POSTANOWIENIE

Naczelnik Urzędu Skarbowego Kraków-Podgórze działając na podstawie art. 14a § 1 oraz § 4 ustawy z dnia 29 sierpnia 1997 r. Ordynacja podatkowa (t.j. Dz. U. z 2005 r. Nr 8, poz. 60 ze zm.) w brzmieniu obowiązującym do dnia 30.06.2007 r. w związku z art. 4 ust. 1 ustawy z dnia 16 listopada 2006 r. o zmianie ustawy - Ordynacja podatkowa oraz o zmianie niektórych innych ustaw (Dz. U. nr 217 poz. 1590) po rozpatrzeniu Pani wniosku z dnia 19.06.2007 r. w sprawie udzielenia interpretacji co do zakresu i sposobu zastosowania prawa podatkowego w zakresie podatku dochodowego od osób fizycznych stwierdza, że przedstawione we wniosku stanowisko jest prawidłowe.

Uzasadnienie

Po analizie stanu faktycznego tut. Organ uznał, iż podatnik jest uprawniony do złożenia wniosku o wydanie interpretacji, a w sprawie tej nie toczy się postępowanie podatkowe lub kontrola podatkowa albo postępowanie przed sądem administracyjnym.

Z wniosku wynika, że prowadzi Pani działalność gospodarczą w zakresie produkcji szczotek i pędzli. Swoje wyroby sprzedaje w kraju i zagranicą. Nie posiada Pani stałych odbiorców towarów. Do potencjalnych klientów jeździ osobiście samochodem ciężarowym wraz z towarem, negocjuje warunki sprzedaży, oferuje towar i jeśli dochodzi do transakcji sprzedaje towar.

We wniosku zawarto zapytanie, czy właściciel firmy może zaliczyć do kosztów uzyskania przychodów wartość diet związanych z podróżami służbowymi odbywanymi osobiście. Zwróciła się Pani z prośbą o rozstrzygnięcie, czy wyjazd z towarem w celu znalezienia kontrahenta, negocjacji z nim i sprzedaży produktów można potraktować jako podróż służbową.

Wyraziła Pani stanowisko, że ma prawo zaliczyć wartość diet do kosztów, ponieważ opisane działania mieszczą się w pojęciu podróży służbowej.

Art. 22 ust. 1 ustawy z dnia 26.07.1991 r. o podatku dochodowym od osób fizycznych (Dz. U. z 2000 r. Nr 14 poz. 176 ze zm.) stanowi, iż kosztami uzyskania przychodów są koszty poniesione w celu osiągnięcia przychodów lub zachowania albo zabezpieczenia źródła przychodów, z wyjątkiem kosztów wymienionych w art. 23.

Z kolei zgodnie z art. 23 ust. 1 pkt 52 w/w ustawy nie uważa się za koszty uzyskania przychodów wartości diet z tytułu podróży służbowych osób prowadzących działalność gospodarczą i osób z nimi współpracujących - w części przekraczającej wysokość diet przysługujących pracownikom, określoną w odrębnych przepisach wydanych przez właściwego ministra.

W świetle w/w przepisów aby określony wydatek można było uznać za koszt uzyskania przychodów, to między tym wydatkiem a osiągnięciem przychodu musi zachodzić związek przyczynowo-skutkowy tego typu, że poniesienie wydatku ma lub może mieć wpływ na powstanie, zwiększenie bądź funkcjonowanie źródła przychodów.

Zatem wartość diet z tytułu podróży służbowych osoby prowadzącej działalność gospodarczą w wysokości diet przysługujących pracownikom, określonych w odrębnych przepisach wydanych przez właściwego ministra może stanowić koszt uzyskania przychodów, pod warunkiem istnienia związku przyczynowo-skutkowego pomiędzy tym wydatkiem a przychodami z działalności gospodarczej, o którym mowa powyżej.

Zasady ustalania należności z tytułu podróży służbowych dla pracowników sfery budżetowej regulują rozporządzenia Ministra Pracy i Polityki Społecznej z dnia 19 grudnia 2002 r.:
- w sprawie wysokości oraz warunków ustalania należności przysługujących pracownikowi zatrudnionemu w państwowej lub samorządowej jednostce sfery budżetowej z tytułu podróży służbowej na obszarze kraju (Dz. U. nr 236 poz. 1990 ze zm.) oraz
- w sprawie wysokości oraz warunków ustalania należności przysługujących pracownikowi zatrudnionemu w państwowej lub samorządowej jednostce sfery budżetowej z tytułu podróży służbowej poza granicami kraju (Dz. U. nr 236 poz. 1991 ze zm.).

Ustawa o podatku dochodowym od osób fizycznych nie określa pojęcia podróży służbowej.

Definicja podróży służbowej została zawarta w art. 77/5 § 1 ustawy z dnia 26 czerwca 1974 r. Kodeks pracy (Dz. U. z 1998 r. Nr 21, poz. 94 ze zm.), zgodnie z którą podróżą służbową jest wykonywanie przez pracownika, na polecenie pracodawcy, zadania służbowego poza miejscowością, w której znajduje się siedziba pracodawcy, lub poza stałym miejscem pracy.

Ponieważ w art. 23 ust. 1 pkt 52 ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych pojęcie podróży służbowej odniesiono także do osób prowadzących działalność gospodarczą, to należy w tym zakresie stosować regulacje prawne przyjęte dla pracowników.

Wobec powyższego wyjazdy Pani poza miejscowość, w której znajduje się siedziba firmy lub poza stałe miejsce wykonywanej działalności gospodarczej, dla potrzeb tej działalności, spełniają kryteria podróży służbowej.

Zatem postanowiono jak w sentencji.

Zgodnie z art. 14a § 2 ustawy Ordynacja podatkowa niniejsza interpretacja dotyczy stanu faktycznego przedstawionego przez wnioskodawcę.
Stosownie do art. 14b § 1 i § 2 ustawy Ordynacja podatkowa interpretacja nie jest wiążąca dla wnioskodawcy, wiąże natomiast właściwe dla wnioskodawcy organy podatkowe i organy kontroli skarbowej i może zostać zmieniona albo uchylona wyłącznie w drodze decyzji, w trybie określonym w § 5.

Na powyższe postanowienie służy zażalenie do Dyrektora Izby Skarbowej w Krakowie za pośrednictwem Naczelnika Urzędu Skarbowego Kraków-Podgórze w terminie 7 dni od daty doręczenia niniejszego postanowienia.