POSTANOWIENIE

Naczelnik Pomorskiego Urzędu Skarbowego w Gdańsku działając na podstawie art.14a §1 i §4 ustawy z dnia 29 sierpnia 1997r. Ordynacja podatkowa (Dz.U. z 2005r., Nr 8, poz.60 z późn. zm.), po rozpatrzeniu wniosku o udzielenie pisemnej interpretacji co do zakresu i sposobu zastosowania przepisów ustawy z dnia 15 lutego 1992r. o podatku dochodowym od osób prawnych (Dz.U. z 2000r. Nr 54, poz. 654 z późn. zm.), w sprawie: różnice kursowe - gotówkowa zapłata w złotówkach zagranicznej należności wyrażonej w walucie obcej

stwierdza, że stanowisko przedstawione w tym wniosku jest prawidłowe w odniesieniu do opisanego stanu faktycznego.

UZASADNIENIE

Spółka z o.o. dokonuje transakcji nabycia i dostawy wewnątrzwspólnotowej z firmą mającą siedzibę na Łotwie. Za niektóre faktury wyrażone, w walucie obcej, w imieniu kontrahenta, płaci przyjeżdżający po towar kierowca, który dokonuje wpłat złotówkowych w kasie Spółki.

Spółka ma wątpliwość, czy w stanie prawnym obowiązującym w 2006r. zapłata złotówkowa w kasie Spółki za faktury wyrażone w walucie obcej powodowała powstanie podatkowych różnic kursowych.

Zdaniem Podatnika przy zapłacie złotówkowej do kasy Spółki nie powstawały podatkowe różnice kursowe.

Na tle przedstawionego we wniosku stanu faktycznego Naczelnik Pomorskiego Urzędu Skarbowego w Gdańsku stwierdza, co następuje:

W myśl art. 9 pkt 1 ustawy z dnia 27.07.2002r. Prawo dewizowe (Dz.U. Nr 141, poz. 1178 z późn. zm.) ograniczeniom podlega ustalanie oraz przyjmowanie przez rezydentów należności od nierezydentów w innych walutach niż waluty wymienialne lub waluta polska, z wyjątkiem należności przysługujących nieodpłatnie, a także wynikających z tytułów niezwiązanych z prowadzeniem działalności gospodarczej.

Zgodnie z art. 12 ust. 2 ustawy z dnia 15.02.1992r. o podatku dochodowym od osób prawnych (Dz.U. z 2000r. Nr 54, poz. 654 z późn. zm.), w brzmieniu obowiązującym w 2006r., przychody w walutach obcych przelicza się na złote według kursów średnich z dnia uzyskania przychodu, ogłaszanych przez Narodowy Bank Polski.

Natomiast z art. 12 ust. 3 zdanie drugie ustawy wynikało, iż jeżeli przychody wyrażone są w walutach obcych, a między dniem ich uzyskania i dniem faktycznego otrzymania występują różne kursy walut, przychody te odpowiednio podwyższa się lub obniża o różnice wynikające z zastosowania kursu kupna walut z dnia faktycznego otrzymania przychodów, ustalonego przez bank, z którego usług korzystał uzyskujący przychód, oraz z zastosowania kursu średniego ogłaszanego przez Narodowy Bank Polski z dnia uzyskania przychodu.

Analogicznie zgodnie z art. 15 ust. 1 zdanie 2 ustawy z dnia 15.02.1992r. o podatku dochodowym od osób prawnych, w brzmieniu obowiązującym w 2006r., koszty poniesione w walutach obcych przelicza się na złote według kursów średnich ogłaszanych przez Narodowy Bank Polski z dnia zarachowania kosztów.

Natomiast z trzeciego zdania art. 15 ust. 1 ww. ustawy wynikało, iż jeżeli koszty wyrażone są w walutach obcych, a między dniem ich zarachowania i dniem zapłaty występują różne kursy walut, koszty te odpowiednio podwyższa się lub obniża o różnice wynikające z zastosowania kursu sprzedaży walut z dnia zapłaty, ustalonego przez bank, z którego usług korzystał ponoszący koszt, oraz zastosowania kursu średniego ogłaszanego przez Narodowy Bank Polski z dnia zarachowania kosztów.

W świetle powołanych przepisów podatkowe różnice kursowe generowały tylko te transakcje, które dokonywane były w walucie obcej za pośrednictwem banku, z którego usług korzystał podatnik. Zatem jedynie w przypadku otrzymania zapłaty w walutach obcych na rachunek bankowy podatnika, jak również w przypadku dokonania zapłaty w walutach obcych z rachunku bankowego podatnika obliczone przy zapłacie różnice kursowe były różnicami zrealizowanymi, które wpływały na ustalenie podstawy opodatkowania podatkiem dochodowym od osób prawnych.

Jak z powyższego wynika warunkiem wystąpienia podatkowych różnic kursowych związanych z przychodami w 2006r. było nie tylko wystawienie faktury w walucie obcej, ale również faktyczne uregulowanie należności w walucie obcej za pośrednictwem banku z którego usług korzystał podatnik. W konsekwencji, jeżeli wyrażona w walucie obcej należność została zapłacona w złotych, to ewentualnie różnice powstałe w wyniku zastosowania różnych kursów przeliczeniowych, nie mogły być uznane za podatkowe różnice kursowe.

Reasumując – w stanie faktycznym przedstawionym przez Podatnika we wniosku – spłata wyrażonej w walucie obcej faktury, która nastąpiła w złotówkach do kasy Spółki nie prowadziła do powstania podatkowych różnic kursowych. Mając powyższe na uwadze - na dzień złożenia wniosku o interpretację przepisów prawa podatkowego - stanowisko Podatnika należy uznać za prawidłowe.