Bank prowadzi działalność w zakresie udzielania kredytów osobom fizycznym oraz podmiotom gospodarczym. W ofercie Banku znajduje się kredyt indeksowany do waluty obcej. Istotą kredytu indeksowanego jest to, że kwota kredytu wypłacona w PLN, wynika z przeliczenia danej waluty obcej na PLN wg kursu kupna waluty obcej obowiązującego w Banku w dniu oddania środków do dyspozycji kredytobiorcy. Spłaty poszczególnych rat kredytu następują w PLN w wysokości będącej równowartością raty w walucie obcej z terminarza spłat, przeliczanej po kursie sprzedaży waluty obcej obowiązującym w Banku. Rok podatkowy banku trwa od 1 kwietnia do 31 marca. W dniu 23.04.2007r, Bank złożył zawiadomienie o wyborze rachunkowej metody ustalania różnic kursowych dla celów podatkowych.

Mając na uwadze powyższe, Bank zwraca się o potwierdzenie, iż

Zgodnie z ustawą z dnia 15 lutego 1992r o podatku dochodowym od osób prawnych /Dz. U z 2000r Nr 54, poz.654 ze zmianami/- różnice, jakie powstają między wartością rat kredytu, obliczoną według kursu, po jakim przeliczono kredyt w momencie jego udzielenia a wartością rat w momencie ich spłaty przez klientów Banku, przeliczoną po uzgodnionym dla spłat kursie, nie stanowią różnic kursowych, a więc nie są zaliczane do przychodów podatkowych i kosztów uzyskania przychodów Banku.

W świetle art.9a ust.2 ustawy, podatnicy którzy wybrali metodę rachunkową ustalania różnic kursowych dla celów, zaliczają odpowiednio do przychodów i kosztów uzyskania przychodów ujęte w księgach rachunkowych różnice kursowe z tytułu transakcji walutowych wynikające z dokonanej wyceny składników i pasywów wyrażonych w walucie obcej, a także wyceny pozabilansowych pozycji w walutach obcych. Wycena ta dla celów podatkowych powinna być dokonywana na ostatni dzień każdego miesiąca i na ostatni dzień roku podatkowego lub ostatni dzień lub na ostatni dzień kwartału i ostatni dzień roku podatkowego albo tylko na ostatni dzień roku podatkowego, z tym, że wybrany termin wyceny musi być stosowany przez pełny rok podatkowy i nie może być zmieniony.

W przypadku kredytów indeksowych do waluty obcej udzielonych przez Bank, przy spłacie poszczególnych rat kredytu przez konkretnego klienta powstają różnice wynikające z przeliczenia spłaty po bieżącym kursie danej waluty a jej wartością wynikającą z przeliczenia po kursie z dnia wypłaty udzielonego kredytu.

Ponieważ spłata poszczególnych rat kredytu uzależniona jest od bieżącego kursu danej waluty obcej do PLN, różnice te mogą mieć dla banku charakter przychodowy jak również kosztowy.

W opinii Banku tak powstałe różnice nie będą zwiększać kosztów podatkowych Banku w przypadku gdy kurs waluty zastosowany do spłaty kredytu jest niższy od kursu waluty w chwili udzielenia kredytu, a więc Bank otrzymuje niższą kwotę spłaty kredytu niż kwotę, której udzielił klientowi.

W opisanym stanie faktycznym, Bank udzielając klientowi kredytu denominowanego nie dokonuje transakcji walutowej. Udzielenie kredytu indeksowanego do waluty obcej polega na rozliczeniu kredytu w walucie obcej. W tejże walucie umowa kredytowa określa wysokość kredytu, w niej wyrażone są wielkości rat spłaty kredytu oraz wg jej stóp procentowych ustalane jest oprocentowanie kredytu. Zastosowanie przez strony umowy kredytowej odniesienia kwoty kredytu w PLN do waluty obcej (wg kursu z dnia wypłaty) i wartości spłaconych rat do tej samej waluty obcej (wg kursu z dnia spłaty) jest zabiegiem jedynie waloryzacyjnym. Waluta obca, w omawianym przypadku, jest jedynie przelicznikiem wskazującym jaką kwotę w PLN powinien zapłacić klient. Zastosowanie tego przelicznika nie zmienia faktu, że kredyt pozostaje kredytem złotówkowym.

