INTERPRETACJA INDYWIDUALNA

Na podstawie art. 14b § 1 i § 6 ustawy z dnia 29 sierpnia 1997r. Ordynacja podatkowa (t.j. Dz. U. z 3 lipca 2012r., poz. 749) oraz § 5 rozporządzenia Ministra Finansów z dnia 20 czerwca 2007r. w sprawie upoważnienia do wydawania interpretacji przepisów prawa podatkowego (Dz. U. Nr 112, poz. 770 ze zm.), Dyrektor Izby Skarbowej w Katowicach, działając w imieniu Ministra Finansów stwierdza, że stanowisko Wnioskodawcy, przedstawione we wniosku z dnia 20 marca 2012r. (data wpływu do tut. BKIP 15 maja 2012r.), o udzielenie pisemnej interpretacji przepisów prawa podatkowego dotyczącej podatku dochodowego od osób prawnych w zakresie obowiązków ewidencyjnych wynikających z art. 9 ust. 1 updop – jest prawidłowe.

UZASADNIENIE

W dniu 15 maja 2012r. wpłynął do tut. Biura wniosek o udzielenie pisemnej interpretacji przepisów prawa podatkowego dotyczącej podatku dochodowego od osób prawnych w zakresie obowiązków ewidencyjnych wynikających z art. 9 ust. 1 updop.

W przedmiotowym wniosku został przedstawiony następujący stan faktyczny:

Parafia posiada osobowość prawną (kościelna osoba prawna) i prowadzi działalność w zakresie odpłatnych usług najmu. Nie została do tego celu wyodrębniona żadna jednostka organizacyjna a całość operacji gospodarczych dokonuje we własnym imieniu i na własny rachunek. Najemcami nieruchomości, które na mocy odrębnych przepisów stanowią środki trwałe podatnika są m.in. osoby prawne oraz Miejski Ośrodek Pomocy Społecznej. Może się również zdarzyć, że najemcą będzie jedna z firm telekomunikacyjnych, która wynajmie wieżę kościelną na nadajnik telekomunikacyjny. Przykościelne ogrodzenia natomiast, są miejscami gdzie reklamodawcy wynajmują tablice bądź zawieszają szyldy na umieszczenie swoich reklam czy niewielkich billboardów. Działalność ta jest prowadzona w sposób zorganizowany oraz ciągły a umowy najmu z wynajmującymi podpisywane są długoterminowo.

W związku z powyższym zadano następujące pytanie:

Czy prowadzenie odpłatnych usług najmu o charakterze ciągłym i zorganizowanym stanowi działalność gospodarczą, o której mowa w art. 3 pkt 9 ustawy Ordynacja podatkowa a co za tym idzie Parafia zgodnie z art. 9 ust. 1 ustawy o podatku dochodowym od osób prawnych zobowiązana jest do prowadzenia ewidencji księgowej zgodnie z odrębnymi przepisami, w sposób zapewniający określenie wysokości dochodu (straty), podstawy opodatkowania i wysokość należnego podatku za rok podatkowy, a także do uwzględnienia w ewidencji środków trwałych oraz wartości niematerialnych i prawnych informacji niezbędnych do obliczenia wysokości odpisów amortyzacyjnych zgodnie z przepisami art. 16a – 16m...

Zdaniem Wnioskodawcy, prowadzenie przez Parafię we własnym imieniu i na własny rachunek odpłatnych usług najmu w sposób zorganizowany i ciągły, stanowi działalność gospodarczą w rozumieniu przepisów ustawy Ordynacja podatkowa, a tym samym podatnik obowiązany jest do prowadzenia ewidencji rachunkowej, zgodnie z odrębnymi przepisami, w sposób zapewniający określenie wysokości dochodu (straty), podstawy opodatkowania i wysokość należnego podatku za rok podatkowy, a także do uwzględnienia w ewidencji środków trwałych oraz wartości niematerialnych i prawnych informacji niezbędnych do obliczenia wysokości odpisów amortyzacyjnych zgodnie z przepisami art. 16a – 16m. Odpowiednią ewidencją księgową dla kościelnej osoby prawnej prowadzącej działalność gospodarczą będzie ewidencja oparta o przepisy ustawy z dnia 29 września 1994r. o rachunkowości.

