I N T E R P R E T A C J A I N D Y W I D U A L N A

Na podstawie art. 14b § 1 i § 6 ustawy z dnia 29 sierpnia 1997r. Ordynacja podatkowa (t. j. Dz. U. z 2005r. Nr 8, poz. 60 ze zm.) oraz § 2 i § 5 rozporządzenia Ministra Finansów z dnia 20 czerwca 2007r. w sprawie upoważnienia do wydawania interpretacji przepisów prawa podatkowego (Dz. U. Nr 112 poz. 770) Dyrektor Izby Skarbowej w Katowicach działając w imieniu Ministra Finansów stwierdza, że stanowisko Pana, przedstawione we wniosku z dnia 1 sierpnia 2007r. (data wpływu 10 sierpnia 2007r.), uzupełnionym pismem z dnia 7 września 2007r. (data wpływu 11 września 2007r.), o udzielenie pisemnej interpretacji przepisów prawa podatkowego dotyczącej podatku od towarów i usług w zakresie odliczenia podatku VAT z tytułu zakupu motocykla– jest nieprawidłowe.

U Z A S A D N I E N I E

W dniu 10 sierpnia 2007r. wpłynął ww. wniosek o udzielenie pisemnej interpretacji przepisów prawa podatkowego w indywidualnej sprawie dotyczącej podatku od towarów i usług w zakresie odliczenia podatku VAT z tytułu zakupu motocykla. Wniosek został uzupełniony pismem z dnia 7 września (data wpływu 11 września 2007r.), będącym odpowiedzią na wezwanie tut. organu nr IBPP1/443-83/07-1/PK z dnia 3 września.

W przedmiotowym wniosku zostało przedstawione następujące zdarzenie przyszłe.

Biuro rachunkowe którego Wnioskodawca jest współwłaścicielem, zamierza zakupić motocykl lub skuter o poj. silnika powyżej 50 cm3 jako środek trwały, który pozwoli obniżyć koszty biura w zakresie prac związanych z odbiorem dokumentacji księgowej z obsługiwanych firm oraz załatwiania spraw w urzędach skarbowych i ZUS (dotychczas w tych celach wykorzystywany jest samochód osobowy). Na zakup motocykla Podatnik otrzyma fakturę VAT. Pełną kwotę z tej faktury wykaże w deklaracji VAT-7 jako VAT naliczony.

W związku z powyższym zadano następujące pytanie.

Czy będzie mógł odliczyć pełną kwotę VAT z faktury zakupu motocykla o poj. powyżej 50 cm3 z przeznaczeniem go na środki trwałe firmy...

Zdaniem wnioskodawcy:

Do nabycia motocykla jako środka trwałego nie maja zastosowania ograniczenia podatku naliczonego wynikające z art. 86 ust 3. Użyte w przepisie sformułowanie „inny pojazd samochodowy” ani wg PKWiU ani wg przepisów o prawie drogowym nie dotyczy motocykla. W przepisach o ruchu drogowym motocykl jest „pojazdem samochodowym jednośladowym” a to nie jest tożsame z pojęciem „inny pojazd samochodowy”. Ustawodawca chcąc objąć motocykle tym ograniczeniem w ust. 3 wymieniłby jednoślady, tymczasem użył dwóch określeń tj. „nabycia pojazdów samochodowych” oraz „innych pojazdów samochodowych”

W świetle obowiązującego stanu prawnego stanowisko Wnioskodawcy w sprawie oceny prawnej przedstawionego zdarzenia przyszłego uznaje się za nieprawidłowe.

Zgodnie z art. 86 ust. 1 ustawy z dnia 11 marca 2004r. o podatku od towarów i usług (Dz. U. Nr 54 poz. 535 ze zm.), w zakresie, w jakim towary i usługi są wykorzystywane do wykonania czynności opodatkowanych, podatnikowi, o którym mowa w art. 15, przysługuje prawo do obniżenia kwoty podatku należnego o kwotę podatku naliczonego, z zastrzeżeniem art. 114, art. 119 ust. 4, art. 120 ust 17 i 19 oraz art. 124.

Natomiast zgodnie z art. 86 ust. 3 ustawy o podatku od towarów i usług w przypadku nabycia samochodów osobowych oraz innych pojazdów samochodowych o dopuszczalnej masie całkowitej nieprzekraczającej 3,5 tony kwotę podatku naliczonego stanowi 60% kwoty podatku określonej w fakturze lub kwoty podatku należnego z tytułu wewnątrzwspólnotowego nabycia towarów lub kwoty podatku należnego od dostawy towarów, dla której podatnikiem jest ich nabywca – nie więcej jednak niż 6.000 zł.

