Na podstawie art. 14a § 1 i § 4 ustawy z dnia 29 sierpnia 1997 r. Ordynacja podatkowa (Dz. U. z 2005 r. Nr 8, poz. 60 ze zm.) Naczelnik Urzędu Skarbowego w Oławie stwierdza, że stanowisko przedstawione we wniosku z dnia 06. 02. 2006 r., który wpłynął w dniu 08.02.2006 r., uzupełnionym w dniu 27. 03. 2006 r., o udzielenie interpretacji co do zakresu i sposobu stosowania prawa podatkowego w indywidualnej sprawie dotyczącej możliwości zaliczenia do kosztów uzyskania przychodów nakładów na remont nieruchomości użytkowej wykorzystywanej w ramach prowadzonej działalności gospodarczej na podstawie umowy użyczenia poprzez odpisy amortyzacyjne od inwestycji w obcym środku trwałym, jeżeli wartość wydatków poniesionych w danym roku podatkowym przekracza kwotę 3 500 zł – jest nieprawidłowe.

UZASADNIENIE

W dniu 08. 02. 2006 r. do Naczelnika Urzędu Skarbowego w Oławie wpłynął wniosek o udzielenie interpretacji co do zakresu i sposobu zastosowania prawa podatkowego, który uzupełniono w dniu 27. 03. 2006 r. W piśmie zwraca się Pan m. in. z zapytaniem, czy może zaliczyć do kosztów uzyskania przychodów z tytułu prowadzenia działalności gospodarczej poprzez odpisy amortyzacyjne od inwestycji w obcym środku trwałym wydatki na remont i modernizację, jeżeli ich wartość w danym roku przekroczy wartość 3 500 zł.

W części wniosku dotyczącej uznania za koszt uzyskania przychodów poprzez odpisy amortyzacyjne wartości wydatków poczynionych w celu ulepszenia obcego środka trwałego, odpowiedz udzielona została odrębnym postanowieniem.

Jak stanowi art. 14a § 1 ustawy Ordynacja podatkowa stosownie do właściwości miejscowej naczelnik urzędu skarbowego, naczelnik urzędu celnego lub wójt, burmistrz (prezydent miasta), starosta albo marszałek województwa na pisemny wniosek podatnika, płatnika lub inkasenta mają obowiązek udzielić pisemnej interpretacji co do zakresu i sposobu zastosowania prawa podatkowego w ich indywidualnych sprawach, w których nie toczy się postępowanie podatkowe lub kontrola podatkowa albo postępowanie przed sądem administracyjnym. W myśl art. 14a § 4 cytowanej ustawy, udzielenie interpretacji co do zakresu i sposobu zastosowania prawa podatkowego, o której mowa w § 1, następuje w drodze postanowienia, na które służy zażalenie.

Ze stanu faktycznego przedstawionego w piśmie wynika, że prowadzi Pan działalność gospodarczą opodatkowaną podatkiem dochodowym na zasadach ogólnych i w związku z tym ewidencjonuje wszystkie zdarzenia gospodarcze w księdze przychodów i rozchodów. Działalność prowadzona jest w budynku użytkowym wolno stojącym wykorzystywanym na podstawie umowy bezpłatnego użyczenia zawartej z Pana ojcem, który jest jego właścicielem. Na Panu ciążą wydatki związane z remontem i modernizacją ww. nieruchomości.

Zwraca się Pan z zapytaniem, czy jeżeli wydatki poniesione na remont przedmiotowej nieruchomości używanej w ramach bezpłatnego użytkowania przekroczą wartość netto 3 500 zł w stosunku rocznym, możliwe jest odliczenie wartości remontu poprzez amortyzację. Zgodnie ze stanowiskiem zawartym w uzupełnieniu wniosku z dnia 27. 03. 2006 roku, zamierza Pan odliczać je jako inwestycje w obcym środku trwałym przez okres 10 lat, tj. 10% rocznie.

Naczelnik Urzędu Skarbowego w Oławie na podstawie art. 14a ustawy - Ordynacja podatkowa stwierdza, iż przedstawione stanowisko jest nieprawidłowe.