W świetle obowiązującego stanu prawnego stanowisko Wnioskodawcy w sprawie oceny prawnej przedstawionego stanu faktycznego uznaje się za prawidłowe.

Zgodnie z art. 9 ust. 1 ustawy z dnia 15 lutego 1992r. o podatku dochodowym od osób prawnych (t.j. Dz. U. z 2011 r. Nr 74, poz. 397 ze zm., dalej: „updop”), podatnicy są obowiązani do prowadzenia ewidencji rachunkowej, zgodnie z odrębnymi przepisami, w sposób zapewniający określenie wysokości dochodu (straty), podstawy opodatkowania i wysokości należnego podatku za rok podatkowy, a także do uwzględnienia w ewidencji środków trwałych oraz wartości niematerialnych i prawnych informacji niezbędnych do obliczenia wysokości odpisów amortyzacyjnych zgodnie z przepisami art. 16a-16m.

Powyższy przepis nakłada na podatników obowiązek prowadzenia ewidencji rachunkowej zgodnie z odrębnymi przepisami - tj. w szczególności z uwzględnieniem zasad wyznaczonych przez ustawę z dnia 29 września 1994r. o rachunkowości (t.j. Dz. U. z 2009r. Nr 152, poz. 1223 ze zm.) oraz przepisy wykonawcze wydane na jej podstawie - w sposób zapewniający możliwość określenia wysokości dochodu (bądź ewentualnie straty), podstawy opodatkowania oraz w konsekwencji wysokości należnego podatku. Przepis ten stanowi jednocześnie normatywną podstawę obowiązku prowadzenia ewidencji środków trwałych oraz wartości niematerialnych i prawnych, zapewniającej możliwość obliczenia wysokości odpisów amortyzacyjnych stosownie do przepisów art. 16a-16m updop. Obowiązek prowadzenia ewidencji został nałożony na podatników. Za podatników, w myśl art. 1 ust. 1 updop, uznaje się m.in. osoby prawne.

Wnioskodawca jest parafią ewangelicko – augsburską. Zgodnie z art. 7 ust. 1 ustawy z dnia 13 maja 1994r. o stosunku Państwa do Kościoła Ewangelicko – Augsburskiego w Rzeczypospolitej Polskiej (Dz. U. Nr 73, poz. 323 ze zm.), kościół jako całość oraz jego jednostki organizacyjne: diecezje, parafie i diakonaty posiadają osobowość prawną. Zgodnie z art. 34 ust. 1 ww. ustawy, majątek i przychody kościelnych osób prawnych podlegają ogólnym przepisom podatkowym, a w szczególności art. 17 ust. 1 pkt 4a ustawy z dnia 15 lutego 1992 r. o podatku dochodowym od osób prawnych (Dz. U. z 1993 r. Nr 106, poz. 482 i Nr 134, poz. 646 oraz z 1994 r. Nr 1, poz. 2 i Nr 43, poz. 163). Wnioskodawca posiada zatem osobowość prawną, a co za tym idzie jest podatnikiem podatku dochodowego od osób prawnych. Przesłanka ta jest wystarczająca dla uznania, że obowiązany jest do prowadzenia ewidencji rachunkowej o której mowa w art. 9 ust. 1 updop.

Jak wynika z art. 17 ust. 1 pkt 4a) updop, wolne od podatku są dochody kościelnych osób prawnych:

1. z niegospodarczej działalności statutowej; w tym zakresie kościelne osoby prawne nie mają obowiązku prowadzenia dokumentacji wymaganej przez przepisy Ordynacji podatkowej,
2. z pozostałej działalności - w części przeznaczonej na cele: kultu religijnego, oświatowo-wychowawcze, naukowe, kulturalne, charytatywno-opiekuńcze oraz na konserwację zabytków, prowadzenie punktów katechetycznych, inwestycje sakralne w zakresie: budowy, rozbudowy i odbudowy kościołów oraz kaplic, adaptację innych budynków na cele sakralne, a także innych inwestycji przeznaczonych na punkty katechetyczne i zakłady charytatywno-opiekuńcze.
   