W myśl art. 86 ust. 4 ww. ustawy art. 86 ust. 3 nie dotyczy:

1. pojazdów samochodowych mających jeden rząd siedzeń, który oddzielony jest od części przeznaczonej dla przewozu ładunków ścianą lub trwałą przegrodą, klasyfikowanych na podstawie przepisów prawa o ruchu drogowym do podrodzaju: wielozadaniowy, van;
2. pojazdów samochodowych mających więcej niż jeden rząd siedzeń, które oddzielone są od części przeznaczonej do przewozu ładunków ścianą lub trwałą przegrodą i u których długość części przeznaczonej do przewozu ładunków, mierzona po podłodze od najdalej wysuniętego punktu podłogi pozwalającego postawić pionową ścianę lub trwałą przegrodę pomiędzy podłogą a sufitem do tylnej krawędzi podłogi, przekracza 50% długości pojazdu; dla obliczenia proporcji, o której mowa w zdaniu poprzednim, długość pojazdu stanowi odległość pomiędzy dolną krawędzią przedniej szyby pojazdu a tylną krawędzią podłogi części pojazdu przeznaczonej do przewozu ładunków, mierzona w linii poziomej wzdłuż pojazdu pomiędzy dolną krawędzią przedniej szyby pojazdu a punktem wyprowadzonym w pionie od tylnej krawędzi podłogi części pojazdu przeznaczonej do przewozu ładunków;
3. pojazdów samochodowych, które mają otwartą część przeznaczoną do przewozu ładunków;
4. pojazdów samochodowych, które posiadają kabinę kierowcy i nadwozie przeznaczone do przewozu ładunków jako konstrukcyjnie oddzielone elementy pojazdu;
5. pojazdów samochodowych będących pojazdami specjalnymi w rozumieniu przepisów prawa o ruchu drogowym o przeznaczeniach wymienionych w załączniku nr 9 do ustawy;
6. pojazdów samochodowych konstrukcyjnie przeznaczonych do przewozu co najmniej 10 osób łącznie z kierowcą- jeżeli dokumentów wydanych na podstawie przepisów prawa o ruchu drogowym wynika takie przeznaczenie;
7. przypadków, gdy przedmiotem działalności podatnika jest:
   a) odprzedaż tych samochodów (pojazdów) lub
   b) oddanie w odpłatne używanie tych samochodów (pojazdów) na podstawie umowy najmu, dzierżawy, leasingu lub innych umów o podobnym charakterze, i te samochody (pojazdy) są przez podatnika przeznaczone wyłącznie do wykorzystania na cele przez okres nie krótszy niż sześć miesięcy.
   
   

W myśl art. 86 ust. 5 ustawy o podatku od towarów i usług spełnienie wymagań dla pojazdów samochodowych określonych w ust. 4 pkt 1-4 stwierdza się na podstawie dodatkowego badania technicznego przeprowadzonego przez okręgową stację kontroli pojazdów, potwierdzonego zaświadczeniem wydanym przez tę stację oraz dowodu rejestracyjnego pojazdu, zawierającego właściwą adnotację o spełnieniu tych wymagań. Z uwagi na fakt, iż cytowana ustawa o podatku od towarów i usług nie definiuje pojęcia pojazdu samochodowego, należy odnieść się do definicji określonej w art. 2 ustawy z dnia 20 czerwca 1997 r. Prawo o ruchu drogowym (t.j. Dz. U. z 2005r. nr 108, poz. 908 ze zm.) Zgodnie z art. 2 pkt 33 cytowanej ustawy, „pojazd samochodowy” to pojazd silnikowy, którego konstrukcja umożliwia jazdę z prędkością przekraczającą 25 km/h, natomiast według art. 2 pkt 45 powołanego przepisu określono, że „motocykl” jest pojazdem samochodowym jednośladowy lub z bocznym wózkiem – wielośladowym.

Reasumując, ograniczenia wynikające z art. 86 ust. 3 ustawy z dnia 11 marca 2004r. o podatku od towarów i usług mają również zastosowanie do motocykli z uwagi na fakt, iż motocykle uznane są za pojazdy samochodowe. Zatem w przypadku nabycia motocykla w związku z prowadzoną działalnością gospodarczą Wnioskodawcy przysługuje prawo do odliczenia podatku VAT w ograniczonym zakresie, tj. 60% kwoty określonej w fakturze – nie więcej jednak niż 6.000 zł, o ile towar ten będzie wykorzystywany wyłącznie do wykonywania czynności podlegających opodatkowaniu. Tym samym stanowisko Wnioskodawcy w przedstawionym zakresie należy uznać za nieprawidłowe.

Interpretacja dotyczy zdarzenia przyszłego przedstawionego przez Wnioskodawcę i stanu prawnego obowiązującego w dniu wydania interpretacji.

Stronie przysługuje prawo do wniesienia skargi na niniejszą interpretację przepisów prawa podatkowego z powodu jej niezgodności z prawem. Skargę wnosi się do Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego w Warszawie, ul. Jasna 2/4, 00-013 Warszawa po uprzednim wezwaniu na piśmie organu, który wydał interpretację w terminie 14 dni od dnia, w którym skarżący dowiedział się lub mógł się dowiedzieć o jej wydaniu – do usunięcia naruszenia prawa (art. 52 § 3 ustawy z dnia 30 sierpnia 2002r. Prawo o postępowaniu przed sądami administracyjnymi – Dz. U. Nr 153, poz. 1270 ze zm.). Skargę do WSA wnosi się (w dwóch egzemplarzach – art. 47 ww. ustawy) w terminie trzydziestu dni od dnia doręczenia odpowiedzi organu na wezwanie do usunięcia naruszenia prawa, a jeżeli organ nie udzielił odpowiedzi na wezwanie, w terminie sześćdziesięciu dni od dnia wniesienia tego wezwania (art. 53 § 2 ww. ustawy).Skargę wnosi się za pośrednictwem organu, którego działanie lub bezczynność są przedmiotem skargi (art. 54 § 1 ww. ustawy) na adres: Izba Skarbowa w Katowicach Biuro Krajowej Informacji Podatkowej w Bielsku-Białej ul. Traugutta 2a 43-300 Bielsko-Biała.