Zgodnie z art. 22 ust. 1 ustawy z dnia 26 lipca 1991 roku o podatku dochodowym od osób fizycznych (Dz. U. z 2000 r. Nr 14, poz. 176 ze zm.) kosztami uzyskania przychodów z poszczególnego źródła są wszelkie koszty poniesione w celu osiągnięcia przychodów, z wyjątkiem kosztów wymienionych w art. 23 ustawy. Aby dany wydatek mógł być zaliczony do kosztów uzyskania przychodów, muszą zostać spełnione następujące warunki:

1.wydatek powinien być rzeczywiście poniesiony przez podatnika,

2.poniesiony wydatek powinien pozostawać w związku z prowadzoną przez podatnika działalnością i mieć wpływ na wielkość osiągniętych przychodów,

3.poniesiony wydatek powinien być udokumentowany właściwym dowodem.

Na potrzeby działalności gospodarczej wykorzystuje Pan nieruchomość na podstawie zawartej z ojcem umowy użyczenia. Umowa użyczenia należy do grona umów nazwanych i uregulowana została w art. 710 – 719 ustawy z dnia 23 kwietnia 1964 roku Kodeks cywilny (Dz. U. Nr 16, poz. 93 ze zm.) Zgodnie z art. 710 k. c. przez umowę użyczenia użyczający zobowiązuje się zezwolić biorącemu przez czas oznaczony lub nieoznaczony na bezpłatne używanie oddanej mu w tym celu rzeczy. Przedmiotem umowy mogą być wyłącznie rzeczy, przez które należy rozumieć wszelkie przedmioty materialne (art. 45 k. c.). Umowę użyczenia w przeciwieństwie do umowy najmu, cechuje jej nieodpłatny charakter. Biorący rzecz do używania obciążony jest jedynie zwykłymi kosztami utrzymania rzeczy, tj. kosztami pozwalającymi zachować rzecz w stanie niepogorszonym, utrwalającym jej właściwości i przeznaczenie.

Zamierza Pan przeprowadzić w użyczonej na cele prowadzonej działalności nieruchomości prace, których wartość będzie wyższa niż 3 500 zł i będą to prace o charakterze remontowym.

Remont to wykonywanie w istniejącym obiekcie budowlanym robót budowlanych polegających na odtworzeniu stanu pierwotnego, stanowiących bieżącą konserwację, przy czym dopuszcza się stosowanie wyrobów budowlanych innych niż użyto w stanie pierwotnym (odpowiadających aktualnym standardom technicznym, technologicznym) a wymiana zużytych elementów na nowe ma charakter odtworzeniowy.

Istotą remontu jest przywrócenie pierwotnego stanu technicznego użytkowanego środka trwałego, wraz z wymianą zużytych składników technicznych, nie zmieniające jego charakteru i funkcji, następujące w trakcie eksploatacji środka trwałego i wynikające z tej eksploatacji.

Natomiast przez inwestycje w obcych środkach trwałych należy rozumieć działania podatnika odnoszące się do unowocześnienie niestanowiącego jego własności środka trwałego, które polega na podniesieniu jego wartość technicznej, użytkowej, jak i przystosowanie go do wykorzystania w innym celu niż pierwotne jego przeznaczenie albo nadanie mu nowych cech użytkowych.

Wydatki o charakterze remontowym, umożliwiające wykorzystywanie sprawnego środka trwałego w prowadzonej działalności należy zaliczyć do ponoszonych na bieżąco kosztów funkcjonowania podatnika, która jest dla niego źródłem przychodów. Są one bez wątpienia kosztami uzyskania przychodów, o których mowa w art. 22 ust. 1 ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych, nie wymienionymi jednocześnie na liście negatywnej zawartej w art. 23.

W związku z tym wydatki na remont mogą być zaliczane bezpośrednio do kosztów uzyskania przychodów w dacie ich poniesienia., bez względu na wysokość poniesionych w związku z tymi pracami nakładów pieniężnych.

Mając na uwadze powyższe, postanowiono jak w sentencji.

Zgodnie z art. 14a § 2 ustawy Ordynacja podatkowa, niniejsza interpretacja dotyczy stanu faktycznego przedstawionego przez wnioskodawcę oraz stanu prawnego obowiązującego w dacie sporządzenia wniosku.

Jak stanowi art. 14b § 1 i § 2ustawy Ordynacja podatkowa, interpretacja nie jest wiążąca dla wnioskodawcy, wiąże natomiast właściwe dla wnioskodawcy organy podatkowe i organy kontroli skarbowej do czasu jej zmiany lub uchylenia.

Stronie przysługuje prawo wniesienia zażalenia na postanowienie do Dyrektora Izby Skarbowej we Wrocławiu w terminie 7 dni od dnia doręczenia rozstrzygnięcia. Zażalenie wnosi się za pośrednictwem organu podatkowego, który wydał postanowienie.

Zażalenie podlega opłacie skarbowej.