   

Odnośnie kwestii uznania czy Wnioskodawca w przedstawionym stanie faktycznym prowadzi działalność gospodarczą, wskazać należy, że updop, mimo iż posługuje się pojęciem „działalności gospodarczej”, to go nie definiuje. Definicja „działalności gospodarczej” zawarta jest natomiast w Ordynacji podatkowej. Ustawa ta, jako najbliższa systemowo ustawie o podatku dochodowym od osób prawnych, w art. 3 pkt 9 wskazuje, że przez działalność gospodarczą rozumie się każdą działalność zarobkową w rozumieniu przepisów o swobodzie działalności gospodarczej, w tym wykonywanie wolnego zawodu, a także każdą inną działalność zarobkową wykonywaną we własnym imieniu i na własny lub cudzy rachunek, nawet gdy inne ustawy nie zaliczają tej działalności do działalności gospodarczej lub osoby wykonującej taką działalność - do przedsiębiorców. Zgodnie z art. 2 ustawy z dni 2 lipca 2004r. o swobodzie działalności gospodarczej (t.j. Dz. U. z 2010r. Nr 220, poz. 1447 ze zm.), działalnością gospodarczą jest zarobkowa działalność wytwórcza, budowlana, handlowa, usługowa oraz poszukiwanie, rozpoznawanie i wydobywanie kopalin ze złóż, a także działalność zawodowa, wykonywana w sposób zorganizowany i ciągły.

Ze stanu faktycznego przedstawionego we wniosku wynika, ze Parafia prowadzi działalność w zakresie odpłatnych usług najmu. Działalność tą prowadzi we własnym imieniu i na własny rachunek w sposób zorganizowany i ciągły. Wnioskodawca prowadzi zatem działalność gospodarczą w rozumieniu ustawy o podatku dochodowym od osób prawnych, zatem jako podatnik tego podatku jest obowiązana do prowadzenia ewidencji rachunkowej o której mowa w art. 9 ust. 1 updop.

Stanowisko Wnioskodawcy jest zatem prawidłowe.

Interpretacja dotyczy zaistniałego stanu faktycznego przedstawionego przez wnioskodawcę i stanu prawnego obowiązującego w dacie zaistnienia zdarzenia w przedstawionym stanie faktycznym.

Stronie przysługuje prawo do wniesienia skargi na niniejszą interpretację przepisów prawa podatkowego z powodu jej niezgodności z prawem. Skargę wnosi się do Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego w Gliwicach, ul. Wyszyńskiego 2, 44-100 Gliwice po uprzednim wezwaniu na piśmie organu, który wydał interpretację w terminie 14 dni od dnia, w którym skarżący dowiedział się lub mógł się dowiedzieć o jej wydaniu – do usunięcia naruszenia prawa (art. 52 § 3 ustawy z dnia 30 sierpnia 2002 r. Prawo o postępowaniu przed sądami administracyjnymi – t.j. Dz. U. z dnia 14 marca 2012r., poz. 270). Skargę do WSA wnosi się (w dwóch egzemplarzach – art. 47 ww. ustawy) w terminie trzydziestu dni od dnia doręczenia odpowiedzi organu na wezwanie do usunięcia naruszenia prawa, a jeżeli organ nie udzielił odpowiedzi na wezwanie, w terminie sześćdziesięciu dni od dnia wniesienia tego wezwania (art. 53 § 2 ww. ustawy).

Skargę wnosi się za pośrednictwem organu, którego działanie lub bezczynność są przedmiotem skargi (art. 54 § 1 ww. ustawy) na adres: Izba Skarbowa w Katowicach Biuro Krajowej Informacji Podatkowej w Bielsku-Białej, ul. Traugutta 2a, 43-300 Bielsko-Biała.