INTERPRETACJA INDYWIDUALNA

Na podstawie art. 14b § 1 i § 6 ustawy z dnia 29 sierpnia 1997 r. Ordynacja podatkowa (t. j. Dz. U. z 2005 r. Nr 8, poz. 60 ze zm.) oraz § 7 rozporządzenia Ministra Finansów z dnia 20 czerwca 2007 r. w sprawie upoważnienia do wydawania interpretacji przepisów prawa podatkowego (Dz. U. Nr 112, poz. 770) Dyrektor Izby Skarbowej w Warszawie działając w imieniu Ministra Finansów stwierdza, że stanowisko Państwa, przedstawione we wniosku z dnia 03.08.2007 r. (data wpływu 06.08.2007 r.) o udzielenie pisemnej interpretacji przepisów prawa podatkowego dotyczącej podatku od czynności cywilnoprawnych w zakresie opodatkowania umowy pożyczki zawartej na terytorium Malty - jest nieprawidłowe.

UZASADNIENIE

W dniu 06.08.2007 r. został złożony ww. wniosek o udzielenie pisemnej interpretacji przepisów prawa podatkowego w indywidualnej sprawie dotyczącej podatku od czynności cywilnoprawnych w zakresie opodatkowania umowy pożyczki zawartej na terytorium Malty.

W przedmiotowym wniosku został przedstawiony następujący stan faktyczny.

W dniu 28 maja 2007 r. pomiędzy Spółką B. (jako pożyczkobiorcą) mającą siedzibę na terytorium Malty, a Spółką S. mającą siedzibę na terytorium Cypru (jako pożyczkodawcą) została zawarta umowa pożyczki. Umowa została zawarta na terytorium Malty, w miejscowości S. W chwili zawarcia umowy pieniądze będące przedmiotem pożyczki znajdowały się na polskim rachunku pożyczkodawcy i przekazywane były również na rachunek bankowy znajdujący się na terytorium Polski. Pismem z dnia 17 sierpnia 2007 r. Nr IPPB2/436-21/07-2/MZ wezwano wnioskodawcę o uzupełnienie wniosku w zakresie uiszczenia opłaty skarbowej w kwocie 17 zł od udzielonego pełnomocnictwa Pani M. K.. Wnioskodawca w dniu 03.09.2007 r. (w terminie) uiścił opłatę od powyższego pełnomocnictwa.

W związku z powyższym zadano następujące pytanie:

Czy umowa pożyczki podlega podatkowi od czynności cywilnoprawnych...

Zdaniem wnioskodawcy umowa pożyczki nie podlega podatkowi od czynności cywilnoprawnych z uwagi na treść art. 1 ust. 4 pkt 1 ustawy z dnia 09 września 2000 r. o podatku od czynności cywilnoprawnych, zgodnie z którym podatkowi podlegają tylko te czynności, których przedmiotem są rzeczy znajdujące się na terytorium Rzeczypospolitej Polskiej lub prawa majątkowe wykonywane na terytorium Rzeczypospolitej Polskiej. Nawet gdyby przyjąć, że art. 1 ust. 4 pkt 1 ustawy nie znajduje zastosowania do powyżej wskazanej umowy pożyczki to i tak powyższa umowa byłaby zwolniona od podatku od czynności cywilnoprawnych na mocy art. 9 pkt 10 lit. a) ww. ustawy, zgodnie z którym zwalnia się od podatku pożyczki udzielone przez przedsiębiorców niemających na terytorium Rzeczypospolitej Polskiej siedziby lub zarządu, prowadzących działalność w zakresie kredytowania oraz udzielania pożyczek.

W przypadku umowy pożyczki wydaje się, że w świetle art. 1 ust. 4 pkt 1 ustawy decydujące znaczenie będzie miało miejsce wykonania prawa majątkowego, które kreuje umowa pożyczki.

