W związku z wyrokiem z dnia 21 lutego 2007 r. Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego sygn. akt I S.A./Kr 1624/06 w przedmiocie interpretacji przepisów, co do sposobu i zastosowania prawa podatkowego w podatku od nieruchomości, uchylającym postanowienie Samorządowego Kolegium Odwoławczego z dnia 17 lipca 2006 r. nr SKO-53/890/06/Pod/2693/Po oraz poprzedzające je postanowienia Prezydenta Miasta Krakowa z dnia 9 marca 2006 r. nr PD.01.1.SS.0717-12/06 - Organ podatkowy I instancji po powtórnym przeanalizowaniu akt sprawy i po zastosowaniu się do zaleceń Sądu wydaje w przedmiotowej sprawie merytoryczne rozstrzygnięcie w brzmieniu jak niżej:

POSTANOWIENIE

Prezydent Miasta Krakowa działając na podstawie art. 14a § 1-4, art. 14b § 1, § 2, § 7, art. 261 w zw. z art. 217 ustany z dnia 29 sierpnia 1997 r. Ordynacja podatkowa (Dz. U. z 2005 r., Nr 8 poz. 60 ze zm.). art. 3 ust. 1 pkt 3, 4a ustawy z dnia 12 stycznia 1991 r. o podatkach i opłatach lokalnych (Dz. U. z 2006 r. Nr 121, poz. 484 ze zm.) postanawia wydać pisemną interpretację co do zakresu i sposobu zastosowania prawa podatkowego dla Zarządu .... S.A. W ... uznając, że w odniesieniu do stanu faktycznego przedstawionego we wniosku podatnika z dnia 22 grudnia 2005 r. znak ZP/165/US zaprezentowane stanowisko jest nieprawidłowe w obowiązującym stanie prawnym.

UZASADNIENIE

1. Przedmiot interpretacji
Cezy armatura sieci domowej wytwarzana przez ... S.A. stanowi materiał budowlany w rozumieniu uchwały Rady Miasta ... nr XCIV/957/05 z dnia 23 listopada 2005 r. w sprawie określenia wysokości stawek podatku od nieruchomości?

2. Stan faktyczny
Podstawową działalnością ... S.A., jest produkcja armatury sieci domowej, która stanowi wyrób budowlany. Do działalności produkcyjnej i produktów podatnika znajdują zastosowanie przepisy ustawy o wyrobach budowlanych, zarówno w zakresie zasad wprowadzania ich do obrotu jak i kontroli dla której organem właściwym jest Generalny Inspektor Nadzoru Budowlanego oraz wojewódzcy inspektorzy nadzoru budowlanego. Armatura sanitarna jest wymieniana w wykazach materiałów budowlanych m.in. w rozporządzeniu Rady Ministrów z dnia 30 grudnia 1989 r. w sprawie obniżenia podatku dochodowego od osób prawnych (Dz. U. z 1990 nr 4 poz. 20 ze zm.), załącznik nr 2- Wykaz materiałów budowlanych i wyrobów na potrzeby budownictwa mieszkaniowego dla celów opodatkowania podatkiem dochodowym (poz. 16- armatura metalowa sieci domowej); ustawie z dnia 8 stycznia 1993 r. (Dz. U. Nr 11 poz. 50 ze zm.) o podatku od towarów i usług oraz o podatku akcyzowym, załącznik nr 5 - wykaz materiałów i usług budowlanych, których sprzedaż jest objęta stawką podatku w wysokości 7%, (poz. 63 - armatura metalowa sieci domowej) oraz w rozporządzeniu Rady Ministrów z dnia 25 stycznia 1994 r. w sprawie odliczeń od dochodu wydatków inwestycyjnych oraz obniżek podatku dochodowego (Dz. U. 1996 nr 39, poz. 171), załącznik nr I - wykaz materałów budowlanych, (poz. 13 - armatura metalowa i sanitarna).

3. Ocena prawna stanowiska wnioskodawcy
Zgodnie § 1 pkt 1 lit.b, § 1 pkt 2 lit.d uchwały Rady Miasta Krakowa nr XCIV/957/05 z dnia 23 listopada 2005 r. w sprawie określenia wysokości stawek podatku od nieruchomości stawki podatku od nieruchomości od gruntów zajętych na prowadzenie działalności gospodarczej w zakresie m.in. produkcji materiałów budowlanych są obniżone i wynoszą - 0,34 zł od 1 m2 powierzchni, a budynków lub ich części zajętych na prowadzenie powyższej działalności - 9,22 zł od 1m2 powierzchni użytkowej.

4. Stanowisko organu podatkowego
Ustosunkowując się do powyższego tut. Organ podatkowy wyjaśnia:
Przedmiotem niniejszej interpretacji ,jest konieczność dokonania wykładni wyrażenia .,produkcja materiałów budowlanych", które zostało użyte w § 1 pkt 1 lit.b, § 1 pkt 2 lit.d uchwały Rady Miasta ... nr XCIV/957/05 z dnia 23 listopada 2005 r. w sprawie określenia wysokości stawek podatku od nieruchomości. Zgodnie z treścią wyżej przytoczonego przepisu stosuje się obniżoną stawkę w podatku od nieruchomości od gruntów, budynków lub ich części zajętych na prowadzenie działalności gospodarczej w zakresie produkcji materiałów budowlanych.

