustawy z dnia 11 marca 2004r. o podatku od towarów i usług (Dz. U. z 2004r. nr 54, poz. 535 z późn. zm.) w okresie od dnia przystąpienia Rzeczpospolitej Polskiej do Unii Europejskiej do dnia 31 grudnia 2007r. stosuje się stawkę w wysokości 7% w odniesieniu do robót budowlano-montażowych oraz remontów i robót konserwacyjnych związanych z budownictwem mieszkaniowym i infrastrukturą towarzyszącą. W art. 146 ust. 2 ww. ustawy dodano zapis, zgodnie z którym przez roboty związane z budownictwem mieszkaniowym i infrastrukturą towarzyszącą, o których mowa w ust. 2 pkt 2 lit. a) rozumie się roboty budowlane dotyczące inwestycji w zakresie obiektów budownictwa mieszkaniowego i infrastruktury towarzyszącej oraz remontów obiektów budownictwa mieszkaniowego. Infrastruktura towarzysząca została zdefiniowana w art. 146 ust. 3 ww. ustawy o podatku od towarów i usług jako:

1. sieci rozprowadzające, wraz z urządzeniami, obiektami i przyłączami do budynków mieszkalnych,



2. urządzenia i zagospodarowanie terenu w ramach przedsięwzięć i zadań budownictwa mieszkaniowego, w szczególności drogi, dojścia, dojazdy, zieleń i małą architekturę,



3. urządzenia i ujścia wody, oczyszczalnię ścieków, kotłownie oraz sieci wodociągowe, kanalizacyjne, cieplne, elektroenergetyczne, gazowe i telekomunikacyjne-jeżeli związane są obiektami budownictwa mieszkaniowego.

Przez obiekty budownictwa mieszkaniowego, należy rozumieć zgodnie z art. 2 pkt 12 ustawy VAT budynki mieszkalne rodzinne stałego zamieszkania sklasyfikowane w Polskiej Klasyfikacji Obiektów Budowlanych:

1. 111 - Budynki mieszkalne jednorodzinne,



2. 112 - Budynki o dwóch mieszkaniach i wielomieszkaniowe,



3. ex 113 – Budynki zbiorowego zamieszkania – wyłącznie: budynki kościołów i innych związków wyznaniowych, klasztory, domy zakonne, plebanie, kurie, rezydencje biskupie oraz rezydencje Prezydenta Rzeczpospolitej Polskiej.

Polska Klasyfikacja Obiektów Budowlanych wprowadzona rozporządzeniem z dnia 31 grudnia 1999r. (Dz. U. nr 112, poz. 1316 ze zm.) w objaśnieniach wstępnych definiuje budynki mieszkalne jako obiekty budowlane, których co najmniej połowa całkowitej powierzchni użytkowej jest wykorzystywana do celów mieszkalnych. W związku z powyższym obiekty budowlane użytkowane lub przeznaczone do wielu celów np. budynki mieszkalne pełniące jednocześnie funkcje biurową, handlowo-usługową, klasyfikowane są zgodnie z ich głównym (przekraczającej 50% całkowitej powierzchni użytkowej) przeznaczeniem. W przypadku gdy mniej niż połowa omawianej powierzchni wykorzystywana jest na cele mieszkalne, budynek taki klasyfikowany jest jako niemieszkalny. Uwzględniając przytoczone przepisy prawa należy stwierdzić, iż jeżeli dane budynki, zgodnie z przedstawionymi wyżej zasadami klasyfikowane są jako obiekty budownictwa mieszkaniowego to budowa sieci kanalizacji sanitarnej związanej z tymi obiektami podlega w całości opodatkowaniu według stawki podatku VAT w wysokości 7%.

W związku z powyższym zgodnie z art. 146 ust. 1 pkt 2 ustawy w/w ustawy o podatku od towarów i usług do dnia 31 grudnia 2007r. stosuje się 7% stawkę podatku w odniesieniu do robót budowlano-montażowych związanych z budową kanalizacji sanitarnej dla potrzeb budownictwa mieszkaniowego.

W złożonym wniosku w części odnoszącej się do oceny prawnej zdarzenia przyszłego (niekonsekwentnie do opisu zdarzenia przyszłego, w którym wskazano na to, że charakter użytkowy mają wyłącznie lokale w obiekcie mieszkalnym) pomimo iż planowana sieć kanalizacyjna obejmie również obiekty budowlane niemające charakteru mieszkalnego. W takim przypadku gdy infrastruktura ma charakter towarzyszący budownictwu mieszkaniowemu, jak i pozostałemu budownictwu, należy dla zastosowania właściwej stawki wydzielić tę część, która związana jest z obsługą budownictwa mieszkaniowego. Podziału tego należy dokonać na podstawie dokumentacji projektowej oraz kosztorysowej. Dopuszczalna metodą określenia proporcji w jakich infrastruktura związana jest z budownictwem mieszkaniowym i pozostałym może być np. metoda procentowego udziału powierzchni mieszkalnej w całkowitej powierzchni obiektów, tj. mieszkalnych i niemieszkalnych znajdujących się na terenie objętym robotami i zastosowanie obliczonego w ten sposób wskaźnika do rozliczenia wykonywanych robót.

Interpretacja dotyczy zaistniałego stanu faktycznego przedstawionego przez wnioskodawcę i stanu prawnego obowiązującego w dacie zaistnienia zdarzenia w przedstawionym stanie faktycznym, a w przypadku interpretacji dotyczącej zdarzenia przyszłego – stanu prawnego obowiązującego w dniu wydania interpretacji.

Stronie przysługuje prawo do wniesienia skargi na niniejszą interpretację przepisów prawa podatkowego z powodu jej niezgodności z prawem. Skargę wnosi się do Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego w Warszawie, ul. Jasna 2/4, 00-013 Warszawa po uprzednim wezwaniu na piśmie organu, który wydał interpretację w terminie 14 dni od dnia, w którym skarżący dowiedział się lub mógł się dowiedzieć o jej wydaniu – do usunięcia naruszenia prawa (art. 52 § 3 ustawy z dnia 30 sierpnia 2002 r. Prawo o postępowaniu przed sądami administracyjnymi – Dz. U. Nr 153, poz. 1270 ze zm.). Skargę do WSA wnosi się (w dwóch egzemplarzach – art. 47 ww. ustawy) w terminie trzydziestu dni od dnia doręczenia odpowiedzi organu na wezwanie do usunięcia naruszenia prawa, a jeżeli organ nie udzielił odpowiedzi na wezwanie, w terminie sześćdziesięciu dni od dnia wniesienia tego wezwania (art. 53 § 2 ww. ustawy).

Skargę wnosi się za pośrednictwem organu, którego działanie lub bezczynność są przedmiotem skargi (art. 54 § 1 ww. ustawy) na adres: Izba Skarbowa w Warszawie Biuro Krajowej Informacji Podatkowej w Płocku ul. 1 Maja 10,09-402 Płock.