W Kodeksie cywilnym w art. 720 ustawodawca wyraźnie stanowi, iż przedmiotem umowy pożyczki może być określona ilość pieniędzy lub rzeczy oznaczonych tylko co do gatunku. Wyraźnie rozróżnienie przez ustawodawcę pieniędzy oraz innych rzeczy stanowi o istocie umowy pożyczki i tym samym wydaje się, że w kontekście art. 1 ust. 4 pkt 1 przesądza o stosowaniu kryterium miejsce wykonania prawa majątkowego. Z treści art. 454 Kodeksu cywilnego wynika, że jeśli miejsce spełnienia świadczenia nie zostało oznaczone to w przypadku świadczeń pieniężnych (tzw. dług oddawczy) jest to miejsce zamieszkania lub siedziby dłużnika w chwili powstania zobowiązania. W opisanym stanie faktycznym umowa pożyczki została udzielona podmiotowi mającemu siedzibę na terytorium Malty, co przesądza o realizacji uprawnienia majątkowego wynikającego z umowy pożyczki poza terytorium Polski.

Statut Spółki S. wyraźnie określa, iż przedmiotem działalności Spółki jest między innymi finansowanie, pożyczanie oraz udzielanie kredytu lub innej pomocy finansowej. W związku z powyższym zostają spełnione przesłanki z art. 9 pkt 10 lit a) ustawy, konieczne do objęcia umowy pożyczki zwolnieniem od podatku od czynności cywilnoprawnych.

Na tle przedstawionego stanu faktycznego, stwierdzam, co następuje.

Zgodnie z art. 1 ust. 1 lit. b) ustawy z dnia 09 września 2000 r. o podatku od czynności cywilnoprawnych (t. j. Dz. U. z 2007 r. Nr 68, poz. 450) podatkowi temu podlegają wymienione w tym przepisie czynności cywilnoprawne, w tym między innymi umowy pożyczki.

Elementami przedmiotowo istotnymi określonej w art. 720 § 1 ustawy z dnia 23 kwietnia 1964 r. – Kodeks cywilny (Dz. U. Nr 16, poz. 93 ze zm.) umowy pożyczki są: obowiązek pożyczkodawcy przeniesienia na własność pożyczkobiorcy określonej ilości pieniędzy albo rzeczy oznaczonych co do gatunku oraz obowiązek pożyczkobiorcy zwrotu tej samej ilości pieniędzy albo rzeczy tego samego gatunku i tej samej jakości.

W praktyce największe znaczenie, zarówno w obrocie gospodarczym jak i nieprofesjonalnym, mają pożyczki pieniężne. Do elementów znamionujących umowę pożyczki należy obowiązek jej zwrotu. Przy czym, nie tyle dotyczy to oznaczenia terminu zwrotu, ile chodzi o zaznaczenie samego obowiązku zwrotu – który, jak wskazuje się w orzecznictwie, w myśl art. 720 § 1 K. c. jest elementem przedmiotowo istotnym tego rodzaju umowy, bez którego nie ma umowy pożyczki. W zależności od tego, jak zostanie ukształtowana przez strony umowa pożyczki, może ona przyjąć postać umowy nieodpłatnej bądź też odpłatnej, gdzie pożyczkobiorca zobowiązany będzie do zapłaty odsetek. Umowa pożyczki jest umową konsensualną. Dochodzi do skutku poprzez zgodne oświadczenia woli. Wnioskodawca w złożonym wniosku powołuje się na art. 454 Kodeksu cywilnego, z którego wynika, że jeśli miejsce spełnienia świadczenia nie jest oznaczone, to w przypadku świadczeń pieniężnych jest to miejsce zamieszkania lub siedziby dłużnika w chwili powstania zobowiązania. Poprzez miejsce spełnienia ww. świadczenia należy rozumieć miejsce spłaty pożyczki.

Na podstawie art. 1 ust. 4 pkt 1 ustawy o podatku od czynności cywilnoprawnych podatkowi podlegają czynności cywilnoprawne, z zastrzeżeniem ust. 5, jeżeli ich przedmiotem są: rzeczy znajdujące na terytorium Rzeczypospolitej Polskiej lub prawa majątkowe wykonywane na terytorium Rzeczypospolitej Polskiej.

