INTERPRETACJA INDYWIDUALNA

Na podstawie art. 14b § 1 i § 6 ustawy z dnia 29 sierpnia 1997 r. Ordynacja podatkowa (t. j. Dz. U. z 2005 r. Nr 8, poz. 60 ze zm.) oraz § 7 rozporządzenia Ministra Finansów z dnia 20 czerwca 2007 r. w sprawie upoważnienia do wydawania interpretacji przepisów prawa podatkowego (Dz. U. Nr 112, poz. 770) Dyrektor Izby Skarbowej w Warszawie działając w imieniu Ministra Finansów stwierdza, że stanowisko Państwa, przedstawione we wniosku z dnia 03.08.2007 r. (data wpływu 06.08.2007 r.) o udzielenie pisemnej interpretacji przepisów prawa podatkowego dotyczącej podatku od czynności cywilnoprawnych w zakresie nieopodatkowania umowy pożyczki - jest nieprawidłowe.

UZASADNIENIE

W dniu 06.08.2007 r. został złożony ww. wniosek o udzielenie pisemnej interpretacji przepisów prawa podatkowego w indywidualnej sprawie dotyczącej podatku od czynności cywilnoprawnych w zakresie nieopodatkowania umowy pożyczki.

W przedmiotowym wniosku został przedstawiony następujący stan faktyczny.

W dniu 30 maja 2007 r. pomiędzy Spółką S. mającą siedzibę na terytorium Cypru (jako pożyczkobiorcą), a Spółką S. Sp. z o.o. mającą siedzibę na terytorium Polski (jako pożyczkodawcą) została zawarta umowa pożyczki. Umowa pożyczki została zawarta na terytorium Polski, w K. W chwili zawarcia umowy pieniądze będące przedmiotem pożyczki znajdowały się na polskim rachunku bankowym pożyczkodawcy i przekazywane były również na rachunek bankowy znajdujący się na terytorium Polski. S. jest Spółką prawa cypryjskiego, która posiada siedzibę w N. na Cyprze oraz zarząd Spółki znajduje się na Cyprze. Pismem z dnia 17 sierpnia 2007 r. Nr IPPB2/436-20/07-2/MZ wezwano wnioskodawcę o uzupełnienie wniosku w zakresie: podania informacji- czy pożyczkodawca jest udziałowcem spółki oraz uiszczenia opłaty skarbowej w kwocie 17 zł od udzielonego pełnomocnictwa Pani M. M. K.. Wnioskodawca uzupełnił wniosek w terminie.

W związku z powyższym zadano następujące pytanie:

Czy umowa pożyczki podlega podatkowi od czynności cywilnoprawnych...

Zdaniem wnioskodawcy wskazana umowa pożyczki nie podlega podatkowi od czynności cywilnoprawnych z uwagi na treść art. 1 ust. 4 pkt 1 ustawy z dnia 09 września 2000 r. o podatku od czynności cywilnoprawnych, zgodnie z którym podatkowi podlegają tylko te czynności, których przedmiotem są rzeczy znajdujące się na terytorium Rzeczypospolitej Polskiej lub prawa majątkowe wykonywane na terytorium Rzeczypospolitej Polskiej.

W przypadku umowy pożyczki wydaje się, że w świetle powołanego przepisu decydujące znaczenie będzie miało miejsce wykonania prawa majątkowego, które kreuje umowa pożyczki.

W Kodeksie cywilnym w art. 720 ustawodawca wyraźnie stanowi, iż przedmiotem umowy pożyczki może być określona ilość pieniędzy lub rzeczy oznaczonych tylko co do gatunku. Wyraźne rozróżnienie przez ustawodawcę pieniędzy oraz innych rzeczy stanowi o istocie umowy pożyczki i tym samym wydaje się, że przesądza o stosowaniu w kontekście art. 1 ust. 4 pkt 1 kryterium – miejsce wykonania prawa majątkowego.

Z treści art. 454 Kodeksu cywilnego wynika, że jeśli miejsce spełnienia świadczenia nie zostało oznaczone to w przypadku świadczeń pieniężnych (tzw. dług oddawczy) jest to miejsce zamieszkania lub siedziby dłużnika w chwili powstania zobowiązania. W opisanym stanie faktycznym umowa pożyczki została udzielona podmiotowi mającemu siedzibę na terytorium Cypru, co przesądza o tym, że uprawnienia majątkowe wynikające z umowy pożyczki realizowane będą poza terytorium Polski.

Mając na uwadze powyższe uważamy, że stanowisko należy uznać za uzasadnione w świetle brzmienia art. 1 ust. 4 pkt 1 ustawy o podatku od czynności cywilnoprawnych.

Na tle przedstawionego stanu faktycznego, stwierdzam, co następuje.

Zgodnie z art. 1 ust. 1 ustawy z dnia 09 września 2000 r. o podatku od czynności cywilnoprawnych (t. j. Dz. U. z 2007 r. Nr 68, poz. 450) podatkowi temu podlegają wymienione w tym przepisie czynności cywilnoprawne, w tym między innymi umowy pożyczki.

