INTERPRETACJA INDYWIDUALNA

Na podstawie art. 14b § 1 i § 6 ustawy z dnia 29 sierpnia 1997 r. Ordynacja podatkowa (t. j. Dz. U. z 2005 r. Nr 8, poz. 60 ze zm.) oraz § 4 rozporządzenia Ministra Finansów z dnia 20 czerwca 2007 r. w sprawie upoważnienia do wydawania interpretacji przepisów prawa podatkowego (Dz. U. Nr 112 poz. 770) Dyrektor Izby Skarbowej w Bydgoszczy działając w imieniu Ministra Finansów stwierdza, że stanowisko Pana, przedstawione we wniosku z dnia 22 sierpnia 2007 r. (data wpływu 24 sierpnia 2007 r.), uzupełnionym pismem z dnia 21 września 2007 r. o udzielenie pisemnej interpretacji przepisów prawa podatkowego dotyczącej podatku od towarów i usług w zakresie obowiązku opodatkowania dostawy nieruchomości zabudowanej - jest nieprawidłowe.

UZASADNIENIE

W dniu 24 sierpnia 2007 r. został złożony ww. wniosek o udzielenie pisemnej interpretacji przepisów prawa podatkowego w indywidualnej sprawie dotyczącej podatku od towarów i usług w zakresie obowiązku opodatkowania dostawy nieruchomości zabudowanej.

W przedmiotowym wniosku przedstawiono następujące zdarzenie przyszłe.

Od 20 lat jest Pan rolnikiem. Opłaca Pan KRUS i podatek rolny. Prowadzone gospodarstwo rolne, stanowiące majątek wspólny Pana i żony, obecnie obejmuje 7,50 ha ziemi. W ciągu najbliższych 10-15 lat zamierza Pan wybudować na części tej ziemi kilkanaście domów jednorodzinnych o metrażu ok. 140-150 m², z zamiarem ich sprzedaży. Nie ma Pan zarejestrowanej działalności gospodarczej i nie jest podatnikiem podatku od towarów i usług, natomiast żona prowadzi samodzielnie działalność gospodarczą w zakresie usług prawnych i jest podatnikiem tego podatku.

W związku z powyższym zadano następujące pytanie.

Czy w związku z zamiarem wybudowania w ciągu najbliższych 10 – 15 lat kilkunastu domów jednorodzinnych w celu ich sprzedaży jest Pan zobowiązany zarejestrować firmę (developerską, budowlaną) i rozliczać się jako podatnik podatku od towarów i usług, czy też może Pan z żoną, jako osoby fizyczne, budować kolejno domy i sprzedawać je opodatkowując się jako osoby fizyczne sprzedające nieruchomość którą posiadały krócej niż 5 lat ...

Pana zdaniem, istnieje możliwość, aby przedmiotowej sprzedaży dokonywał Pan wraz z żoną jako osoby fizyczne nieprowadzące działalności gospodarczej. Przedmiotem każdej z transakcji byłby osobno grunt i osobno dom, przy czym opodatkowanie przedstawiałoby się następująco:

• dostawa ziemi stawką - 22%,
• dostawę domu - 22% minus koszty.

W świetle obowiązującego stanu prawnego stanowisko wnioskodawcy w sprawie oceny prawnej przedstawionego zdarzenia przyszłego uznaje się za nieprawidłowe.

Zgodnie z treścią art. 5 ust. 1 pkt 1 ustawy z dnia 11 marca 2004 r. o podatku od towarów i usług (Dz. U. Nr 54 poz. 535 ze zm.), opodatkowaniu podatkiem od towarów i usług podlega odpłatna dostawa towarów i odpłatne świadczenie usług na terytorium kraju.

Definicję towaru ustawodawca zawarł w art. 2 pkt 6 powołanej ustawy. Zgodnie z tą definicją, pod pojęciem towaru należy rozumieć rzeczy ruchome, jak również wszelkie postacie energii, budynki i budowle lub ich części, będące przedmiotem czynności podlegających opodatkowaniu podatkiem od towarów i usług, które są wymienione w klasyfikacjach wydanych na podstawie przepisów o statystyce publicznej, a także grunty.

Na potrzeby podatku VAT pojęcia „podatnik” i „działalność gospodarcza” zostały określone w art. 15 ust. 1 i ust. 2 ww. ustawy. Podatnikami - wg zapisu art. 15 ust. 1 - są osoby prawne, jednostki organizacyjne niemające osobowości prawnej oraz osoby fizyczne, wykonujące samodzielnie działalność gospodarczą, o której mowa w ust. 2, bez względu na cel i rezultat takiej działalności. Działalność gospodarcza, zgodnie z ust. 2 tego artykułu, obejmuje wszelką działalność producentów, handlowców lub usługodawców, w tym podmiotów pozyskujących zasoby naturalne oraz rolników, a także działalność osób wykonujących wolne zawody, również wówczas, gdy czynność została wykonana jednorazowo w okolicznościach wskazujących na zamiar wykonania czynności w sposób częstotliwy. Działalność gospodarcza obejmuje również czynności polegające na wykorzystywaniu towarów lub wartości niematerialnych i prawnych w sposób ciągły dla celów zarobkowych.