Stosownie do treści art. 9 pkt 10 lit. a) ustawy o podatku od czynności cywilnoprawnych zwalnia się od podatku pożyczki udzielane przez przedsiębiorców niemających na terytorium Rzeczypospolitej Polskiej siedziby lub zarządu, prowadzących działalność w zakresie kredytowania oraz udzielania pożyczek. Zatem aby skorzystać z powyższego zwolnienia podmiot udzielający pożyczki nie może posiadać ani siedziby ani zarządu na terytorium Rzeczypospolitej Polskiej oraz musi prowadzić działalność w zakresie kredytowania oraz udzielania pożyczek. Pierwszy z wymienionych warunków nie wymaga interpretacji, bowiem miejsce siedziby lub zarządu wynika z zapisów w organach rejestrowych. Ustawa o podatku od czynności cywilnoprawnych nie zawiera definicji działalności gospodarczej, ale znajdujemy ją w art. 3 pkt 9 ustawy z dnia 29 sierpnia 1997 r. Ordynacja podatkowa (t. j. Dz. U. z 2005 r. Nr 8, poz. 60 ze zm.), zgodnie z którą przez działalność gospodarczą rozumie się każdą działalność zarobkową wykonywaną we własnym imieniu i na własny rachunek lub cudzy rachunek. Ze statutu Spółki udzielającej pożyczkę wynika, iż przedmiotem działalności jest kredytowanie i udzielanie pożyczek. Działalność ta wykonywana jest w sposób zarobkowy, w związku z tym pożyczki udzielane przez taki podmiot, mający siedzibę poza granicami Rzeczypospolitej Polskiej, korzysta ze zwolnienia wymienionego w art. 9 pkt 10 lit. a) ustawy o podatku od czynności cywilnoprawnych.

Biorąc pod uwagę przedstawiony stan faktyczny i stan prawny stwierdzam, iż pożyczki udzielane przez przedsiębiorców niemających na terytorium Rzeczypospolitej Polskiej siedziby lub zarządu, prowadzących działalność w zakresie kredytowania oraz udzielania pożyczek zwolnione są z podatku od czynności cywilnoprawnych zgodnie z art. 9 pkt 10 lit. a) ustawy z dnia 09 września 2000 r. o podatku od czynności cywilnoprawnych (t. j. Dz. U. z 2007 r. Nr 68, poz. 450).

Interpretacja dotyczy zaistniałego stanu faktycznego przedstawionego przez wnioskodawcę i stanu prawnego obowiązującego w dacie zaistnienia zdarzenia w przedstawionym stanie faktycznym.

Stronie przysługuje prawo do wniesienia skargi na niniejszą interpretację przepisów prawa podatkowego z powodu jej niezgodności z prawem. Skargę wnosi się do Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego w Warszawie, ul. Jasna 2/4, 00-013 Warszawa po uprzednim wezwaniu na piśmie organu, który wydał interpretację w terminie 14 dni od dnia, w którym skarżący dowiedział się lub mógł się dowiedzieć o jej wydaniu – do usunięcia naruszenia prawa (art. 52 § 3 ustawy z dnia 30 sierpnia 2002 r. Prawo o postępowaniu przed sądami administracyjnymi – Dz. U. Nr 153, poz. 1270 ze zm.). Skargę do WSA wnosi się (w dwóch egzemplarzach – art. 47 ww. ustawy) w terminie trzydziestu dni od dnia doręczenia odpowiedzi organu na wezwanie do usunięcia naruszenia prawa, a jeżeli organ nie udzielił odpowiedzi na wezwanie, w terminie sześćdziesięciu dni od dnia wniesienia tego wezwania (art. 53 § 2 ww. ustawy).

Skargę wnosi się za pośrednictwem organu, którego działanie lub bezczynność są przedmiotem skargi (art. 54 § 1 ww. ustawy) na adres: Dyrektor Izby Skarbowej w Warszawie Biuro Krajowej Informacji Podatkowej w Płocku, ul. 1 Maja 10, 09-402 Płock.