Elementami przedmiotowo istotnymi określonej w art. 720 § 1 ustawy z dnia 23 kwietnia 1964 r. – Kodeks cywilny (Dz. U. Nr 16, poz. 93 ze zm.) umowy pożyczki są: obowiązek pożyczkodawcy przeniesienia na własność pożyczkobiorcy określonej ilości pieniędzy albo rzeczy oznaczonych co do gatunku oraz obowiązek pożyczkobiorcy zwrotu tej samej ilości pieniędzy albo rzeczy tego samego gatunku i tej samej jakości. W praktyce największe znaczenie, zarówno w obrocie gospodarczym jak i nieprofesjonalnym, mają pożyczki pieniężne. Do elementów znamionujących umowę pożyczki należy obowiązek jej zwrotu. Przy czym, nie tyle dotyczy to oznaczenia terminu zwrotu, ile chodzi o zaznaczenie samego obowiązku zwrotu – który, jak wskazuje art. 720 § 1 k.c. jest elementem przedmiotowo istotnym tego rodzaju umowy, bez którego nie ma umowy pożyczki. W zależności od tego, jak zostanie ukształtowana przez strony umowa pożyczki, może ona przyjąć postać umowy nieodpłatnej bądź też odpłatnej, gdzie pożyczkobiorca zobowiązany będzie do zapłaty odsetek. Umowa pożyczki jest umową konsensualną. Dochodzi do skutku poprzez zgodne oświadczenia woli.

O powstaniu obowiązku uiszczenia podatku od czynności cywilnoprawnej decyduje, w myśl art. 3 ust. 1 pkt 1 ustawy o podatku od czynności cywilnoprawnych, moment dokonania czynności cywilnoprawnej. Wobec zobowiązującego charakteru umowy pożyczki chwila zgodnego oświadczenia woli stron stanowi o jej zawarciu, a tym samym o chwili powstania obowiązku uiszczenia podatku. Skoro z przepisu art. 720 K.c. wynika, iż przedmiotem umowy pożyczki mogą być pieniądze lub rzeczy oznaczone co do gatunku, to w świetle art. 1 ust. 4 pkt 1 ustawy o podatku od czynności cywilnoprawnych umowa pożyczki podlega podatkowi, jeżeli w dacie zawarcia jej przedmiot (np. pieniądze) znajdował się w Polsce. Ani wydanie przedmiotu pożyczki, ani prawo dochodzenia jego wydania nie zmienia konsensualnego charakteru czynności. Umowa pożyczki jest ważna i podlega podatkowi od czynności cywilnoprawnych niezależnie od wydania pieniędzy. Obowiązek uiszczenia należnego od takiej umowy pożyczki powstaje z mocy samego prawa już z chwilą zawarcia umowy.

Natomiast art. 454 K. c. określa miejsce spełnienia świadczenia, tzn. miejsce spłaty pożyczki.

Analizując, czy dana umowa pożyczki podlega opodatkowaniu w Polsce podatkiem od czynności cywilnoprawnych ważne jest, czy w chwili zawarcia umowy pożyczki pieniądze znajdują się na terytorium Rzeczypospolitej Polskiej. W tym przypadku w chwili zawarcia pożyczki pieniądze znajdowały się na polskim rachunku bankowym.

W złożonym wniosku wskazano jako miejsce zawarcia umowy pożyczki terytorium Polski. Ponadto w chwili zawarcia tej umowy pieniądze będące przedmiotem pożyczki znajdowały się na polskim rachunku bankowym pożyczkodawcy i przekazywane były również na rachunek bankowy znajdujący się na terytorium Polski. Zatem powyższa pożyczka podlega opodatkowaniu podatkiem od czynności cywilnoprawnych.

Podstawę opodatkowania zgodnie z art. 6 ust. 1 pkt 7 przy umowie pożyczki stanowi kwota lub wartość pożyczki.

Reasumując przedmiotowa umowa pożyczki podlega podatkowi od czynności cywilnoprawnych.

Interpretacja dotyczy zaistniałego stanu faktycznego przedstawionego przez wnioskodawcę i stanu prawnego obowiązującego w dacie zaistnienia zdarzenia w przedstawionym stanie faktycznym.

Stronie przysługuje prawo do wniesienia skargi na niniejszą interpretację przepisów prawa podatkowego z powodu jej niezgodności z prawem. Skargę wnosi się do Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego w Warszawie, ul. Jasna 2/4, 00-013 Warszawa po uprzednim wezwaniu na piśmie organu, który wydał interpretację w terminie 14 dni od dnia, w którym skarżący dowiedział się lub mógł się dowiedzieć o jej wydaniu – do usunięcia naruszenia prawa (art. 52 § 3 ustawy z dnia 30 sierpnia 2002 r. Prawo o postępowaniu przed sądami administracyjnymi – Dz. U. Nr 153, poz. 1270 ze zm.). Skargę do WSA wnosi się (w dwóch egzemplarzach – art. 47 ww. ustawy) w terminie trzydziestu dni od dnia doręczenia odpowiedzi organu na wezwanie do usunięcia naruszenia prawa, a jeżeli organ nie udzielił odpowiedzi na wezwanie, w terminie sześćdziesięciu dni od dnia wniesienia tego wezwania (art. 53 § 2 ww. ustawy).

Skargę wnosi się za pośrednictwem organu, którego działanie lub bezczynność są przedmiotem skargi (art. 54 § 1 ww. ustawy) na adres: Dyrektor Izby Skarbowej w Warszawie Biuro Krajowej Informacji Podatkowej w Płocku, ul. 1 Maja 10, 09-402 Płock.