W świetle powyższego zdaniem Banku, różnica jaka powstaje miedzy wartością rat kredytu obliczoną wg kursu po jakim przeliczono kredyt w momencie jego udzielenia a wartością rat w momencie ich spłaty i przeliczenia po kursie waluty, która waloryzuje kredyt nie stanowi różnic kursowych w rozumieniu art.9b ust.2 ustawy o podatku dochodowym od osób prawnych.

W opisanym stanie faktycznym, Naczelnik Drugiego Mazowieckiego Urzędu Skarbowego w Warszawie uwzględniając stanowisko Banku zawarte w przedmiotowym wniosku, zauważa co następuje:

W ramach prowadzonej działalności, Bank między innymi, udziela kredytów indeksowanych do waluty obcej, których istotą jest to, że kwota kredytu wypłacona w PLN, wynika z przeliczenia danej waluty obcej na PLN wg kursu kupna waluty obcej obowiązującego w Banku w dniu oddania środków do dyspozycji kredytobiorcy, również spłaty poszczególnych rat kredytu następują w PLN w wysokości będącej równowartością raty w walucie obcej z terminarza spłat, przeliczanej po kursie sprzedaży waluty obcej obowiązującym w Banku.

Zgodnie z generalna zasadą wyrażoną w art. 12 ust. 4 pkt 1 ustawy z dnia 15 lutego 1992r o podatku dochodowym od osób prawnych /Dz. U z 2000r Nr 54, poz.654 ze zmianami/, do przychodów nie zalicza się między innymi otrzymanych lub zwróconych pożyczek (kredytów), z wyjątkiem skapitalizowanych odsetek od tych pożyczek (kredytów) oraz w myśl art.16 ust.1 pkt 10) lit. a powyższej ustawy – wydatków na spłatę pożyczek (kredytów), z wyjątkiem skapitalizowanych odsetek od tych pożyczek (kredytów), nie uważa się za koszty uzyskania przychodów.

Z powyższego należy wywodzić, że zaciągnięcie oraz spłata kwoty głównej kredytu nie stanowi odpowiednio ani przychodu, ani kosztu uzyskania przychodu. Jednakże zaciągnięcie kredytu w walucie obcej i jego spłata w walucie obcej może rodzić skutek w postaci różnic kursowych. Stosownie jednakże do treści art. 15 ust. 1 a powyższej ustawy, różnice kursowe realizują się jedynie przy spłacie kredytu dewizowego. Jak wynika z przedmiotowego wniosku zastosowanie przez strony umowy kredytowej odniesienia kwoty kredytu w PLN do waluty obcej (wg kursu z dnia wypłaty) i wartości spłaconych rat do tej samej waluty obcej (wg kursu z dnia spłaty) jest zabiegiem jedynie waloryzacyjnym, a udzielony kredyt jest kredytem złotówkowym.

Aby kredyt można było uznać za walutowy - kredyt musi być udzielony i spłacany w walucie. Kredyt, który został udzielony w złotówkach i spłacany jest także w złotówkach, a waluta służy jedynie indeksowaniu wartości zobowiązania, jest kredytem denominowanym - a zatem stanowi zobowiązanie złotówkowe.

Kredyty denominowane cechują się tym, iż wartość kredytu i rat kapitałowych wyrażona jest w walucie obcej, spłata rat kapitałowych dokonywana jest w złotówkach w wysokości kwoty stanowiącej równowartość raty wyrażonej w walucie obcej. Zgodnie z przepisem art. 3581 § 1 i 2 ustawy z dnia 23 kwietnia 1964r. Kodeks cywilny /Dz.U. Nr 16, poz. 93 z późn. zm./ jeżeli przedmiotem zobowiązania od chwili jego powstania jest suma pieniężna, spełnienie świadczenia następuje przez zapłatę sumy nominalnej, chyba, że przepisy szczególne stanowią inaczej. Strony mogą jednak zastrzec w umowie, że wysokość świadczenia pieniężnego zostanie ustalona według innego niż pieniądz miernika wartości.

Miernikiem takim może być w szczególności waluta obca, która jednak nie pełni roli pieniądza, a jedynie stanowi miernik wartości.

Konsekwencją powyższego jest to, że w przypadku zaciągnięcia kredytu denominowanego przy zmianie kursu walut może wystąpić różnica pomiędzy kwotą stanowiącą równowartość otrzymanego kredytu (w złotych), a sumą (wyrażoną w złotówkach) spłacanych rat kapitałowych. Jednakże różnice te nie stanowią różnic kursowych w rozumieniu ustawy o podatku dochodowym od osób prawnych, a więc nie są zaliczane do przychodów podatkowych i kosztów uzyskania przychodów Banku.