Mając na uwadze zalecenia Sądu w zakresie skrupulatnego rozstrzygnięcia spornej interpretacji bez przesądzania o jej wyniku, organ podatkowy z uwagi na powyższe dokonał analizy przedmiotowego wyrażenia „materiał budowlany” i „wyrób budowlany” przy uwzględnieniu zarówno wykładni gramatycznej, celowościowej, jak i funkcjonalnej, historycznej oraz systemowej, jak też przy uwzględnieniu kontekstowego znaczenia tych wyrażeń.

W ocenie organu podatkowego pojęcia „materiał budowlany" i „wyrób budowlany” nie są terminami tożsamymi mimo że w potocznym znaczeniu wyrażenia te używane są zamiennie, co nie oznacza, że zawsze właściwie.

Na wstępie zauważyć należy, iż już sam wnioskodawca w swoich wywodach uzasadnienia w widzi różnicę w pojęciach materiał budowlany" i „wyrób budowlany" (akp.5) odwołania polegającą na różnym kontekstowym użyciu spornych wyrażeń. Ponadto wnioskodawca uznaje, iż użycie wyrażeniu „materiał budowlany" w odróżnieniu od „wyrób budowlany" opisuje funkcję rzeczy - tzn. Materiał stanowi przedmiot mający praktyczne zastosowanie i przeznaczenie do określonego użytku, a wyrażenie „wyrób budowlany" to przedmiot seryjny produkowany w ramach zorganizowanej działalności produkcyjnej, którym końcowym rezultatem jest armatura sieci domowej - kran, uchwyt na mydło, kabina prysznicowa etc. Przy czym materiały budowlany służą stricte do tworzenia i budowy czegoś konkretnego - domu, budynku, pomieszczeń, hal itp., zaś wyroby budowlane nie muszą posiadać tej cechy.

Poza tym istotną przesłanką różnicującą „materiał budowlany" i „wyrób budowlany” jest jak to określił wnioskodawca „akcent praktycznego zastosowania albo zorganizowanego procesu produkcyjnego tych produktów". To co wnioskodawca bagatelizuje i określa „akcentem" dla organu podatkowego, który był projektodawcą przedmiotowej uchwały ma priorytetowe znaczenie, gdyż to właśnie uzasadnia intencje organu używającego sformułowania „produkcja materiału budowlanego" - jako pierwotnego budulca w procesie produkcji, a nie „wyrobu budowlanego" jako gotowego, końcowego produktu procesu wytwórczego. W ocenie organu podatkowego istotą przedmiotowej interpretacji poza dokonaną poniżej wykładnią językową, celowościową, historyczną i funkcjonalną jest właśnie kontekst użytego sformułowania i intencja organu będącego autorem niniejszej uchwały. W tym przypadku intencją organu było zastosowanie obniżonej stawki w podatku od nieruchomości dla producentów tzw. pierwotnych materiałów budowlanych- np. cegieł wytwarzanych z gliny, cementu wytwarzanego z wapnia, a nie produkcja wyrobów budowlanych, które stanowią końcowy produkt procesu tj. kran, uchwyty, złączki, rurki metalowe czy chromowane.

Ponadto mając na uwadze wykładnię historyczną intencją uchwałodawczą organu podatkowego do zastosowania obniżonej stawki w podatku od nieruchomości od gruntów, budynków lub ich zajętych na prowadzenie działalności gospodarczej w zakresie produkcji materiałów budowlanych miało być tzw. rzemiosło przestrzenne. Drobni kupcy i rzemieślnicy - mikro i mali przedsiębiorcy złożyli w 2003 r. w tym zakresie stosowny wniosek do Urzędu Miasta .... Wniosek ten poparty został poparty przez radnych ówczesnej kadencji i zgodnie z ich petycją Prezydent Miasta Krakowa jako organ podatkowy mający na uwadze wspieranie drobnej przedsiębiorczości przygotował stosowny zapis w uchwale. Na potwierdzenie tych okoliczności wskazać należy uchwały Rady Miasta Krakowa Nr LXVI/615/04 z dnia 1.XII.2004 r. i Nr XXXIII/279/03 z dnia 3.XII.2003 r. i uzasadnienia do nich oraz uchwałę wskazaną przez wnioskodawcę Nr XCIV/957/05 z dnia 23.XI.2005 r., które wskazują kto miał być adresatem obniżonych stawek, a to m.in. cukiernicy, piekarze, rzeźnicy i producenci materiałów budowlanych. Od lat Gmina Kraków stara się wspierać małą przedsiębiorczość mając na uwadze dużych przedsiębiorców i sklepy wielkopowierzchniowe, które wspierają „naszych lokalnych producentów i sklepikarzy”.