Z tak określonego pojęcia działalności gospodarczej wynika, że dla celów podatku od towarów i usług nie jest konieczne, aby działalność była działalnością zarobkową, wykonywaną w sposób zorganizowany i ciągły przez podmioty gospodarcze (przedsiębiorców). Decydujące znaczenie ma częstotliwość dokonywania czynności. Ponieważ ustawa o podatku od towarów i usług nie definiuje pojęcia „zamiar”, jak również nie precyzuje pojęcia „sposób częstotliwy”, w każdym przypadku należy badać, czy intencją określonej czynności, z którą łączą się skutki podatkowo-prawne było dokonywanie tej czynności wielokrotnie (więcej niż jednokrotnie).

Z przedstawionego zdarzenia przyszłego wynika, że na części ziemi, która jest własnością Pana i żony, planuje Pan wybudowanie kilkunastu domów jednorodzinnych, z zamiarem ich sprzedaży, a zatem zamierza Pan prowadzić działalność w zakresie budowy i dalszej dostawy obiektów budownictwa mieszkaniowego spełniającą definicję działalności gospodarczej w rozumieniu ustawy o podatku od towarów i usług.

Zgodnie z art. 96 ust. 1 powołanej ustawy, podmioty, o których mowa w art. 15, są obowiązane przed dniem wykonania pierwszej czynności określonej w art. 5 złożyć naczelnikowi urzędu skarbowego zgłoszenie rejestracyjne, z zastrzeżeniem ust. 3.

Mając na uwadze treść powołanych przepisów (art. 5 ust. 1 pkt 1 i art. 96 ust. 1 cyt. ustawy) należy stwierdzić, iż skoro zamierza Pan prowadzić działalność spełniającą definicję działalności gospodarczej w rozumieniu ustawy o podatku od towarów i usług, przed dokonaniem pierwszej czynności podlegającej opodatkowaniu, winien Pan złożyć zgłoszenie rejestracyjne dla potrzeb tego podatku naczelnikowi właściwego miejscowo urzędu skarbowego. Jednocześnie należy podkreślić, iż przepisy powoływanej ustawy - w odniesieniu do budowy i sprzedaży domów - nie zawierają regulacji dotyczące obowiązku prowadzenia firmy developerskiej lub budowlanej.

Co do zasady sprzedaż towarów i usług podlega opodatkowaniu według stawki 22%, określonej w art. 41 ust. 1 powołanej ustawy, z zastrzeżeniem ust. 2-12, art. 83, art. 119 ust. 7, art. 120 ust. 2 i 3, art. 122 i art. 129 ust.1.

Jednakże zarówno w treści wskazanej ustawy, jak i przepisów wykonawczych do niej, ustawodawca przewidział opodatkowanie niektórych czynności stawkami obniżonymi. I tak, stosownie do zapisu art. 146 ust. 1 pkt 2 lit. b) ustawy o podatku od towarów i usług, w okresie od dnia przystąpienia Rzeczypospolitej Polskiej do Unii Europejskiej do dnia 31 grudnia 2007 r. stosuje się stawkę w wysokości 7% w odniesieniu do obiektów budownictwa mieszkaniowego lub ich części, z wyłączeniem lokali użytkowych.

Podstawą opodatkowania – w myśl art. 29 ust. 1 tejże ustawy – jest obrót, obrotem zaś jest kwota należna z tytułu sprzedaży, pomniejszona o kwotę należnego podatku. W przypadku dostawy budynków lub budowli trwale z gruntem związanych albo części takich budynków albo budowli z podstawy opodatkowania nie wyodrębnia się wartości gruntu (art. 29 ust. 5 ustawy o podatku od towarów i usług). A zatem w przypadku gdy przedmiotem dostawy będzie nieruchomość zabudowana budynkiem należy opodatkować przedmiotową transakcję łącznie.

Interpretacja dotyczy zdarzenia przyszłego przedstawionego przez wnioskodawcę i stanu prawnego obowiązującego w dniu wydania interpretacji.

Stronie przysługuje prawo do wniesienia skargi na niniejszą interpretację przepisów prawa podatkowego z powodu jej niezgodności z prawem. Skargę wnosi się do Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego w Warszawie, ul. Jasna 2/4, 00-013 Warszawa po uprzednim wezwaniu na piśmie organu, który wydał interpretację w terminie 14 dni od dnia, w którym skarżący dowiedział się lub mógł się dowiedzieć o jej wydaniu – do usunięcia naruszenia prawa (art. 52 § 3 ustawy z dnia 30 sierpnia 2002 r. Prawo o postępowaniu przed sądami administracyjnymi – Dz. U. Nr 153, poz. 1270 ze zm.). Skargę do WSA wnosi się (w dwóch egzemplarzach – art. 47 ww. ustawy) w terminie trzydziestu dni od dnia doręczenia odpowiedzi organu na wezwanie do usunięcia naruszenia prawa, a jeżeli organ nie udzielił odpowiedzi na wezwanie, w terminie sześćdziesięciu dni od dnia wniesienia tego wezwania (art. 53 § 2 ww. ustawy).

Skargę wnosi się za pośrednictwem organu, którego działanie lub bezczynność są przedmiotem skargi (art. 54 § 1 ww. ustawy) na adres: Dyrektor Izby Skarbowej w Bydgoszczy Krajowe Biuro Informacji Podatkowej w Toruniu, ul. Św. Jakuba 20, 87-100 Toruń.