Po drugie, mając na uwadze wykładnię językową uznać należy, iż pojęcie „materia" i „wyrób” w języku potocznym niejednokrotnie używane jest zamiennie. Nie można jednak, zgodzić się z twierdzeniami wnioskodawcy, że należy odwoływać w tym przypadku do znaczenia tych łów nadanych w języku potocznym, gdyż jak wykazuje praktyka często prawdziwe znaczenie słów traci swój przymiot w slangu i powszechnie używanym języku, gdyż osoby, które ich używają nie mają pojęcia o ich prawdziwym znaczeniu. Dlatego też dokonując wykładni językowej z literalnego i prawnego punktu widzenia nie są to pojęcia tożsame, a tym samym dokonując analizy zakresu obu tych wyrazów nic można przypisać im jednakowości czy wręcz synonimowości. Uzasadnienie takiego stanowiska znajduje odzwierciedlenie w słowniku języka polskiego red. E. Sobol Wydawnictwo Naukowe PWN. Analizując definicję pojęcia „materiał" zgodnie ze słownikiem oznacza to wszystko- z czego wytwarzane są przedmioty zaś „wrób” jest to przedmiot będący końcowym produktem procesu produkcyjnego.

Nawet przyjmując w tym przypadku, iż przydawka „budowlany” występuje w obu rzeczownikach stanowi ona jedynie określenie i uściślenie przedmiotu, do jakiej kategorii należy zakwalifikować wytworzone produkty. Organ podatkowy nie kwestionuje, iż armatura sieci domowej ma walor budowlany w tym sensie, gdyż stanowi element wykończenia wnętrz, jednak nie stanowi materiału budowlanego w rozumieniu użytym w § 1 pkt 1 lit.b, § 1 pkt 2 lit.d uchwały Rady Miasta Krakowa nr XCIV/957/05 z dnia 23 listopada 2005 r. w sprawie określenia wysokości stawek podatku od nieruchomości. W tym przypadku intencją organu podatkowego było zastosowanie obniżonej stawki dla materiałów służących do produkcji budowlanej, a nie wyrobów budowlanych.

Posiłkując się jak wspomniano wyżej regułami słownika polskiego, który definiuje wyrażenie „materiał” - to, z czego sa wytwarzane lub z czego składają sie przedmioty np.: surowce (piasek, glina, woda), a przez „wyrób” - rozumie się przedmiot stanowiący końcowy produkt w wyniku procesu produkcyjnego zakładu (np.: armatura domowa) - słownik języka polskiego PWN, opr. Pod red. Prof. Mieczysława Szymczaka to wynika z powyższego, że sporne wyrazy nie są synonimami.

Ponadto zakres obu pojęć jest odmiennym. Zgodnie z książką Prof. Ziembinskiego „Logika dla pracowników” w rozdziale nazw, ustalić zakresy obu pojęć należy, iż to na „wyrób” jako gotowy produkt składają się materiały” a nie odwrotnie, co oznacza, iż nie każdy materiał jest wyrobem, a tym samym nie można tym pojęciom nadać określenia synonimów, gdyż zakresy tych obu nazw są różne. Stwierdzić należy, iż nie jest tak, jak twierdzi w odwołaniu wnioskodawca, że istnieje ustawowa definicja wyrobów budowlanych. Istnieje tylko wykaz materiałów budowlanych, w formie tabeli, w który zamieszczona jest m. in. Pozycja „wyrób armatury sanitarnej”, co jak widać już z samego rozróżnienia nie stawia „znaku równości” między tymi terminami, a już tym bardziej nie może tu być mowy o ocenie organu podatkowego o uznaniu tego wykazu za definicję tych pojęć.

Ponadto powoływanie sie przez wnioskodawcę na wykładni systemowa w tym konkretnym przypadku jest nieuzasadnione i zbyteczne, gdyż ten rodzaj wykładni stosuje się dopiero w sytuacji, gdy inne formy wykładni nie są możliwe lub zawiodły.

A nawet gdyby organ podatkowy przyjął len rodzaj wykładni, który polega na ustalenia normy przez określenie miejsca danego pojęcia, jakie zajmuje w porównaniu z normami sąsiednimi uznać należy, iż nie są to pojęcia tożsame jak twierdził wnioskodawca.

Mając na uwadze powyższe orzeczono jak na wstępie.

POUCZENIE:
Zgodnie z art. 14b § 1 Ordynacji podatkowej niniejsza interpretacja przepisów prawa podatkowego nie jest wiążąca dla podatnika. Jeżeli jednak podatnik zastosował się do interpretacji, organ nie może wydać decyzji ustalającej jego zobowiązanie podatkowe bez zmiany albo uchylenia danego postanowienia, jeżeli taka decyzja była byłaby niezgodna z prawem.
Niniejsza interpretacja zgodnie z art. 14b § 2 Ordynacji podatkowej jest wiążąca dla organów podatkowych i organów kontroli skarbowej właściwych dla wnioskodawcy i może zostać zmieniona albo uchylona wyłącznie w drodze decyzji.

Zgodnie z art. 14b § 7 Ordynacji podatkowej, niniejsze postanowienie, jak stanie się ostateczne, lor usunięciu danych identyfikujących podatnika, zostanie przestane do Dyrektora Izby Skarbowej w Krakowie celem jego zamieszczenia na stronie internatowej izby skarbowej.